In veel discussies wordt het begrip 'in engere zin' gebruikt. Vaak gebeurt dat om een onderscheid duidelijk te maken tussen een groter geheel en een kleiner element. Vaak ook gaat het in deze discussie om een kwalitatief onderscheid. De ruimere betekenis is kwalitatief minder of onvoldoende ten opzichte van de 'engere', nauwere betekenis. Dat wat 'in engere zin' genoemd wordt is over het algemeen het echte, het ware, het kwalitatief betere.

In veel dogmatische kwesties wordt dit schema van het algemene versus het bijzondere opgezet.

Er is algemene genade en bijzondere genade. Er is algemene roeping en bijzondere roeping. Maar ook andere begrippen dreigen steeds vaker uiteen gerafeld te worden in een algemene en een bijzondere variant.

Het is in feite de zoektocht naar de waarheid, waarbij men datgene wat men op een bepaald moment als waar beschouwt, toch nog weer verder onderverdeelt in een algemeen deel (wel waar, maar onvoldoende) en een bijzonder deel (dan is het pas écht).

Wiskundig gaat zo'n voortdurend proces werken als een limiet naar nul. Steeds wordt een aanvankelijke waarheid weer in tweeën geknipt en wordt de echte, ware variant weer verder verkleind.

Ik meen een parallel te zien tussen de repeterende breuk in de kerken ter rechterzijde en dit als maar verder opdelen van de waarheid, waarbij de waarheid uiteindelijk de omvang van een speldenknop krijgt. Altijd is er wel weer een ware en een onware variant te verzinnen. Zo blijven er natuurlijk ook heel weinig ECHTE gelovigen over. We zien dat duidelijk bij het fenomeen van de 'standen in het genadeleven'. Die functioneren ook als een onderscheidngs-instrument tussen waar en onwaar, tussen algemeen en bijzonder. Steeds meer kenmerken moeten worden teruggevonden. Het echte wordt gekenmerkt door een onvoorstelbare hoeveelheid voorwaarden en wordt zeer zeldzaam. De kwalitatief mindere zaken, het aantal net-niet-ware-gelovigen neemt toe.

Wie is in staat om de omgekeerde weg te bewandelen? Van het bijzondere naar het algemene. Wie kan theologisch en dogmatisch nu eens de brug slaan en de overeenkomsten in leer en leven tussen verschillende christenen als uitgangspunt nemen? Is er voor deze methode ook geen bijbels getuigenis te vinden?

Ik zou daar een goed ding voor over hebben.

Wat mij betreft dus liever 'in ruimere zin', dan 'in engere zin'.

gravo

gravo schreef:In veel discussies wordt het begrip 'in engere zin' gebruikt. Vaak gebeurt dat om een onderscheid duidelijk te maken tussen een groter geheel en een kleiner element. Vaak ook gaat het in deze discussie om een kwalitatief onderscheid. De ruimere betekenis is kwalitatief minder of onvoldoende ten opzichte van de 'engere', nauwere betekenis. Dat wat 'in engere zin' genoemd wordt is over het algemeen het echte, het ware, het kwalitatief betere.

In veel dogmatische kwesties wordt dit schema van het algemene versus het bijzondere opgezet.

Er is algemene genade en bijzondere genade. Er is algemene roeping en bijzondere roeping. Maar ook andere begrippen dreigen steeds vaker uiteen gerafeld te worden in een algemene en een bijzondere variant.

Het is in feite de zoektocht naar de waarheid, waarbij men datgene wat men op een bepaald moment als waar beschouwt, toch nog weer verder onderverdeelt in een algemeen deel (wel waar, maar onvoldoende) en een bijzonder deel (dan is het pas écht).

Wiskundig gaat zo'n voortdurend proces werken als een limiet naar nul. Steeds wordt een aanvankelijke waarheid weer in tweeën geknipt en wordt de echte, ware variant weer verder verkleind.

Ik meen een parallel te zien tussen de repeterende breuk in de kerken ter rechterzijde en dit als maar verder opdelen van de waarheid, waarbij de waarheid uiteindelijk de omvang van een speldenknop krijgt. Altijd is er wel weer een ware en een onware variant te verzinnen. Zo blijven er natuurlijk ook heel weinig ECHTE gelovigen over. We zien dat duidelijk bij het fenomeen van de 'standen in het genadeleven'. Die functioneren ook als een onderscheidngs-instrument tussen waar en onwaar, tussen algemeen en bijzonder. Steeds meer kenmerken moeten worden teruggevonden. Het echte wordt gekenmerkt door een onvoorstelbare hoeveelheid voorwaarden en wordt zeer zeldzaam. De kwalitatief mindere zaken, het aantal net-niet-ware-gelovigen neemt toe.

Wie is in staat om de omgekeerde weg te bewandelen? Van het bijzondere naar het algemene. Wie kan theologisch en dogmatisch nu eens de brug slaan en de overeenkomsten in leer en leven tussen verschillende christenen als uitgangspunt nemen? Is er voor deze methode ook geen bijbels getuigenis te vinden?

Ik zou daar een goed ding voor over hebben.

Wat mij betreft dus liever 'in ruimere zin', dan 'in engere zin'.

gravo

Ben het met je eens dat dat een euvel is, vooral in bevindelijke kringen.

Wat dat betreft, geloven wij dat er geen bijzondere vormen van genade zijn. Geen algemene genade (alleen voorzienigheid Gods), geen voorbereidende genade. Maar de enige genade die je genade kunt noemen is de zaligmakende genade.

Bert Mulder schreef:(...) geloven wij (...)

Wie bedoel je met 'wij' in dit geval?

Jongere schreef:

Bert Mulder schreef:(...) geloven wij (...)

Wie bedoel je met 'wij' in dit geval?

Wij, zijnde de Protestant Reformed Churches

Misschien zou je het boek van ds. H. de Jong (Ned. Ger. predikant), Van Oud naar Nieuw, eens moeten lezen (als je dat tenminste nog niet kent).