" Laten we de nabestaanden in ons gebed opdragen"


Hierbij bekruipt mij een merkwaardig gevoel.................

Jegens de katholieke medemens worden de pennen en woorden geslepen dat slechts Christus onze voorbede is..............en geen al dan niet overleden mens.................

wat doen wij nu feitelijk ánders dan onze katholieke medemens? niets dus, want wij dragen ánderen op in ons gebed..........."Heere, sta deze mensen bij in hun verlies, draagt hen in Uw liefde" of woorden van gelijke strekking.

Is dat nu wezenlijk ánders? Ik dacht toch niet écht.

=dit in reactie op het bericht, en een zinsnede, in de topic over het heengaan van Ds. Honkoop=

Jegens de katholieke medemens worden de pennen en woorden geslepen dat slechts Christus onze voorbede is..............en geen al dan niet overleden mens.................

wat doen wij nu feitelijk ánders dan onze katholieke medemens? niets dus, want wij dragen ánderen op in ons gebed..........."Heere, sta deze mensen bij in hun verlies, draagt hen in Uw liefde" of woorden van gelijke strekking.

Is dat nu wezenlijk ánders? Ik dacht toch niet écht.

De Katholiek bidt of God de overledene uit één of ander vaag vuur wil verlossen, terwijl wij bidden of God de nabestaanden hulp en kracht wil geven om het leed te verwerken. Het wezenlijke verschil is dat wij bidden voor de levenden, niet voor of tot de doden!

Ik denk dat Rens het anders bedoelt: Wij zeggen dat Christus alleen de Voorbidder is, maar roepen ondertussen elkaar op om voorbede te doen.

En in dat geval: wij bidden voor elkaar, omdat wij nog leven. Het heeft geen zin om iemand die al overleden is, te vragen om voor ons te bidden. Abraham weet van ons niet en Israël kent ons niet. De Bijbel roept ons op om voor elkaar te bidden, maar niet om gestorven heiligen te vragen voor ons te bidden.