Leerlinge van de Gomarus Scholengemeenschap door verkeersongeval overleden

Vanmorgen, vrijdag 7 december, ontvingen wij het ontstellende bericht dat één van onze leerlingen, Marleen Kers, door een verkeersongeval om het leven is gekomen. Marleen was leerlinge van de brugklas. Het ongeval heeft plaatsgevonden op de provinciale weg bij haar woonplaats Groot-Ammers.
Wij wensen haar ouders, broers, zussen en verdere familie Gods onmisbare nabijheid toe om dit verlies te kunnen dragen. Het is een roepstem voor ons allen.

Chr.J. Flikweert, algemeen directeur

Bron: http://www.gomarus.nl

----

Ik hoef hier niks aan toe te voegen. Wát een roepstem, en dat al voor de derde keer - naast het ernstige ongeval enkele maanden terug - dit jaar!

Ik hoorde de sirene's. Ik ken het gezin zelf niet. Ik wens ze Gods nabijheid toe, wat een slag!!

En ieder van harte Gods onmisbare kracht toegewenst in dit grote verlies. Veel sterkte!

Verschrikkelijk.

wat een roepstem weer voor jou en mij!

Ik herinner me nog toen er een klasgenoot van mij verongelukte. Ja, verschrikkleijk, maar aan de andere kant: hij kwam wel eeuwig Thuis.

JolandaOudshoorn schreef:Ik herinner me nog toen er een klasgenoot van mij verongelukte. Ja, verschrikkleijk, maar aan de andere kant: hij kwam wel eeuwig Thuis.

Ja, dan is er groot verdriet maar mag er aan de andere kant ook geweten worden (met die geweldige Bijbeltekst): Ziet, hoe groot is het goed dat Gij hebt weggelegd voor degene die U vrezen!

Andre schreef:Verschrikkelijk.

wat een roepstem weer voor jou en mij!

Inderdaad...
Het was zo erg op school... Iedereen was heel stil, onder de indruk, verdrietig... Hoewel de meesten haar niet eens persoonlijk kenden(ik ook niet)... Maar tóch... wéér iemand.

En als ik nu eens de volgende ben, wat dan???

mentos schreef:

Andre schreef:Verschrikkelijk.

wat een roepstem weer voor jou en mij!

Inderdaad...
Het was zo erg op school... Iedereen was heel stil, onder de indruk, verdrietig... Hoewel de meesten haar niet eens persoonlijk kenden(ik ook niet)... Maar tóch... wéér iemand.

En als ik nu eens de volgende ben, wat dan???

Tja Mentos,
Daarom is het zo noodzakelijk om de HEERE te zoeken in je jonge
jaren, eer dat de kwade dagen komen!!

Het is zo gemakkelijk toegewenst of de Heere deze roepstemmen mocht heiligen aan onze harten.
Maar als die roepstem doorklinkt tot in de ziel, dan wordt een schreeuw geboren die roept tot God om genade, uit genade.

Geve de Heere ons een hartelijk gebed voor deze diepbedroefde familie.
Wij kunnen niet troosten.
Wel meeleven, al kunnen we het niet inleven hoe groot en diep de smart is.

En, nogmaals, dwars tegen ons onvermogen in, bidden....

mentos schreef:
Inderdaad...
Het was zo erg op school... Iedereen was heel stil, onder de indruk, verdrietig... Hoewel de meesten haar niet eens persoonlijk kenden(ik ook niet)... Maar tóch... wéér iemand.

En als ik nu eens de volgende ben, wat dan???

Lees in je laatste schoolkrant het getuigenis over het meisje wat eerder dit jaar is verongelukt. Haar sterven is niet alleen een roepstem voor ons allen maar ook een getuigenis dat je de Heere al vroeg kunt leren kennen in je leven.

Wat een slag dan ook nu weer in zo'n gezin en op school.

jvdg schreef:Het is zo gemakkelijk toegewenst of de Heere deze roepstemmen mocht heiligen aan onze harten.
Maar als die roepstem doorklinkt tot in de ziel, dan wordt een schreeuw geboren die roept tot God om genade, uit genade.

Geve de Heere ons een hartelijk gebed voor deze diepbedroefde familie.
Wij kunnen niet troosten.
Wel meeleven, al kunnen we het niet inleven hoe groot en diep de smart is.

En, nogmaals, dwars tegen ons onvermogen in, bidden....

Het doet me denken aan die man die bij het graf van zijn kind stond en kon zeggen: je bent de eerste die Thuis is van ons allemaal! Tot ziens!

Kislev schreef:

mentos schreef:
Inderdaad...
Het was zo erg op school... Iedereen was heel stil, onder de indruk, verdrietig... Hoewel de meesten haar niet eens persoonlijk kenden(ik ook niet)... Maar tóch... wéér iemand.

En als ik nu eens de volgende ben, wat dan???

Lees in je laatste schoolkrant het getuigenis over het meisje wat eerder dit jaar is verongelukt. Haar sterven is niet alleen een roepstem voor ons allen maar ook een getuigenis dat je de Heere al vroeg kunt leren kennen in je leven.

Wat een slag dan ook nu weer in zo'n gezin en op school.

Kislev, kun en wil je het hier posten?
Alvast bedankt.

JolandaOudshoorn schreef:

jvdg schreef:Het is zo gemakkelijk toegewenst of de Heere deze roepstemmen mocht heiligen aan onze harten.
Maar als die roepstem doorklinkt tot in de ziel, dan wordt een schreeuw geboren die roept tot God om genade, uit genade.

Geve de Heere ons een hartelijk gebed voor deze diepbedroefde familie.
Wij kunnen niet troosten.
Wel meeleven, al kunnen we het niet inleven hoe groot en diep de smart is.

En, nogmaals, dwars tegen ons onvermogen in, bidden....

Het doet me denken aan die man die bij het graf van zijn kind stond en kon zeggen: je bent de eerste die Thuis is van ons allemaal! Tot ziens!

:!:

Wilma van den Berg schreef:

Kislev schreef:

mentos schreef:
Inderdaad...
Het was zo erg op school... Iedereen was heel stil, onder de indruk, verdrietig... Hoewel de meesten haar niet eens persoonlijk kenden(ik ook niet)... Maar tóch... wéér iemand.

En als ik nu eens de volgende ben, wat dan???

Lees in je laatste schoolkrant het getuigenis over het meisje wat eerder dit jaar is verongelukt. Haar sterven is niet alleen een roepstem voor ons allen maar ook een getuigenis dat je de Heere al vroeg kunt leren kennen in je leven.

Wat een slag dan ook nu weer in zo'n gezin en op school.

Kislev, kun en wil je het hier posten?
Alvast bedankt.

Ja Kislev, dat zou ik ook wel op prijs stellen!