De EO heeft in hun wetenschappelijke serie Galileo een aflevering gemaakt over bijna-dood-ervaringen.
Alhoewel ik inhoudelijk gezien kritiek heb over de opzet (van een niet echt objectief gemaakte docu en tegelijkertijd is er ook geen onomwonden christelijk standpunt ingenomen), was ik zwaar onder de indruk.

Ik ben benieuwd wat jullie er van vinden. Ik wil wel waarschuwen dat deze documentaire geestelijk behoorlijk wat impact kan hebben.

http://www.eo.nl/programma/galileo/2007 ... st=8666581

Het geluid doet het niet bij mij.... : : :

Sorry hoor , maar daar kijk ik niet naar, ik begrijp niet waarom mensen dit willen delen ( ik wil niet )

vlinder schreef:Het geluid doet het niet bij mij.... : : :

Memento!!!

Margriet schreef:Sorry hoor , maar daar kijk ik niet naar, ik begrijp niet waarom mensen dit willen delen ( ik wil niet )

Is het onfatsoenlijk?

Weet ik niet , maar ik begrijp het niet , de mijne houd ik voor mezelf en wat mensen vertellen staat heel ver van me af

Margriet schreef:Weet ik niet , maar ik begrijp het niet , de mijne houd ik voor mezelf en wat mensen vertellen staat heel ver van me af

dat kan, zoiets is iets persoonlijks.

Maar er zijn mensen die er wel over willen praten!

Het stofje ketalar (ketamine) kan in bepaalde doseringen ook doodservaringen/ godservaringen oproepen. Voor mensen heeft deze ervaringen met ketamine een enorme impact. Het rijk der duisternis heeft vele ingenieuse instrumenten.

1 troost is er: ketamine heeft geen enkele invloed op de ziel

Je betwijfeld dus de echtheid?

entiteitxx schreef:Het stofje ketalar (ketamine) kan in bepaalde doseringen ook doodservaringen/ godservaringen oproepen. Voor mensen heeft deze ervaringen met ketamine een enorme impact. Het rijk der duisternis heeft vele ingenieuse instrumenten.

1 troost is er: ketamine heeft geen enkele invloed op de ziel

Er doet zich wel een vraag voor: waneer is er ketamine vermengd met Bijbelteksten in het spel en wanneer is het echt. Kortom: hoe onderscheidt men juist.

refo schreef:

entiteitxx schreef:Het stofje ketalar (ketamine) kan in bepaalde doseringen ook doodservaringen/ godservaringen oproepen. Voor mensen heeft deze ervaringen met ketamine een enorme impact. Het rijk der duisternis heeft vele ingenieuse instrumenten.

1 troost is er: ketamine heeft geen enkele invloed op de ziel

Er doet zich wel een vraag voor: waneer is er ketamine vermengd met Bijbelteksten in het spel en wanneer is het echt. Kortom: hoe onderscheidt men juist.

ketamine (en daarmede de ervaring) heeft een halfwaardetijd, echtheid kent geen tijd.

Om mijn mening toch maar eens te geven: Het zou interessant wezen als er onderzocht wordt of christelijk levend gelovige mensen een fijne bijna-dood-ervaring hebben en of de mensen die niet geloven in Jezus Christus een nare bijna-dood-ervaring hebben. Aan de hand van de bijbel zou dan aangetoont kunnen worden dat het meer is dan een soort van fysisch onmogelijke koortsdroom.
Omdat de EO zich er niet aan waagt om deze prangende vraag te beantwoorden (want dat zou de bijbel toch wel heel sterk een zetje in de rug geven), vermoed ik dat ze zelf geen verband hebben gevonden tussen gelovigen en ongelovigen. Aangezien het bijbels onmogelijk is om zonder de Weg in de hemel te komen en omdat er ongelovige mensen zijn die een hemel-ervaring hebben, verliest het idee in mijn ogen wel geloofwaardigheid, tenzij we er open voor staan dat God deze mensen die ervaring geven om ze te trekken met liefdeskoorden.

Het ketamine-verhaal kent één mankement in dit verhaal. Bij ketamine zou er een afwijkende hersenfunctie moeten zijn. Bij bijna-dood-ervaringen is het bewezen dat er geen meetbare hersenfuncties te bespeuren zijn.

Kaw schreef:Om mijn mening toch maar eens te geven: Het zou interessant wezen als er onderzocht wordt of christelijk levend gelovige mensen een fijne bijna-dood-ervaring hebben en of de mensen die niet geloven in Jezus Christus een nare bijna-dood-ervaring hebben. Aan de hand van de bijbel zou dan aangetoont kunnen worden dat het meer is dan een soort van fysisch onmogelijke koortsdroom.
Omdat de EO zich er niet aan waagt om deze prangende vraag te beantwoorden (want dat zou de bijbel toch wel heel sterk een zetje in de rug geven), vermoed ik dat ze zelf geen verband hebben gevonden tussen gelovigen en ongelovigen. Aangezien het bijbels onmogelijk is om zonder de Weg in de hemel te komen en omdat er ongelovige mensen zijn die een hemel-ervaring hebben, verliest het idee in mijn ogen wel geloofwaardigheid, tenzij we er open voor staan dat God deze mensen die ervaring geven om ze te trekken met liefdeskoorden.

Het ketamine-verhaal kent één mankement in dit verhaal. Bij ketamine zou er een afwijkende hersenfunctie moeten zijn. Bij bijna-dood-ervaringen is het bewezen dat er geen meetbare hersenfuncties te bespeuren zijn.

Een niet gelovig mens kan wel een 'fijne' doodservaring hebben (dromende van vrede zullen zij ontwaken door het gedruis van een eeuwige oorlog).

Wetenschappelijk gezien zou het interessant zijn om 2 groepen mensen te onderzoeken: 1 met doodservaring, zonder dodelijke afloop, en een groep mensen met deze ervaring die werkelijk sterven. Dit is praktisch onmogelijk, en ethisch onaanvaardbaar.

Naar mijn mening kun je in het algemeen stellen dat een doodservaring (met religieuse componenten) geschaard moet worden onder de term: tijdgeloof/ wondergeloof. Kortom je hebt er niets aan

entiteitxx schreef:Een niet gelovig mens kan wel een 'fijne' doodservaring hebben (dromende van vrede zullen zij ontwaken door het gedruis van een eeuwige oorlog).

Wetenschappelijk gezien zou het interessant zijn om 2 groepen mensen te onderzoeken: 1 met doodservaring, zonder dodelijke afloop, en een groep mensen met deze ervaring die werkelijk sterven. Dit is praktisch onmogelijk, en ethisch onaanvaardbaar.

Naar mijn mening kun je in het algemeen stellen dat een doodservaring (met religieuse componenten) geschaard moet worden onder de term: tijdgeloof/ wondergeloof. Kortom je hebt er niets aan

Heb je de documentaire al eens bekeken?

Ik zeg ook niet dat je je geloof daar op zou moeten bouwen. Het gaat om de kwestie of het realiteit is of niet.

Het kan niet betiteld worden als een droom. Tijdens een droom is er een vrij heftige hersenactiviteit te meten. Tijdens een bijna-dood-ervaring is er helemaal geen activiteit te meten. Bovendien kunnen mensen zonder hersenactiviteit dingen vertellen die ze gezien en gehoord hebben, terwijl ze dat lichamelijk gewoonweg niet konden door hun letsel.

Begrijp ik goed dat er bijna-dood ervaringen zijn, waarbij de hersenactiviteit is gemeten?