Maxima en de multi-culties
Geplaatst: 27 sep 2007, 22:31
Moet zeggen dat ik redelijk oranjegezind bent. ( meer vanuit de rijke historie dan vanuit de actualiteit zeg maar)
maar helaas doet Maxima ook ( als toekomstige koningin) Nederland in de uitverkoop.
hieronder een goeie column, soms kunnen andere mensen exact omschrijven wat je zelf denkt of vind....
Bevoorrechte Máxima heeft geen flauw benul
dinsdag 25 september 2007 11:40
bron: http://www.elsevier.nl
Door :Liesbeth Wytzes
Ik ben het eens met Geert Wilders. Zijn kwalificatie van ‘prietpraat’ klopt precies voor het betoog dat prinses Máxima hield bij het verschijnen van het WRR-rapport Identificatie met Nederland.
Het was een verbazend dom betoog, en dat had ik nou helemaal niet verwacht van onze charmante aanstaande koningin. Ik dacht vooral: tais-toi et sois belle!
Wat was er zo ergerlijk aan?
Flauwste benul
Ik denk eigenlijk dat geen enkel lid van het koningshuis ook maar het flauwste benul heeft van wat er nou precies speelt in het land. Als Máxima eens in een supermarkt komt, is ze op werkbezoek.
Ja, ze weet misschien wel hoe het zit in Nederland, maar van horen zeggen, ze maakt het niet mee. Zij weet niet hoe het is om in een wijk te wonen die langzaam aan onherkenbaar is veranderd en waar ’s avonds de hangjeugd een vorm van terreur uitoefent, zoals in Utrecht waar nu warempel gesproken wordt over een samenscholingsverbod.
Zij weet niet hoe het eraan toegaat op een echte zwarte school, met de moeilijkste kinderen die er zijn, de grootste achterstanden en de minste kansen. Dan kan je je kind wel naar de ‘gewone’ Wassenaarse Bloemcampschool sturen waar ook wat excuus-allochtonen op zitten, in een gratuite poging multicultureel te doen, maar dat is iets totaal anders.
Dierentuin
Volgens Máxima moeten we niet soort bij soort zetten, want we zijn geen dierentuin.
Een paar jaar geleden maakte ik een verhaal over goedwillende autochtone Amsterdammers die hun kinderen heel bewust naar een zwarte school stuurden, om de integratie te bevorderen.
Het werd een drama: de ouders kreeg wat ze ook deden, geen contact met de allochtone ouders; hun kinderen speelden ook liefst met elkaar. Niks geen, zoals de prinses zegt, ‘samen spelen, samen werken.’ Marokkaantjes zaten bij Marokkaantjes, Turkjes bij Turkjes. De Nederlanders hadden er moeite mee, de migranten helemaal niet.
Is dat nou zo erg? Ik denk het eigenlijk niet.
Melting pot
Wat de prinses ons in haar betoog voorspiegelt is niets anders dan die goeie ouwe melting pot, die droom dat alle rassen door elkaar tot een nieuw mensbeeld zouden leiden. Waarom dat ook alweer moest, is mij nooit duidelijk geworden.
Iemand die een leven leidt als Máxima, met die paddestoel voor de deur waarop de namen van de wereldsteden Buenos Aires, New York, Brussel, die zij zo vaak ze wil op overheidskosten met het regeringsvliegtuig mag bezoeken – zonder dat ze een ticket hoeft te kopen, zonder dat ze op Schiphol in de rij hoeft te staan of ergens op een kapotte koffer hoeft te wachten – die heeft echt geen enkel benul hoe het een ander vergaat, zonder cosmopolitische paddestoel en met slechts uitzicht op het andere eind van een sombere straat in Utrecht-Overvecht.
Waar je als blondine, geverfd of niet, alleen maar verwensingen te horen krijgt, bespuugd wordt, ‘hoerrrr’ naar je hoofd krijgt. De jongens die dat doen, waren natuurlijk niet de Marokkanen die door de RVD uitgekozen werden om het prinselijk paar in 2005 te vergezellen naar Marokko en daar, volgens Máxima, zulke geweldige bruggenbouwers waren.
Bescheidenheid
Iemand met zo’n onvoorstelbaar bevoorrecht leven past slechts bescheidenheid, en graag wat meer zwijgzaamheid. Aan dit soort slappe flutbetogen hebben we helemaal niks.
maar helaas doet Maxima ook ( als toekomstige koningin) Nederland in de uitverkoop.
hieronder een goeie column, soms kunnen andere mensen exact omschrijven wat je zelf denkt of vind....
Bevoorrechte Máxima heeft geen flauw benul
dinsdag 25 september 2007 11:40
bron: http://www.elsevier.nl
Door :Liesbeth Wytzes
Ik ben het eens met Geert Wilders. Zijn kwalificatie van ‘prietpraat’ klopt precies voor het betoog dat prinses Máxima hield bij het verschijnen van het WRR-rapport Identificatie met Nederland.
Het was een verbazend dom betoog, en dat had ik nou helemaal niet verwacht van onze charmante aanstaande koningin. Ik dacht vooral: tais-toi et sois belle!
Wat was er zo ergerlijk aan?
Flauwste benul
Ik denk eigenlijk dat geen enkel lid van het koningshuis ook maar het flauwste benul heeft van wat er nou precies speelt in het land. Als Máxima eens in een supermarkt komt, is ze op werkbezoek.
Ja, ze weet misschien wel hoe het zit in Nederland, maar van horen zeggen, ze maakt het niet mee. Zij weet niet hoe het is om in een wijk te wonen die langzaam aan onherkenbaar is veranderd en waar ’s avonds de hangjeugd een vorm van terreur uitoefent, zoals in Utrecht waar nu warempel gesproken wordt over een samenscholingsverbod.
Zij weet niet hoe het eraan toegaat op een echte zwarte school, met de moeilijkste kinderen die er zijn, de grootste achterstanden en de minste kansen. Dan kan je je kind wel naar de ‘gewone’ Wassenaarse Bloemcampschool sturen waar ook wat excuus-allochtonen op zitten, in een gratuite poging multicultureel te doen, maar dat is iets totaal anders.
Dierentuin
Volgens Máxima moeten we niet soort bij soort zetten, want we zijn geen dierentuin.
Een paar jaar geleden maakte ik een verhaal over goedwillende autochtone Amsterdammers die hun kinderen heel bewust naar een zwarte school stuurden, om de integratie te bevorderen.
Het werd een drama: de ouders kreeg wat ze ook deden, geen contact met de allochtone ouders; hun kinderen speelden ook liefst met elkaar. Niks geen, zoals de prinses zegt, ‘samen spelen, samen werken.’ Marokkaantjes zaten bij Marokkaantjes, Turkjes bij Turkjes. De Nederlanders hadden er moeite mee, de migranten helemaal niet.
Is dat nou zo erg? Ik denk het eigenlijk niet.
Melting pot
Wat de prinses ons in haar betoog voorspiegelt is niets anders dan die goeie ouwe melting pot, die droom dat alle rassen door elkaar tot een nieuw mensbeeld zouden leiden. Waarom dat ook alweer moest, is mij nooit duidelijk geworden.
Iemand die een leven leidt als Máxima, met die paddestoel voor de deur waarop de namen van de wereldsteden Buenos Aires, New York, Brussel, die zij zo vaak ze wil op overheidskosten met het regeringsvliegtuig mag bezoeken – zonder dat ze een ticket hoeft te kopen, zonder dat ze op Schiphol in de rij hoeft te staan of ergens op een kapotte koffer hoeft te wachten – die heeft echt geen enkel benul hoe het een ander vergaat, zonder cosmopolitische paddestoel en met slechts uitzicht op het andere eind van een sombere straat in Utrecht-Overvecht.
Waar je als blondine, geverfd of niet, alleen maar verwensingen te horen krijgt, bespuugd wordt, ‘hoerrrr’ naar je hoofd krijgt. De jongens die dat doen, waren natuurlijk niet de Marokkanen die door de RVD uitgekozen werden om het prinselijk paar in 2005 te vergezellen naar Marokko en daar, volgens Máxima, zulke geweldige bruggenbouwers waren.
Bescheidenheid
Iemand met zo’n onvoorstelbaar bevoorrecht leven past slechts bescheidenheid, en graag wat meer zwijgzaamheid. Aan dit soort slappe flutbetogen hebben we helemaal niks.