Beste medeforummers,

Heb gisteren het boekje van A. Moerkerken gelezen, Bethel en Pniël.

Nadat hij schreven heeft over Jakob, Ezau, Bethel, Pniël, de disipelen, Johannes de Doper en Jezus Christus komt hij tot de volgende conclusie.

Uit het voorgaande zal duidelijk zijn geworden dat naar ons besef de Heilige Schrift het ogenblik van de wedergeboorte niet laat samen vallen met de openbaring van de Middelaar.
einde citaat.

A. Moerkerken, onderscheid: wedergeboorte: zondekennis (door prediking van de wet zoals Johannes), wegbereiding (Johannes) het werk van de Heilige Geest, als het eerste. Het deelachtig zijn van de genade.
De openbaring van de Middelaar, is tweede: er waren disipelen die Johannes geloofde, maar het was toch nog nodig Christus te zien.
Johannes preekte dat ook: Ziet het Lam Gods.

Tussen de wedergeboorte enn de openbaring van de Middelaar kunnen jaren zitten. (Toeleidende weg)

Nou heb ik twee vragen: wat is de wedergeboorte dan?
Volgens mij is de wedergeboorte meer dan zondekennis alleen.

Andere vraag: waar leert ons de bijbel dat daar jaren tussen kunnen zitten? De bijbelgedeelte die Moerkerken aanhaalt, zijn vooral het leven van Jakob, hij spreekt ook over Ezau, Johannes de Doper zijn prediking: Bekeert u (zijn wetsprediking) en Zie het Lam God (Openbaring van de Middelaar voor zijn disipelen) ect.
Maar andere teksten die je zou verwachten haalt hij niet aan.
Zoals. Zoveel als er door Gods Geest geleid worden…..

En die Hem aangenomen hebben, die heeft Hij macht gegeven kinderen Gods te worden, nl, die in Zijn naam geloven…..

Dat vind ik wel opvallend. Maar wie kan mij een antwoord geven op deze twee vragen.

Er is al een topic gewijd aan deze problematiek:
http://www.refoforum.nl/viewtopic.php?t=4406

Heb puur deze twee vragen. Lijkt mij goed met een schoon topic te beginnen. Hoewel ik weet dat er al veel over gezegd is.
Weet best dat simpele vragen, zeker niet altijd een simpel antwoord hebben. Maar kunnen we deze leer als bijbels beschouwen, vooral op deze twee punten of mag deze bij de komende synode worden heroepen.

Lees anders de artikelenserie van ds. Eckeveld in dit topic.
Daarin krijg je een duidelijk en schriftuurlijk antwoord op je vragen.

Inderdaad is dit onderwerp al diverse malen ter sprake geweest.

Maar aangezien Christiaan hier twee heel concrete vragen stelt is het misschien toch wel goed deze "draad" nog eens op te pakken.
Maar svp met niet al teveel afdwalingen.

Concrete vragen behoeven (zoveel mogelijk) concrete antwoorden.

A. Moerkerken, onderscheid: wedergeboorte: zondekennis (door prediking van de wet zoals Johannes), wegbereiding (Johannes) het werk van de Heilige Geest, als het eerste. Het deelachtig zijn van de genade.
De openbaring van de Middelaar, is tweede: er waren disipelen die Johannes geloofde, maar het was toch nog nodig Christus te zien.
Johannes preekte dat ook: Ziet het Lam Gods.

Tussen de wedergeboorte enn de openbaring van de Middelaar kunnen jaren zitten. (Toeleidende weg)

Nou heb ik twee vragen: wat is de wedergeboorte dan?
Volgens mij is de wedergeboorte meer dan zondekennis alleen.

M.i. is wedergeboorte niets anders dan een (1) daad van God, (2) in de tijd, waarmee hij de mens (3) in één ogenblik veranderd (4) van dood naar levend.

Noten:
1. Een daad van God: Komt niets van de mens bij kijken. Is geen gevolg van menselijk handelen (ook niet van zaken als zoeken, bidden, vragen, smeken, er mee bezig zijn, etc)
2. In de tijd: Namelijk, niet van eeuwigheid, maar op een bepaalt moment in iemands leven
3. In één ogenblik: Namelijk, niet als proces, maar van het ene op het andere moment
4. Van dood naar levend. De mens was dood, met geen enkel oog voor God en geestelijke zaken. In de wedergeboorte word hij levend, en krijgt dus zicht op wie God is, en wie hijzelf is.

De reactie op de wedergeboorte is de antwoord van het geloof, wat zich manifesteerd in de kennis der ellende, en het gaan zoeken naar God.

Andere vraag: waar leert ons de bijbel dat daar jaren tussen kunnen zitten? De bijbelgedeelte die Moerkerken aanhaalt, zijn vooral het leven van Jakob, hij spreekt ook over Ezau, Johannes de Doper zijn prediking: Bekeert u (zijn wetsprediking) en Zie het Lam God (Openbaring van de Middelaar voor zijn disipelen) ect.
Maar andere teksten die je zou verwachten haalt hij niet aan.
Zoals. Zoveel als er door Gods Geest geleid worden…..

Ik kan niet anders concluderen dat hier geen bijbelse gronden voor zijn, en dat deze visie voortkomt uit het redeneren vanuit de bevinding (hoe dingen ervaren worden), dan vanuit de Schrift. De Schrift kijkt als het ware door de ervaringen heen, en ziet daarachter Gods Geest die in alle wedergeborenen het geloof werkt, zodat geloofd word, ook al word dat geloof door Gods kind op dat moment niet aangemerkt als geloof, en voelt hij de kracht er niet van.

Wat is wedergeboorte?

Dat staat in de Bijbel: Johannes 3:8

De wind blaast, waarheen hij wil, en gij hoort zijn geluid; maar gij weet niet, van waar hij komt, en waar hij heen gaat; alzo is een iegelijk, die uit den Geest geboren is.

En waar leert de Bijbel dat er jaren tussen kunnen zitten?

De vraag is of het de gewone weg is. Maar ik sluit niet uit dat het kan. En de Bijbel ook niet. Elke keer als er in de Bijbel over dorstigen, hongerigen, armen van Geest, etc. gesproken wordt dan gaat het over levendgemaakte zondaren, die toch nog iets missen ondanks hun levendmaking. Een dode kan immers niet hongeren en dorsten.

Maar ik stel voor om voordat we weer in een eindeloze discussie te vervallen het hier bij te laten.

Als je hoofdstuk 3 van Johannes leest, moet je je eens afvragen wat de kern van dit hoofdstuk is. Is dat de wedergeboorte of is dat Christus?

1 Johannes 5 vers 1 is ook overduidelijk.

Gefopt schreef:Als je hoofdstuk 3 van Johannes leest, moet je je eens afvragen wat de kern van dit hoofdstuk is. Is dat de wedergeboorte of is dat Christus?

1 Johannes 5 vers 1 is ook overduidelijk.

De vraag was simpel en het antwoord is ook simpel. In een hoofdstuk kan een uitleg van een term staan dan hoeft dat toch niet de focus van dat hoofdstuk te zijn? Christus is de misschien wel de kern van het hoofdstuk. Maar Christus zegt ook wat er gebeurt als een mens wedergeboren wordt.

Het is al vele jaren geleden als dwaling beschreven dat een wedergeboren iemand niet vruchten als zulke voort zou brengen.

Dus is het onmogelijk, als de Schrift ons leert, dat men geen vruchten der dankbaarheid voort zou brengen.

Daaruit volgt duidelijk dat een wedergeboren iemand niet dormant kan zijn.

Wat betreft geloofsbetrouwen, is het natuurlijk altijd zo dat van tijd tot tijd we meer of minder op God betrouwen. Toch is dat zonde van een gelovige, en niet aanprijswaardig. Zoals ook art. 1-16, en ook 5-11 van de DL ons leert. Lees verder ook DL 5-5a, waar gesteld is dat het een dwaling is te zeggen dat men geen zekerheid van toekomende volharding in dit leven kan hebben zonder bijzondere openbaring. Lees in dit verband ook 5-10.

Erasmiaan schreef:

Gefopt schreef:Als je hoofdstuk 3 van Johannes leest, moet je je eens afvragen wat de kern van dit hoofdstuk is. Is dat de wedergeboorte of is dat Christus?

1 Johannes 5 vers 1 is ook overduidelijk.

De vraag was simpel en het antwoord is ook simpel. In een hoofdstuk kan een uitleg van een term staan dan hoeft dat toch niet de focus van dat hoofdstuk te zijn? Christus is de misschien wel de kern van het hoofdstuk. Maar Christus zegt ook wat er gebeurt als een mens wedergeboren wordt.

Inderdaad. Die mens ziet op de verhoogde Slang en wordt gezond. Geloof in Christus en wedergeboorte zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Zonder het eerste is het laatste onmogelijk.

Gefopt schreef:

Erasmiaan schreef:

Gefopt schreef:Als je hoofdstuk 3 van Johannes leest, moet je je eens afvragen wat de kern van dit hoofdstuk is. Is dat de wedergeboorte of is dat Christus?

1 Johannes 5 vers 1 is ook overduidelijk.

De vraag was simpel en het antwoord is ook simpel. In een hoofdstuk kan een uitleg van een term staan dan hoeft dat toch niet de focus van dat hoofdstuk te zijn? Christus is de misschien wel de kern van het hoofdstuk. Maar Christus zegt ook wat er gebeurt als een mens wedergeboren wordt.

Inderdaad. Die mens ziet op de verhoogde Slang en wordt gezond. Geloof in Christus en wedergeboorte zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Zonder het eerste is het laatste onmogelijk.

Dat zegt Christus zelf dus niet betreffende wedergeboorte.

Christiaan schreef:Beste medeforummers,

Heb gisteren het boekje van A. Moerkerken gelezen, Bethel en Pniël.

Nadat hij schreven heeft over Jakob, Ezau, Bethel, Pniël, de disipelen, Johannes de Doper en Jezus Christus komt hij tot de volgende conclusie.

Uit het voorgaande zal duidelijk zijn geworden dat naar ons besef de Heilige Schrift het ogenblik van de wedergeboorte niet laat samen vallen met de openbaring van de Middelaar.
einde citaat.

A. Moerkerken, onderscheid: wedergeboorte: zondekennis (door prediking van de wet zoals Johannes), wegbereiding (Johannes) het werk van de Heilige Geest, als het eerste. Het deelachtig zijn van de genade.
De openbaring van de Middelaar, is tweede: er waren disipelen die Johannes geloofde, maar het was toch nog nodig Christus te zien.
Johannes preekte dat ook: Ziet het Lam Gods.

Tussen de wedergeboorte enn de openbaring van de Middelaar kunnen jaren zitten. (Toeleidende weg)

Nou heb ik twee vragen: wat is de wedergeboorte dan?
Volgens mij is de wedergeboorte meer dan zondekennis alleen.

Wedergeboorte is een onwederstandelijke en krachtige Godsdaad die de zondaar in een punt des tijds afgesnijdt uit Adam en inplant in Christus. Dit is de wedergeboorte in engere zin.
De wedergeboorte in ruimere zin is de bekering die het gehele leven duurt, dagelijkse bekering. De heiligmaking.
De wedergeboorte is de voornaamste zaak. Alles wat daarna komt is slechts om dat verder uit te werken en te bevestigen.

Christiaan schreef:Andere vraag: waar leert ons de bijbel dat daar jaren tussen kunnen zitten? De bijbelgedeelte die Moerkerken aanhaalt, zijn vooral het leven van Jakob, hij spreekt ook over Ezau, Johannes de Doper zijn prediking: Bekeert u (zijn wetsprediking) en Zie het Lam God (Openbaring van de Middelaar voor zijn disipelen) ect.
Maar andere teksten die je zou verwachten haalt hij niet aan.
Zoals. Zoveel als er door Gods Geest geleid worden…..

En die Hem aangenomen hebben, die heeft Hij macht gegeven kinderen Gods te worden, nl, die in Zijn naam geloven…..

In het kort; wat gebeurt er als een kind geboren wordt? Kan hij al praten, lopen of ligt hij met een baard in de wieg? Nee, dat is slechts een hulpeloos kind, wat niet kan doen dan wenen. En zo moeten we dat beeld eenvoudig ook maar zien als er nieuw leven uit God geboren wordt door Zijn wederbarende genade, dat in de wedergeboorte de zondaar begint te wenen, in een Godsgemis. Die kent God niet, maar is God kwijt. En hij roept tot Hem bij dagen en bij nachten. Hij is wel ín Christus, maar kent Hem nog niet. Zo'n ziel roemt niet in genade alleen door Christus, bij aanvang, maar probeert het verbroken werkverbond weer op te richten, en maakt van het genadeverbond een werkverbond, hoe goed bedoelt ook. Het leven wordt gereformeerd, de zonden worden nagelaten, alle rommel van de wereld de deur uit. Maar die moet er ook achter gebracht worden dat hij in die weg nooit meer met God verzoend kan worden. En toch is er iets wat hem zo uitdrijft naar God, want er is toch zo'n liefde in het hart uitgestort tot die onbekende God. Dat gaat de schoonheid der wereld verre te boven. Maar de Heere gaat doortrekken, en de zondaar moet in vleeskruisigende wegen leren dat het met alles van zijn kant de dood in moet. Er is niets wat er overblijft waar de dood niet onder geschreven hoeft te worden, en de Heere doet een afgesneden zaak op aarde. Maar dit alles geschiedt opdat er plaats gemaakt wordt voor Die Gezegende des Vaders, want Hij is beminnelijk, noodzakelijk, gepast en dierbaar voor een uitgeschudde en geledigde zondaar. En dan is het zo groot als de Heere die Middelaar Gods en der mensen komt te openbaren in het leven van een derzulke. Dat is niet uit te spreken hoe groot en onbevattelijk dat is. Dan ligt alle zonde en schuld een ogenblik bedekt. Maar de Heere gaat doortrekken in het leven en zo'n ziel komt er ook achter dat Hij van God geschonken moet worden in een rechte weg, want Sion wordt door recht verlost.

Dit alles ligt zo helder verklaard in de gelijkenis die de Heere Jezus uitsprak in Mattheüs 13 vers 45 en 46 over de parel van grote waarde:
Wederom is het Koninkrijk der hemelen gelijk aan een koopman, die schone paarlen zoekt;
Dewelke, hebbende een parel van grote waarde gevonden, ging heen en verkocht al wat hij had, en kocht dezelve.

Hoevele pareltjes kan zo'n ontdekte ziel wel niet bezitten, in zijn tranen, gebeden, kerkgang, godsdienst, bevinding, en wat al niet meer, maar die kunnen de grond niet zijn. Maar hij vindt die ene Parel van grote waarde, en hoe wordt Die zijn eigendom? Daarvoor moet hij alle andere pareltjes in gaan leveren en in gaan wisselen, opdat hij die ene Parel zou kunnen kopen.
Die grond moet uit de bevinding geslagen worden. We kunnen daar wel zo op rusten, maar nogmaals, de Heere doet een afgesneden zaak op deze aarde. Het gaat door de dood (in zichzelf) heen tot het leven. Want de poort is eng, en de weg is nauw, die tot het leven leidt, en weinigen zijn er, die denzelven vinden.
Zo iemand zal ook bij tijden wel eens mogen getuigen met Asaf: 'Gij hebt mijn rechterhand gevat'. Niet het 'Ik heb Uw rechterhand gevat', zoals het christendom van deze dagen wil, maar een eenzijdig Godswerk, vrijmachtig uit het soeverein en verkiezend eeuwig welbehagen, waar de Kerk een eeuwigheid voor nodig zal hebben om dat uit te wonderen, om Hem de roem, de lof, de eer en de aanbidding volmaakt toe te mogen brengen tot in de eeuwigheid.

Christiaan schreef:Beste medeforummers,

Heb gisteren het boekje van A. Moerkerken gelezen, Bethel en Pniël.

Nadat hij schreven heeft over Jakob, Ezau, Bethel, Pniël, de disipelen, Johannes de Doper en Jezus Christus komt hij tot de volgende conclusie.

Uit het voorgaande zal duidelijk zijn geworden dat naar ons besef de Heilige Schrift het ogenblik van de wedergeboorte niet laat samen vallen met de openbaring van de Middelaar.
einde citaat.

A. Moerkerken, onderscheid: wedergeboorte: zondekennis (door prediking van de wet zoals Johannes), wegbereiding (Johannes) het werk van de Heilige Geest, als het eerste. Het deelachtig zijn van de genade.
De openbaring van de Middelaar, is tweede: er waren disipelen die Johannes geloofde, maar het was toch nog nodig Christus te zien.
Johannes preekte dat ook: Ziet het Lam Gods.

Tussen de wedergeboorte enn de openbaring van de Middelaar kunnen jaren zitten. (Toeleidende weg)

Nou heb ik twee vragen: wat is de wedergeboorte dan?
Volgens mij is de wedergeboorte meer dan zondekennis alleen.

Sommigen hebben al waardevolle antwoorden gegeven.

Wedergeboorte is het begin van geestelijk leven. En geestelijk leven uit zich altijd in geloof. Zonder geloof is er géén geestelijk leven. Zonder vergeving van zonden is er géén geestelijk leven. Zonder heiligmaking is er géén geestelijk leven.

Wedergeboorte is inderdaad niet zondekennis alleen. Zondekennis gaat ten dele aan de wedergeboorte vooraf, want de Heilige Geest overtuigt de mens van ONgeloof, omdat zij in Christus niet geloven. Dat is echter geen begin van leven en ook geen wedergeboorte.

Andere vraag: waar leert ons de bijbel dat daar jaren tussen kunnen zitten? De bijbelgedeelte die Moerkerken aanhaalt, zijn vooral het leven van Jakob, hij spreekt ook over Ezau, Johannes de Doper zijn prediking: Bekeert u (zijn wetsprediking) en Zie het Lam God (Openbaring van de Middelaar voor zijn disipelen) ect.
Maar andere teksten die je zou verwachten haalt hij niet aan.
Zoals. Zoveel als er door Gods Geest geleid worden…..

En die Hem aangenomen hebben, die heeft Hij macht gegeven kinderen Gods te worden, nl, die in Zijn naam geloven…..

Dat vind ik wel opvallend.

Zogenaamde bewijzen worden gehaald uit typen en geschiedenissen. En dat is juist de zwakte van het bewijs, want uit vergeestelijkingen kan álles bewezen worden. Vergeestelijkingen hebben hun nut, maar alleen als bevestiging, nooit als bewijs. Bewijzen halen uit vergeestelijkingen werd door de Reformatoren en de 'oude' theologie nimmer gedaan. Daarin zie je ook hoe droevig het wat dit betreft tegenwoordig gesteld is.

Dat de Bijbel wetprediking kent, en dat kennis van zonde gaat vóór de kennis van Christus, is geheel waar. Maar dat bewijst zeker niet dat wedergeboorte gaat vóór de toeleidende weg, integendeel, de toeleidende weg gaat vóór de wedergeboorte, zoals alle Reformatoren, de Dordtse Synode en ook verreweg de meeste van de oude schrijvers en nagenoeg alle puriteinen en Schotten hebben geleerd.

Ik zou zeggen, Christiaan, lees nog maar veel uit Erskine waarin je bezig bent, daarin vind je heel wat gezondere kost.

M.vr.gr.,
Zonderling

caprice schreef:In het kort; wat gebeurt er als een kind geboren wordt? Kan hij al praten, lopen of ligt hij met een baard in de wieg? Nee, dat is slechts een hulpeloos kind, wat niet kan doen dan wenen. En zo moeten we dat beeld eenvoudig ook maar zien als er nieuw leven uit God geboren wordt door Zijn wederbarende genade, dat in de wedergeboorte de zondaar begint te wenen, in een Godsgemis. Die kent God niet, maar is God kwijt. En hij roept tot Hem bij dagen en bij nachten. Hij is wel ín Christus, maar kent Hem nog niet.

Volgens mij vergeet je wat. Je wilt graag vergelijken en met analogieën werken, niet? Nu, het leven begint niet met de geboorte, dunkt mij, maar met de conceptie of levendmaking. Dus maak dan wel de vergelijking goed! Luister eens wat Comrie ervan zegt.

Comrie brengt in zijn zesde verhandeling van zijn boek Eigenschappen een merkwaardig onderscheid aan tussen a. het zaad der wedergeboorte of de levendmaking en b. de wedergeboorte zelf. Hij doet dat naar aanleiding van het hongeren en dorsten naar de gerechtigheid. Wij weten, zegt Comrie, "hoe nadrukkelijk, Matth. 5:6, dat hongeren, dat amechtig dorsten naar God, als een hert dorst naar de waterstromen, zalig gesproken wordt: Zalig zijn die hongeren, enz." Hij vervolgt dan: Indien Jezus had beoogd dat alleen degenen die gegeten en gedronken hadden, zalig zouden zijn, "zou Hij immers duidelijk hebben gesproken, niet in de tegenwoordige, maar in de toekomende, aldus: Zalig zullen de hongerigen zijn, als zij verzadigd worden. Maar integendeel, Hij spreekt ze in dat hongeren zalig, overmits het het werk is van Zijn levendigmakende Geest beloofd, dat zij zullen eten en verzadigd worden." Dat is dus de levendmaking.

En dan volgt de omschrijving van de wedergeboorte: "Derhalve is de dadelijke geboorte, in onderscheiding van de voorgaande zaken, de volmaking van het geloof; dat is, wanneer de ziel, met bewustheid en verzekering van het gemoed, dadelijk zo in Jezus overgaat, dat zij het daarvoor houden kan, dat Christus de hare is, door de aanneming van Hem op het aanbod, en zij van Christus zijn, door wezenlijke overgave van zich aan Hem." En wat verderop spreekt Comrie dan van het komen "tot Jezus in de wedergeboorte."

caprice schreef:Zo'n ziel roemt niet in genade alleen door Christus, bij aanvang, maar probeert het verbroken werkverbond weer op te richten, en maakt van het genadeverbond een werkverbond, hoe goed bedoelt ook. Het leven wordt gereformeerd, de zonden worden nagelaten, alle rommel van de wereld de deur uit.

Dat is merkwaardig! Een kind in de wieg gaat werken? Wel de vergelijking vasthouden he!

caprice schreef:Maar die moet er ook achter gebracht worden dat hij in die weg nooit meer met God verzoend kan worden. En toch is er iets wat hem zo uitdrijft naar God, want er is toch zo'n liefde in het hart uitgestort tot die onbekende God. Dat gaat de schoonheid der wereld verre te boven.

Juist, dus geestelijk leven zonder de kennis van Christus. Dat kind is al lang uit de wieg en volop aan het werk, en nog altijd kent het zijn oudste broer niet. ...

caprice schreef:Maar de Heere gaat doortrekken, en de zondaar moet in vleeskruisigende wegen leren dat het met alles van zijn kant de dood in moet. Er is niets wat er overblijft waar de dood niet onder geschreven hoeft te worden, en de Heere doet een afgesneden zaak op aarde. Maar dit alles geschiedt opdat er plaats gemaakt wordt voor Die Gezegende des Vaders, want Hij is beminnelijk, noodzakelijk, gepast en dierbaar voor een uitgeschudde en geledigde zondaar. En dan is het zo groot als de Heere die Middelaar Gods en der mensen komt te openbaren in het leven van een derzulke. Dat is niet uit te spreken hoe groot en onbevattelijk dat is. Dan ligt alle zonde en schuld een ogenblik bedekt.

En waar blijft nu de duidelijke taal van de Heilige Schrift: zovelen Hem aangenomen hebben, die heeft Hij macht gegeven om kinderen Gods te worden, te worden?! Ja, kinderen ...

caprice schreef:Maar de Heere gaat doortrekken in het leven en zo'n ziel komt er ook achter dat Hij van God geschonken moet worden in een rechte weg, want Sion wordt door recht verlost.

Dit alles ligt zo helder verklaard in de gelijkenis die de Heere Jezus uitsprak in Mattheüs 13 vers 45 en 46 over de parel van grote waarde:
Wederom is het Koninkrijk der hemelen gelijk aan een koopman, die schone paarlen zoekt;
Dewelke, hebbende een parel van grote waarde gevonden, ging heen en verkocht al wat hij had, en kocht dezelve.

Hoevele pareltjes kan zo'n ontdekte ziel wel niet bezitten, in zijn tranen, gebeden, kerkgang, godsdienst, bevinding, en wat al niet meer, maar die kunnen de grond niet zijn. Maar hij vindt die ene Parel van grote waarde, en hoe wordt Die zijn eigendom? Daarvoor moet hij alle andere pareltjes in gaan leveren en in gaan wisselen, opdat hij die ene Parel zou kunnen kopen.
Die grond moet uit de bevinding geslagen worden. We kunnen daar wel zo op rusten, maar nogmaals, de Heere doet een afgesneden zaak op deze aarde. Het gaat door de dood (in zichzelf) heen tot het leven. Want de poort is eng, en de weg is nauw, die tot het leven leidt, en weinigen zijn er, die denzelven vinden.
Zo iemand zal ook bij tijden wel eens mogen getuigen met Asaf: 'Gij hebt mijn rechterhand gevat'. Niet het 'Ik heb Uw rechterhand gevat', zoals het christendom van deze dagen wil, maar een eenzijdig Godswerk, vrijmachtig uit het soeverein en verkiezend eeuwig welbehagen, waar de Kerk een eeuwigheid voor nodig zal hebben om dat uit te wonderen, om Hem de roem, de lof, de eer en de aanbidding volmaakt toe te mogen brengen tot in de eeuwigheid.

Het klinkt allemaal erg rechtzinnig, maar het komt er dan toch maar op neer, dat het getuigenis van de Heilige Schrift toch racidicaal wordt verdraaid. Want er is geen verdoemenis voor degenen die in Christus Jezus zijn, ook niet in de vierschaar der consciëntie. En in de vergelijking van de parels zie ik toch echt geen enkel spoor van het verloren gaan onder Gods recht. De koopman ruilt toch immers alles voor Jezus? Ik begrijp dit soort analogieën werkelijk niet. Maar het zal wel een waarheid achter de waarheid zijn. Merkwaardige exegese.