Na aanleiding van de morgendienst afgelopen deze stelling. Het ging erover dat we, als we de genade van God kennen. ook de ander moeten vergeven. Als je dat niet kan, dan heb je eigenlijk nog niet door hoe groot en diep de genade van God is. ik vond het best een confronterende uitspraak. Hoe denken jullie erover en zit aan vergeven ook voorwaarden verbonden??

Wat zou die gelijkenis anders te betekenen hebben? Dat is toch de boodschap?

Maar als de 'boosdoener' niet om vergeving vraagt? Moet je dan uberhaupt wel vergeven? God vergeeft toch ook alleen maar diegenen die hem om vergeving smeken (en hun zonden belijden)?

Ik zou willen verwijzen naar vraag en antw 126 van de HC, waar dat heel duidelijk uitgelegd wordt.

Wil ons, armen zondaren, al onze misdaden, en ook de boosheid, die ons altijd aanhangt, om des bloeds van Christus wil niet toerekenen, gelijk wij ook dit getuigenis Uwer genade in ons bevinden, dat ons ganse voornemen is onzen naaste van harte te vergeven.

Kortom: de genadevrucht van de vergeving van onze zonden is dat we ook onze naasten willen vergeven.
Aan dat vergeven zit zeker een voorwaarde verbonden: van vergiffenis vragen door de boosdoener. Anders is het een beetje een loos gebeuren natuurlijk. Dan vergeef je iemand iets wat hij nooit gevraagd heeft.

Welke gelijkenis bedoel je trouwens, Refo?

Zie topic vakantiebijbelweek.

Tiberius schreef:Ik zou willen verwijzen naar vraag en antw 126 van de HC, waar dat heel duidelijk uitgelegd wordt.

Wil ons, armen zondaren, al onze misdaden, en ook de boosheid, die ons altijd aanhangt, om des bloeds van Christus wil niet toerekenen, gelijk wij ook dit getuigenis Uwer genade in ons bevinden, dat ons ganse voornemen is onzen naaste van harte te vergeven.

Kortom: de genadevrucht van de vergeving van onze zonden is dat we ook onze naasten willen vergeven.
Aan dat vergeven zit zeker een voorwaarde verbonden: van vergiffenis vragen door de boosdoener. Anders is het een beetje een loos gebeuren natuurlijk. Dan vergeef je iemand iets wat hij nooit gevraagd heeft.

Ik dacht zelf ook dat de boosdoener eerst vergeving moest vragen. Maar ik las eens: God vergeeft ons ook, terwijl wij niet naar Hem vroegen! Als iemand omvergeving vraagt, dan ben je verplicht te vergeven, maar als iemand het niet gevraagd heeft, ligt die eis er eigenlijk nog, ook als hulpmiddel om zelf verder te kunnen gaan. Vaak moet er eerst vergeven zijn, voordat een genezeingsproces kan beginnen. en voor de bosdoener kan het ook een heel confronterende en soms inkerende opmerking zijn als iemand zegt: Ik vergeef je dat..... Want soms hebben mensen niet door dat ze met woorden en/of daden iemand pijn hebben gedaan!
Ik denk dat vergeving ook iets heeft van loslaten.

refo schreef:Zie topic vakantiebijbelweek.

Ok, die had ik nog niet gezien.

JolandaOudshoorn schreef:

Tiberius schreef:Ik zou willen verwijzen naar vraag en antw 126 van de HC, waar dat heel duidelijk uitgelegd wordt.

Wil ons, armen zondaren, al onze misdaden, en ook de boosheid, die ons altijd aanhangt, om des bloeds van Christus wil niet toerekenen, gelijk wij ook dit getuigenis Uwer genade in ons bevinden, dat ons ganse voornemen is onzen naaste van harte te vergeven.

Kortom: de genadevrucht van de vergeving van onze zonden is dat we ook onze naasten willen vergeven.
Aan dat vergeven zit zeker een voorwaarde verbonden: van vergiffenis vragen door de boosdoener. Anders is het een beetje een loos gebeuren natuurlijk. Dan vergeef je iemand iets wat hij nooit gevraagd heeft.

Ik dacht zelf ook dat de boosdoener eerst vergeving moest vragen. Maar ik las eens: God vergeeft ons ook, terwijl wij niet naar Hem vroegen! Als iemand omvergeving vraagt, dan ben je verplicht te vergeven, maar als iemand het niet gevraagd heeft, ligt die eis er eigenlijk nog, ook als hulpmiddel om zelf verder te kunnen gaan. Vaak moet er eerst vergeven zijn, voordat een genezeingsproces kan beginnen. en voor de bosdoener kan het ook een heel confronterende en soms inkerende opmerking zijn als iemand zegt: Ik vergeef je dat..... Want soms hebben mensen niet door dat ze met woorden en/of daden iemand pijn hebben gedaan!
Ik denk dat vergeving ook iets heeft van loslaten.

Voor het genezingsproces heb je gelijk.
Maar Bijbels gezien dient vergeving vooraf te gaan door het vragen erom. Zoals ook in die gelijkenis.

Wat wat geschriftjes er van zeggen t zal wel;.maar vergeven daar kan om gevraagd worden , maar men kan ook vergeven aan de boosdoener zonder dat er om gevraagd wordt daar God ons ook vergeeft zonder dat wij daar om vragen ; wij vroegen ook niet om de komst van Zijn Zoon Jezus Christe de Heilige Verlosser en toch stuurde Hij Hem.Dan laat je los wat je aangedaan is bevrijdend totaal en heel Bijbels en in navolging op grond van de Heilige Schrift.

Wij zitten altijd in ons hoofd met het gegeven dat er geen afval der heiligen is. In de gelijkenis is die er wel. De koning scheldt alle schuld kwijt. Blijkt echter de knecht vervolgens niet vergevingsgezind, dan trekt de koning zijn eigen kwijtschelding weer in en moet de knecht alsnog betalen.

refo schreef:Wij zitten altijd in ons hoofd met het gegeven dat er geen afval der heiligen is. In de gelijkenis is die er wel. De koning scheldt alle schuld kwijt. Blijkt echter de knecht vervolgens niet vergevingsgezind, dan trekt de koning zijn eigen kwijtschelding weer in en moet de knecht alsnog betalen.

Het is kennelijk een moeilijke gelijkenis. Er wordt nooit over gepreekt.
De enige verklaring die ik er (tot nu toe) van heb gevonden is van Huntington, zie op Theologienet.

Tiberius schreef:

refo schreef:Wij zitten altijd in ons hoofd met het gegeven dat er geen afval der heiligen is. In de gelijkenis is die er wel. De koning scheldt alle schuld kwijt. Blijkt echter de knecht vervolgens niet vergevingsgezind, dan trekt de koning zijn eigen kwijtschelding weer in en moet de knecht alsnog betalen.

Het is kennelijk een moeilijke gelijkenis. Er wordt nooit over gepreekt.
De enige verklaring die ik er (tot nu toe) van heb gevonden is van Huntington, zie op Theologienet.

Toch heb ik er wel eens een preek over gehoord.

De kanttekenaren weten er ook niet goed raad mee.

Gisteren in de preek noemde de dominee een heel aantal voorbeelden meer dat God anders omgaat met ons als dat wij zouden verwachten vanuit onze theologie/dogmatie. Gij zult geen beelden van God maken geldt hier ook. Het staat zo in de bijbel, dus het is zo. Ongeacht of het volgens de dogmatie kan of niet.

[quote="Kaw"]Gisteren in de preek noemde de dominee een heel aantal voorbeelden meer dat God anders omgaat met ons als dat wij zouden verwachten vanuit onze theologie/dogmatie. Gij zult geen beelden van God maken geldt hier ook. Het staat zo in de bijbel, dus het is zo. Ongeacht of het volgens de dogmatie kan of niet.[/quote



Hen die Godservaring hebben weten , dat God zich niets aantrek van dogma s en andere zaken om de Geest Gods te laten stollen;Hij gaat waar Hij wil en doet wat Hij wil,zo ook met vergeving.

Een dogma heeft alleen zin(we kunnen niet zonder, het zijn verkeersborden ) als het een leven dogma is vervat in de afspraken van de ongedeelde Kerk der eerste tien eeuwen