Bron: RD.

Baby misleidt ouders

LONDEN (ANP) - Kinderen liegen veel jonger dan algemeen aangenomen. Niet op vierjarige leeftijd, maar al vanaf zes maanden bedriegen ze hun omgeving.

Baby’s leren al heel vroeg dat ze hun zin kunnen krijgen door te doen alsof ze lachen of huilen, meldden Britse media over een onderzoek van de universiteit van Portsmouth. Ouders kunnen makkelijk vaststellen of ze worden misleid. Bij valse huilbuien stoppen baby’s na de eerste snikken even om te zien of ze aandacht krijgen.

Met acht maanden proberen baby’s de aandacht af te leiden als ze iets doen waarvan ze weten dat het verkeerd is. Rond twee jaar leren ze te bluffen door te doen alsof het ze niets kan schelen als een straf dreigt.

De universiteit onderzocht een vijftigtal kinderen en sprak met de ouders.

't wordt dus nóg beter op je tellen passen........de kleine belhamels....!!!!

Vreemd, dat je daar zo verbaasd over ben, Rens.

Bij elke doopsbediening hoor je dat: in zonden ontvangen en geboren, en daarom kinderen des toorns.

Psalmen 51 7 Zie, ik ben in ongerechtigheid geboren, en in zonde heeft mij mijn moeder ontvangen.
==

Zeg dus niet, Tiberius, dat ik de Schrift ten aanzien van dit (o.a.) niet zou kennen, maar ik vond er wel een zekere humor in zitten: dat je als vader en moeder al van zo vroeg af aan er in kunt tuinen.....de belhamels!!

Rens schreef:Bron: RD.

Baby misleidt ouders

LONDEN (ANP) - Kinderen liegen veel jonger dan algemeen aangenomen. Niet op vierjarige leeftijd, maar al vanaf zes maanden bedriegen ze hun omgeving.

Baby’s leren al heel vroeg dat ze hun zin kunnen krijgen door te doen alsof ze lachen of huilen, meldden Britse media over een onderzoek van de universiteit van Portsmouth. Ouders kunnen makkelijk vaststellen of ze worden misleid. Bij valse huilbuien stoppen baby’s na de eerste snikken even om te zien of ze aandacht krijgen.

Met acht maanden proberen baby’s de aandacht af te leiden als ze iets doen waarvan ze weten dat het verkeerd is. Rond twee jaar leren ze te bluffen door te doen alsof het ze niets kan schelen als een straf dreigt.

De universiteit onderzocht een vijftigtal kinderen en sprak met de ouders.

't wordt dus nóg beter op je tellen passen........de kleine belhamels....!!!!

Voor iedereen die kinderen heeft oud nieuws. Verloskundige zei dat je de eerste 6 weken je kind niet kunt verwennen. Nou, deel het maar door 2. Want zo klein als ze zijn, op het moment dat ze de trap horen kraken houdt het huilen opeens op. Loop je door naar zolder dan begint het huilen weer. :mrgreen:

"De universiteit onderzocht een vijftigtal kinderen en sprak met de ouders." Klinkt gewdlig wetenschappelijk.

Volgens mij gaat het om communicatie.

Stel je hebt iets te zeggen en het enige wat je op dat gebied kunt is huilen. Echter grote mensen denken: huilen = verdriet.

Dan gebeurt er dit:
Kind ligt in bed, is wakker en verveelt zich stierlijk (kan me wat bij voorstellen). Gewoonte en bijgelovigheid schrijft echter voor: gij zult als baby van 2 tot 4 in bed liggen. Kind denkt: ik zal ze eens roepen. Ouders horen: gehuil. Huilen = verdriet. Honger? Pijn? Loopt de trap op, huilen stopt al. Intussen luistert kind of het al wat hoort? Ja, hoera daar komen ze. Verveling spoedig ten einde! Box, speelgoed, aandacht! ('t ZIjn net mensen) Maar ouder loopt naar zolder. Immers: huilen stopt = geen honger, geen pijn. KInd bedriegt. Huilen was voor niets. KInd hoort niets meer en gaat weer roepen. Ouders blijven hardnekkig. Niet op reageren = verwennen.

Baby's leren al vroeg dat ze hun zin kunnen krijgen door te doen of ze lachen en huilen. Neem we niet kwalijk zeg! Dat is net zoets als: kInderen die nog maar net kunnen praten leren als snel dat ze door net te doen of ze wat zeggen hun zin kunnen krijgen.

Ik hoorde ooit van een onderzoek waarbij ze jonge kinderen in een kamer met een chocoladepudding achterlieten, hierbij werd de medeling gedaan dat ze niet van de taart mochten snoepen.

Alle kinderen aten van de pudding (en zaten ook totaal onder de chocola). Echter als gevraagd werd aan de kinderen of ze van de pudding gegeten hadden leek er een leeftijdsgrens te zijn (ik meen van rond de drie jaar) onder deze leeftijd gaf men voornamelijk toe van de pudding gegeten te hebben, boven deze leeftijd ontkenden ze het.

refo schreef:"De universiteit onderzocht een vijftigtal kinderen en sprak met de ouders." Klinkt gewdlig wetenschappelijk.

Volgens mij gaat het om communicatie.

Stel je hebt iets te zeggen en het enige wat je op dat gebied kunt is huilen. Echter grote mensen denken: huilen = verdriet.

Dan gebeurt er dit:
Kind ligt in bed, is wakker en verveelt zich stierlijk (kan me wat bij voorstellen). Gewoonte en bijgelovigheid schrijft echter voor: gij zult als baby van 2 tot 4 in bed liggen. Kind denkt: ik zal ze eens roepen. Ouders horen: gehuil. Huilen = verdriet. Honger? Pijn? Loopt de trap op, huilen stopt al. Intussen luistert kind of het al wat hoort? Ja, hoera daar komen ze. Verveling spoedig ten einde! Box, speelgoed, aandacht! ('t ZIjn net mensen) Maar ouder loopt naar zolder. Immers: huilen stopt = geen honger, geen pijn. KInd bedriegt. Huilen was voor niets. KInd hoort niets meer en gaat weer roepen. Ouders blijven hardnekkig. Niet op reageren = verwennen.

Baby's leren al vroeg dat ze hun zin kunnen krijgen door te doen of ze lachen en huilen. Neem we niet kwalijk zeg! Dat is net zoets als: kInderen die nog maar net kunnen praten leren als snel dat ze door net te doen of ze wat zeggen hun zin kunnen krijgen.

ik denk refo, dat jij een van de weinige bent hiet op refoforum die het snapt

parsifal schreef:Ik hoorde ooit van een onderzoek waarbij ze jonge kinderen in een kamer met een chocoladepudding achterlieten, hierbij werd de medeling gedaan dat ze niet van de taart mochten snoepen.
Alle kinderen aten van de pudding (en zaten ook totaal onder de chocola). Echter als gevraagd werd aan de kinderen of ze van de pudding gegeten hadden leek er een leeftijdsgrens te zijn (ik meen van rond de drie jaar) onder deze leeftijd gaf men voornamelijk toe van de pudding gegeten te hebben, boven deze leeftijd ontkenden ze het.

Typisch een voorbeeld van een niet duidelijk geformuleerde opdracht.

Wat is het verschil tussen snoepen en eten?
Is een pudding en taart hetzelfde?
Als je je er mee insmeert is het dan nog een taart?

JolandaOudshoorn schreef:ik denk refo, dat jij een van de weinige bent hiet op refoforum die het snapt

Het is niet voor niets, dat Refo ons boegbeeld is.

refo schreef:

parsifal schreef:Ik hoorde ooit van een onderzoek waarbij ze jonge kinderen in een kamer met een chocoladepudding achterlieten, hierbij werd de medeling gedaan dat ze niet van de taart mochten snoepen.
Alle kinderen aten van de pudding (en zaten ook totaal onder de chocola). Echter als gevraagd werd aan de kinderen of ze van de pudding gegeten hadden leek er een leeftijdsgrens te zijn (ik meen van rond de drie jaar) onder deze leeftijd gaf men voornamelijk toe van de pudding gegeten te hebben, boven deze leeftijd ontkenden ze het.

Typisch een voorbeeld van een niet duidelijk geformuleerde opdracht.

Wat is het verschil tussen snoepen en eten?
Is een pudding en taart hetzelfde?
Als je je er mee insmeert is het dan nog een taart?

Okee het ging om een pudding of taart (Ik weet het niet meer, en verwarde ze daarom). Ik moet ook zeggen dat ik niets kon vinden over het onderzoek. Wel het volgende:

http://www.alexbrett.com/science.htm

refo schreef:"De universiteit onderzocht een vijftigtal kinderen en sprak met de ouders." Klinkt gewdlig wetenschappelijk.

Volgens mij gaat het om communicatie.

Stel je hebt iets te zeggen en het enige wat je op dat gebied kunt is huilen. Echter grote mensen denken: huilen = verdriet.

Dan gebeurt er dit:
Kind ligt in bed, is wakker en verveelt zich stierlijk (kan me wat bij voorstellen). Gewoonte en bijgelovigheid schrijft echter voor: gij zult als baby van 2 tot 4 in bed liggen. Kind denkt: ik zal ze eens roepen. Ouders horen: gehuil. Huilen = verdriet. Honger? Pijn? Loopt de trap op, huilen stopt al. Intussen luistert kind of het al wat hoort? Ja, hoera daar komen ze. Verveling spoedig ten einde! Box, speelgoed, aandacht! ('t ZIjn net mensen) Maar ouder loopt naar zolder. Immers: huilen stopt = geen honger, geen pijn. KInd bedriegt. Huilen was voor niets. KInd hoort niets meer en gaat weer roepen. Ouders blijven hardnekkig. Niet op reageren = verwennen.

Baby's leren al vroeg dat ze hun zin kunnen krijgen door te doen of ze lachen en huilen. Neem we niet kwalijk zeg! Dat is net zoets als: kInderen die nog maar net kunnen praten leren als snel dat ze door net te doen of ze wat zeggen hun zin kunnen krijgen.

Dat laatste is natuurlijk een beetje kromme redenering. Baby's kunnen huilen echt wel 'faken', en je hoort ook verschil in het huilen. Dat een baby misschien niet beseft wanneer huilen 'gerechtvaardigd' is (vind hij/zij zelf misschien al bij verveling idd) kan natuurlijk kloppen. Maar dat er een verschil is tussen hongerhuilen en huilen omdat je weer eens iemand wil zien is duidelijk moet je eens op letten als je bij ze bent hoe ongelofelijk snel het huilen over kan zijn en je geen traantje ziet.

Jongere schreef: Dat laatste is natuurlijk een beetje kromme redenering. Baby's kunnen huilen echt wel 'faken', en je hoort ook verschil in het huilen. Dat een baby misschien niet beseft wanneer huilen 'gerechtvaardigd' is (vind hij/zij zelf misschien al bij verveling idd) kan natuurlijk kloppen. Maar dat er een verschil is tussen hongerhuilen en huilen omdat je weer eens iemand wil zien is duidelijk moet je eens op letten als je bij ze bent hoe ongelofelijk snel het huilen over kan zijn en je geen traantje ziet.

ik denk toch echt dat we eens kunnen ruilen hoor Jongere :roll: (Offtopic!!) :roll:

laten we dan eerst eens als volwassen mensen vaststellen wanneer het geoorloofd is voor een baby om te huilen :roll:

Waarom zou het huilen of lachen van baby's 'faken' zijn als ze iets voor elkaar willen krijgen?
=> Het is op dat moment hun ENIGE manier om te communiceren!

Niets mis mee, lijkt me.
Alleen als ouder moet je wel weten en bepalen wat het beste is voor je kind op zo'n moment; al lacht of huiltie zich een aap. Als ze om 5 kilo snoep vragen geef je dat toch ook niet? Of anders gezegd: als ze om een vis vragen, geef je toch geen adder?

Ennuh, mogen ze trouwens ff bleeren, zo hup vanuit de heerlijke, rustige, donkere, warme omgeving, met eten en drinken in overvloed opeens op zo'n kil, koud, fel, pasbehangen kamertje, met van die akelige lakens die in niets lijken op die heerlijke moederbuik?

jakobmarin schreef:Ennuh, mogen ze trouwens ff bleeren, zo hup vanuit de heerlijke, rustige, donkere, warme omgeving, met eten en drinken in overvloed opeens op zo'n kil, koud, fel, pasbehangen kamertje, met van die akelige lakens die in niets lijken op die heerlijke moederbuik?