Vooral in onze tijd zijn er veel christenen die commentaar hebben op andere kerkgenootschappen of wel
elkaar betichten van dwalingen.
De ene is te zwaar, en de andere te licht.
Zouden we als kerkgenootschappen soms ook juist niet eens binnen bij ons zelf moeten kijken voor we andere kerkgenootschappen gaan bestoken en betichten van dwalingen?

Of is zelfkritiek totaal ongewenst?
Kunnen we zelf niet dwalen? Zijn we de ware kerk?

Mee eens!

Zelfkritiek is zéér gewenst, en ontstaat nadat een mens eraan ontdekt is dat ie geen enkele goede vrucht kan voortbrengen.
Dat doet hem de ander uitnemender achten dan zichzelf.

Maar het is wel zo dat die kritiek zich meer op zichzelf richt dan het eigen kerkverband of willekeurig ander verband.

Het doet die mens over àlle kerkmuren heenzien naar die kerk die de gemeenschap der heiligen wereldwijd vormt.

Daphne schreef:Mee eens!

Mee eens

Kritiek, ook zelf-kritiek, is niet gewenst. Het duidt er namelijk op dat er iets is wat mis is! En dat is nooit goed. Nee, kritiek is leuk, maar zo lang het daar bij blijft, zo lang we nog vredig kunnen gaan slapen met onze kritiek, is het beter om blind te zijn.

Nee, de rechte gestalte is die van het blijvend willen reformeren. Van het blijvend kijken naar en toetsen van onze leer en ons leven aan het Woord van God, om het steeds weer te hervormen daar naar.

Eén van de grootste dwalingen van de gevestigde kerken is dan ook de afwezigheid van die drang.

"Ik ellendig mens" geldt alle mensen, ook de mensen die gezamenlijk een gemeente vormen.
Als er geen kritiekpunten te vinden zijn, dan klopt dat niet.
Als er geen kritiekpunten genoemd mogen worden, dan is dat een bevestiging van dat het niet klopt.
Zolang de kerkelijke gemeentes bestaan, moeten we er altijd van doordrongen zijn dat er zonden zijn ook binnen de gemeenten. Dat geeft per definitie aanleiding tot onvolkomenheden.
Zolang er kritiek geoefend wordt, is dat een blijk dat er besef is van onvolkomenheid en afhankelijkheid aan Gods leiding. Want het is enkel de Heere Zelf die ogen geeft voor zonden en een liefde tot de naaste om deze daarop te wijzen.
Die liefde bepaalt hoe de kritiek zich vertaalt naar de te bekritiseren personen, standpunten etc. De kritiek als zodanig is een factor die we altijd moeten erkennen als inherent aan ons menszijn dat bestaat uit een gebrekkige natuur, ook na wedergeboorte. Geen kritiek verdragen is ontkennen van de verdorven natuur en eigen persoon als meerder aanzien dan de naaste. Kritiek leveren kan vanuit dezelfde gedachte enkel plaats vinden vanuit een ootmoedige en onderdanige houding.
Dat maakt dat kritiek een liefdevolle onderlinge vermaning is zoals de Heere Jezus dat ook Zelf leerde.
Liefdeloze kritiek is dan geen kritiek maar een uiting van een hoogmoedige geest. Dat onderscheid lijkt me goed om in het oog te houden.

Kritiek is vaak wel ongewenst, er zijn een hoop mensen die daar niet tegenkunnen. Ik vind dat je beiden moet zijn, kritisch naar jezelf en naar anderen.... niet alleen naar anderen en niet naar jezelf, jij doet alles wel goed... dan is er echt wat mis.

Marnix schreef:Kritiek is vaak wel ongewenst, er zijn een hoop mensen die daar niet tegenkunnen. Ik vind dat je beiden moet zijn, kritisch naar jezelf en naar anderen.... niet alleen naar anderen en niet naar jezelf, jij doet alles wel goed... dan is er echt wat mis.

Kritiek krijgen is idd niet leuk, ook al is die opbouwend bedoelt. Het is echter een groot verschil als de kritiek in de liefde gedoopt is.

Mijn eigen ervaring is dat je soms te snel kritiek ergens op hebt (ofwel een oordeel ergens over velt/hebt).
De Heere Jezus heeft het niet voor niets over de splinter in eigen oog en de balk bij je naaste. Een balk eruit halen is makkelijker, dat kan je met je blote handen. De splinter in je eigen oog moet met een pincet, dat is stukken lastiger. En zolang die splinter(s ?) in je eigen oog zit, is je gezichtsveld dermate vertroebelt dat je niet eens 'normaal' kan kijken...

Balk, splinter......??? ik dacht dat het nét omgekeerd was Da Capo dan wat jij schreef..............maar een kniesoor die daar over struikelt....... :mrgreen:

Je bent goed wakker vandaag, Rens!

Rens schreef:Balk, splinter......??? ik dacht dat het nét omgekeerd was Da Capo dan wat jij schreef..............maar een kniesoor die daar over struikelt....... :mrgreen:

Oeps, you're right... :

Desalnietemin gaat deze vergelijking ook wel op...

Da Capo schreef:

Rens schreef:Balk, splinter......??? ik dacht dat het nét omgekeerd was Da Capo dan wat jij schreef..............maar een kniesoor die daar over struikelt....... :mrgreen:

Oeps, you're right... :

Desalnietemin gaat deze vergelijking ook wel op...

Desalwelteplus heb je volkomen gelijk............... :mrgreen:

Da Capo schreef:

Marnix schreef:Kritiek is vaak wel ongewenst, er zijn een hoop mensen die daar niet tegenkunnen. Ik vind dat je beiden moet zijn, kritisch naar jezelf en naar anderen.... niet alleen naar anderen en niet naar jezelf, jij doet alles wel goed... dan is er echt wat mis.

Kritiek krijgen is idd niet leuk, ook al is die opbouwend bedoelt. Het is echter een groot verschil als de kritiek in de liefde gedoopt is.

Mijn eigen ervaring is dat je soms te snel kritiek ergens op hebt (ofwel een oordeel ergens over velt/hebt).
De Heere Jezus heeft het niet voor niets over de splinter in eigen oog en de balk bij je naaste. Een balk eruit halen is makkelijker, dat kan je met je blote handen. De splinter in je eigen oog moet met een pincet, dat is stukken lastiger. En zolang die splinter(s ?) in je eigen oog zit, is je gezichtsveld dermate vertroebelt dat je niet eens 'normaal' kan kijken...

Precies, fouten bij anderen zien is veel makkelijker dan fouten bij jezelf.... op zich ook wel een beetje logisch en juist daarom moeten we kritiek van anderen ter harte nemen.... Het probleem is: Snappen mensen dat kritiek uit liefde kan voorkomen? Liefdevolle kritiek wordt vaak genoeg niet liefdevol ontvangen, omdat mensen wel de kritiek horen maar blind zijn voor de liefdevolle bedoeling daarvan, ze horen kritiek en staan daar niet voor open.

Rens schreef:Balk, splinter......??? ik dacht dat het nét omgekeerd was Da Capo dan wat jij schreef..............maar een kniesoor die daar over struikelt....... :mrgreen:

En met 'oog' bedoelde Hij niet ons kijkertje, maar een waterput. Logisch, want een balk in het oog gaat niemand lukken. Die valt meteen op de grond.

Alleen opbijbelse gronden elkaar in liefde berispen.
Dus geen modder gegooi dat lijkt mij de christelijke lijn.
Geen gemakkelijke opgave.
Maar lees de brief aan de Korinthiers maar eens, die mensen
woonde in een grote zondige stad. Dat was ook geheel niet gemakkelijk. Men zegt vaak ja maar die tijd was anders.
Dat is in zekere zin waar. Maar niet geheel, de mensen hebben nog steeds de zelfde zondige nijgingen.
Zou iemand ook kunnen zeggen zoals Paulus dat kon ik heb goede geruchten van u gehoord. Van u gemeente zijn en u levenswandel.