Kerkelijke tucht
-
Bert Mulder
- Berichten: 9087
- Lid geworden op: 28 aug 2006, 22:07
- Locatie: Grace URC Leduc Alberta Canada
- Contacteer:
Zeg ook niet dat dat niet gebeurd. Maar het overgrote aandeel van censuur gevallen zijn al lang beslecht voor dat men ooit namen noemt.Mariavt schreef:,k Heb het wel eens anders meegemaakt Bert, en dat meerdere keren. Dan werd het écht van de kansel verteld dat "die of die" persoon onder sencuur gesteld was doordat hij de zonde tegen "dit of dat" gebod had bedreven.Bert Mulder schreef:meeste censuur, in mijn ervaring, komt nooit verder dan een gesprek met de ouderlingen.Rens schreef:Zodra je onder sencuur gezet bent, wordt het wél fijntjes vanaf de kansel afgekondigd............
Mijn enige troost is, dat ik niet mijn, maar Jezus Christus eigen ben, Die voor mijn zonden betaald heeft, en zo bewaart, dat alles tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van eeuwig leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.
-
uitgeworpen
- Berichten: 939
- Lid geworden op: 11 sep 2006, 20:10
Ik probeer het in mijn eigen woorden uit te leggen, iemand mag natuurlijk corrigeren. Misschien dat ik 1 misstap bega 
als ik de trappen indeel.
De eerste aantal keren gaan de broeders kerkenraad met de persoon in kwestie in gesprek. Ze vermanen en proberen hem weer op de juiste weg te praten. (en bidden)
Als iemand niet luistert gaat hij onder stille censuur. Dit noemen ze de eerste trap. Er werd bij ons van de kansel gelezen dat het de kerkenraad verdriet deed te moeten meedelen dat zij genoodzaakt was iemand onder stillen censuur te zetten voor dat gebod.
Luisterd iemand niet, wordt hij (na ongeveer een half jaar of jaar) met naam en toe naam genoemd in de kerk dat hij onder de tweede trap van censuur staat. De gemeente wordt opgewekt voor deze persoon te bidden. Het is dan van stille naar openbare censuur gegaan.
Als laatste wordt in de kerk voorgelezen dat de kerkenraad met droefheid en verslagenheid moet kennis geven van de afsnijding van een lid. Wordt nog 1 keer de naam afgelezen en de zonde.
als ik de trappen indeel.De eerste aantal keren gaan de broeders kerkenraad met de persoon in kwestie in gesprek. Ze vermanen en proberen hem weer op de juiste weg te praten. (en bidden)
Als iemand niet luistert gaat hij onder stille censuur. Dit noemen ze de eerste trap. Er werd bij ons van de kansel gelezen dat het de kerkenraad verdriet deed te moeten meedelen dat zij genoodzaakt was iemand onder stillen censuur te zetten voor dat gebod.
Luisterd iemand niet, wordt hij (na ongeveer een half jaar of jaar) met naam en toe naam genoemd in de kerk dat hij onder de tweede trap van censuur staat. De gemeente wordt opgewekt voor deze persoon te bidden. Het is dan van stille naar openbare censuur gegaan.
Als laatste wordt in de kerk voorgelezen dat de kerkenraad met droefheid en verslagenheid moet kennis geven van de afsnijding van een lid. Wordt nog 1 keer de naam afgelezen en de zonde.
Lassie, iemand die vraagt om schuldbelijdenis mag nooit onder censuur worden gezet. Integendeel. Je hebt volledig gelijk.Lassie schreef:Even een vraagje hoe zit het dan met iemand die overspel heeft gepleegd en zelf met de vraag komt om schuldbelijdenis te willen afnemen. Maar wel onder censuur wordt gezet!? Mag dat? Volgens mij niet!
En als je schuldbelijdenis gedaan heb mag je dan afgehouden worden van het Heilig Avondmaal?
En iemand die schuldbelijdenis heeft gedaan, mag niet worden afgehouden van het Heilig Avondmaal!!
Wederom, integendeel, deze persoon heeft in fact meer "recht" 's-Heeren Avondmaal te ervaren dan hen die voor de gemeente niet als openbare schuldige zijn bekend.
Ik zeg het misschien krom en cryptisch, maar ik hoop dat een ieder mijn intentie begrijpt c.q. aanvoelt.
-
Bert Mulder
- Berichten: 9087
- Lid geworden op: 28 aug 2006, 22:07
- Locatie: Grace URC Leduc Alberta Canada
- Contacteer:
Met zogenaamde openbare zonden is de procedure iets anders, namelijk om het openbaar karakter. Dan komt er een schuldbelijdenis aan te pas, en het ligt aan de kerk of die openbaar gebeurt, of dat gewoon afgelezen wordt dat NN schuldbelijdenis gedaan heeft van de zonde tegen het N gebod.Lassie schreef:Even een vraagje hoe zit het dan met iemand die overspel heeft gepleegd en zelf met de vraag komt om schuldbelijdenis te willen afnemen. Maar wel onder censuur wordt gezet!? Mag dat? Volgens mij niet!
En als je schuldbelijdenis gedaan heb mag je dan afgehouden worden van het Heilig Avondmaal?
Nadat schuldbelijdenis is gedaan, of die nu openbaar is of niet, wordt men gewoonlijk weer in de volle kerkelijke rechten gezet, tenzij er redenen zijn die twijfel opwekken bij de kerkeraad of je berouw echt is. Bijvoorbeeld in geval van een dronkelap, die telkens weer dronken gevonden wordt, en elke keer zegt echt sorry te zijn, maar ondertussen de zonde niet achterlaat. Dit mag niet zo maar gebeuren.
Censuur mag alleen gebeuren als er geen berouw getoond wordt.
Artikel 71 - De kerkelijke censuur. Editie(s) 1907
Gelijkerwijs de christelijke straf geestelijk is, en niemand van het burgerlijke gericht of straf der overheid bevrijdt, alzo wordt ook, benevens de burgerlijke straf, de kerkelijke censuur noodzakelijk vereist, om de zondaar met de kerk en zijnen naaste te verzoenen, en de ergernis uit de gemeente van Christus weg te nemen.
Artikel 72 - De oorzaken der tucht en de heimelijke zonden. Editie(s) 1907
Wanneer dan iemand tegen de zuiverheid der leer of vromigheid des wandels zondigt, zoverre als het heimelijk is, en geen openbare ergernis gegeven heeft, zo zal de regel onderhouden worden, welke Christus duidelijk voorschrijft in Matth. 18.
Artikel 73 - De heimelijke zonden. Editie(s) 1907
De heimelijke zonden, waarvan de zondaar door één en in 't bijzonder, of voor twee of drie getuigen vermaand zijnde, berouw heeft, zullen voor de kerkenraad niet gebracht worden.
Artikel 74 - Aangifte bij de kerkenraad. Editie(s) 1907
Zo iemand van een heimelijke zonde door twee of drie personen in liefde vermaand zijnde, geen gehoor geeft, of anderszins een openbare zonde bedreven heeft, zulks zal de kerkenraad aangegeven worden.
Artikel 75 - De verzoening. Editie(s) 1907
Van al zulke zonden, die van haar nature wege openbaar, of door verachting der kerkelijke vermaningen in 't openbaar gekomen zijn, zal de verzoening (wanneer men zekere tekenen der boetvaardigheid ziet) openlijk geschieden, door het oordeel des kerkenraads; en ten plattelande, of in mindere steden, waar maar één dienaar is, met advies van twee genabuurde kerken, in zulke forme en manier als tot stichting van een iedere kerk bekwaam zal geoordeeld worden.
Artikel 76 - De afhouding van het Avondmaal. Editie(s) 1907
Zo wie hardnekkiglijk de vermaning des kerkenraads verwerpt, en desgelijks wie een openbare of anderszins een grove zonde gedaan heeft, zal van het Avondmaal des Heeren afgehouden worden. En indien hij, afgehouden zijnde, na verscheidene vermaningen geen teken der boetvaardigheid bewijst, zo zal men ten laatste tot de uiterste remedie, namelijk de afsnijding, komen, volgens de forme naar den Woorde Gods daartoe gesteld. Doch zal niemand afgesneden worden, dan met voorgaand advies der classis.
Artikel 77 - De afsnijding. Editie(s) 1907
Aleer men tot de afsnijding komt, zal men de hardnekkigheid des zondaars der gemeente openbaar te kennen geven, de zonden verklarende, mitsgaders de naarstigheid aan hem bewezen, in 't bestraffen, afhouden van het Avondmaal, en menigvuldige vermaningen, en zal de gemeente vermaand worden hem aan te spreken, en voor hem te bidden. Zodanige vermaningen zullen er drie geschieden. In de eerste zal de zondaar niet genoemd worden, opdat hij enigszins verschoond worde. In de tweede zal met advies der classis zijn naam uitgedrukt worden. In de derde zal men de gemeente te kennen geven, dat men hem (tenzij dat hij zich bekere) van de gemeenschap der kerk uitsluiten zal, opdat zijne afsnijding, zo hij hardnekkig blijft, met stilzwijgende bewilliging der kerken geschiede. De tijd tussen de vermaningen zal in 't oordeel des kerkenraads staan.
Mijn enige troost is, dat ik niet mijn, maar Jezus Christus eigen ben, Die voor mijn zonden betaald heeft, en zo bewaart, dat alles tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van eeuwig leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.
Stille censuur wordt ook wel eenvoudige afhouding genoemd.uitgeworpen schreef:Wat is dan stille censuur?
Ok bedankt!Bert Mulder schreef:Met zogenaamde openbare zonden is de procedure iets anders, namelijk om het openbaar karakter. Dan komt er een schuldbelijdenis aan te pas, en het ligt aan de kerk of die openbaar gebeurt, of dat gewoon afgelezen wordt dat NN schuldbelijdenis gedaan heeft van de zonde tegen het N gebod.Lassie schreef:Even een vraagje hoe zit het dan met iemand die overspel heeft gepleegd en zelf met de vraag komt om schuldbelijdenis te willen afnemen. Maar wel onder censuur wordt gezet!? Mag dat? Volgens mij niet!
En als je schuldbelijdenis gedaan heb mag je dan afgehouden worden van het Heilig Avondmaal?
Nadat schuldbelijdenis is gedaan, of die nu openbaar is of niet, wordt men gewoonlijk weer in de volle kerkelijke rechten gezet, tenzij er redenen zijn die twijfel opwekken bij de kerkeraad of je berouw echt is. Bijvoorbeeld in geval van een dronkelap, die telkens weer dronken gevonden wordt, en elke keer zegt echt sorry te zijn, maar ondertussen de zonde niet achterlaat. Dit mag niet zo maar gebeuren.
Censuur mag alleen gebeuren als er geen berouw getoond wordt.
Artikel 71 - De kerkelijke censuur. Editie(s) 1907
Gelijkerwijs de christelijke straf geestelijk is, en niemand van het burgerlijke gericht of straf der overheid bevrijdt, alzo wordt ook, benevens de burgerlijke straf, de kerkelijke censuur noodzakelijk vereist, om de zondaar met de kerk en zijnen naaste te verzoenen, en de ergernis uit de gemeente van Christus weg te nemen.
Artikel 72 - De oorzaken der tucht en de heimelijke zonden. Editie(s) 1907
Wanneer dan iemand tegen de zuiverheid der leer of vromigheid des wandels zondigt, zoverre als het heimelijk is, en geen openbare ergernis gegeven heeft, zo zal de regel onderhouden worden, welke Christus duidelijk voorschrijft in Matth. 18.
Artikel 73 - De heimelijke zonden. Editie(s) 1907
De heimelijke zonden, waarvan de zondaar door één en in 't bijzonder, of voor twee of drie getuigen vermaand zijnde, berouw heeft, zullen voor de kerkenraad niet gebracht worden.
Artikel 74 - Aangifte bij de kerkenraad. Editie(s) 1907
Zo iemand van een heimelijke zonde door twee of drie personen in liefde vermaand zijnde, geen gehoor geeft, of anderszins een openbare zonde bedreven heeft, zulks zal de kerkenraad aangegeven worden.
Artikel 75 - De verzoening. Editie(s) 1907
Van al zulke zonden, die van haar nature wege openbaar, of door verachting der kerkelijke vermaningen in 't openbaar gekomen zijn, zal de verzoening (wanneer men zekere tekenen der boetvaardigheid ziet) openlijk geschieden, door het oordeel des kerkenraads; en ten plattelande, of in mindere steden, waar maar één dienaar is, met advies van twee genabuurde kerken, in zulke forme en manier als tot stichting van een iedere kerk bekwaam zal geoordeeld worden.
Artikel 76 - De afhouding van het Avondmaal. Editie(s) 1907
Zo wie hardnekkiglijk de vermaning des kerkenraads verwerpt, en desgelijks wie een openbare of anderszins een grove zonde gedaan heeft, zal van het Avondmaal des Heeren afgehouden worden. En indien hij, afgehouden zijnde, na verscheidene vermaningen geen teken der boetvaardigheid bewijst, zo zal men ten laatste tot de uiterste remedie, namelijk de afsnijding, komen, volgens de forme naar den Woorde Gods daartoe gesteld. Doch zal niemand afgesneden worden, dan met voorgaand advies der classis.
Artikel 77 - De afsnijding. Editie(s) 1907
Aleer men tot de afsnijding komt, zal men de hardnekkigheid des zondaars der gemeente openbaar te kennen geven, de zonden verklarende, mitsgaders de naarstigheid aan hem bewezen, in 't bestraffen, afhouden van het Avondmaal, en menigvuldige vermaningen, en zal de gemeente vermaand worden hem aan te spreken, en voor hem te bidden. Zodanige vermaningen zullen er drie geschieden. In de eerste zal de zondaar niet genoemd worden, opdat hij enigszins verschoond worde. In de tweede zal met advies der classis zijn naam uitgedrukt worden. In de derde zal men de gemeente te kennen geven, dat men hem (tenzij dat hij zich bekere) van de gemeenschap der kerk uitsluiten zal, opdat zijne afsnijding, zo hij hardnekkig blijft, met stilzwijgende bewilliging der kerken geschiede. De tijd tussen de vermaningen zal in 't oordeel des kerkenraads staan.
nou zo ken ik iemand die wel onder censuur heeft gestaan (terwijl die persoon zelf aan gaf om schuldbelijdenis te doen) en vervolgens niet aan het avond maal deel mocht nemen na zijn schuldbelijdenis. VAndaar mijn vraag.jvdg schreef:Lassie, iemand die vraagt om schuldbelijdenis mag nooit onder censuur worden gezet. Integendeel. Je hebt volledig gelijk.Lassie schreef:Even een vraagje hoe zit het dan met iemand die overspel heeft gepleegd en zelf met de vraag komt om schuldbelijdenis te willen afnemen. Maar wel onder censuur wordt gezet!? Mag dat? Volgens mij niet!
En als je schuldbelijdenis gedaan heb mag je dan afgehouden worden van het Heilig Avondmaal?
En iemand die schuldbelijdenis heeft gedaan, mag niet worden afgehouden van het Heilig Avondmaal!!
Wederom, integendeel, deze persoon heeft in fact meer "recht" 's-Heeren Avondmaal te ervaren dan hen die voor de gemeente niet als openbare schuldige zijn bekend.
Ik zeg het misschien krom en cryptisch, maar ik hoop dat een ieder mijn intentie begrijpt c.q. aanvoelt.
Dan pas?? Zoiets lijkt me toch ook wel bij de eerste stap te horen.vlinder schreef:Ik probeer het in mijn eigen woorden uit te leggen, iemand mag natuurlijk corrigeren. Misschien dat ik 1 misstap bega
De eerste aantal keren gaan de broeders kerkenraad met de persoon in kwestie in gesprek. Ze vermanen en proberen hem weer op de juiste weg te praten. (en bidden)
Als iemand niet luistert gaat hij onder stille censuur. Dit noemen ze de eerste trap. Er werd bij ons van de kansel gelezen dat het de kerkenraad verdriet deed te moeten meedelen dat zij genoodzaakt was iemand onder stillen censuur te zetten voor dat gebod.
Luisterd iemand niet, wordt hij (na ongeveer een half jaar of jaar) met naam en toe naam genoemd in de kerk dat hij onder de tweede trap van censuur staat. De gemeente wordt opgewekt voor deze persoon te bidden. Het is dan van stille naar openbare censuur gegaan.
Als laatste wordt in de kerk voorgelezen dat de kerkenraad met droefheid en verslagenheid moet kennis geven van de afsnijding van een lid. Wordt nog 1 keer de naam afgelezen en de zonde.
In de volksmond wel ja. Hoewel het iets wezenlijk anders is.Hendrikus schreef:Stille censuur wordt ook wel eenvoudige afhouding genoemd.uitgeworpen schreef:Wat is dan stille censuur?
Ik citeer hieronder even vanaf kerkrecht paragraaf 3.9.1 van het commentaar op de DKO door ds. K. de Gier. Dit geldt in ieder geval voor de GerGem, maar voor andere kerken zal het niet veel anders zijn.
Deze eenvoudige afhouding is dus voornamelijk (om het maar eens populair te zeggen) "om rust in de tent te houden".
Ds. K. de Gier schreef:3.9.1. Het verschil tussen de eenvoudige afhouding van het Heilig Avondmaal en de kerkelijke vermaning
- De kerkelijke vermaning of stille censuur verschilt wezenlijk met de zogenaamde eenvoudige afhouding van het Heilig Avondmaal.1 Het laatste is geen tuchtmaatregel, maar een maatregel van orde,2 die door de kerkenraad genomen wordt met het oog op het hooghouden van de heiligheid en waardigheid van het Heilig Avondmaal.
- De kerkenraad besluit daarbij een belijdend lid der gemeente éénmaal of voor een bepaalde periode af te houden van het Heilig Avondmaal zonder dat op de betrokkene de kerkelijke vermaning of stille censuur van toepassing wordt verklaard.
- Deze eenvoudige afhouding moet worden toegepast:
a) na de openbare schuldbelijdenis in verband met een grove, openbare zonde ten einde verdere ergernis in de gemeente te voorkomen;3
b) tijdens het onderzoek en de behandeling van een ernstige en ingewikkelde tuchtzaak;
c) als de kerkenraad door middel van een onderzoek heeft vastgesteld dat iemand geen schuld heeft, maar er nogal wat roering en opspraak over de betreffende persoon is ontstaan;
d) als een gemeentelid leeft onder de schijn des kwaads en na behoorlijke vermaning daarin geen verandering brengt.4
- De kerkenraad bevestigt de eenvoudige afhouding en de opheffing daarvan schriftelijk aan het betrokken gemeentelid.
Dit kan zeer goed, en is ook bijbels te verantwoorden. Het is namelijk niet degene die zijn zonde belijdt, maar degene die zijn zonde belijd en laat die weer in genade aangenomen wordt.nou zo ken ik iemand die wel onder censuur heeft gestaan (terwijl die persoon zelf aan gaf om schuldbelijdenis te doen) en vervolgens niet aan het avond maal deel mocht nemen na zijn schuldbelijdenis. VAndaar mijn vraag.
Met name als er sprake is van een reeks zonden, of even concreet naar het 7e gebod: een buiten-echtelijke relatie waarbij de daad van overspel meer dan eens gedaan is, dan is het verstandig om ná de schuldbelijdenis even een tijdje af te wachten, om te zien of iemand niet terugvalt in die zonde, iets wat helaas wel voorkomt. Aangezien de tucht niet alleen medisch van aard is, maar ook als primair doel heeft om de gemeente van Christus heilig te bewaren, is het afhouden van het avondmaal voor een bepaalde tijd (zeg half jaar) in dit geval m.i. een wijze beslissing.
Let wel: Ik spreek hier over gevallen waarbij de zonde herhaaldelijk is gedaan, niet een enkel geval! Indien een zonde eenmalig gepleegd is, dient m.i. zo iemand na schuldbelijdenis direct weer alle rechten van lidmaatschap te verkrijgen.