Poolse ombudsvrouw wil beroepsverbod homo’s
ANP (Volkskrant)


WARSCHAU - De Poolse ombudsvrouw voor kinderen, Eva Sovinka, heeft zich uitgesproken voor een beroepsverbod voor homoseksuele onderwijzers en sporttrainers. Homoseksuelen zouden ‘absoluut niet’ mogen omgaan met kinderen en jongeren op (kleuter)scholen, zegt ze dinsdag in een vraaggesprek met een juristenwebsite.

UitlegEr moet ook ‘een hele lijst van functies worden vastgesteld die homoseksuelen absoluut niet mogen uitoefenen’, aldus Sovinka. Twee weken geleden kondigde de minister van Onderwijs al een wetsontwerp aan dat ‘homoseksuele propaganda’ op scholen moet verbieden.

Dit gaat toch wel héél erg ver, zo niet té ver.............ik begin meteen beelden op mijn netvlies te krijgen van bruine hemden en marcherende laarzen.................ik kan er niks aan doen, maar die associatie komt meteen bij mij boven

De vraag is: Zien we homo-sexuele geaardheid als zodanige ziekte of handicap, dat het mensen ongeschikt maakt om met kinderen om te gaan.

Ik zou eigenlijk wel graag eens een onderzoek zien naar:
1. De invloed die de homo-sexualiteit van de leraar heeft op het denken van de kinderen hier over.
2. Of homo-sexuelen zich in verhouding meer sexueel misdragen tegenover kinderen dan hetero's.

Homofilie en pedofilie... Er zijn homofiele mensen die absoluut niet pedofiel zijn, maar er zijn er helaas ook velen die beiden zijn. Misschien is het haar angst dat die verhouding zodanig ligt dat er maar een verbod moet komen? In mijn ogen onjuist, maar wanneer je eens terecht gekomen bent op de site van Vereniging MARTIJN, dan kan je mening wel eens verbuigen tot zoiets als van deze dame.

memento schreef:De vraag is: Zien we homo-sexuele geaardheid als zodanige ziekte of handicap

Die vraagstelling, die überhaupt voornamelijk voorkomt in reformatorische kringen, irriteert mij altijd in hoge mate.

Ziekte??? Waar sláát dat op, net zoals de betiteling van "handicap"?

Iemand "wordt" geen homo/lesbo, zoals ook zovaak ten onrechte gedacht wordt, maar men heeft die aanleg cq geaardheid van geboorte af aan, daar helpt geen lieve moedertje of vadertje wat aan.

ik zie een homofiele man/vrouw als mijn medemens, en los van het feit dat ik er niet aan moet dénken om met een man in bed te moeten kruipen (brrrrrrrr), is dat geen maatstaf voor mij om hem/haar ánders te zien of te behandelen als "mijn medemens" cq "broeder/zuster in Christus" (als hij/zij gelovig is).

De zienswijze dat zij weleens hún levenswijze zouden kunnen overdragen aan de kinderen waar ze mee zouden kunnen werken, is ook een gotspe.

Daarmee degradeer je hen tot 2e of zelfs 3e rangs mensen.........die toch vooral maar uit de buurt van kinderen moeten worden gehouden, want stel je vóór dat ze je kind homo/lesbo "maken"............rubish in het kwadraat.

Laat ze nou maar simpel en normaal met kinderen kunnen blijven werken, op scholen of waar dan ook. De rotte appels komen snel genoeg bovendrijven, en die kun je er vroegtijdig uitpikken.

En dat geldt voor de volle 100% ook voor hetero's..................

Rens schreef:De rotte appels komen snel genoeg bovendrijven, en die kun je er vroegtijdig uitpikken.

Hoe vroeg? Totdat een kind thuis komt met een wel heel vreemd verhaal?

Kaw schreef:

Rens schreef:De rotte appels komen snel genoeg bovendrijven, en die kun je er vroegtijdig uitpikken.

Hoe vroeg? Totdat een kind thuis komt met een wel heel vreemd verhaal?

je hebt 50/50 kans op beide geaardheden: homo cq hetero.........

hoevaak misbruikt een hetero een jong/klein meisje?

hoevaak misbruikt een homo een jonge/kleine jongen?

dus niet alleen álles maar met woorden en maatregelen "afknallen" wat ánders geaard is dan "het gebruikelijke", die minstens zoveel leed kan berokkenen................

Je mag bij dit verhaal best de context in ogenschouw nemen. Het is helaas nog steeds zo dat je in veel landen in West-Europa (en Polen is daarbij geen uitzondering) een grote mate van racisme en discriminatie tegenkomt. Je kunt daar over het algemeen maar beter geen homo, jood of kleurling (laat staan alledrie tegelijk) zijn. Ik krijg daarom bij de woorden van zo'n ombudsvrouwe toch een wat dubbel gevoel. :|

je hebt 50/50 kans op beide geaardheden: homo cq hetero.........

Geloof je het zelf?

Ik noemde homofilie een ziekte of handicap. Ik ontken daarmee niet dat je het niet hebben kan vanaf je geboorte. Wél ontken ik daarmee dat het een normaal verschijnsel is. Nee, net als een ziekte of een handicap zie ik homo-filie als iets wat 'niet hoort', wat God niet zo bedoelt heeft. En net zoals je iemand met een eetziekte, soms tegen zijn gevoelens in, dwingt om normale hoeveelheden te eten, zo moet m.i. de ziekte van homofilie ook bedwongen worden, zodat de verkeerde gevoelens niet uitgeleefd worden.

Daarbij pleit ik voor een onderzoek naar de hoeveelheid sexuele misdragingen tegenover kinderen door deze groep. Niet om te demoniseren, maar om een goede risico-analyse te kunnen maken.

memento schreef:

je hebt 50/50 kans op beide geaardheden: homo cq hetero.........

Geloof je het zelf?

Ik noemde homofilie een ziekte of handicap. Ik ontken daarmee niet dat je het niet hebben kan vanaf je geboorte. Wél ontken ik daarmee dat het een normaal verschijnsel is. Nee, net als een ziekte of een handicap zie ik homo-filie als iets wat 'niet hoort', wat God niet zo bedoelt heeft. En net zoals je iemand met een eetziekte, soms tegen zijn gevoelens in, dwingt om normale hoeveelheden te eten, zo moet m.i. de ziekte van homofilie ook bedwongen worden, zodat de verkeerde gevoelens niet uitgeleefd worden.

Daarbij pleit ik voor een onderzoek naar de hoeveelheid sexuele misdragingen tegenover kinderen door deze groep. Niet om te demoniseren, maar om een goede risico-analyse te kunnen maken.

God heeft het niet bedoelt dat we zondigen, maar het feit dat we zondigen is iets anders dan een ziekte of handicap.

Om te kunnen spreken van een ziekte of handicap, lijkt me het toch wel van belang dat
- degene die eraan 'lijdt', het ook als zodanig beschouwt
- het het dagelijks functioneren belemmert (van een ziekte ga je als je niet geneest dood, door een handicap kun je dingen niet)
- er een relatieve overeenstemming van wetenschappelijke kennis moet zijn over de kenmerken, symptomen, oorzaken, genezing etc.

Bij homoseksualiteit is elk van deze noodzakelijke voorwaarden op zijn zachtst gezegd hoogst dubieus. Het begrip ziekte vind ik daarom in dit geval respectloos. Over de zondigheid ervan valt een hoop te zeggen, maar het een ziekte noemen is een goedkope manier van 'demoniseren' (om maar een populair woord te gebruiken): homoseksualiteit wordt buiten de orde geplaatst. Het is goed voor de gekkenhuizen.

Voor een "een onderzoek naar de hoeveelheid sexuele misdragingen tegenover kinderen door deze groep" moet je wel een goede grond hebben. Anders is het niets anders dan demoniseren. Welke goede gronden zie je? Pedofilie heeft in ieder geval niets te maken met homoseksualiteit (ook een goedkope truc om homoseksuelen verdacht te maken).

Stel dat iemand in de publiciteit brengt dat zijn schooltijd op een reformatorische basisschool traumatisch geweest is. De leraar heeft hem voor het leven getekend door te hameren op de zondigheid van dit kind. Is dit al voldoende voor een gedegen onderzoek naar de psychische schade van reformatorisch onderwijs? Het lijkt mij niet, hoewel er ik hier al meer grond in zie dan een onderzoek naar homoseksuelen.

Zosinus schreef:

memento schreef:

je hebt 50/50 kans op beide geaardheden: homo cq hetero.........

Geloof je het zelf?

Ik noemde homofilie een ziekte of handicap. Ik ontken daarmee niet dat je het niet hebben kan vanaf je geboorte. Wél ontken ik daarmee dat het een normaal verschijnsel is. Nee, net als een ziekte of een handicap zie ik homo-filie als iets wat 'niet hoort', wat God niet zo bedoelt heeft. En net zoals je iemand met een eetziekte, soms tegen zijn gevoelens in, dwingt om normale hoeveelheden te eten, zo moet m.i. de ziekte van homofilie ook bedwongen worden, zodat de verkeerde gevoelens niet uitgeleefd worden.

Daarbij pleit ik voor een onderzoek naar de hoeveelheid sexuele misdragingen tegenover kinderen door deze groep. Niet om te demoniseren, maar om een goede risico-analyse te kunnen maken.

God heeft het niet bedoelt dat we zondigen, maar het feit dat we zondigen is iets anders dan een ziekte of handicap.

Om te kunnen spreken van een ziekte of handicap, lijkt me het toch wel van belang dat
- degene die eraan 'lijdt', het ook als zodanig beschouwt
- het het dagelijks functioneren belemmert (van een ziekte ga je als je niet geneest dood, door een handicap kun je dingen niet)
- er een relatieve overeenstemming van wetenschappelijke kennis moet zijn over de kenmerken, symptomen, oorzaken, genezing etc.

Bij homoseksualiteit is elk van deze noodzakelijke voorwaarden op zijn zachtst gezegd hoogst dubieus. Het begrip ziekte vind ik daarom in dit geval respectloos. Over de zondigheid ervan valt een hoop te zeggen, maar het een ziekte noemen is een goedkope manier van 'demoniseren' (om maar een populair woord te gebruiken): homoseksualiteit wordt buiten de orde geplaatst. Het is goed voor de gekkenhuizen.

Voor een "een onderzoek naar de hoeveelheid sexuele misdragingen tegenover kinderen door deze groep" moet je wel een goede grond hebben. Anders is het niets anders dan demoniseren. Welke goede gronden zie je? Pedofilie heeft in ieder geval niets te maken met homoseksualiteit (ook een goedkope truc om homoseksuelen verdacht te maken).

Stel dat iemand in de publiciteit brengt dat zijn schooltijd op een reformatorische basisschool traumatisch geweest is. De leraar heeft hem voor het leven getekend door te hameren op de zondigheid van dit kind. Is dit al voldoende voor een gedegen onderzoek naar de psychische schade van reformatorisch onderwijs? Het lijkt mij niet, hoewel er ik hier al meer grond in zie dan een onderzoek naar homoseksuelen.

alsjeblieft zeg woorden als demoniseren voegen ook niets toe.
homoseksualiteit wordt ziekte of handicap genoemd omdat het een beperking legt op het zonder zondigen genieten van seksualiteit. (Net als vrijgezel zijn in die zin een gebrek is, al is er daar in het geval het als gebrek gezien wordt nog behoorlijk wat hoop).

Ik zie er ook niet zoveel in om een onderzoek te doen naar de verhouding tussen pedofilie en homofilie. Stel je voor dat er uitkomt dat onder homoseksuelen de fractie pedofielen twee keer zo groot is als onder heteroseksuelen, is dat dan reden om geen heteroseksuelen meer aan te nemen?

Ik durf namelijk ook te beweren dat het aantal zedendelinquenten onder mannen vele malen hoger is dan onder vrouwen is dat ook een reden om geen mannelijke docenten meer aan te nemen?

Zosinus schreef: Bij homoseksualiteit is elk van deze noodzakelijke voorwaarden op zijn zachtst gezegd hoogst dubieus. Het begrip ziekte vind ik daarom in dit geval respectloos. Over de zondigheid ervan valt een hoop te zeggen, maar het een ziekte noemen is een goedkope manier van 'demoniseren' (om maar een populair woord te gebruiken): homoseksualiteit wordt buiten de orde geplaatst. Het is goed voor de gekkenhuizen.

Ik bedoelde het niet respectloos. De term ziekte is misschien minder goed, de term handicap lijkt me wél van toepassing. Ik ageer door het gebruik van deze termen tégen Rens, die doet voorkomen alsof een homofilie geaardheid heel gewoon is, en alsof het helemaal geen beperkingen met zich mee brengt.

Voor een "een onderzoek naar de hoeveelheid sexuele misdragingen tegenover kinderen door deze groep" moet je wel een goede grond hebben. Anders is het niets anders dan demoniseren. Welke goede gronden zie je? Pedofilie heeft in ieder geval niets te maken met homoseksualiteit (ook een goedkope truc om homoseksuelen verdacht te maken).

Ik acht het wegnemen van verdenkingen reden genoeg. Ik bepleit ook geen 'bewijsonderzoek', waarbij een bepaalde stelling bewezen wordt, maar een statistisch onderzoek.

Ik vind zo'n onderzoek van een zelfde orde als bv een statistisch onderzoek naar de aantallen van mensen die zélf in hun jeugd misbruikt zijn, die kinderen misbruiken.

Stel dat iemand in de publiciteit brengt dat zijn schooltijd op een reformatorische basisschool traumatisch geweest is. De leraar heeft hem voor het leven getekend door te hameren op de zondigheid van dit kind. Is dit al voldoende voor een gedegen onderzoek naar de psychische schade van reformatorisch onderwijs? Het lijkt mij niet, hoewel er ik hier al meer grond in zie dan een onderzoek naar homoseksuelen.

Als die psychische schade bewezen kan worden, acht ik zo'n onderzoek legitiem. Ook hierin stel ik dan voor een statistisch onderzoek te houden, waarbij je bv de hoeveelheid kinderen/jong volwassenen die op een refo-school hebben gezeten die zich aanmelden voor hulpverlening afzet tegen die hulpverleningsaanvragen van anderen.

Wat ik wetenschappelijk tegen dit onderzoek zou hebben is dat het m.i. te subjectief is. Je hebt het over psychische problemen, die moeilijk te bewijzen vallen. Daarnaast spelen bij het aanvragen van hulp heel veel andere factoren mee, waardoor die cijfers niet zo maar te vergelijken zijn. Om zo'n onderzoek te kunnen doen moet je m.i. zoveel aannames gaan doen, dat de objectieve toepasbaarheid van de resultaten praktisch verwaarloosbaar is.

Stel je voor dat er uitkomt dat onder homoseksuelen de fractie pedofielen twee keer zo groot is als onder heteroseksuelen, is dat dan reden om geen heteroseksuelen meer aan te nemen?

Ik zie het als een risico-analyse. De kans kan 2 x zo groot zijn, de kans kan ook 100 x zo groot zijn, of de kans kan kleiner zijn. Nu hoeft daar niet uit geconcludeerd te worden dat als die kans groter is dat je ze daarom niet moet aannemen: Dat is een afweging die de persoon van personeelszaken moet nemen. Maar als je het risico kent, kan je wel preventieve maatregelen nemen.

Hetzelfde met het onderzoek naar psychische klachten als gevolg van een refo-school. Als dat onderzocht is, en er blijkt idd uit te komen dat in verhouding de aantallen erg hoog zijn, dan kan je daar maatregelen tegen nemen, of iig nadenken over wát je er aan kunt doen.

Als we onszelf overgeven aan de zondige gevoelens van homosexualiteit, of pedofilia, dan moeten we inderdaad van die beroepen geweerd worden. Ik zou mijn kinderen niet aan hun zorg willen overlaten.

Dit moeten we scheiden van de zondige gevoelens die wij allen hebben. We moeten ons niet in het hoofd laten praten dat homosexualiteit een ziekte is. Het is overgeven aan de zondige gevoelens die in ons allen leven, in de oude mens. En het enige geneesmiddel is Christus.

Rens schreef:

Bert Mulder schreef:Als we onszelf overgeven aan de zondige gevoelens van homosexualiteit, of pedofilia, dan moeten we inderdaad van die beroepen geweerd worden. Ik zou mijn kinderen niet aan hun zorg willen overlaten.

Dit moeten we scheiden van de zondige gevoelens die wij allen hebben. We moeten ons niet in het hoofd laten praten dat homosexualiteit een ziekte is. Het is overgeven aan de zondige gevoelens die in ons allen leven, in de oude mens. En het enige geneesmiddel is Christus.

Als het geen ziekte is, dan is er toch ook geen Geneesmiddel nodig, wél Zijn krachtige steun en liefde voor de zondaar die strijdt tegen zijn/haar aanleg of tegen zijn/haar worstelingen in het leven.

Zónder Christus komen wij allen om, hetero én homo/lesbo

Had ik misschien beter het onderscheid vleselijke en geestelijke ziekte kunnen gebruiken, maar Rens, je begrijpt me wel.

Bert Mulder schreef:Als we onszelf overgeven aan de zondige gevoelens van homosexualiteit, of pedofilia, dan moeten we inderdaad van die beroepen geweerd worden. Ik zou mijn kinderen niet aan hun zorg willen overlaten.

Dit moeten we scheiden van de zondige gevoelens die wij allen hebben. We moeten ons niet in het hoofd laten praten dat homosexualiteit een ziekte is. Het is overgeven aan de zondige gevoelens die in ons allen leven, in de oude mens. En het enige geneesmiddel is Christus.

Het doet me denken aan een verhaal wat ik een lange tijd geleden hoorde van een docent van een reformatorische school. (voortgezet onderwijs) Hij klaagde tegen een collega dat ze toch meer moesten toezien dat de meisjes, ook in de brugklas niet zulke korte rokje moesten dragen, het bracht hem in verleiding. Zijn collega zei toen (mi terecht) dat hij zich goed moest laten nakijken. Als een vent van 40-50 zich het hoofd op hol liet jagen door een meisje van 12 jaar met een "kort" rokje was er iets goed mis.
Eerlijk gezegd zou ik mijn dochter (gelukkig is het nog lang niet van toepassing) niet onder de "hoede" laten van zo'n man.

JolandaOudshoorn schreef:Het doet me denken aan een verhaal wat ik een lange tijd geleden hoorde van een docent van een reformatorische school. (voortgezet onderwijs) Hij klaagde tegen een collega dat ze toch meer moesten toezien dat de meisjes, ook in de brugklas niet zulke korte rokje moesten dragen, het bracht hem in verleiding. Zijn collega zei toen (mi terecht) dat hij zich goed moest laten nakijken. Als een vent van 40-50 zich het hoofd op hol liet jagen door een meisje van 12 jaar met een "kort" rokje was er iets goed mis.
Eerlijk gezegd zou ik mijn dochter (gelukkig is het nog lang niet van toepassing) niet onder de "hoede" laten van zo'n man. :(

Daar geef ik je ook groot gelijk in.

Hoewel het ook weerzijds de plicht van de ouders is, om toe te zien dat hun kinderen degelijk gekleed zijn. Dus niet dat de 12 jaar oude meisjes met hun kleding 12 jaar oude jongens in de verleiding brengen. En omgekeerd ook zo, natuurlijk.