Als kind had ik altijd een beeld van God dat Hij mijn Vader was en dat ik altijd alles bij Hem kwijt kon. Dit is door de jaren nooit telleurgesteld geweest. Hij ís trouw, ook wanneer het strikt genomen over onnozele dingen gaat zoals het belevingswereldje van een kind. Ik kan me nog herinneren dat ik eens bad of God 1 dagje de zonden van de hele wereld wilde vergeven. Op een één of andere manier maakte God mij duidelijk dat dit wel lief was dat ik dat de wereld gunde, maar dat het niet zou helpen. 1 dagje vergeving is op een mensenleven op zijn zachtst gezegt onvoldoende. Ik was toen nog heel klein, maar het is me bij gebleven. In mijn pubertijd ben ik Hem als echte puber anders gaan beschouwen. Meer dingen zelfstandig doen enzo. Ook zelfstandig zondigen en denken dat je er zelfstandig ook wel mee kan stoppen. Dat heeft de relatie volledig stuk gemaakt. Op mijn 18e was God dus rechter. Dat ik in contact kwam met de GG bevestigde voor mij dat beeld. Paar jaartjes vrolijk meegedaan met het beeld van de rechter die recht wil en die je om moet smeken als de onrechtvaardige rechter van Lucas 18. Totdat het bezef en de herinneringen van vroeger terug kwamen en ik niet kon ontkennen wel beter te weten. Ik ontdekte dat ik het beeld van God koesterde, zodat ik als verloren zoon tenminste geen vader had die op de uitkijk stond, die mij opwachte, die mij een reden gaf om te willen veranderen. Dat is uiteraard wel gebeurd. God zorgt voor Zijn kinderen. Ook wanneer we het niet meer verdienen.

Maar nu vraag ik me wel eens af hoe belangerijk het is wat voor beeld je van God hebt en wat de kerk je daarover verteld. Weten we dat God uit liefde Zijn Zoon gegeven heeft en niet om Zijn eigen eer? (Joh. 3) Weten we dat Jezus begrip heeft voor onze zwakheden? (Hebr. 4) Weten we dat God onze gebeden zonder bemiddeling van Christus accepteerd? (Joh. 16) Kennen we van die momenten dat je net als David er een zooi van hebt gemaakt, maar dat God je er dan toch uitred? Red je het dan nog om het door Christus bevolen gebed te veranderen in:"Almachtige God", in plaats van "Onze Vader"? Doe je dan nog steeds alsof je nooit gedoopt bent?

Maar hoe gaan de kerken er mee om? Waarom wordt de God van de koninklijke bruiloft afgeschilderd als een strenge dodelijke koning die selectief is in Zijn Uitverkiezing, terwijl Hij Zelf een beeld neerzet van een zeer totale liefdevolle en gunstvolle uitnodiging waar wij op weigeren op in te gaan? Waarom wordt er een beeld van Jezus gegeven die de rijke jongeling afwees omdat de jongeling te rijk was, terwijl de jongeling juist een uitnodiging kreeg om Jezus te volgen? Waarom is de eerste van de zes leerstellingen dat de Rechter Zijn beeld terugeist, terwijl God in het NT in de eerste plaats naar ons toe komt als een Vader die Zijn Zoon gaf tot redding van iedereen die in Hem geloofd? Waarom is Joh. 6 hét hoofdstuk dat bewijst dat je niet zomaar tot Jezus kunt komen, terwijl Jezus zich daar aanbiedt als Brood des Levens en Water waarvan je nooit meer zal dorsten? Waarom is de uitnodiging van Jezus dat de vermoeiden en belasten hun juk mogen ruilen met het juk van barmhartigheid, een bizarre voorwaarde om vermoeid en belast te moeten zijn? (zie ook Hebr. 4!) Waarom, waarom, waarom? Wat leren we onszelf en onze kinderen? Een afstandelijke, koude en harde Rechter? Of willen we God zo zien, zodat we redenen hebben om niet te komen? Ja, God is een keiharde rechter als we onbekeerd overlijden! Maar we leven nu nog in het heden van de genadetijd met een God die Zich laat aanspreken als Vader en met de kennis van het voltooide(!) werk van Zijn Zoon en een Zoon die getuigt over Zijn Vader dat de kinderen mogen komen.

Ik lees in Zijn Woord dat een ieder die geloofd dat Jezus de Zoon van God is, dat die behouden worden. Ik denk dat 98% van de lezers op dit forum dit zullen kunnen beamen. Toch zijn er duizenden mensen die met deze wetenschap langs het kruis leven. Komt dat door ons beeld van God?

Een God die een gebroken leven eist? Een kruizigingsweg zoals Jezus, vol van lijden en sterven? Een God die eist dat we ook wat lijden voor onze genade? Dat we door het slijk moeten om met onze tranen de zonde van Zijn voeten af te wassen?
Geloven we echt dat God ons van de redding afhoudt totdat Hij iets speciaals doet zodat we weten dat we uitverkoren zijn?
Willen wij wel, maar moet God zich nog bekeren?

En nee, ik weet het allemaal niet zo goed, maar toch wil ik het ter sprake brengen. Jaren geleden zei een dominee eens dat de problemen in de ref. kerken grotendeels komt door een verwrongen Godsbeeld. Ik moet daar nu weer aan terug denken en ik krijg steeds meer het idee dat dit wel eens waar kan zijn. Ik sprak laatst eens een christen uit het buiteland (geen idee uit welke hoek hij kwam) dat hij in Nederland het gevoel had dat we het niet meer begrepen. Het offer van Jezus is volledig. Daar hoeft geen ellendekennis meer bij, hoe nodig dat ook is dat we het bezitten. Hij snapte ook niet waar we het vandaan haalden dat er een onwillige God zou zijn. Ik gaf aan dat het allemaal wel wat complexer lag, maar zo'n iemand krijgt niet voor niets zo'n beeld. Ik heb mijzelf er op onderzocht en bij mij vond ik meer dan spoortjes van rechterbeeldzucht en genadegeschiktbaarheidsverbeteringen. Sindsdien lees ik de bijbel met een andere bril en probeer ik niet steeds de DL te lezen als ik bijv. Joh. 6 lees en ik moet zeggen dat het verfrissend is. We hebben een uitverkiezingfixatie terwijl God ons wil richten op de koperen slang. Uit die hoek komt onze verlossing. Dat is God's beeld.

Kaw schreef:We hebben een uitverkiezingfixatie terwijl God ons wil richten op de koperen slang. Uit die hoek komt onze verlossing. Dat is God's beeld.

Ik denk dat je hiermee je "mediatie" goed samenvat. Toch is niet alleen een verwrongen Godsbeeld de oorzaak, maar ook een verwrongen zelfbeeld. Zou het niet zo zijn dat een verwrongen Godsbeeld gevolg is van een verwrongen zelfbeeld?
Is niet de reden dat mensen zich op de uitverkiezing gaan fixeren en zo hun beeld van God als een harde Rechter vormen een gevolg van het feit dat zij de koperen slang niet nodig hebben? "Want gij zegt: Ik ben rijk, en verrijkt geworden, en heb geens dings gebrek; en gij weet niet, dat gij zijt ellendig, en jammerlijk, en arm, en blind, en naakt." Als we deze waarheid meer zouden geloven en omhelzen, dan zou dat positieve gevolgen hebben voor ons Godsbeeld.

rj schreef:

Kaw schreef:We hebben een uitverkiezingfixatie terwijl God ons wil richten op de koperen slang. Uit die hoek komt onze verlossing. Dat is God's beeld.

Ik denk dat je hiermee je "mediatie" goed samenvat. Toch is niet alleen een verwrongen Godsbeeld de oorzaak, maar ook een verwrongen zelfbeeld. Zou het niet zo zijn dat een verwrongen Godsbeeld gevolg is van een verwrongen zelfbeeld?
Is niet de reden dat mensen zich op de uitverkiezing gaan fixeren en zo hun beeld van God als een harde Rechter vormen een gevolg van het feit dat zij de koperen slang niet nodig hebben? "Want gij zegt: Ik ben rijk, en verrijkt geworden, en heb geens dings gebrek; en gij weet niet, dat gij zijt ellendig, en jammerlijk, en arm, en blind, en naakt." Als we deze waarheid meer zouden geloven en omhelzen, dan zou dat positieve gevolgen hebben voor ons Godsbeeld.

Ik geloof niet dat de gemeenten te kort komen op dit punt qua aandacht. De preken zijn over het algemeen doorspekt met aandacht voor deze materie. Daarom volgens mij ook dat beeld van God als rechter. Zonder aandacht voor deze materie krijg je zoals in sommige evangelische gemeenten dat God een soort van lief wezen is die je leven wil verrijken en je onvolmaaktheden in je karakter wil upgraden als het ware. En dan bestaat zondigen als het ware niet meer, maar mis je je doel. Ik zie in de reformatorische wereld toch wel een zeer sterke tegenbeweging dat God juist precies andersom is en ik kan dat alleen verklaren doordat er juist zo'n aandacht is voor het feit dat God een jaloerse God is, een verterend vuur. En dat is waar. Volkomen bijbels. Maar in het evangelie komt God tot ons als een Vader die verzoening mogelijk maakt voor Zijn kinderen. Is het misschien een gebrek aan evangelie?

Ik zeg ook niet dat er een tekort is aan aandacht op dit punt, maar een tekort aan geloven en omhelzen ervan.

rj schreef:Ik zeg ook niet dat er een tekort is aan aandacht op dit punt, maar een tekort aan geloven en omhelzen ervan.

Maar is dat weer niet omdat de waarde van het geloof in verband met conclusiegeloof en wondergeloof enz. gedegradeerd is en dat het afhangt van gevoelens van bijv. geschiktheid m.b.o. ellendedoorleving?

Ik begrijp je vraag niet helemaal. Kan je hem iets anders formuleren? Er zouden vele oorzaken en gevolgen te noemen zijn denk ik als het gaat over ons verwrongen Godsbeeld. Geesteloosheid, lauwheid, wereldgelijkvormigheid, goddeloosheid. Maar de hoofdzonde van een verwrongen Godsbeeld is hoogmoed. (verwrongen zelfbeeld.)

Kaw schreef:

rj schreef:Ik zeg ook niet dat er een tekort is aan aandacht op dit punt, maar een tekort aan geloven en omhelzen ervan.

Maar is dat weer niet omdat de waarde van het geloof in verband met conclusiegeloof en wondergeloof enz. gedegradeerd is en dat het afhangt van gevoelens van bijv. geschiktheid m.b.o. ellendedoorleving?

Ik vind het moeilijk om de zgn ellendekennis te zetten in een tijdsschema. Met name gelovigen die van jongs af aan God mogen vrezen kunnen hierdoo in de knel komen, want zij hebben helemaal niet zo bewust een "zware ellendekennis periode" gekend, dat is meer verweven in hun hele leven.

Zucht. De ene topic is nog niet afgesloten, of de volgende begint alweer.

Afgewezen, blijkbaar is het toch iets waar veel mensen mee worstelen, een vraag die bij velen speelt. Dus dat er dan ook een flinke fixatie daarop is, is logisch.

rj schreef:Ik zeg ook niet dat er een tekort is aan aandacht op dit punt, maar een tekort aan geloven en omhelzen ervan.

Je schuift het wel heel makkelijk op de kerkleden af, maar die worden wel gevormd door wat ze altijd geleerd krijgen. Is er in de kerk een enorme aandacht voor een bepaald punt, dan nemen veel kerkmensen dat ook over. Ze worden er immers mee opgegroeid.

Als God Zijn Woord niet gegeven had, zouden we niet weten dat Hij is.

refo schreef:Als God Zijn Woord niet gegeven had, zouden we niet weten dat Hij is.

Het ruime hemelrond....
Wel dat, maar niet wie toch?

Dat staat ook in het Woord.

Uit de natuur kun je alleen afleiden dat er een God is.

Afgewezen schreef:Zucht. De ene topic is nog niet afgesloten, of de volgende begint alweer.

Op zichzelf geef ik je gelijk op dit punt, maar het topic gaat nu ook niet naar de plek toe waar ik heen wil. Ik stel de vraag of we wel een goed beeld van God hebben. Dat is het onderwerp in deze topic en ik geloof niet dat dit zo vaak in herhaling besproken wordt op het forum.

Kaw schreef:

Afgewezen schreef:Zucht. De ene topic is nog niet afgesloten, of de volgende begint alweer.

Op zichzelf geef ik je gelijk op dit punt, maar het topic gaat nu ook niet naar de plek toe waar ik heen wil. Ik stel de vraag of we wel een goed beeld van God hebben. Dat is het onderwerp in deze topic en ik geloof niet dat dit zo vaak in herhaling besproken wordt op het forum.

Op zichzelf niet, maar er zit een ondertoon in waar ik moeite mee heb. En ik denk dat je me daarin best begrijpt.

Afgewezen schreef:Op zichzelf niet, maar er zit een ondertoon in waar ik moeite mee heb. En ik denk dat je me daarin best begrijpt.

Ja, dat is een goede basis om te discusseren.