De zaligheid, het eeuwige leven, is en blijft een genadegift Gods door Jezus Christus, onze Here. - De mens moet echter twee dingen doen om die zaligheid te verkrijgen, ten eerste : die genade aan­vaarden - dat is het geloof waar Paulus over spreekt in Efeze 2 : 10, en ten tweede : overeenkomstig die genade leven, dat is, leven naar Gods wil, overeenkomstig de richtlijnen die God in Zijn Woord, o.a. in de onveranderlijke zedenwet, heeft gegeven. Zowel voor het eerste als het tweede ontvangt ieder mens van Godswege de kracht; - het is echter aan de mens overgelaten die kracht der genade te aan­vaarden of af te wijzen. God dwingt niemand; hij laat ieder mens vrij in zijn keuze, maar werkt door Zijn Geest aan ons hart om ons te bewegen de goede keuze te doen. Ik denk hier aan een eenvoudig voorbeeld. Praktisch alle delen van ons land zijn te bereiken met de electrische treinen. Die electrische treinen zijn een prachtig, snel en efficiënt vervoermiddel. Voorin de trein bevindt zich de motor en daar zit ook de machinist op zijn stoeltje om de trein te besturen. Die motor ontwikkelt een geweldige kracht. Uit eigen kracht kan de machinist niet één wagen van zijn trein ook maar een paar meter vooruitbrengen, - absoluut hulpeloos staat hij tegenover de ijzeren kolos, - maar wanneer hij met zijn hand een hefboompje overhaalt en zodoende de stroom wordt inge­schakeld, dan zet de trein zich in beweging. Zo is het ook in geestelijk opzicht met de mens. Wij zijn machteloos en ongeschikt om een overwinnend leven voor God te leiden. Het enige dat we vermogen is: in geloof onze hand naar God uit te strekken en te bidden : Kom in mijn hart, Here Jezus. En als we dat doen, dan mogen we op Gods reddende hulp rekenen. Wanneer je dat nog niet gedaan hebt, vrienden, doe het dan nog heden, - u zult dan de genade Gods in uw leven bespeuren. Dan zal die Goddelijke kracht van het Evangelie der genade u doorstromen en bezielen, zodat u nieuwe hoop en nieuwe moed ontvangt. Het leven wordt anders, het wordt mooier en inhoudsvoller als we met God ons reis­pad gaan. We ontvangen dan de kracht om de moeilijkheden en zorgen te overwinnen en er bovenuit te groeien. Moge deze heerlijke ervaring ons aller deel worden.

uit het boek: Stem der hoop, Ds.F.J.Voorthuis.

Dat is toch je reinste arminianisme!

Bert Mulder schreef:Dat is toch je reinste arminianisme!

Volgens mij is dat het evangelie: bidt en gij zult ontvangen. Heb je ooit wel eens bedacht dat je Arminius ook aan de bruiloft van het Lam tegenkomt?
"Ieder die gelooft dat Jezus de Zoon van God is...."

het is echter aan de mens overgelaten die kracht der genade te aan­vaarden of af te wijzen. God dwingt niemand; hij laat ieder mens vrij in zijn keuze, maar werkt door Zijn Geest aan ons hart om ons te bewegen de goede keuze te doen

3/4-7a. Die leren: Dat de genade, waardoor wij tot God bekeerd worden, niet anders is dan een zachte aanrading; of (gelijk anderen dit verklaren), dat dit de alleredelste manier van werking is in de bekering des mensen, en die het best overeenkomt met de natuur des mensen, welke door aanrading geschiedt; en dat er niets is, waarom deze aanradende genade alleen niet zou genoegzaam zijn om den natuurlijken mens geestelijk te maken; ja dat God niet anders de toestemming van den wil voortbrengt, dan door deze wijze van aanrading; en dat de kracht der Goddelijke werking, waardoor zij de werking des satans te boven gaat, hierin bestaat, dat God eeuwige, maar de satan tijdelijke goederen belooft.
Want dit is gans Pelagiaans en strijdig tegen de gehele Heilige Schrift; dewelke, behalve deze, nog een andere en veel krachtiger en Goddelijker manier van werking des Heiligen Geestes in de bekering des mensen erkent; gelijk bij Ezechiël: Ik zal u een nieuw hart geven, en zal een nieuwen geest geven in het binnenste van u; en Ik zal het stenen hart uit uw vlees wegnemen, en zal u een vlesen hart geven (Ez. 36:26).

3/4-8a. Die leren: Dat God zulke krachten Zijner almogendheid in de wedergeboorte des mensen niet gebruikt, waardoor Hij diens wil krachtiglijk en onfeilbaar zou buigen tot geloof en bekering; maar dat, al de werkingen der genade volbracht zijnde, dewelke God gebruikt om den mens te bekeren, de mens nochtans Gode en den Heiligen Geest, wanneer Hij zijn wedergeboorte voorheeft en hem wederbaren wil, alzo kan wederstaan, en metterdaad ook dikwijls wederstaat, dat hij zijns zelfs wedergeboorte ganselijk belet; en dat het overzulks in zijn eigen macht blijft wedergeboren te worden of niet.
Want dit is anders niet dan al de kracht van de genade Gods in onze bekering wegnemen, en de werking des almachtigen Gods aan den wil des mensen onderwerpen; en dat tegen de apostelen, die leren: Dat wij geloven naar de werking der sterkte Zijner macht (Ef. 1:19). En: Dat God het welbehagen Zijner goedheid, en het werk des geloofs, in ons vervult met kracht (2 Thess. 1:11). En: Dat Zijn Goddelijke kracht ons alles wat tot het leven en de godzaligheid behoort, geschonken heeft (2 Petr. 1:3).

3/4-9a. Die leren: Dat de genade en de vrije wil gedeeltelijke oorzaken zijn, die beide te zamen het begin van de bekering werken, en dat de genade in orde van werking niet gaat vóór de werking van den wil; dat is, dat God niet eer den wil des mensen krachtiglijk helpt tot de bekering, dan wanneer de wil des mensen zichzelven beweegt en daartoe bepaalt.
Want de Oude Kerk heeft deze leer al overlang in de Pelagianen veroordeeld, uit de woorden van den apostel: Zo is het dan niet desgenen die wil, noch desgenen die loopt, maar des ontfermenden Gods (Rom. 9:16). Insgelijks: Wie onderscheidt u? En wat hebt gij, dat gij niet hebt ontvangen? (1 Kor. 4:7). En: Het is God, Die in u werkt beide het willen en het werken, naar Zijn welbehagen (Filipp. 2:13).

Bert Mulder schreef:

het is echter aan de mens overgelaten die kracht der genade te aan­vaarden of af te wijzen. God dwingt niemand; hij laat ieder mens vrij in zijn keuze, maar werkt door Zijn Geest aan ons hart om ons te bewegen de goede keuze te doen

3/4-7a. Die leren: Dat de genade, waardoor wij tot God bekeerd worden, niet anders is dan een zachte aanrading; of (gelijk anderen dit verklaren), dat dit de alleredelste manier van werking is in de bekering des mensen, en die het best overeenkomt met de natuur des mensen, welke door aanrading geschiedt; en dat er niets is, waarom deze aanradende genade alleen niet zou genoegzaam zijn om den natuurlijken mens geestelijk te maken; ja dat God niet anders de toestemming van den wil voortbrengt, dan door deze wijze van aanrading; en dat de kracht der Goddelijke werking, waardoor zij de werking des satans te boven gaat, hierin bestaat, dat God eeuwige, maar de satan tijdelijke goederen belooft.
Want dit is gans Pelagiaans en strijdig tegen de gehele Heilige Schrift; dewelke, behalve deze, nog een andere en veel krachtiger en Goddelijker manier van werking des Heiligen Geestes in de bekering des mensen erkent; gelijk bij Ezechiël: Ik zal u een nieuw hart geven, en zal een nieuwen geest geven in het binnenste van u; en Ik zal het stenen hart uit uw vlees wegnemen, en zal u een vlesen hart geven (Ez. 36:26).

3/4-8a. Die leren: Dat God zulke krachten Zijner almogendheid in de wedergeboorte des mensen niet gebruikt, waardoor Hij diens wil krachtiglijk en onfeilbaar zou buigen tot geloof en bekering; maar dat, al de werkingen der genade volbracht zijnde, dewelke God gebruikt om den mens te bekeren, de mens nochtans Gode en den Heiligen Geest, wanneer Hij zijn wedergeboorte voorheeft en hem wederbaren wil, alzo kan wederstaan, en metterdaad ook dikwijls wederstaat, dat hij zijns zelfs wedergeboorte ganselijk belet; en dat het overzulks in zijn eigen macht blijft wedergeboren te worden of niet.
Want dit is anders niet dan al de kracht van de genade Gods in onze bekering wegnemen, en de werking des almachtigen Gods aan den wil des mensen onderwerpen; en dat tegen de apostelen, die leren: Dat wij geloven naar de werking der sterkte Zijner macht (Ef. 1:19). En: Dat God het welbehagen Zijner goedheid, en het werk des geloofs, in ons vervult met kracht (2 Thess. 1:11). En: Dat Zijn Goddelijke kracht ons alles wat tot het leven en de godzaligheid behoort, geschonken heeft (2 Petr. 1:3).

3/4-9a. Die leren: Dat de genade en de vrije wil gedeeltelijke oorzaken zijn, die beide te zamen het begin van de bekering werken, en dat de genade in orde van werking niet gaat vóór de werking van den wil; dat is, dat God niet eer den wil des mensen krachtiglijk helpt tot de bekering, dan wanneer de wil des mensen zichzelven beweegt en daartoe bepaalt.
Want de Oude Kerk heeft deze leer al overlang in de Pelagianen veroordeeld, uit de woorden van den apostel: Zo is het dan niet desgenen die wil, noch desgenen die loopt, maar des ontfermenden Gods (Rom. 9:16). Insgelijks: Wie onderscheidt u? En wat hebt gij, dat gij niet hebt ontvangen? (1 Kor. 4:7). En: Het is God, Die in u werkt beide het willen en het werken, naar Zijn welbehagen (Filipp. 2:13).

Mooier kan je het toch niet zeggen? Of wel?

Het betreffende stukje is trouwens geschreven door een zevende-dags adventist.

J.C. Philpot schreef:Het betreffende stukje is trouwens geschreven door een zevende-dags adventist.

En toen?

refo schreef:

J.C. Philpot schreef:Het betreffende stukje is trouwens geschreven door een zevende-dags adventist.

En toen?

Zeg jij het maar?

marin277 schreef:De zaligheid, het eeuwige leven, is en blijft een genadegift Gods door Jezus Christus, onze Here. - De mens moet echter twee dingen doen om die zaligheid te verkrijgen, ten eerste : die genade aan­vaarden

Nee hoor, de mens hoeft helemaal niets. Alleen maar geloven en vertrouwen op de Zaligmaker. De genade vloeit dan 'vanzelf'.
Genade is niet iets dat je dient te aanvaarden. Het is een gratieverlening voor een schuldige zondaar. De zondaar krijgt genade, onafhankelijk van de aarvaarding daarvan, net als in de wereldlijke rechtspraak. Een misdadiger die wordt vrijgesproken vanwege gratie, blijft echt niet 'vastzitten' als hij de gratie niet aanvaard. Die komt gewoon 'op straat te staan'. De genade is net zo 'onwederstandelijk'.

- dat is het geloof waar Paulus over spreekt in Efeze 2 : 10,

Geloof is het middel tot genade, niet de genade zelf.
Geloof wordt gewerkt door Gods Geest door de Woordverkondiging, ook weer een middel.
Dat middel van geloof is middel om in Christus ingelijfd te worden. En die inlijving doet delen in de genade van Christus. Zonder die inlijving is er geen genade. Niet 'los' van Christus verkrijgbaar.

en ten tweede : overeenkomstig die genade leven, dat is, leven naar Gods wil, overeenkomstig de richtlijnen die God in Zijn Woord, o.a. in de onveranderlijke zedenwet, heeft gegeven.

Wie gelooft deelt in alle weldaden van Christus, omdat de gelovige een is met de Zaligmaker. Dat doet delen, niet alleen in de genade van verzoening met God, maar ook in de vervulling van Gods Wet waardoor in Christus geen enkele overtreding van Gods Wet de zondaar nog kan veroordelen. God ziet in Christus geen zonden in de mens. Daarom is het dagelijks geloof en dagelijkse bekering zo nodig, om vanuit die bron van genade, elk moment daarui te mogen en kunnen putten. De dagelijkse rechtvaardiging van de zondaar, die zondaar blijft tot de dood toe. Het houden van Gods wet is gelukkig geen voorwaarde, want dan zou de inlijving in Christus niet volkomen zijn of de volheid van Christus niet volkomen zijn. Dan zouden we ons niet kunnen funderen op de volkomen Zaligmaker Jezus Christus.
Het leven naar de wet is een vrucht van de Inlijving. Een vrucht die uit liefde tot God de wet als regel der dankbaarheid naleeft in alle gebrekkigheid. Maar in Christus volkomen.

Het lijkt zo mooi: geloof maar en werk maar, maar zoals het hier gesteld wordt is het een slavendienst zonder genade als genade.
Kenmerk van genade is dat het vrijmaakt van alle schuld en straf.
Dus ook van voorwaarden van geloof en werken.
Geloof is een genadegift die genade laat 'stromen' . Geloof brengt tot de Zaligmaker en lijft de gelovige in, vanaf het allereerste begin. Want zonder die inlijving is er geen delen in de genade in Christus.

Zowel voor het eerste als het tweede ontvangt ieder mens van Godswege de kracht;

Kracht om genade en geloof te ontvangen betekent een nieuw werkverbond. Maar de bijbel leert dat het nieuwe verbond op Christus is gefundeerd als 2e Adam. Dan is het niet mogelijk dat het verbond verbroken wordt.
Als mensen zelf nog genade moeten aannemen en zelf moeten werken en de mogelijkheid hebben dit af te wijzen, na ontvangen genade in de vorm van 'kracht' -zo maak ik hier uit op- dan is het mogelijk dat mensen toch verloren gaan, na wedergeboren te zijn.
Dat is lijnrecht tegen dezelfde aangehaalde brief aan Efeze.
Dit raakt de kern van de reformatie: De rechtvaardiging van de goddeloze door het geloof verwordt zo tot een rechtvaardiging door de werken van geloof en onderhouden van de wet. Zo zijn we terug bij Rome!

God dwingt niemand;

en dwing ze in te komen, opdat mijn huis vol worde; ..Luk. 14

hij laat ieder mens vrij in zijn keuze,

Vrij? En gij, Kapernaum! die tot den hemel toe zijt verhoogd, gij zult tot de hel toe nedergestoten worden. Want zo in Sodom die krachten waren geschied, die in u geschied zijn, zij zouden tot op den huidigen dag gebleven zijn.... Matt.11

maar werkt door Zijn Geest aan ons hart om ons te bewegen de goede keuze te doen.

Zeker, beide, het willen en werken, maar niet als voorwaarde, maar als genadegift. Want dat blijft ook uit Gods Woord:
Want de zonde zal over u niet heersen; want gij zijt niet onder de wet, maar onder de genade... Rom 6.
En indien het door genade is, zo is het niet meer uit de werken; anderszins is de genade geen genade meer; en indien het is uit de werken, zo is het geen genade meer; anderszins is het werk geen werk meer... Rom 11
Die ons heeft zalig gemaakt, en geroepen met een heilige roeping; niet naar onze werken, maar naar Zijn eigen voornemen en genade, die ons gegeven is in Christus Jezus, voor de tijden der eeuwen;.. 2 Tim. 1
En Hij sprak tot mij: Het is geschied. Ik ben de Alfa en de Omega, het Begin en het Einde. Ik zal den dorstige geven uit de fontein van het water des levens voor niet.

uit het boek: Stem der hoop, Ds.F.J.Voorthuis.

Snel verbranden, dat boek.

Een misdadiger die wordt vrijgesproken vanwege gratie, blijft echt niet 'vastzitten' als hij de gratie niet aanvaard.

Dit is niet zo. In de USA is eens een roemruchte rechtzaak geweest, waarin een ter-dood-veroordeelde gratie had gekregen van de president, maar uit in vertrouwen in eigen onschuld het pardon niet wilde accepteren. Deze zaak is toen voorgelegd aan het hogere gerechtshof (Supreme Court), die uiteindelijk tot het vonnis kwam: De waarde van een pardon hangt af van de acceptatie. (vonnis)

Zo ook met genade. Iedereen krijgt genade aangeboden. Echter, van nature verwerpen wij die genade, accepteren wij dat pardon niet, waardoor dat pardon voor ons geen waarde heeft. Het verschil is echter dat God ons genade blijft aanbieden! Zolang we leven kunnen we gebruik maken van dat pardon.

Waar God een mens bekeerd geeft Hij de wil om te geloven in Christus Jezus, en daarmee ons pardon aan te nemen.

De geciteerde 7e dags adventist heeft gelijk en de DL hebben gelijk. De benadering van de één is anders dan van de ander.
De DL gaan teveel op de stoel van God zitten, in ieder geval beschrijven ze hoe God volgens hun handelt en laten buiten beschouwing dat heel het OT verhaalt van een genadig God en een verwerpen van veel mensen van die genade.

Feit is dat God genade aanbiedt. Het grote wonder is dat sommigen het weigeren.

...

memento schreef:

Een misdadiger die wordt vrijgesproken vanwege gratie, blijft echt niet 'vastzitten' als hij de gratie niet aanvaard.

Dit is niet zo. In de USA is eens een roemruchte rechtzaak geweest, waarin een ter-dood-veroordeelde gratie had gekregen van de president, maar uit in vertrouwen in eigen onschuld het pardon niet wilde accepteren. Deze zaak is toen voorgelegd aan het hogere gerechtshof (Supreme Court), die uiteindelijk tot het vonnis kwam: De waarde van een pardon hangt af van de acceptatie. (vonnis)
Zo ook met genade. Iedereen krijgt genade aangeboden. Echter, van nature verwerpen wij die genade, accepteren wij dat pardon niet, waardoor dat pardon voor ons geen waarde heeft. Het verschil is echter dat God ons genade blijft aanbieden! Zolang we leven kunnen we gebruik maken van dat pardon.

Waar God een mens bekeerd geeft Hij de wil om te geloven in Christus Jezus, en daarmee ons pardon aan te nemen.

Ik vrees dat hier een misvatting in zit.
De genade is datgene dat door het geloof wordt uitgedeeld. Uitgedeeld in die zin dat het het geloof in Christus doet inlijven. Deze geloofsvereniging geeft toegang tot de genade omdat de gelovige en Christus één zijn. De bron van genade is buiten het geloof om niet te verkrijgen.
Dat geloof is de middelijke weg. De genade wordt aangeboden in de weg van geloof. Niet als voorwaarde, maar als middel.
Dat middel wordt geschonken als éénzijdig Godswerk.
De genade wordt welmendend aangeboden, maar niet op een wijze dat de mens de keuze heeft deze buiten geloof of ongeloof af te wijzen. Het is niet vrijblijvend. Afwijzen is ongeloof. Aannemen is hierin geloven en daarmee delen in de genade.
Als wij het 'pardon' verwerpen, dan geven we blijk van ongeloof.
Inderdaad. Als Gods Geest harten verbreekt, dan komt er een blijk van geloof. Enkel in geloof wordt genade aangenomen. Eigenlijk is de aanduiding 'genade aannemen' verwarrend. Het zou beter zijn om van geloof en aanbieden van Christus en al Zijn weldaden te spreken. Geloof verenigt met Christus. Die combinatie van geloof en de Zaligmaker moeten we niet losmaken als we over aanbod van genade spreken. Want dan komen we bij het aanbod van genade uit zoals Arminius het leerde. Als we spreken over aanbod van genade dan is dat enkel welmenend voor hen die in het geloof zich tot de Zaligmaker wenden. En het kleinste geloof is dan genoeg. Wie een zaligmaker nodig heeft en dat op grond van Gods Woord daarvan overtuigd is, mag die welmenende roeping van de Zaligmaker als persoonlijke roeping eigenen en vluchten tot de Zaligmaker. Geloof is niets anders dan, geheel overtuigd van zonden, gerechtigheid en oordeel te weten met God verzoend te moeten worden en weten hoe dat kan: In Christus. De gelovige wordt in die overtuiging tot Christus getrokken door de Vader.
Wie Christus nodig heeft, vindt dan ook een welmenende Zaligmaker die alle dorstigen nodigt tot Zichzelf.
Samenvattend: Aanbod van genade: Ja!
Maar nooit buiten het geloof om.

refo schreef:Feit is dat God genade aanbiedt. Het grote wonder is dat sommigen het weigeren.

Het grote wonder is dat God genade aanbiedt. Feit is dat sommigen het weigeren.

Tiberius schreef: Het grote wonder is dat God genade aanbiedt. Feit is dat sommigen het weigeren.

Volkomen mee eens