Hendrikus schreef:Beetje goedkoop, om McDonald's er zo aan de haren bij te slepen.
In onze calvinistische traditie staat de Woordverkondiging centraal. Maar als ik diensten meemaak waar liturgisch en muzikaal wat méér gebeurt, ervaar ik dat óók als waardevol. Al haast ik me om erbij te zeggen dat dat wel heel erg samenhangt met de ruimte waar de dienst wordt gehouden. In een Engelse kathedraal doet de koorzang me soms méér dan de preek. Maar in een vierkante schoenendoos in Overveen-West hoor ik liever een goede preek, want mooie muziek of stijlvolle liturgie heeft in zo'n entourage toch geen zeggingskracht.
Het een hoeft het ander niet uit te sluiten.
En daarom vind ik ook dat je geen tegenstelling moet maken waar die niet is.
Zeker, goedkoop om Mcdonald's er bij te slepen. Maar wordt het Evangelie dan niet goedkoop gemaakt? Een preek van 15 minuten is voor velen al te lang. Daarvandaan McDonalds.
Misschien dat het in Nederland anders is, maar je haalt zelf een verbeeld aan van Engeland. Dat koorzang meer stichtend zou zijn dan de prediking! Dat is dat wel het oordeel van God over die kerken, die de ware leer verlaten hebben.
Ook weet ik zeker dat hier in America de meeste kerken niet bezig zijn met hoe God geeerd wordt in de godsdienstoefening, of zelfs hoe Zijn volk gevoed wordt in de prediking. Nee, ze zoeken meest nieuwe dingen omdat de mensen 'ge-entertained' willen worden. De gemeentezang is niet goed, het moet, liefst professioneel, koorzang zijn. Liefst met een grote band voor de muziek. De prediking is te saai, waarom kun je geen video presentatie hebben, enz. enz.
Als je engels kunt lezen, lees dit dan maar eens. Daar heb ik het over.
Je kunt het hele artikel hier lezen:
http://www.rfpa.org/sb/TheStandardBeare ... OCValue4=0
Technology is definitely the lifeblood of the North Shore Chapel, a part of the Christian Reformed Church in North America that claims John Calvin as its spiritual ancestor. During the week, the pastor offers spiritual guidance by e-mail. Some members donate money through automatic bank withdrawals, which allows the church to avoid collections on Sunday morning. Many members worship daily by logging into sacredspace.ie, a website operated by Irish Jesuits. “If you have a nine-to-five job in the cube (cubicle), you show up 15 minutes early and have quiet prayer time,” Laird says.
At the theater, 30 minutes before the service, a screening room feels like an electronic lab. Volunteer Elizabeth Gilman loads tunes from her iPod into a software system designed for churches. Another member tests still shots on a big screen—a sunrise, storm waves battering a castle, a foggy harbor—selected to illustrate the idea of trusting God under all circumstances. The smooth presentation belies the perennial debates that go into it: Is God best revealed in human emotions? Animals at play? Desolate landscapes?
A keyboardist reads notes from an electronic screen, and teenagers in T-shirts and shorts warm up their voices and guitars. To them, the technology provides a welcome distraction for the audience. “I’m leading them in worshiping God, not us,” says singer Natasha Skovron. “So it helps that they’re not watching us.”
The church meets in a theater, Laird says, for the same reason he leads a theology discussion group in a nearby bar: People feel at ease in the environment. Attendees, mostly young adults and children, agree the technology makes them feel more comfortable. Construction worker Kevin Toerne of Danvers, Mass., whose children go to nursery and Sunday school in adjacent screening rooms, says the “upbeat music” and visuals help make the church less “stuffy.”
Mijn enige troost is, dat ik niet mijn, maar Jezus Christus eigen ben, Die voor mijn zonden betaald heeft, en zo bewaart, dat alles tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van eeuwig leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.
Just a general remark...