Zit het probleem niet óók in de leer zoals deze door bepaalde mensen uit bepaalde kerken wordt uitgedragen? Of hebben de ouders van René (gedeeltelijk) gelijk? En had deze jongen zich helemaal niet tot de 'alternatieve' kerken moeten wenden maar tot "zijn eigen GG"?



‘Ik bid weer elke dag’door Hanna Gillissen
ROTTERDAM - Vier maanden geleden draaide zijn leven nog om bier en voetbal. Nu is René Visser elke zondag in de kerk te vinden. Zingen en lofprijzen is zijn nieuwe passie. Tijdens een gebedsavond vroeg René of God zijn leven wilde leiden. Sindsdien is zijn wereld radicaal veranderd. ,,Ik leef nu voor en met God.’’
Vrienden had René Visser (21) genoeg. Zijn studie aan de hts liep goed. In zijn vrije tijd voetbalde hij. En hij had ook nog een vriendin. Maar René voelde zich ontevreden. Hij voelde een bepaalde leegte. En hij was bang, bang voor de dood. Hij wist dat hij God moest vinden, anders zou hij niet kunnen sterven.

Afgelopen juni werd hij door zijn broer Theo Visser (oprichter en voorganger van de christelijk-gereformeerde ICF-gemeente in Rotterdam) gevraagd om te komen bidden met een paar andere mensen. Er werd nadrukkelijk gebeden om de aanwezigheid van de Geest van God. René was nerveus. Eigenlijk wilde hij helemaal niet komen. Zijn gedachten dwaalden af naar de wedstrijd Nederland-Portugal die op dat moment bezig was. Totdat God sprak tot de man naast hem: Jezus zou René bij de hand pakken en hem gaan leiden. Dit gaf René hoop, door God zou hij weten wat hij moest doen met zijn leven. ,,Huilend en hardop smeekte ik of God mijn leven wilde gaan leiden.’’

Polsbandje
In het raamkozijn van René’s studentenkamer in Amersfoort staat een rijtje boeken. Een dik exemplaar springt in het oog. Het is een moderne vertaling van de Bijbel. René – sportief, goed verzorgd en levendig – zit op de bank te spelen met het gele bandje met Ichthus-vissen om zijn pols. ,,Afgelopen zomer was er een EO-jongerendag. Een vriend van mij heeft daar dit bandje gekocht. Ik vond het echt bespottelijk. Maar een paar maanden later was er het een en ander veranderd, en sindsdien draag ik ook zo’n bandje om te laten zien wat er met mij is gebeurd.’’

Je moest elke zondag met je ouders mee naar een Gereformeerde Gemeente en hebt op een reformatorische basisschool en middelbare school gezeten. Hoe kijk je terug op het geloof waarmee je opgevoed bent?
,,In mijn jeugd hing er een soort mysterie rond geloven. Er waren de niet-gelovigen, de naamchristenen en de gelovigen. Deze laatste groep mocht naar de hemel, maar het leek onhaalbaar om dat te bereiken. Dus wat denk je dan als je jong bent? Dan ga ik gewoon een zo leuk mogelijk leven leiden. Mijn afkeer van godsdienst ging echt heel ver. Ik stelde me open voor duivelse invloeden door middel van muziek en soms ging ik zover dat ik duivelse krachten aanriep om mij bij moeilijkheden te helpen. Ook vloekte ik heel bewust.’’

Daar zullen je ouders niet blij mee geweest zijn.
,,De problemen gingen voornamelijk over voetbal. Ik wilde al jong dolgraag op voetbal, maar het mocht niet van mijn ouders. Voetbal was ‘onbijbels’. Op een gegeven moment ging ik stiekem voetballen en voetbal kijken. Ook ging ik steeds vaker uit met vrienden op zaterdagavond. Daar kwamen knetterende ruzies van. Op zaterdagavond moest ik rond elf uur thuis zijn, zodat ik - zelfs als ik onverwacht vertraging op zou lopen - toch nog voor de zondag thuis zou zijn. Op een gegeven moment had ik er geen vrede meer mee. Ik wilde lekker stappen en naar een andere kerk, of beter nog: helemaal niet meer naar de kerk. Uiteindelijk ben ik op kamers gegaan.’’

Ander leven
Dat was het begin van een ander leven. Op zijn negentiende kreeg René een eigen kamer, kocht een grote tv en keerde zijn verleden de rug toe. Hij zette alles overboord; in zijn leven geen familie en kerk meer. Alleen feesten was nog belangrijk. René vond het wel ‘top’ zo, maar rond Kerst vorig jaar begon het bij zijn vriendin Dieteke te knagen. ,,Ze wilde er eigenlijk mee stoppen, maar ik smeekte haar dat niet te doen; ze was uiteindelijk de enige zekerheid die ik had. Ik beloofde haar te stoppen met voetballen op zondag en weer naar haar ouders en de kerk te gaan. Ik was weer terug bij af.’’

Hoe kwam jij dan uiteindelijk bij God terecht?
,,In het begin, toen we net weer bij elkaar waren, ging ik alleen voor Dieteke naar de kerk. Maar ik voelde een leegte die niet opgevuld kon worden met bier, voetbal en vrienden. Ik probeerde te bidden, maar dat ging niet. Ik was bang voor de duivel en begon te zweten. Dan deed ik snel een lampje aan en ging tv kijken. Mijn broer Theo probeerde mij er voortdurend van te overtuigen dat ook ik in God moest gaan geloven. Uiteindelijk heb ik hem één kans gegeven, dat was die bidavond in juni. Sindsdien bid ik elke dag hardop met mijn vriendin en lezen we uit de Bijbel. Ik zie de dingen uit de Bijbel nu heel anders. God is niet ver weg, Hij is overal.’’

Je ouders waren natuurlijk blij.
,,Dat zou je denken ja, maar dat was niet zo. In hun wereld ziet een bekering er heel anders uit. Het ging voor hun gevoel allemaal veel te snel. Ze waarschuwden me ernstig voor een schijnbekering.’’

Welke gevolgen heeft de ommezwaai voor jouw levensstijl?
,,Vloeken doe ik niet meer. Roken doe ik alleen nog tijdens gezellige aangelegenheden. Ik probeer ook minder te drinken. Dat valt niet mee, ik drink nog steeds meerdere pilsjes op een dag.’’

En voetbal?
Lachend: ,,Dat is nog steeds even leuk natuurlijk. Maar het is een los onderdeel van mijn leven geworden, het beïnvloedt mij niet meer. Mijn vriendin en ik slapen ook niet meer samen. Dat vind ik eigenlijk wel een uitdaging. Volgend jaar juni gaan we trouwen.’’

Ander geluk
Kun je niet gewoon gelukkig zijn met voetbal, vrienden, seks?
Hij denkt even na. ,,Dat kan misschien wel, maar dat is een ander geluk. Je kunt pas écht gelukkig zijn wanneer je met God leeft. Ik kan me niet voorstellen dat de zin van het leven in een beetje werken, zuipen en voetballen zit. Ik voel me nu het lekkerst wanneer ik zondag in de kerk sta, echt waar. Niets is beter dan zingen op goede muziek, lofprijzen en bidden.’’

Is dat gevoel vergelijkbaar met toen je op zaterdagavond ging feesten?
,,Dat was heel anders, dan was ik halfzat. Wanneer ik lofprijs of bid, valt alles van me af. De rillingen gaan dan door mijn lijf. Alle angst is weg. Wat dat betreft word ik morgen niet meer wakker.’’

Je bent opgegroeid met een oordelende God. Ben je niet meer bang voor de dood?
,,Tja, je hebt de angst voor het lijden, het onbekende en de angst voor de eeuwigheid, de hel. Die laatste angst maakte me vroeger gek. Wanneer ik me inbeeldde dat God over twee uur terug zou komen op aarde, was ik doodsbang en baadde ik in het zweet. Natuurlijk ben ik nog steeds wel bang voor het moment van de dood zelf. Maar niet meer voor wat daarna komt.’’
Hij lacht. ,,Want ik weet: eeuwigheid is heerlijkheid.’’

Kerkbezoek
René en zijn vriendin bezoeken momenteel op zondag de evangelische gemeente De Schuilplaats in Ede. Ook gaan ze regelmatig naar de baptistengemeente ‘De Reehorst’ en de Christelijke Gereformeerde Kerk.
De toekomst van René ligt nog niet vast, maar zeker is dat hij anderen het evangelie wil vertellen.
Hij weet nog niet of hij eerst zijn studie af gaat maken. ,,Ik zal hoe dan ook proberen door Gods kracht en Geest zoveel mogelijk mensen te winnen voor Jezus Christus.’’

Om eerlijk te zijn hebben de ouders van rene helaas niet gelijk. Waarom niet? Ik denk dat er een (grote) generatie kloof is geworden (de laatste jaren) tussen de jongeren en de ouderen. De jongeren van deze tijd beleven het op een andere manier dan de ouderen (in hun tijd, toen ze ook jong waren). Er werd niet over het geloof gepraat. Dat was/is iets voor jezelf en praat je niet met elkaar over. En nu wordt er veel meer gepraat over het geloof en kom je er sneller vooruit.

En dat willen de ouderen tegen gaan. Uit eigen ervaring kan ik je zeggen dat ouderen al snel een oordeel klaar hebben staan als het gaat om jongeren en bekering. Om maar met de woorden te komen van: och daar heb je de jeugd weer, daar moet je voor oppassen (generaliserend).

Als je niet eens bent met de leer van een bepaalde kerk, moet je je dan daar blijven? ik denk van niet.

Die ouders zouden enorm blij moeten zijn. Ze zouden vast heel tevreden zijn als hij, welliswaar onbekeerd, wekelijks naar de kerk ging en zich hield aan een aantal regeltjes. Nu laat hij meer zien dan dat en dan wordt het te licht bevonden. Vreemd.

Om eerlijk te zijn hebben de ouders van rene helaas niet gelijk.

Of die ouders gelijk hebben, of niet, weet ik niet. Wél weet ik dat je voorzichtig moet zijn. Ik heb genoeg bekeringen gezien die slechts voor een tijd waren. En ik heb ook genoeg bekeringen gezien die gepaard gingen met een onchristelijk leven (lees: drankmisbruik - herhaaldelijk aangeschoten zijn, en dat goed (blijven) praten).

De aanpak van de ouders, namelijk waarschuwen, zou ik niet delen. Ik denk dat je eerst eens een paar geestelijke gesprekken moet voeren, waar je niet blijft steken in oppervlakkigheden (lees: uiterlijkheden), maar waar je doorvraagt naar zonde en genade, naar Wie Jezus is voor m persoonlijk. Als het niet echt is, ben je snel uitgepraat, en voelt de jongen zelf ook wel aan dat het niet lekker zit...

Voorderest zou ik zeggen: laat maar eens overwinteren en overzomeren. Nooit te snel (ver)oordelen...

Vincent schreef:Zit het probleem niet óók in de leer zoals deze door bepaalde mensen uit bepaalde kerken wordt uitgedragen? Of hebben de ouders van René (gedeeltelijk) gelijk? En had deze jongen zich helemaal niet tot de 'alternatieve' kerken moeten wenden maar tot "zijn eigen GG"?



‘Ik bid weer elke dag’door Hanna Gillissen
ROTTERDAM - Vier maanden geleden draaide zijn leven nog om bier en voetbal. Nu is René Visser elke zondag in de kerk te vinden. Zingen en lofprijzen is zijn nieuwe passie. Tijdens een gebedsavond vroeg René of God zijn leven wilde leiden. Sindsdien is zijn wereld radicaal veranderd. ,,Ik leef nu voor en met God.’’
Vrienden had René Visser (21) genoeg. Zijn studie aan de hts liep goed. In zijn vrije tijd voetbalde hij. En hij had ook nog een vriendin. Maar René voelde zich ontevreden. Hij voelde een bepaalde leegte. En hij was bang, bang voor de dood. Hij wist dat hij God moest vinden, anders zou hij niet kunnen sterven.

Afgelopen juni werd hij door zijn broer Theo Visser (oprichter en voorganger van de christelijk-gereformeerde ICF-gemeente in Rotterdam) gevraagd om te komen bidden met een paar andere mensen. Er werd nadrukkelijk gebeden om de aanwezigheid van de Geest van God. René was nerveus. Eigenlijk wilde hij helemaal niet komen. Zijn gedachten dwaalden af naar de wedstrijd Nederland-Portugal die op dat moment bezig was. Totdat God sprak tot de man naast hem: Jezus zou René bij de hand pakken en hem gaan leiden. Dit gaf René hoop, door God zou hij weten wat hij moest doen met zijn leven. ,,Huilend en hardop smeekte ik of God mijn leven wilde gaan leiden.’’

Polsbandje
In het raamkozijn van René’s studentenkamer in Amersfoort staat een rijtje boeken. Een dik exemplaar springt in het oog. Het is een moderne vertaling van de Bijbel. René – sportief, goed verzorgd en levendig – zit op de bank te spelen met het gele bandje met Ichthus-vissen om zijn pols. ,,Afgelopen zomer was er een EO-jongerendag. Een vriend van mij heeft daar dit bandje gekocht. Ik vond het echt bespottelijk. Maar een paar maanden later was er het een en ander veranderd, en sindsdien draag ik ook zo’n bandje om te laten zien wat er met mij is gebeurd.’’

Je moest elke zondag met je ouders mee naar een Gereformeerde Gemeente en hebt op een reformatorische basisschool en middelbare school gezeten. Hoe kijk je terug op het geloof waarmee je opgevoed bent?
,,In mijn jeugd hing er een soort mysterie rond geloven. Er waren de niet-gelovigen, de naamchristenen en de gelovigen. Deze laatste groep mocht naar de hemel, maar het leek onhaalbaar om dat te bereiken. Dus wat denk je dan als je jong bent? Dan ga ik gewoon een zo leuk mogelijk leven leiden. Mijn afkeer van godsdienst ging echt heel ver. Ik stelde me open voor duivelse invloeden door middel van muziek en soms ging ik zover dat ik duivelse krachten aanriep om mij bij moeilijkheden te helpen. Ook vloekte ik heel bewust.’’

Daar zullen je ouders niet blij mee geweest zijn.
,,De problemen gingen voornamelijk over voetbal. Ik wilde al jong dolgraag op voetbal, maar het mocht niet van mijn ouders. Voetbal was ‘onbijbels’. Op een gegeven moment ging ik stiekem voetballen en voetbal kijken. Ook ging ik steeds vaker uit met vrienden op zaterdagavond. Daar kwamen knetterende ruzies van. Op zaterdagavond moest ik rond elf uur thuis zijn, zodat ik - zelfs als ik onverwacht vertraging op zou lopen - toch nog voor de zondag thuis zou zijn. Op een gegeven moment had ik er geen vrede meer mee. Ik wilde lekker stappen en naar een andere kerk, of beter nog: helemaal niet meer naar de kerk. Uiteindelijk ben ik op kamers gegaan.’’

Ander leven
Dat was het begin van een ander leven. Op zijn negentiende kreeg René een eigen kamer, kocht een grote tv en keerde zijn verleden de rug toe. Hij zette alles overboord; in zijn leven geen familie en kerk meer. Alleen feesten was nog belangrijk. René vond het wel ‘top’ zo, maar rond Kerst vorig jaar begon het bij zijn vriendin Dieteke te knagen. ,,Ze wilde er eigenlijk mee stoppen, maar ik smeekte haar dat niet te doen; ze was uiteindelijk de enige zekerheid die ik had. Ik beloofde haar te stoppen met voetballen op zondag en weer naar haar ouders en de kerk te gaan. Ik was weer terug bij af.’’

Hoe kwam jij dan uiteindelijk bij God terecht?
,,In het begin, toen we net weer bij elkaar waren, ging ik alleen voor Dieteke naar de kerk. Maar ik voelde een leegte die niet opgevuld kon worden met bier, voetbal en vrienden. Ik probeerde te bidden, maar dat ging niet. Ik was bang voor de duivel en begon te zweten. Dan deed ik snel een lampje aan en ging tv kijken. Mijn broer Theo probeerde mij er voortdurend van te overtuigen dat ook ik in God moest gaan geloven. Uiteindelijk heb ik hem één kans gegeven, dat was die bidavond in juni. Sindsdien bid ik elke dag hardop met mijn vriendin en lezen we uit de Bijbel. Ik zie de dingen uit de Bijbel nu heel anders. God is niet ver weg, Hij is overal.’’

Je ouders waren natuurlijk blij.
,,Dat zou je denken ja, maar dat was niet zo. In hun wereld ziet een bekering er heel anders uit. Het ging voor hun gevoel allemaal veel te snel. Ze waarschuwden me ernstig voor een schijnbekering.’’

Welke gevolgen heeft de ommezwaai voor jouw levensstijl?
,,Vloeken doe ik niet meer. Roken doe ik alleen nog tijdens gezellige aangelegenheden. Ik probeer ook minder te drinken. Dat valt niet mee, ik drink nog steeds meerdere pilsjes op een dag.’’

En voetbal?
Lachend: ,,Dat is nog steeds even leuk natuurlijk. Maar het is een los onderdeel van mijn leven geworden, het beïnvloedt mij niet meer. Mijn vriendin en ik slapen ook niet meer samen. Dat vind ik eigenlijk wel een uitdaging. Volgend jaar juni gaan we trouwen.’’

Ander geluk
Kun je niet gewoon gelukkig zijn met voetbal, vrienden, seks?
Hij denkt even na. ,,Dat kan misschien wel, maar dat is een ander geluk. Je kunt pas écht gelukkig zijn wanneer je met God leeft. Ik kan me niet voorstellen dat de zin van het leven in een beetje werken, zuipen en voetballen zit. Ik voel me nu het lekkerst wanneer ik zondag in de kerk sta, echt waar. Niets is beter dan zingen op goede muziek, lofprijzen en bidden.’’

Is dat gevoel vergelijkbaar met toen je op zaterdagavond ging feesten?
,,Dat was heel anders, dan was ik halfzat. Wanneer ik lofprijs of bid, valt alles van me af. De rillingen gaan dan door mijn lijf. Alle angst is weg. Wat dat betreft word ik morgen niet meer wakker.’’

Je bent opgegroeid met een oordelende God. Ben je niet meer bang voor de dood?
,,Tja, je hebt de angst voor het lijden, het onbekende en de angst voor de eeuwigheid, de hel. Die laatste angst maakte me vroeger gek. Wanneer ik me inbeeldde dat God over twee uur terug zou komen op aarde, was ik doodsbang en baadde ik in het zweet. Natuurlijk ben ik nog steeds wel bang voor het moment van de dood zelf. Maar niet meer voor wat daarna komt.’’
Hij lacht. ,,Want ik weet: eeuwigheid is heerlijkheid.’’

Kerkbezoek
René en zijn vriendin bezoeken momenteel op zondag de evangelische gemeente De Schuilplaats in Ede. Ook gaan ze regelmatig naar de baptistengemeente ‘De Reehorst’ en de Christelijke Gereformeerde Kerk.
De toekomst van René ligt nog niet vast, maar zeker is dat hij anderen het evangelie wil vertellen.
Hij weet nog niet of hij eerst zijn studie af gaat maken. ,,Ik zal hoe dan ook proberen door Gods kracht en Geest zoveel mogelijk mensen te winnen voor Jezus Christus.’’

Ik vind dit een geweldig stuk en herken er veel in van mezelf :
Hoe God mij leidde; al was ik niet gek op voetbal.
Het zou goed zijn als hij helemaal kon stoppen met drinken. Misschien komt dat nog wel Ik vind dat belangrijk.

memento schreef:Voorderest zou ik zeggen: laat maar eens overwinteren en overzomeren. Nooit te snel (ver)oordelen...

Een bekering van de kroeg naar de kerk is nog niet altijd gelijk aan een waarachtige zaligmakende bekering.

Hoe memento het verwoord daar ben ik het van harte mee eens, dit betekent tegelijkertijd dat we niet haastelijk de handen op moeten gaan leggen.
Dat gebeurt m.i. ook vaak veel te snel.

Tja, hij was los van God en van de kerk... dan blijf je niet in je kerk toch? Daarna gebeurt het wondelrijke: God pakt hem in zijn nekvel en brengt hem terug bij Jezus. Allereerst is de vraag bij welk kergenootschap hij moest gaan ondergeschikt aan dit wonder dat een verdwaald schaap door Jezus wordt teruggebracht bij de kudde. En ik moet zeggen: ik kan me goed voorstellen dat hij niet terug wil naar zijn eigen kerk. Als je door God uit de ellende wordt gehaald en vervolgens staan er mensen klaar die dat meteen veroordelen en in feite gewoon zeggen: Yeah right, dream on. De verloren zoon komt thuis en de vader en moeder schoppen hem zo weer terug. Tja, als dat representatief is voor die gemeente zou ik er ook geen lid willen zijn.

Overigens denk ik inderdaad dat de manier van preken maar ookw at er gezegd wordt mensen wel degelijk kan afstompen. Als je in een enorm zware kerk zit waar haast niemand zekerheid heeft, en de genade zo exclusief wordt gemaakt dat echt haast niemand er zekerheid en blijdschap door krijgt stompt dat jongeren die bezig zijn met hun vorming, af. Wat heb je in zo'n kerk te zoeken? Genade? Geluk? Als het er nauwelijks is en de kans dat je het krijgt 1 op 100 is denken jongeren snel: Tja, dit schiet dus niet op, dan ga ik het wel ergens anders in zoeken.

Natuurlijk moet je voorzichtig zijn, maar 1 ding is zeker: Hij geloofde niet en gelooft nu wel, Hij kende Jezus niet als verlosser en nu wel. Hij leefde in de wereld en deed wat de duivel wilde... en nu is dat veranderd. Hoe wil je dat dan noemen? De feiten tonen toch aan dat hij veranderd is, dat hij nu gelooft en Jezus volgt? Als er in de Bijbel mensen tot geloof komen zie je regelmatig dat dat tot blijdschap lijdt.... en ik lees dan geen nuanceringen als: Jaja, kijk maar uit, goede kans dat het een schijnbekering is.

geledu schreef:

memento schreef:Voorderest zou ik zeggen: laat maar eens overwinteren en overzomeren. Nooit te snel (ver)oordelen...

Een bekering van de kroeg naar de kerk is nog niet altijd gelijk aan een waarachtige zaligmakende bekering.

Hoe memento het verwoord daar ben ik het van harte mee eens, dit betekent tegelijkertijd dat we niet haastelijk de handen op moeten gaan leggen.
Dat gebeurt m.i. ook vaak veel te snel.

Wat betekent 'haastelijk'?

Marnix schreef:
Overigens denk ik inderdaad dat de manier van preken maar ookw at er gezegd wordt mensen wel degelijk kan afstompen. Als je in een enorm zware kerk zit waar haast niemand zekerheid heeft, en de genade zo exclusief wordt gemaakt dat echt haast niemand er zekerheid en blijdschap door krijgt stompt dat jongeren die bezig zijn met hun vorming, af. Wat heb je in zo'n kerk te zoeken? Genade? Geluk? Als het er nauwelijks is en de kans dat je het krijgt 1 op 100 is denken jongeren snel: Tja, dit schiet dus niet op, dan ga ik het wel ergens anders in zoeken.

2. Jaja, kijk maar uit, goede kans dat het een schijnbekering is.

Dat eerste herken ik maar ál te goed voor mijzelf.

Het tweede, dat wordt soms gewoon midden in je gezicht gezegd door de Ds van zo'n hele zware kerk.

een enorm zware kerk zit waar haast niemand zekerheid heeft, en de genade zo exclusief wordt gemaakt dat echt haast niemand er zekerheid en blijdschap door krijgt

Waarom nou op deze wijze? Moet dat dan steeds weer terug komen, dat aanvallende richting 'zware' kerken?
Er liggen nogal wat beschuldigingen in zo'n driest geformuleerde post. Zo gaan we toch niet om met elkaar?

Kan me helemaal vinden in de reactie van Memento.

Marnix,
Op je wat betreft "zware" kerken zal ik maar even niet reageren, want dan kan ik op een groot percentage van jouw postings gaan reageren.

Marnix schreef:Natuurlijk moet je voorzichtig zijn, maar 1 ding is zeker: Hij geloofde niet en gelooft nu wel, Hij kende Jezus niet als verlosser en nu wel. Hij leefde in de wereld en deed wat de duivel wilde... en nu is dat veranderd. Hoe wil je dat dan noemen? De feiten tonen toch aan dat hij veranderd is, dat hij nu gelooft en Jezus volgt? Als er in de Bijbel mensen tot geloof komen zie je regelmatig dat dat tot blijdschap lijdt.... en ik lees dan geen nuanceringen als: Jaja, kijk maar uit, goede kans dat het een schijnbekering is.

Je kunt moeilijk ontkennen dat er in de gelijkenis van de zaaier zaad was dat snel opkwam en wat leek, maar verdorde. Maar die in steenachtige plaatsen bezaaid is, deze is degene, die het Woord hoort, en dat terstond met vreugde ontvangt; Doch hij heeft geen wortel in zichzelven, maar is voor een tijd; en als verdrukking of vervolging komt, om des Woords wil, zo wordt hij terstond geergerd.

Ik haast daarbij wel te zeggen dat we daar niet gelijk maar vanuit moeten gaan, en iemand een schop terug moeten geven (dat is geen vrucht van een innige omgang met God). Als de vruchten niet het tegendeel bewijzen meten we met het oordeel der liefde, en dragen we zo iemand op in ons gebed. Als er een zondaar zich tot God bekeerd behoren wij ons net zoals de engelen daarover te verblijden.

Laat ons de raad van Gamaliel opvolgen:

Handelingen 5:38-39
En nu zeg ik ulieden: Houdt af van deze mensen, en laat hen gaan; want indien deze raad, of dit werk uit mensen is, zo zal het gebroken worden. Maar indien het uit God is, zo kunt gij dat niet breken; opdat gij niet misschien bevonden wordt ook tegen God te strijden.

Ik denk dat geloof iets zuiver persoonlijks is. We hoeven er niets over te denken, we hoeven er niets over te zeggen.

Net als bij een huwelijk. Je gaat toch ook niet aan iedereen vragen: mag ik je trouwboekje even zien? IK betwijfel namelijk of je wel getrouwd bent. En als je het trouwboekje ziet, vraag je dan: is het wel echt? Hoe ben je daaraan gekomen?
En goed, je bent nu wel getrouwd, maar hoe is dat begonnen?

Het rare is dat we dat met een andermans relatie met de Heere wel menen te mogen doen. Dan worden er Bijbelteksten afgeschoten over Gamaliel (Wat zijn we goed! We keuren niet af, maar keuren zeker niet goed) en Timotheus. (Wat zijn we goed! Wat zijn wij toch heerlijk Bijbelvast!) Of overwinteren en overzomeren. (Die knul denkt zeker dat dat zomaar gaat!) en de gelijkenis van de zaaier.

Die teksten staan er ter waarschuwing van ONS en niet ter waarschuwing van een ANDER.

Daar zit inderdaad wel wat in, refo. Ik denk nog even na over je posting.

refo schreef:Ik denk dat geloof iets zuiver persoonlijks is. We hoeven er niets over te denken, we hoeven er niets over te zeggen.

Net als bij een huwelijk. Je gaat toch ook niet aan iedereen vragen: mag ik je trouwboekje even zien? IK betwijfel namelijk of je wel getrouwd bent. En als je het trouwboekje ziet, vraag je dan: is het wel echt? Hoe ben je daaraan gekomen?
En goed, je bent nu wel getrouwd, maar hoe is dat begonnen?

Het rare is dat we dat met een andermans relatie met de Heere wel menen te mogen doen. Dan worden er Bijbelteksten afgeschoten over Gamaliel (Wat zijn we goed! We keuren niet af, maar keuren zeker niet goed) en Timotheus. (Wat zijn we goed! Wat zijn wij toch heerlijk Bijbelvast!) Of overwinteren en overzomeren. (Die knul denkt zeker dat dat zomaar gaat!) en de gelijkenis van de zaaier.

Die teksten staan er ter waarschuwing van ONS en niet ter waarschuwing van een ANDER.

Mijn aplausmeter staat nu op vrijwel maximaal.