• 1 of 2 voorbijgangen?

Dikwijls wordt n.a.v. Ezechiël 16 vs 1:14 gesproken over twee voorbijgangen. Dit wordt dan met name (ver)geestelijk(t) overgebracht.

Zo als ik pas ook ergens las:

"Nu leert Gods Woord, dat de Heere andermaal voorbijgaat, en hoewel er schone, zoete borsten en aanlokkelijke haarvlechtingen, van uitlatende en toedienende genadeweldaden in dat leven voorkomen; waar zo'n ziel mee ingenomen is en vervoerd vanwege de gevoelige werkzaamheden, toch heeft ze tot hiertoe geen persoonlijke dadelijke afhouwing uit de eerste stamvader ondervonden, want Gods Woord zegt: 'Ik zal een afgesneden zaak op aarde doen.' Want Hij snijdt ze af in Zijn rechtvaardigheid, en na al de voorrechten die genoten zijn, staat er in Ezechiël 16: 'Gij waart naakt en bloot.' Hoewel levendig gemaakt ziet men toch duidelijk de noodzakelijkheid van een nadere vereniging, want in de vrucht in de eerste voorbijgang wordt niet gesproken van het verbond dat de Heere met Zijn volk maakt, noch van de afwassing der zonden, enzovoort. "

Nu heb ik die perikoop eens goed gelezen, maar volgens mij kan je hier helemaal niet spreken over 2 voorbijgangen. Vers 6 en 8 houden m.i.z. dezelfde voorbijgang in. Daar komt bij dat dit gedeelte in de eerste plaats slaat op de ontstaansgeschiedenis van Israël (hun afkomst en hun wording tot een groot, afgezonderd en door God gezegend volk, aldus Matthew Henry). Ook de kantekeningen geven geen grond voor de '2 voorbijgangen' exegese.
Hoe ziet u/jij deze perikoop?

Is Ezechiël 16 de enige onderbouwing voor deze theologie?

Ik weet niet wat dat met die 2e voorbijgang is, maar de 2e 'voorbijgang' staat helemaal aan het eind van het hoofdstuk.

Eerst vertelt God wat Hij Israel gedaan heeft. Weggeworpen en ten dode opgeschreven kind, God ontfermde Zich. Toch verliet het kind de Vader. Niettemin zal God aan Zijn verbond gedenken.

Pim schreef:Is Ezechiël 16 de enige onderbouwing voor deze theologie?

Ik denk zelf van niet. Het zit in de lijn van 'zien is nog geen hebben' en 'openbaring van de Middelaar en schenking van de Middelaar' (als ik het goed zeg?).
Daarvoor gebruikt men meerdere passages uit de Bijbel, zoals bijvoorbeeld bij Ruth.

Da Capo schreef:Ik denk zelf van niet. Het zit in de lijn van 'zien is nog geen hebben' en 'openbaring van de Middelaar en schenking van de Middelaar' (als ik het goed zeg?).

Het is natuurlijk al veelzeggend (zo niet alles zeggend) dat deze "theologie" alleen door vergeestelijking onderbouwt kan worden, en niet door het vergelijken van schrift met schrift.

Dat vergelijken van Schrift met Schrift is ook wel een apart dogma, vind ik. Dat betekent eigenlijk dat iets er wel staat, maar niet staat.

refo schreef:Dat vergelijken van Schrift met Schrift is ook wel een apart dogma, vind ik. Dat betekent eigenlijk dat iets er wel staat, maar niet staat.

Het is toch niet vreemd om een dogma wat gevormd wordt n.a.v. vergeestelijking van een OT-geschiedenis getoetst wordt aan de hand van NT-geschriften? De brieven en Evangeliën geven ons genoeg bevindelijke en dogmatische handreikingen.

Er zijn predikanten die vrijwel altijd uit het OT preken, m.i. omdat ze in die geschiedenissen hun theologie kwijt kunnen. Als dit zo is, dan is het wel de omgekeerde volgorde.

Pim schreef:Er zijn predikanten die vrijwel altijd uit het OT preken, m.i. omdat ze in die geschiedenissen hun theologie kwijt kunnen. Als dit zo is, dan is het wel de omgekeerde volgorde.

Mee eens, 'standendominees' (zo noem ik het gemakshalve vaak) preken heel veel uit het OT, dat is tenminste wat ik opmerk bij ons in de gemeente.

"twee voorbijgangen"

nooit van gehoord . . .
waar gaat dat over?