Ontrouw zit in de genen?

[Miscanthus]

In dit verband een citaat van DR van Ruler:

Is aan het zondaar-zijn van de mens de passiviteit van het lijk eigen? Heeft de zonde het lotskarakter met de dood gemeen? Is de zonde niet daad? Ik bedoel niet dat de zonde alleen uit zonden, uit losse verkeerde daden bestaat. Daar bestaat ze ook uit. Maar er is in en achter de zondige daden de zonde zelf, de zondige aard, de verdorven natuur. Maar ook daar moet men, als men zuiver orthodox wil blijven, weer doorheen stoten. Het gaat tenslotte niet om de daad of de daden. Zelfs niet om de aard of de natuur. Het gaat om de dader van de daden. Om de zondaar, om de mens als zondaar zelf!

Hij is dan in een beeld wel "dood" in zonden en misdaden te noemen. Maar in werkelijkheid is hij springlevend. Niet alleen in biologische, maar ook in geestelijke zin. In de verhouding tot God is hij springlevend. Hij gaat met alles wat in en aan hem is tegen God en zijn wil in. Hij is in permanente opstand. Het zondaar-zijn van de mens bestaat in pure actuositeit. Het is een en al daad. Het bestaat zelfs in pure moedwilligheid. De apostel spreekt niet over het lijk. Hij zegt wel dat wij zwak waren, ja, dat wij goddelozen waren, ja zelfs dat wij vijanden waren -- vijanden van God en dat wij zó verzoend zijn en gerechtvaardigd worden.

Deze levendigheid van de zonde, deze actuositeit en moedwilligheid moeten wij er niet uithalen. Want dan naturaliseren wij de zonde. Dat wil zeggen: dan hebben wij een naturalistisch begrip van het zondaar-zijn van de mens. Het wordt als een gegevenheid van het lot verstaan en doorleefd. Een mens kan alleen maar wachten totdat het op een soortgelijke wijze, ook als gegevenheid van het lot, nog eens een keer anders met hem gemaakt wordt, zodat hij -- puur passief -- wordt omgezet van wereldling tot hemelling. Aan een naturalistisch begrip van zondeval en erfzonde beantwoordt een min of meer fatalistisch begrip van uitverkiezing.

Daartegenover kan men niet krachtig genoeg opkomen voor de zuiver orthodoxe leer, dat de zonde -- ook in de vormen van de zondeval, de oerzonde en van de erfzonde, de gemeenschappelijkheid -- schuld is. De mens is en blijft, ook als zondaar, de dader van zijn daden. Hij staat schuldig. En het enige wat hem te doen staat, is: niet jammeren over zijn zondaarslot, maar zijn schuld belijden.

[memento]

Ik ben het voor 100% eens met Ruler