Ik open dit topic omdat dit probleem zich binnen onze familie afspeelt.

Vinden jullie dat als ouderen mensen een hartstilstand krijgen dat je ze dan altijd moet reanimeren?

Je mag toch altijd een poging doen om ze in het leven te houden? Zou het niet zo zijn dat als ze moeten sterven, dat reanimeren dan ook niet meer helpt?

Wat is jullie mening hierover?

Groeten Deborah..

Dat is idd een moeilijke afweging. Er zijn situaties waarbij oudere(soms ook jongere...) mensen lichamelijk zo zwak zijn, dat het niet baat om te reanimeren omdat het lichaam dat niet meer verdraagt. In die situatie kun je reanimatie ook niet meer zien als een levensreddende poging.

De moeilijkheid zit m erin om vooraf in te schatten hoe de situatie. Vaak zijn er huisartsen (e.d.) die daarin wel een leidraad geven. zij zijn met hun kennis het beste in staat om dat in te schatten. Het beste lijkt mij om de deskundige op zijn woord te geloven.

Als je de vraag eens anders benadert: Wat zou een reden kunnen zijn om NIET te reanimeren?

Uit eigen ervaring kan ik hierover meepraten.

Toen mijn vrouw namelijk 15 jaar geleden ernstig ziek was met kanker, zijn we, in overleg met onze huisdokter (een Christen), en ook onze dominee, tot de beslissing gekomen tot een 'do not rescuscitate order', in het geval van een medische emergency.

Maar het is niet des Heeren wil geweest, en Hij heeft ons nog samen met veel meer jaren gezegend, en ons ook nog met 5 meer kinderen gezegend.

Zo moeten we in alles op God betrouwen. Hij weet echt wat het beste voor ons is. En Hij zal ons er ook vrede mee geven, doet er niet toe wat onze beslissing is, wel of niet te reanimeren.

Klavier schreef:Als je de vraag eens anders benadert: Wat zou een reden kunnen zijn om NIET te reanimeren?

wanneer bij reanimatie de overlevenskansen kleiner zijn?

Klavier schreef:Als je de vraag eens anders benadert: Wat zou een reden kunnen zijn om NIET te reanimeren?

Het recht op een natuurlijke dood... Als een mensenlichaam 'op' is, welk recht hebben wij om het dan te dwingen door te leven?

Strikt gesproken is er een wettelijke reanimatieplicht, in de zin dat iedereen met de medicische bekwaamheid en bevoegdheid de plicht heeft om te reanimeren. De wet verbied discriminatie op basis van leeftijd, dus strikt gesproken zou er geen enkele reden mogen zijn om niet te reanimeren (buiten medicische redenen om). In praktijk wordt reanimatie bij ouderen niet altijd gedaan, als men geen hoop acht op herstel...

Deborah schreef:Vinden jullie dat als ouderen mensen een hartstilstand krijgen dat je ze dan altijd moet reanimeren?

Je mag toch altijd een poging doen om ze in het leven te houden? Zou het niet zo zijn dat als ze moeten sterven, dat reanimeren dan ook niet meer helpt?

Als EHBO'er, BHV'er of verpleegkundige moet je altijd reanimeren, als je kunt. Wettelijke reanimatieplicht, zoals memento aangeeft.
Leeftijd speelt daarbij geen rol.

Alleen een arts kan besluiten de reanimatie te staken.
Maar dat zal hij alleen maar doen als hij hersendood heeft vastgesteld.

Deborah schreef:Ik open dit topic omdat dit probleem zich binnen onze familie afspeelt.

Vinden jullie dat als ouderen mensen een hartstilstand krijgen dat je ze dan altijd moet reanimeren?

Je mag toch altijd een poging doen om ze in het leven te houden? Zou het niet zo zijn dat als ze moeten sterven, dat reanimeren dan ook niet meer helpt?

Wat is jullie mening hierover?

Groeten Deborah..

Als ze moeten sterven sterven ze... als ze mogen blijven leven zal God de reanimatie laten slagen. Natuurlijk is reanimatie bij een hartstilstand altijd goed. Anders zouden er ook geen airco's in verpleeghuizen gebouwd hoeven te worden omdat er bij warm weer veel meer ouderen overlijden... om maar een vergelijkbaar voorbeeld te noemen.

Alhoewel ik het een vies woord vind, zou ik het in deze willen aanmoedigen: zelfbeschikkingsrecht. Laat alle mensen met een verhoogd risico (bejaarden, mensen met hartklachten, etc) een armbandje of ketting oid dragen, waarin zij vermelden of zij wel of niet gereanimeerd willen worden.

Ik denk nl. dat het beter is als iemand er rustig over nadenkt wat hij wil, en dit vastlegd, dan dat hij de familie of hulpverlener over die vraag laat oordelen. Dit voorkomt dat een hulpverlener een foute keus maakt, door óf de patient op te geven (omdat het naar zijn/haar oordeel toch zinloos is voor de patient om verder te leven (niet-reanimeren is meestal standaard belijd in verpleeghuizen, ook reformatorische), of juist door wél te reanimeren terwijl de patient dit niet meer wil.

memento schreef:Alhoewel ik het een vies woord vind, zou ik het in deze willen aanmoedigen: zelfbeschikkingsrecht. Laat alle mensen met een verhoogd risico (bejaarden, mensen met hartklachten, etc) een armbandje of ketting oid dragen, waarin zij vermelden of zij wel of niet gereanimeerd willen worden.
.

Waarbij je gelijktijdig aan kunt geven of je orgaandonor bent of niet (ff off-topic, maar het past wel in het ketting-verhaal)

Petrus schreef:

memento schreef:Alhoewel ik het een vies woord vind, zou ik het in deze willen aanmoedigen: zelfbeschikkingsrecht. Laat alle mensen met een verhoogd risico (bejaarden, mensen met hartklachten, etc) een armbandje of ketting oid dragen, waarin zij vermelden of zij wel of niet gereanimeerd willen worden.
.

Waarbij je gelijktijdig aan kunt geven of je orgaandonor bent of niet (ff off-topic, maar het past wel in het ketting-verhaal)

En of je donor-organen wilt aannemen.

memento schreef:Het recht op een natuurlijke dood... Als een mensenlichaam 'op' is, welk recht hebben wij om het dan te dwingen door te leven?

Weet je, hieruit maak ik een beetje op, dat je denkt dat wij als mens levensverlengend bezig kunnen zijn. Of begrijp ik dit verkeerd van je? Deze reden hoor ik namelijk heel vaak wanneer mensen beslissen tot 'niet reanimeren'.
Maar, denk ik dan, is het niet erg hoogmoedig te denken dat het menselijk handelen van ons (reanimeren en/ of beademing) levens kan verlengen??? Ik heb altijd geleerd dat alleen God beslist over het moment waarop wij geboren worden en waarop wij sterven! Denken wij nu echt met z'n allen dat wij met onze menselijke kennis God tegen kunnen houden?
Ik vind het zowieso onze plicht om altijd te reanimeren, tenzij een arts nadrukkelijk heeft gezegd dat het geen zin meer heeft. En dan denk ik aan bijvoorbeeld terminale patienten in het laatste stadium ed.
Toch... als ik het verhaal van Bert dan lees denk ik, wie zijn wij eigenlijk om te beslissen over leven en dood?

memento schreef:Het recht op een natuurlijke dood... Als een mensenlichaam 'op' is, welk recht hebben wij om het dan te dwingen door te leven?

Weet je, hieruit maak ik een beetje op, dat je denkt dat wij als mens levensverlengend bezig kunnen zijn. Of begrijp ik dit verkeerd van je? Deze reden hoor ik namelijk heel vaak wanneer mensen beslissen tot 'niet reanimeren'.
Maar, denk ik dan, is het niet erg hoogmoedig te denken dat het menselijk handelen van ons (reanimeren en/ of beademing) levens kan verlengen??? Ik heb altijd geleerd dat alleen God beslist over het moment waarop wij geboren worden en waarop wij sterven! Denken wij nu echt met z'n allen dat wij met onze menselijke kennis God tegen kunnen houden?
Ik vind het zowieso onze plicht om altijd te reanimeren, tenzij een arts nadrukkelijk heeft gezegd dat het geen zin meer heeft. En dan denk ik aan bijvoorbeeld terminale patienten in het laatste stadium ed.
Toch... als ik het verhaal van Bert dan lees denk ik, wie zijn wij eigenlijk om te beslissen over leven en dood?

Deborah, sterkte met/ in deze situatie trouwens!

in beginsel vind ik dat altijd gereanimeerd moet worden, uitzondering is als de hartstilstand een van de laatste stappen is in het proces van sterven