Eenzaamheid,
Is het gevoel van angst, verdriet en pijn.

Ik laat een gil, maar je hoort hem niet.
Er vloeit een traan, maar je ziet hem niet.

Mijn verstand wordt verbanen door mijn hart.
Ik staar voor me uit, waarom ik?

Zo weinig gevoel en toch...zoveel pijn.
Verzet is een krachtmeting die ik telkens verlies.
Dit lichaam, de slaaf van mijn geest. Een ziel, zo ziek...een hart, zo leeg...een lichaam, zo moe...en toch...de schone schijn die af en toe vervaagt is niet zichtbaar voor het oog van de onwetende mens.

Lassie schreef:Eenzaamheid,
Is het gevoel van angst, verdriet en pijn.

Ik laat een gil, maar je hoort hem niet.
Er vloeit een traan, maar je ziet hem niet.

Mijn verstand wordt verbanen door mijn hart.
Ik staar voor me uit, waarom ik?

Zo weinig gevoel en toch...zoveel pijn.
Verzet is een krachtmeting die ik telkens verlies.
Dit lichaam, de slaaf van mijn geest. Een ziel, zo ziek...een hart, zo leeg...een lichaam, zo moe...en toch...de schone schijn die af en toe vervaagt is niet zichtbaar voor het oog van de onwetende mens.

Klinkt somber

Er zijn toch wel lichtpuntjes

Ben je eenzaam Lassie?

Als ik door de regen fiets zou ik kunnen bedenken, maar zomaar in een warme huiskamer.......dit zou een beginnende winterdepressie kunnen zijn...... :roll:

Een gesloten hemel
Een grijze lucht
En daaronder
ben ik op de vlucht
Voor de eenzaamheid
angst en verdriet
Niemand die het ziet

Zacht komen
de druppels naar beneden
Een zoete zomerregen
Ze vermengen zich
met mijn tranen
voorzichtig op mijn wang
Onder die grijze lucht
ben ik bang

Langzaam word ik nat
en krijg ik het koud
Is er nog iemand
die van mij houdt?
Ik zucht en kijk naar boven
O God, help me!
Maar de hemel lijkt gesloten

Zoekend kijk ik om me heen
Maar ik ben
helemaal alleen
Langzaam ga ik verder
Terwijl mijn tranen
zich mengen
met de tranen van de hemel

1999

Eenzaamheid is een zelf invulling.Men is nooit alleen of eenzaam Hij en Zijn Heilige Engelen zijn er altijd waar men ook is.

Adorote schreef:Eenzaamheid is een zelf invulling.Men is nooit alleen of eenzaam Hij en Zijn Heilige Engelen zijn er altijd waar men ook is.

Herinner me een boek.
Eenzaam maar niet alleen :!:

Lassie, een héél mooi, maar oh zo kwestbaar gedicht!!

Heb je 'm zélf geschreven, of iemand ánders???

Los van het feit of dat Lassie echt eenzaam is of niet.... het is een mooi stukje poëzie.

Waarom zijn er dan altijd van die mensen die dan gelijk beginnen over het klinkt wel somber, eenzaam ben je niet, God is altijd bij je enzovoort.

Ben je wel eens echt eenzaam geweest? Psychisch in de war geweest? Ik denk dat je dan niet meer zo makkelijk zegt dat God overal bij je is. 1 ding: Als je eenzaam, alleen en psychisch in de knoop zit, dan pas kom je er achter wie je bent, nl mens.
En las je er achter mag staan en om mag kijken, dan kan het zijn dat je zegt: God heeft me tegen gehouden.

Geef niet te snel reacties of beoordelen. Stel je voor dat Lassie dit hier neerzet als noodkreet... (ken lassie daar niet goed genoeg voor)

Van alle christenen zijn evangelische christenen relatief het meest eenzaam. Uit onderzoek van de Nederlandse Patiënten Vereniging (NPV) blijkt dat 51 procent van hen zich weleens eenzaam voelt. Dat meldt het Nederlands Dagblad maandag volgens het ANP. Op de tweede plaats volgen de rooms-katholieken, met 47 procent, op nummer drie staan de gereformeerden (45 procent). Christenen die zich 'protestant' noemen, voelen zich het minst eenzaam (37 procent).

Eenzaamheid komt onder christenen ongeveer even vaak voor als in de rest van de samenleving. In beide groepen zeggen circa drie op de tien mensen eenzaam te zijn.


Bron: ANP

++++++++++++++
Wat een opmerkelijk bericht. Ik dacht dat juist in evangelische kringen het "omzien naar elkaar" zo in de praktijk wordt gebracht.

Mara schreef:Van alle christenen zijn evangelische christenen relatief het meest eenzaam. Uit onderzoek van de Nederlandse Patiënten Vereniging (NPV) blijkt dat 51 procent van hen zich weleens eenzaam voelt. Dat meldt het Nederlands Dagblad maandag volgens het ANP. Op de tweede plaats volgen de rooms-katholieken, met 47 procent, op nummer drie staan de gereformeerden (45 procent). Christenen die zich 'protestant' noemen, voelen zich het minst eenzaam (37 procent).

Eenzaamheid komt onder christenen ongeveer even vaak voor als in de rest van de samenleving. In beide groepen zeggen circa drie op de tien mensen eenzaam te zijn.


Bron: ANP

++++++++++++++
Wat een opmerkelijk bericht. Ik dacht dat juist in evangelische kringen het "omzien naar elkaar" zo in de praktijk wordt gebracht.

zijn ook maar mensen daar. Ik hoorde eens van iemand die 'ziek' geworden was omdat ze altijd zo lief moest doen. (die persoon is nog wel steeds evangelisch maar psychisch vastgelopen) Het kan ook iets dwangmatigs worden. Zodat er zoveel onechte liefheid is dat het ook niet werkt.
Dat was dus in haar jeugd zo geweest.

De liefde van velen zal verkouden.....ik ben bang dat dat ook in kerkelijke kring geldt. En ook in Reformatorisch Nederland, om maar bij 'huis' te blijven.

Sinds de val in het paradijs zwerven we als ellendigen en eenzamen
over de wereld.
Maar de wereld kan zich vaak wel thuisvoelen in deze wereld.
De beleving van de eenzaamheid, en vreemdelingschap wordt pas
werkelijkheid als je weet wat je mist.

• Zie op mij in gunst van boven,
  Wees mij toch genadig, HEER',
  Eenzaam ben ik en verschoven;
  Ja, d' ellende drukt mij neer.
  'k Roep U aan in angst en smart;
  Duizend zorgen, duizend doden,
  Kwellen mijn angstvallig hart.
  Voer mij uit mijn angst en noden.
  
  Sla op mijn ellenden d' ogen,
  Zie mijn moeite, mijn verdriet;
  Neem mijn zonden, uit meedogen.
  Gunstig weg, gedenk die niet,
  Zie mijn haters, daar 't getal
  Vast vermeert van die mij vloeken,
  En die rusteloos mijn val,
  Heet en wrevelmoedig zoeken.
  
  Hoed mijn ziel,en red z' uit noden,
  Maak mij niet beschaamd, o HEER';
  Want ik kom tot U gevloden.
  Laat d' oprechtheid meer en meer,
  Met de vroomheid, mij behoen.
  'k Wacht op U in mijn ellenden,
  Laat Uw hand, in tegenspoen,
  Israel verlossing zenden.

Dit gedicht schreef ik toen ik 14 jaar was, ontzettend eenzaam en absoluut geen contact met leeftijdsgenoten:

kapot

Waarom?
Pesten maakt mensen kapot
ik voel me rot
daarom. Maar waarom?

Men denkt niet na,
Loopt een ander achterna,
en maakt de zwakkere kapot.

en na zoveel jaren
kan ik dat niet klaren
ik ben eenzaam.

Eenzaam,
niet alleen
klasgenoten komen en gaan
maar ik ben eenzaam.

Ik wou dat iemand helpen kan
maar als 'ie komt dan
stuit hij op een muur
en daar binnen, onbereikbaar
is iemand alleen.

parel schreef:Dit gedicht schreef ik toen ik 14 jaar was, ontzettend eenzaam en absoluut geen contact met leeftijdsgenoten:

kapot

Waarom?
Pesten maakt mensen kapot
ik voel me rot
daarom. Maar waarom?

Men denkt niet na,
Loopt een ander achterna,
en maakt de zwakkere kapot.

en na zoveel jaren
kan ik dat niet klaren
ik ben eenzaam.

Eenzaam,
niet alleen
klasgenoten komen en gaan
maar ik ben eenzaam.

Ik wou dat iemand helpen kan
maar als 'ie komt dan
stuit hij op een muur
en daar binnen, onbereikbaar
is iemand alleen.

Ik hoop van ganse harte dat je je eenzaamheid en verdriet een plekje hebt kunnen geven en dat het verleden tijd is.
Dat je je kracht mag halen uit wat er in je onderschrift staat.

Terri schreef:

parel schreef:Dit gedicht schreef ik toen ik 14 jaar was, ontzettend eenzaam en absoluut geen contact met leeftijdsgenoten:

kapot

Waarom?
Pesten maakt mensen kapot
ik voel me rot
daarom. Maar waarom?

Men denkt niet na,
Loopt een ander achterna,
en maakt de zwakkere kapot.

en na zoveel jaren
kan ik dat niet klaren
ik ben eenzaam.

Eenzaam,
niet alleen
klasgenoten komen en gaan
maar ik ben eenzaam.

Ik wou dat iemand helpen kan
maar als 'ie komt dan
stuit hij op een muur
en daar binnen, onbereikbaar
is iemand alleen.

Ik hoop van ganse harte dat je je eenzaamheid en verdriet een plekje hebt kunnen geven en dat het verleden tijd is.
Dat je je kracht mag halen uit wat er in je onderschrift staat.

Gelukkig is dat (meestal) zo. Het treft me alleen dat niemand ooit aan mij heeft gezien hoe moeilijk ik het had en ik vraag me altijd weer af hoeveel tieners er in mijn omgeving lopen:

Laat mij zijn een instrument

Laat mij zijn een instrument Heer in uw hand.
En gebruik mij waar Gij wilt, dat ik U dienen zal.
Geef mij een open hart, dat ’t stilste schreien hoort,
En laat mij helpen, waar ’t leven zo zwaar schijnt te zijn.
Laat mij steeds wijzen Heer, naar uw genade troon.
Hulp, troost en plaats is daar, bereid door uwe Zoom.

Laat mij zijn een brandend licht, stralend door U,
Schijnend in de duisternis, waarin zovelen gaan.
Dat ‘k altijd spreken zal over uw liefdedaad,
En uw vergeving die zondaren op doet staan.
Geef dat ik anderen, brengen mag aan uw voet
En maak mijzelf bereid, Uw weg met mij te gaan.

Vader ‘k wil U danken dat Gij gaaft uw Zoon.
Stervend voor verlorenen, droeg Hij mijn zondeloon,
Daar Hij verlaten werd, alleen en eenzaam was,
Dat nimmer ik meer zo door U verlaten zou zijn.
Laat mij dan leven, Heer, getuigend van uw gena.
Gij zijt mijn Heer en God, die leeft en leven geeft.