Wat betekent: 'Tijdgelovigen hebben een onzekere vastheid in Christus, omdat Hij hen niet door Zijn Geest gegrepen heeft. Er zijn hier veel halve huwelijken, waarin de ziel Christus aangrijpt, maar door Hem niet aangegrepen wordt' (citaat komt uit bijbels Dagboek - stukje van Thomas Boston n.a.v Joh 15: 1, 2

Wat is: door Hem aangegrepen worden? Hoe ervaar je dat?
Is dat tegelijk met het aangrijpen van Hem?

Halve huwelijken.........

ik voor mijzelf zie het als Christus grijpt de ziel wel aan, maar de ziel grijpt Christus niet aan.

Andersom zou het dan uitgelegd kunnen worden dat jij Christus dus wél aangrijpt, maar Christus JOU niet. Dat geeft dan in concreto een vrijbrief om verder te doen wat je goed dunkt, want Christus heeft jou in het laatste geval uitgespuwd.

Het lijkt kort door de bocht, maar dat is de essentie van het omkeren van de werkelijkheid: Christus grijpt jouw ziel, waarna jij dus Chrsitus aangrijpt (althans volgens de uitleg van het dagboekje)

Wie tot mij komt, zal ik geenszins uitwerpen.

Miscanthus schreef:Wie tot mij komt, zal ik geenszins uitwerpen.

Daar denk ik ook aan, geenszins uitwerpen. Hoe kan Boston dan schrijven dat als iemand Hem aangrijpt het ook kan gebeuren dat Hij hem niet aangrijpt? Grijpt een tijdgelovige Hem dan zo anders aan dan een echt-gelovige. Waar zit het verschil?
Hoe weet je dat jij op dat moment Hem op de juiste wijze aangrijpt. Stomme vraag misschien? :

uitgeworpen schreef:Grijpt een tijdgelovige Hem dan zo anders aan dan een echt-gelovige. Waar zit het verschil?

De tijdgelovige doet het misschien in een opwellig van emotie, of wellicht als hij een keer onder de indruk is van een preek. Het verschil is dat de echt-gelovige het werkelijk en hartelijk meent, en volhard.

uitgeworpen schreef:Hoe weet je dat jij op dat moment Hem op de juiste wijze aangrijpt.

Dat weet je door te volharden, aan te houden. Ik laat u niet gaan tenzij Gij mij zegent. Wie volhard tot het einde, die zal zalig worden.

Dathenum schreef:

uitgeworpen schreef:Grijpt een tijdgelovige Hem dan zo anders aan dan een echt-gelovige. Waar zit het verschil?

De tijdgelovige doet het misschien in een opwellig van emotie, of wellicht als hij een keer onder de indruk is van een preek. Het verschil is dat de echt-gelovige het werkelijk en hartelijk meent, en volhard.

uitgeworpen schreef:Hoe weet je dat jij op dat moment Hem op de juiste wijze aangrijpt.

Dat weet je door te volharden, aan te houden. Ik laat u niet gaan tenzij Gij mij zegent. Wie volhard tot het einde, die zal zalig worden.

Dank je. Heel duidelijk uitgelegd. Heb ik wat aan.