De naam van dit topic zegt het al
Sinds ik op de Veluwe woon wordt ik regelmatig geconfronteerd met mensen die in het pikkie zwart lopen (zwarte rok wit bloes,zwarte jas en zelfs een zwart elastiekje in het haar om het haar bij elkaar te houden) Mijn stekels gaan dan onmiddellijk overeind staan en dan vraag ik me af::móet dat nu zo? De Heere heeft toch ook de kleuren geschapen? Moet je op díe manier laten blijken dat je christen bent en ondertussen de naastenliefde maar aan je laars lappen, want ze keuren je geen blik waardig. Of ben ik zo cynisch geworden? Ik word er soms zo moedeloos en verdrietig van dat ik aan mijn eigen christenzijn ga twijfelen. Wat vinden jullie?

Tamarinde schreef:De naam van dit topic zegt het al
Sinds ik op de Veluwe woon wordt ik regelmatig geconfronteerd met mensen die in het pikkie zwart lopen (zwarte rok wit bloes,zwarte jas en zelfs een zwart elastiekje in het haar om het haar bij elkaar te houden) Mijn stekels gaan dan onmiddellijk overeind staan en dan vraag ik me af::móet dat nu zo? De Heere heeft toch ook de kleuren geschapen? Moet je op díe manier laten blijken dat je christen bent en ondertussen de naastenliefde maar aan je laars lappen, want ze keuren je geen blik waardig. Of ben ik zo cynisch geworden? Ik word er soms zo moedeloos en verdrietig van dat ik aan mijn eigen christenzijn ga twijfelen. Wat vinden jullie?

Tja een Christen zijn moet natuurlijk ook aan zijn daden te merken
zijn (de ouden zeiden : aan zijn gewaad en praat en daad).
En in het zwart lopen is en blijft een persoonlijke zaak.
Toen mijn vader jaren geleden overleed heb ik ook minstens een
jaar in het zwart gelopen en daarna met mijn moeder weer en dat
niet op de Veluwe!!

De motivatie om in het zwart te lopen is de volgende tekst:

Psalm 38:7 - Ik ben krom geworden, ik ben uitermate zeer nedergebogen; ik ga den gansen dag in het zwart.

Deze psalm is een boetpsalm, waarin David leid onder zijn zonde. Echter is het in het zwart gaan van David vanwege zijn zonde waarschijnlijk figuurlijk, hij ging er de gehele dag gebukt onder. Anders zou het eerste gedeelte van het vers ook letterlijk zijn, en zou hij enorm krom lopen omdat hij zo veel last had van zijn zonden. En als dit vers ons zou verplichten om ons in het zwart te kleden, zou het ons ook verplichten om krom te gaan lopen. Dit is echter vanwege gezondheidstechnische redenen niet aan te raden. Als we op die manier de bijbel uit gaan leggen komen we in conflict met bijvoorbeeld 1 Prediker 9:8:

Laat uw klederen te allen tijd wit zijn, en laat op uw hoofd geen olie ontbreken.

Het lijkt me duidelijk dat we niet die kant op moeten met de bijbel. Dat gezegt hebbende heb ik niet zoveel moeite met mensen die in het zwart willen lopen. Ik hoop alleen dat het niet is om wat te zijn voor de mensen. Ik ken echter ook mensen die in het zwart lopen en waar ik respect voor heb. Zij leven naar hun principes, en kijken niet neer op anderen. In zo'n geval zeg ik: Een iegelijk zij in zijn eigen gemoed ten volle verzekerd.

Oude-Waarheid schreef:

Tamarinde schreef:De naam van dit topic zegt het al
Sinds ik op de Veluwe woon wordt ik regelmatig geconfronteerd met mensen die in het pikkie zwart lopen (zwarte rok wit bloes,zwarte jas en zelfs een zwart elastiekje in het haar om het haar bij elkaar te houden) Mijn stekels gaan dan onmiddellijk overeind staan en dan vraag ik me af::móet dat nu zo? De Heere heeft toch ook de kleuren geschapen? Moet je op díe manier laten blijken dat je christen bent en ondertussen de naastenliefde maar aan je laars lappen, want ze keuren je geen blik waardig. Of ben ik zo cynisch geworden? Ik word er soms zo moedeloos en verdrietig van dat ik aan mijn eigen christenzijn ga twijfelen. Wat vinden jullie?

Tja een Christen zijn moet natuurlijk ook aan zijn daden te merken
zijn (de ouden zeiden : aan zijn gewaad en praat en daad).
En in het zwart lopen is en blijft een persoonlijke zaak.
Toen mijn vader jaren geleden overleed heb ik ook minstens een
jaar in het zwart gelopen en daarna met mijn moeder weer en dat
niet op de Veluwe!!

Nee maar nu heb je het over een rouwperiode van een dierbare, toen mijn ouders stierven heb ik ook een tijd in het zwart gelopen maar het gaat mij meer om het feit of je je christenzijn moet uitdragen door in het zwart te gaan lopen.

Tamarinde schreef:

Oude-Waarheid schreef:

Tamarinde schreef:De naam van dit topic zegt het al
Sinds ik op de Veluwe woon wordt ik regelmatig geconfronteerd met mensen die in het pikkie zwart lopen (zwarte rok wit bloes,zwarte jas en zelfs een zwart elastiekje in het haar om het haar bij elkaar te houden) Mijn stekels gaan dan onmiddellijk overeind staan en dan vraag ik me af::móet dat nu zo? De Heere heeft toch ook de kleuren geschapen? Moet je op díe manier laten blijken dat je christen bent en ondertussen de naastenliefde maar aan je laars lappen, want ze keuren je geen blik waardig. Of ben ik zo cynisch geworden? Ik word er soms zo moedeloos en verdrietig van dat ik aan mijn eigen christenzijn ga twijfelen. Wat vinden jullie?

Tja een Christen zijn moet natuurlijk ook aan zijn daden te merken
zijn (de ouden zeiden : aan zijn gewaad en praat en daad).
En in het zwart lopen is en blijft een persoonlijke zaak.
Toen mijn vader jaren geleden overleed heb ik ook minstens een
jaar in het zwart gelopen en daarna met mijn moeder weer en dat
niet op de Veluwe!!

Nee maar nu heb je het over een rouwperiode van een dierbare, toen mijn ouders stierven heb ik ook een tijd in het zwart gelopen maar het gaat mij meer om het feit of je je christenzijn moet uitdragen door in het zwart te gaan lopen.

Nee natuurlijk als het niet met daden en liefde gepaart gaat
dan zal het tegen ons getuigen.
Geloof zonder werken der dankbaarheid al loop de bij dagen en
nachten in het zwart is tenslotte ijdel.

Tamarinde schreef:
De naam van dit topic zegt het al
Sinds ik op de Veluwe woon wordt ik regelmatig geconfronteerd met mensen die in het pikkie zwart lopen (zwarte rok wit bloes,zwarte jas en zelfs een zwart elastiekje in het haar om het haar bij elkaar te houden) Mijn stekels gaan dan onmiddellijk overeind staan en dan vraag ik me af::móet dat nu zo? De Heere heeft toch ook de kleuren geschapen? Moet je op díe manier laten blijken dat je christen bent en ondertussen de naastenliefde maar aan je laars lappen, want ze keuren je geen blik waardig. Of ben ik zo cynisch geworden? Ik word er soms zo moedeloos en verdrietig van dat ik aan mijn eigen christenzijn ga twijfelen. Wat vinden jullie?


Ik vindt het eerder wat stijf en opvallend, ja als men dat zo wil laten blijken. Wat kan ik daar tegen hebben??
Sorry maar ik begrijp de link, zwart/witte kleding twijfel niet.
Wat bedoel je??

Volgens mij heeft oude-waarheid het over een rouwperiode, maar de meeste zwart gekleden zijn volgens mij niet in de rouw...

Alleen wat dan wel?

Dathenum schreef:De motivatie om in het zwart te lopen is de volgende tekst:

Psalm 38:7 - Ik ben krom geworden, ik ben uitermate zeer nedergebogen; ik ga den gansen dag in het zwart.

Engelse bijbels hebben er zelfs een ander woord voor.

schaap schreef:Volgens mij heeft oude-waarheid het over een rouwperiode, maar de meeste zwart gekleden zijn volgens mij niet in de rouw...

Alleen wat dan wel?

Juist dát bedoel ik dus schaap!

schaap schreef:Volgens mij heeft oude-waarheid het over een rouwperiode, maar de meeste zwart gekleden zijn volgens mij niet in de rouw...

Alleen wat dan wel?

Kan jij aan de buitenkant dan zien of het rouw is of niet?
Een mens kan in rouw zijn omdat hij tegen God heeft gezondigd!!
Maar nogmaals het is zo'n persoonlijke zaak.

Twee topics die hetzelfde beginnen, maar verschillend verdergaan??

Afgewezen schreef:Twee topics die hetzelfde beginnen, maar verschillend verdergaan??

Ja dat is een foutje er ging iets mis met het posten maar ik hoop dat één van de mods zo vriendelijk is om ze bij elkaar te voegen

Tamarinde schreef:
De naam van dit topic zegt het al
Sinds ik op de Veluwe woon wordt ik regelmatig geconfronteerd met mensen die in het pikkie zwart lopen (zwarte rok wit bloes,zwarte jas en zelfs een zwart elastiekje in het haar om het haar bij elkaar te houden) Mijn stekels gaan dan onmiddellijk overeind staan en dan vraag ik me af::móet dat nu zo? De Heere heeft toch ook de kleuren geschapen? Moet je op díe manier laten blijken dat je christen bent en ondertussen de naastenliefde maar aan je laars lappen, want ze keuren je geen blik waardig. Of ben ik zo cynisch geworden? Ik word er soms zo moedeloos en verdrietig van dat ik aan mijn eigen christenzijn ga twijfelen. Wat vinden jullie?


Ik vindt het eerder wat stijf en opvallend, ja als men dat zo wil laten blijken. Wat kan ik daar tegen hebben??
Sorry maar ik begrijp de link, zwart/witte kleding twijfel niet.
Wat bedoel je??

Oude-Waarheid schreef:

schaap schreef:Volgens mij heeft oude-waarheid het over een rouwperiode, maar de meeste zwart gekleden zijn volgens mij niet in de rouw...

Alleen wat dan wel?

Kan jij aan de buitenkant dan zien of het rouw is of niet?
Een mens kan in rouw zijn omdat hij tegen God heeft gezondigd!!
Maar nogmaals het is zo'n persoonlijke zaak.

Rouwen is toch om verlies van een dierbare. Oude-waarheid heeft het over be-rouw. Dat lijkt mij toch iets anders. En ik moet zeggen dat ik in de OGGiN genoeg zwartgekleden heb gezien. Dat duurt hun hele leven en niet een korte periode zoals bij David. Als je consequent bent dan draag je dus soms wit soms zwart, toch?

Ikzelf voel en ben een oprecht christen, maar loop door de week in casual kleding. In het weekend, en zéker op zondag, draag ik drie-delig zwart. De ene keer met een rood-, dan weer met een geel of wit overhemd (met bijpassende dassen).

Ik voel me niet geroepen om de elke dag van de week in het zwart te lopen, ook al ben ik me bewust van mijn hemelhoge schuld en de droevenis dat die zonden jegens God begaan zijn.

Het dag in, dag uit in het zwart lopen doet mij sterk denken aan het fenomeen "naamchristenen", zélfs aan de Farizeërs, omdat men aan de buitenwereld/boze wereld wil laten ZIEN dat zij CHRISTEN zijn, maar ze belijden dat niet in dáádkracht, alleen met de mond door ieder terecht te wijzden die NIET "behoorlijk" gekleed gaat of te lange haren heeft.