nooit meer iets lelijks over Staphorst
Geplaatst: 05 aug 2006, 13:58
http://www.ad.nl/reizen/openarmen/artic ... ce?start=2
Vier weken lang wandelen redacteuren van het AD door Nederland. Centrale vraag op hun tocht: hoe gastvrij is ons land?
De beide dames die op het huis van burgemeester Alssema van Staphorst passen, denken ‘dat hij het erg leuk had gevonden om onderdak te bieden aan een vreemde’, maar daar hebben we nu even niks aan.
Het is al zeven uur en nadat ik even eerder bij twee oudere Staphorsters met succes had aangebeld voor twee plakjes brood, wordt het tijd voor een slaapplaats.
Plan-B dan maar: SGP-wethouder Sytse de Jong, die met echtgenote Grietje en de kinderen Carolien, Annemarij, Matthijs en Esther drie deuren van de burgemeester woont. Ze willen graag iets voor me doen, maar twijfelen. Het is lastig, met de kinderen, en je weet toch niet wat je in huis haalt.
Gastvrijheid wint het van de argwaan en even later zit ik met een mok koffie en een kano erbij aan de keukentafel. De slaapplaats wordt geregeld. Vader is dominee van de hersteld hervormde gemeente en woont met echtgenote een kilometer verderop in een joekel van een pastorie. Daar is altijd plek.
Lastige vragen worden ook hier niet gesteld, de gastvrijheid is enorm. Zelfs voor een onbekende met een vaag verhaal over weinig geld.
In de serre liggen kranten, de aanvoer van koffie en thee stopt nauwelijks, er is ontbijtkoek en een chocoladereep (het zal toch niet gebeuren dat ik in deze serie iets moet weigeren?). Blokjes kaas en een glas rivella maken de avond af.
Terwijl de dominee met de kerkenraad vergadert (ik zie door de serredeuren elf heren in plechtig zwart) klets ik met de vrouw van de dominee, twee nog thuiswonende zoons en de (toekomstige) aanhang. Onder het ingelijste gedicht ‘ik ga slapen/ik ben moe/ik sluit mijn beide oogjes toe/Heere houdt ook deze nacht over mij getrouw de wacht’ slaap ik even later in, op een echt bed, vastberaden nooit meer iets lelijks te zeggen over Staphorst.
Balkbrug is de volgende bestemming. Juist als ik de boterhammen wil aanbreken die ik van mevrouw De Jong heb meegekregen, stuit ik op Tiny Klomp en haar koffie- annex theehuis in IJhorst. Geen commerciële tent, gewoon gezellig, nu ze alleen is en de bakkerij die ze vroeger hadden niet meer bestaat.
,,Ik ben vrijwilliger bij mezelf,’’ zegt ze, terwijl het tweede bakje gratis koffie wordt ingeschonken. ,,En je moet wat eten zeker?’’ Daar komt een dubbele tosti ham/kaas. ,,Ja, Tiny is de moeder van IJhorst,’ zeggen de vaste klanten op het bescheiden terrasje. ,,’t Is jammer dat je verder moet, anders had je hier kunnen overnachten.’’
Als ik tien kilometer verderop een tweede poging wil doen de boterhammen van mevrouw De Jong op te eten, krijg ik van de vrijwilligsters in informatiecentrum De Wheem van Staatsbosbeheer een dubbele plak krentenbrood met boter.
In Balkbrug passeer ik openluchtzwembad Heuveltjesbosbad. Voor de zekerheid onthoud ik het adres. In een kleedhokje passen altijd een matje en een slaapzak.
Vier weken lang wandelen redacteuren van het AD door Nederland. Centrale vraag op hun tocht: hoe gastvrij is ons land?
De beide dames die op het huis van burgemeester Alssema van Staphorst passen, denken ‘dat hij het erg leuk had gevonden om onderdak te bieden aan een vreemde’, maar daar hebben we nu even niks aan.
Het is al zeven uur en nadat ik even eerder bij twee oudere Staphorsters met succes had aangebeld voor twee plakjes brood, wordt het tijd voor een slaapplaats.
Plan-B dan maar: SGP-wethouder Sytse de Jong, die met echtgenote Grietje en de kinderen Carolien, Annemarij, Matthijs en Esther drie deuren van de burgemeester woont. Ze willen graag iets voor me doen, maar twijfelen. Het is lastig, met de kinderen, en je weet toch niet wat je in huis haalt.
Gastvrijheid wint het van de argwaan en even later zit ik met een mok koffie en een kano erbij aan de keukentafel. De slaapplaats wordt geregeld. Vader is dominee van de hersteld hervormde gemeente en woont met echtgenote een kilometer verderop in een joekel van een pastorie. Daar is altijd plek.
Lastige vragen worden ook hier niet gesteld, de gastvrijheid is enorm. Zelfs voor een onbekende met een vaag verhaal over weinig geld.
In de serre liggen kranten, de aanvoer van koffie en thee stopt nauwelijks, er is ontbijtkoek en een chocoladereep (het zal toch niet gebeuren dat ik in deze serie iets moet weigeren?). Blokjes kaas en een glas rivella maken de avond af.
Terwijl de dominee met de kerkenraad vergadert (ik zie door de serredeuren elf heren in plechtig zwart) klets ik met de vrouw van de dominee, twee nog thuiswonende zoons en de (toekomstige) aanhang. Onder het ingelijste gedicht ‘ik ga slapen/ik ben moe/ik sluit mijn beide oogjes toe/Heere houdt ook deze nacht over mij getrouw de wacht’ slaap ik even later in, op een echt bed, vastberaden nooit meer iets lelijks te zeggen over Staphorst.
Balkbrug is de volgende bestemming. Juist als ik de boterhammen wil aanbreken die ik van mevrouw De Jong heb meegekregen, stuit ik op Tiny Klomp en haar koffie- annex theehuis in IJhorst. Geen commerciële tent, gewoon gezellig, nu ze alleen is en de bakkerij die ze vroeger hadden niet meer bestaat.
,,Ik ben vrijwilliger bij mezelf,’’ zegt ze, terwijl het tweede bakje gratis koffie wordt ingeschonken. ,,En je moet wat eten zeker?’’ Daar komt een dubbele tosti ham/kaas. ,,Ja, Tiny is de moeder van IJhorst,’ zeggen de vaste klanten op het bescheiden terrasje. ,,’t Is jammer dat je verder moet, anders had je hier kunnen overnachten.’’
Als ik tien kilometer verderop een tweede poging wil doen de boterhammen van mevrouw De Jong op te eten, krijg ik van de vrijwilligsters in informatiecentrum De Wheem van Staatsbosbeheer een dubbele plak krentenbrood met boter.
In Balkbrug passeer ik openluchtzwembad Heuveltjesbosbad. Voor de zekerheid onthoud ik het adres. In een kleedhokje passen altijd een matje en een slaapzak.
: 
:!: