Af en toe kom je tijdens het lezen van een boek uitdrukkingen, gezegden en gedachten tegen die je wel eens aan een ander wil doorgeven.

Ik dacht:
Het lijkt me wel wat om dit te delen met mijn mede forrumers.
Die kunnen zelf ook de voor hen waardevolle dingen meegeven aan een ander en ons misschien op deze wijze ten dienste zijn.

Uiteraard kunnen er ook discussies uit ontstaan.
Die kunnen we dan onder een andere topic openen.

De volgende prachtige dichtregels kwam ik tegen in een boekje:

Hoe naar bedrogen loopt het zorgeloos getal,
der mondbelijders, met een ijd'le hoop ten val!
Hoe droevig kan het onbesuisde naamvolk dringen,
in koor en tempels, en van blijder harte zingen
Op hoop van d' hemel.

Waar zijn die leraars, die door 's hemels Geest ontvonkt?
In ijver branden? Dat haar heiligheid als pronkt
in Sions stad, tot luister glansrijk voor de volken.
Die met een hemelstem schier dringen door de wolken;
Die met ontfermen

't verwaande volk gelijk een roof uit d' helse rag,
uitvoeren die door glans en heiligheidsontzag,
den wereldling gelijk een donderzoon ontmoeten,
en 't zalig erfvolk troostrijk met beloften groeten.
Waar zijn die geesten?

W. Schortinghuis


Waar zijn die Geesten?
Als ik dit lees voel ik het gemis aan!

M.i. mist elk kerkverband deze leraars als Schortinghuis, die het zo juist met diepte wisten te verwoorden wat er zo gemist wordt!
In al zijn gedichten ligt een diepte van betekenis.
Er zullen er nog wel eens volgen......

(PS: overigens zeg ik hier niet mee dat de Heere niet meer werkt en dat er geen Knechten van God meer zijn....)
maar je merkt dat de diepganmg uit de kerken wijkt.

Hier kun je welleens naar verlangen..

Oude Paden schreef:....maar je merkt dat de diepganmg uit de kerken wijkt.
Hier kun je welleens naar verlangen..

Dat zou kunnen, maar wat bedoel je met " diepgang" ?
Was het vroeger beter gesteld dan?
Schortinghuis is toch ook niet van gisteren....

Miscanthus schreef:Dat zou kunnen, maar wat bedoel je met " diepgang" ?
Was het vroeger beter gesteld dan?
Schortinghuis is toch ook niet van gisteren....

Uit het gedicht van Schortinghuis blijkt overduidelijk dat het toen ook al zorgelijk was.
Dat weerhield hem er overigens niet van om ook een gedicht te maken "Op het Koffie- of Thee-drinken".

Gelukkig lees ik in de Bijbel ook andere taal. :!:

Oude Paden schreef:Af en toe kom je tijdens het lezen van een boek uitdrukkingen, gezegden en gedachten tegen die je wel eens aan een ander wil doorgeven.

Ik dacht:
Het lijkt me wel wat om dit te delen met mijn mede forrumers.
Die kunnen zelf ook de voor hen waardevolle dingen meegeven aan een ander en ons misschien op deze wijze ten dienste zijn.

Uiteraard kunnen er ook discussies uit ontstaan.
Die kunnen we dan onder een andere topic openen.

De volgende prachtige dichtregels kwam ik tegen in een boekje:

Hoe naar bedrogen loopt het zorgeloos getal,
der mondbelijders, met een ijd'le hoop ten val!
Hoe droevig kan het onbesuisde naamvolk dringen,
in koor en tempels, en van blijder harte zingen
Op hoop van d' hemel.

Waar zijn die leraars, die door 's hemels Geest ontvonkt?
In ijver branden? Dat haar heiligheid als pronkt
in Sions stad, tot luister glansrijk voor de volken.
Die met een hemelstem schier dringen door de wolken;
Die met ontfermen

't verwaande volk gelijk een roof uit d' helse rag,
uitvoeren die door glans en heiligheidsontzag,
den wereldling gelijk een donderzoon ontmoeten,
en 't zalig erfvolk troostrijk met beloften groeten.
Waar zijn die geesten?

W. Schortinghuis


Waar zijn die Geesten?
Als ik dit lees voel ik het gemis aan!

M.i. mist elk kerkverband deze leraars als Schortinghuis, die het zo juist met diepte wisten te verwoorden wat er zo gemist wordt!
In al zijn gedichten ligt een diepte van betekenis.
Er zullen er nog wel eens volgen......

(PS: overigens zeg ik hier niet mee dat de Heere niet meer werkt en dat er geen Knechten van God meer zijn....)
maar je merkt dat de diepganmg uit de kerken wijkt.

Hier kun je welleens naar verlangen..

Je kan er ook naar streven, maar dat mis ik vaak. We vinden dingen niet goed maar accepteren ze en leggen ons er bij neer. Ach, wat vinden we het erg dat zoveel nederlanders niet geloven, dat nederland ontchristend, er haast nooit ongelovigen in de kerk komen of op een andere manier het evangelie horen.... dat er zoveel kerken zijn en zoveel misstanden in kerken.... en ondertussen doen we er niks aan. Mensen gaan vroom naar de kerk, zingen... en door de week merk je er niks van, gaat men op onchristelijke manier met elkaar om... is er een gebrek aan liefde, samenwerking, bewogenheid en wat allemaal nog meer. Wordt er gefocusd op tradities... en worden die zo belangrijk dat het leidt tot onchristelijk gedrag.... en denken mensen: Ach, alles blijft tenminste zoals het was, veilig en vertrouwd, zoals we het gewend zijn... binnen kerkmuren... Hoe naar bedrogen loopt het zorgeloos getal, der mondbelijders, met een ijd'le hoop ten val! Hoe droevig kan het onbesuisde naamvolk dringen, in koor en tempels, en van blijder harte zingen.... Mooi he... en nu?

Wordt er gefocusd op tradities... en worden die zo belangrijk dat het leidt tot onchristelijk gedrag....

===========

Ik wordt stapeldol van al het gehannes hier ineens omtrent "tradities"...............er gaat bijna geen topic meer voorbij of jullie komen weer aanzetten met "traditie"

en gelet op de gekopiëerde tekstgedeelte hierboven kan het idd leiden tot onchristelijk gedrag.

petrus, lees daar dan over heen als je je eraan stoort..... Je zegt bijna in elke topic dat je er niet goed van wordt, (dus ook jij herhaald )

Petrus schreef:Wordt er gefocusd op tradities... en worden die zo belangrijk dat het leidt tot onchristelijk gedrag....

===========

Ik wordt stapeldol van al het gehannes hier ineens omtrent "tradities"...............er gaat bijna geen topic meer voorbij of jullie komen weer aanzetten met "traditie"

Vanzelf, omdat deze bij ons ter discussie kan staan en bij de RKK niet.

Oude Paden schreef:Af en toe kom je tijdens het lezen van een boek uitdrukkingen, gezegden en gedachten tegen die je wel eens aan een ander wil doorgeven.

Ik dacht:
Het lijkt me wel wat om dit te delen met mijn mede forrumers.
Die kunnen zelf ook de voor hen waardevolle dingen meegeven aan een ander en ons misschien op deze wijze ten dienste zijn.

Uiteraard kunnen er ook discussies uit ontstaan.
Die kunnen we dan onder een andere topic openen.

De volgende prachtige dichtregels kwam ik tegen in een boekje:

Hoe naar bedrogen loopt het zorgeloos getal,
der mondbelijders, met een ijd'le hoop ten val!
Hoe droevig kan het onbesuisde naamvolk dringen,
in koor en tempels, en van blijder harte zingen
Op hoop van d' hemel.

Waar zijn die leraars, die door 's hemels Geest ontvonkt?
In ijver branden? Dat haar heiligheid als pronkt
in Sions stad, tot luister glansrijk voor de volken.
Die met een hemelstem schier dringen door de wolken;
Die met ontfermen

't verwaande volk gelijk een roof uit d' helse rag,
uitvoeren die door glans en heiligheidsontzag,
den wereldling gelijk een donderzoon ontmoeten,
en 't zalig erfvolk troostrijk met beloften groeten.
Waar zijn die geesten?

W. Schortinghuis


Waar zijn die Geesten?
Als ik dit lees voel ik het gemis aan!

M.i. mist elk kerkverband deze leraars als Schortinghuis, die het zo juist met diepte wisten te verwoorden wat er zo gemist wordt!
In al zijn gedichten ligt een diepte van betekenis.
Er zullen er nog wel eens volgen......

(PS: overigens zeg ik hier niet mee dat de Heere niet meer werkt en dat er geen Knechten van God meer zijn....)
maar je merkt dat de diepganmg uit de kerken wijkt.

Hier kun je welleens naar verlangen..

Een mooi gedicht! Het is inderdaad deze geestesgesteldheid die tegenwoordig zo gemist wordt.

Petrus schreef:Wordt er gefocusd op tradities... en worden die zo belangrijk dat het leidt tot onchristelijk gedrag....

===========

Ik wordt stapeldol van al het gehannes hier ineens omtrent "tradities"...............er gaat bijna geen topic meer voorbij of jullie komen weer aanzetten met "traditie"

en gelet op de gekopiëerde tekstgedeelte hierboven kan het idd leiden tot onchristelijk gedrag.

Sorry als dit frustratie oproept, maar ik zie regelmatig dat traditie een blokkade is, waardoor de Geest wordt tegengewerkt, waardoor er zoveel problemen in kerken zijn, zoveel liefdeloosheid, zo weinig evangelisatie etc. Vandaar dat ik hieraan moest denken toen ik het gedicht las.

Ik wil niet tegen iedere vorm van traditie aanschoppen, maar wel scherp, kritisch wijzen op de vele verkeerde manieren waarmee met tradities wordt omgegaan... omdat de kerk daarmee ook zijn eigen glazen ingooit. Als we minder druk waren met onderling bakkeleien enzo en meer tijd zouden steken in het licht uitstralen in de wereld zou het er al heel anders uitzien dan nu het geval is.

Marnix schreef:Sorry als dit frustratie oproept, maar ik zie regelmatig dat traditie een blokkade is, waardoor de Geest wordt tegengewerkt, waardoor er zoveel problemen in kerken zijn, zoveel liefdeloosheid, zo weinig evangelisatie etc. Vandaar dat ik hieraan moest denken toen ik het gedicht las.

Ik wil niet tegen iedere vorm van traditie aanschoppen, maar wel scherp, kritisch wijzen op de vele verkeerde manieren waarmee met tradities wordt omgegaan... omdat de kerk daarmee ook zijn eigen glazen ingooit. Als we minder druk waren met onderling bakkeleien enzo en meer tijd zouden steken in het licht uitstralen in de wereld zou het er al heel anders uitzien dan nu het geval is.

Je punt is helder, maar dat is toch ook de strekking van het gedicht? Mensen gaan verkeerd met tradities om. Ja hebben niets meer dan een stel tradities waar men dan nog krampachtig aan vasthoud, en zijn dus zoals het gedicht dat zo treffend zegt "het zorgeloos getal der mondbelijders" en "verwaand volk". De oplossing is dan niet om gelijk maar alle tradities overboord te gooien. Het probleem is dat de inhoud en de betekenis van de tradities niet meer geestelijk onderscheiden worden.

De toestand uit dit gedicht is ook hede ten dage realiteit. Kijk maar naar het klein getal der avondmaalsgangers in sommige kerken. En in andere kerken waar iedereen automatisch aangaat is het net zo goed een doodse boel. Ik kan me de verzuchting die Oude Paden heeft dus goed voorstellen.

Dat rijmelwerk van Schortinghuis doet pijn aan je ogen...

Verder snap ik zijn punt niet zo goed. Altijd gedacht dat hij zelf zo'n leraar was. Dus dan zijn ze er toch?

refo schreef:Dat rijmelwerk van Schortinghuis doet pijn aan je ogen...

Verder snap ik zijn punt niet zo goed. Altijd gedacht dat hij zelf zo'n leraar was. Dus dan zijn ze er toch?

Misschien was twijfelen aan je eigen zaligheid toen ook al in....

Dathenum schreef:

Marnix schreef:Sorry als dit frustratie oproept, maar ik zie regelmatig dat traditie een blokkade is, waardoor de Geest wordt tegengewerkt, waardoor er zoveel problemen in kerken zijn, zoveel liefdeloosheid, zo weinig evangelisatie etc. Vandaar dat ik hieraan moest denken toen ik het gedicht las.

Ik wil niet tegen iedere vorm van traditie aanschoppen, maar wel scherp, kritisch wijzen op de vele verkeerde manieren waarmee met tradities wordt omgegaan... omdat de kerk daarmee ook zijn eigen glazen ingooit. Als we minder druk waren met onderling bakkeleien enzo en meer tijd zouden steken in het licht uitstralen in de wereld zou het er al heel anders uitzien dan nu het geval is.

Je punt is helder, maar dat is toch ook de strekking van het gedicht? Mensen gaan verkeerd met tradities om. Ja hebben niets meer dan een stel tradities waar men dan nog krampachtig aan vasthoud, en zijn dus zoals het gedicht dat zo treffend zegt "het zorgeloos getal der mondbelijders" en "verwaand volk". De oplossing is dan niet om gelijk maar alle tradities overboord te gooien. Het probleem is dat de inhoud en de betekenis van de tradities niet meer geestelijk onderscheiden worden.

De toestand uit dit gedicht is ook hede ten dage realiteit. Kijk maar naar het klein getal der avondmaalsgangers in sommige kerken. En in andere kerken waar iedereen automatisch aangaat is het net zo goed een doodse boel. Ik kan me de verzuchting die Oude Paden heeft dus goed voorstellen.

Ik ook... inderdaad, hier ging het gedicht over... vandaar dat ik die reactie plaatste en het een beetje door wou trekken naar deze tijd.

Sorry als dit frustratie oproept, maar ik zie regelmatig dat traditie een blokkade is, waardoor de Geest wordt tegengewerkt, waardoor er zoveel problemen in kerken zijn, zoveel liefdeloosheid, zo weinig evangelisatie etc. Vandaar dat ik hieraan moest denken toen ik het gedicht las.
Ik wil niet tegen iedere vorm van traditie aanschoppen, maar wel scherp, kritisch wijzen op de vele verkeerde manieren waarmee met tradities wordt omgegaan... omdat de kerk daarmee ook zijn eigen glazen ingooit. Als we minder druk waren met onderling bakkeleien enzo en meer tijd zouden steken in het licht uitstralen in de wereld zou het er al heel anders uitzien dan nu het geval is.

Een bekende open deur. Maak het eens een beetje concreet, Marnix.
Waarom gooit ‘de’ (welke?) kerk zijn eigen glazen in?
Wie zijn de ‘we’ die aan het bakkeleien zijn?
En als er al ‘gebakkeleid’ wordt, waarom zou dat niet de moeite waard zijn? (Jezus en Paulus bakkeleiden ook met dwaalleraars.)
En welk licht zou er in de wereld uitstralen dat er nu niet uitstraalt?
Etc.