Als de mensen horen dat er hoop is voor een bloeitijd van de kerk, worden ze dan niet zorgeloos? Want dat ontslaat het geweten van de knellende angst dat Christus elk ogenblik ten oordeel kan komen. Beste jongens en meisjes, vergeet een ding niet: als u vandaag sterft komt voor jou het oordeel vandaag! Dan kom je voor een rechtvaardig Rechter te staan Die buiten Christus een verterend vuur is. Zalig worden is een persoonlijke zaak. Heel de kerk kan zalig worden, maar jij kan er buiten vallen. Strijdt gij om in te gaan! Laat u met God verzoenen.
O, wie zal dat wonder kunnen peilen? Door de Heere gered uit een ondergaande wereld.
Beste jongelui, denk toch veel aan het behoud van je onsterfelijke ziel. Buig toch uw knieën, om genade en barmhartigheid te mogen vinden in de ogen des Heeren. Er is zo'n zaligheid in de dienst des Heeren. "Wat vree heeft elk die Uwe wet bemint". De Heere getuigt: "Zo Ik lust heb in de dood der goddelozen! Daarin heb Ik lust, dat de goddeloze zich bekere en leve. Bekeert u tot Mij, want waarom zoudt gij sterven?" Hoe meer we daarmee in de knel komen, hoe beter. De eis brengt ons naar onze onmacht. En dat recht te voelen is zo nodig. Dan leren we later ook onze onwil wel. Wie we ook zijn, we liggen niet buiten Gods bereik. Het liefste werk van Christus is zondaars zalig maken. Hoe zwarter ze zijn, hoe witter Hij ze maakt.
Nederlands kerk, ook onze gemeenten, zijn verdord. Wie de Heere verwacht voelt met diepe smart het oordeel der verharding in de kerken en de dodigheid onder Gods volk. We bevinden ons tussen twee gevaarlijke klippen: dode orthodoxie en evangelische bevlogenheid. Als we daar op zien zouden we moedeloos worden. Toen Petrus op de omstandigheden zag, zonk hij. Toen hij op de Heere zag liep hij over het water. Met de Heere komen we er nooit beschaamd uit. Hij is de Getrouwe. Hij zal bij Zijn Kerk blijven en Hij zal zondaars blijven bekeren. Zijn trouw rust zelfs op het laatste nageslacht.
Morgen herdenken we de uitstorting van de Heilige Geest op de pinksterdag. De Heilige Geest is op de kerk neergedaald en zal er nooit meer van weggaan. Zoals de Geest toen uitgestort is zal het nooit meer gebeuren. Want de inwoning van de Geest der Waarheid is eeuwigdurend. Hij zal nooit meer geheel van Zijn kerk wijken. Als Gods kinderen gemeenschap met hun Jezus mogen hebben dan is er een verlangen naar Zijn komst. Dan roepen ze uit met Johannes:”Ja, kom, Heere Jezus”! (Open 22:20). Dan is er een groot verlangen om verlost te zijn van het lichaam der zonde en om eeuwig bij Hem te zijn om Hem eeuwig te mogen danken, roemen en prijzen.
De Geest zal in rijke mate uitgestort worden over de Christelijke kerk als de Joden bekeerd worden. Dan zullen de straten van het geestelijk Jeruzalem weer vervuld zijn met spelende jongens en meisjes. Het is onze plicht om te bidden of de Geest berouw en opwekking wil werken.
Eens komt Christus op de wolken. Allen zullen over Hem rouw bedrijven. Waar zullen wij dan terecht komen als we nooit hebben geweend over onze zonden?

Barneveld, Jan Weststrate, 14 mei 2005.

Oude paden schreef:Als de mensen horen dat er hoop is voor een bloeitijd van de kerk, worden ze dan niet zorgeloos? Want dat ontslaat het geweten van de knellende angst dat Christus elk ogenblik ten oordeel kan komen.

Het begin is in ieder geval lekker positief.

Had eigenlijk gelijk geen zin meer om verder te lezen. Hoe kun je iets superpositiefs (bloeitijd van de kerk) vernegativiseren zeg?

--EDIT: nu ik verhaal verder heb gelezen, moet ik zeggen dat ik het eigenlijk best goed vind. De opening is m.i. nog steeds pet.

Hier krijgt de GGiN als alles goed mag gaan een goede predikant aan: oog voor de ernst van het leven en hart voor de jeugd.

Heeft hij dit artikel in DWS geschreven?
Zo ja, heb je het dan overgetikt, Oude Paden?

rekcor schreef:

Oude paden schreef:Als de mensen horen dat er hoop is voor een bloeitijd van de kerk, worden ze dan niet zorgeloos? Want dat ontslaat het geweten van de knellende angst dat Christus elk ogenblik ten oordeel kan komen.

Het begin is in ieder geval lekker positief.

Had eigenlijk gelijk geen zin meer om verder te lezen. Hoe kun je iets superpositiefs (bloeitijd van de kerk) vernegativiseren zeg?

da's nou weer een beetje jammer, doorlezen is best de moeite waard hoor

Tiberius schreef:Hier krijgt de GGiN als alles goed mag gaan een goede predikant aan: oog voor de ernst van het leven en hart voor de jeugd.

Heeft hij dit artikel in DWS geschreven?
Zo ja, heb je het dan overgetikt, Oude Paden?

Het is een stuk uit de lezing die hij voor de JV in Gouda heeft gehouden. (zie theologienet.nl voor al zijn artikelen)

De Geest zal in rijke mate uitgestort worden over de Christelijke kerk als de Joden bekeerd worden. Dan zullen de straten van het geestelijk Jeruzalem weer vervuld zijn met spelende jongens en meisjes. Het is onze plicht om te bidden of de Geest berouw en opwekking wil werken.

Fijn dat hij gelooft in een bekering der Joden, maar waarom neemt hij Jeruzalem dan weer geestelijk? Is Jeruzalem niet de hoofdstad der Joden?

Unionist schreef:

De Geest zal in rijke mate uitgestort worden over de Christelijke kerk als de Joden bekeerd worden. Dan zullen de straten van het geestelijk Jeruzalem weer vervuld zijn met spelende jongens en meisjes. Het is onze plicht om te bidden of de Geest berouw en opwekking wil werken.

Fijn dat hij gelooft in een bekering der Joden, maar waarom neemt hij Jeruzalem dan weer geestelijk? Is Jeruzalem niet de hoofdstad der Joden?

Volgens mij is het allang pinksteren geweest.

En dus kunnen Joden niet meer tot geloof komen?

Nu haal je oorzaak en gevolg door elkaar.

Er staat: in dat stuk als volgorde: bekering Joden - uitstorting van de Geest
De volgorde is echter andersom. Bovendien leven we al in de Pinkstertijd.

Hij heeft in ieder geval niet de oudvaders aan zijn zijde. Bovendien hoeft het één het ander elkaar niet uit te sluiten.

Klopt, maar op de bekering der Joden volgt wel een bloeitijd van de Kerk der heidenen.

Dat is weliswaar geen Pinksteren, de Geest is al uitgestort.

Misschien offtopic, maar je hebt ook de visie dat die bloeitijd (dus na de bekering van de joden) samenvalt met het neerdalen van het nieuwe Jeruzalem na de wederkomst: een blijvende bloeitijd dus.

Maar het aantal verschillende chronologieen aangaande de eindtijd is toch al bijna niet te tellen.

Ik vind het 't eenvoudigst om gewoon te lezen wat er staat. Dat doe ik met Genesis 1, dat doe ik ook met de profetieën. Over details valt dan verschllend te denken, maar over de hoofdlijnen kunnen we het dan eens zijn.

Kleine detailvraag: wat is een hoofdlijn, wat is een detail? :mrgreen:

chronologie kan b.v. een detail zijn.

Maar als de profeet Zacharia zegt: "Zijn voeten zullen staan op de Olijfberg" en een dominee roept heel hard in zijn preek "Zijn voeten zullen niet op de Olijfberg staan", dan is dat voor mij net zo erg als dat hij zou zeggen. Jona zat niet in de vis, of de aarde is in 6 duizend jaar geschapen.