Gian schreef:Waarom werd de steen van het graf gewenteld?
Om te tonen dat de Heere waarlijk is opgestaan (Luk. 24:34).
refo schreef:Om te laten zien dat het graf leeg was.
Was het graf leeg?
Hij is hier niet. Hij is opgestaan.
En de doeken dan?
Die bleven toch in het graf?
Of hebben die doeken ons niets te zeggen?
refo schreef:Vind je het erg dat ik je niet begrijp?
Doordat de schriftgeleerden een wacht geregeld hadden kan niemand ontkennen dat Jezus in het graf is gelegd.
Maar als je de verhalen van de opstanding leest zul je ook merken dat niemand Hem ziet, totdat Hij aan Maria Magdalena verschijnt. Het komt me voor dat de engelen het graf open zetten voor de vrouwen: wie zal de steen afwentelen
Ja, ik vind het wel erg dat je mij niet begrijpt.
Ik bedoel het niet als een woordenstrijd, maar wij kunnen niet zeggen dat het graf leeg was.
Maar dat had ik al gezegd.
U zij de glorie, opgestane Heer!
U zij de victorie, nu en immermeer.
Uit een blinkend stromen daald' een engel af,
heeft de steen genomen van 't verwonnen graf.
U zij de glorie, opgestane Heer!
U zij de vitorie, nu en immermeer.
Ziet Hem verschijnen, Jezus onze Heer!
Hij brengt al de zijnen in zijn armen weer.
Weest dan volk des Heren, blijd'en welgezind
en zegt telkenkere: "Christus overwint!"
U zij de glorie, opgestane Heer!
U zij de vitorie, nu en immermeer.
Zou ik nog vrezen, nu Hij eeuwig leeft,
die mij heeft genezen, die mij vrede geeft.
In Zijn Godd'lijk Wezen is mijn glorie groot,
niets heb ik te vrezen in leven en dood.
U zij de glorie, opgestane Heer!
U zij de vitorie, nu en immermeer.
PvS schreef:Ja, ik vind het wel erg dat je mij niet begrijpt.
Ik bedoel het niet als een woordenstrijd, maar wij kunnen niet zeggen dat het graf leeg was.
Maar dat had ik al gezegd.
Je vergeet wat Maria zag in het graf. Overigens had zij er geen oog voor door de tranen heen.
Aan het hoofd- en voeteneinde van de plaats waar Jezus gelegen had, zaten engelen. In de schaduwdienst was dit beeld al veel langer aanwezig: het verzoendeksel met aan beide zijden een cherub. Het was het teken van de verzoening van God. Het lege graf preekt hier de vrede met God, de verzoening, het verzoendeksel: alleen door Christus.
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
Op den eersten dag der weke,
Toen de Sabbath was verstreken,
Kwam Maria ‘s morgens vroeg,
Toen het alles nog was duister
Tot haar zielegloed en luister
Dien zij in het harte droeg.
In de morgenschemeringen,
Vóór de zonnestralen gingen
Te beschijnen ‘s werelds rond,
Ging Maria Magdalene
Onder zuchten, kermen, weenen,
Daar zij geen vertroosting vond.
Alle hoop scheen afgesneden,
‘t Moede hart was afgetreden,
Ziel en ligchaam zonken neêr;
Nogtans dreef de liefde henen
Waar haar hope was verdwenen;
In het graf zocht zij Hem weêr.
‘t Hart gesloten, ‘t graf was open,
Zonder er eens heen te loopen
Ging zij aanstonds er van af.
‘t Eigen denken scheen gewisse,
Maar Maria! dat kan missen,
Waarom gingt gij niet naar ‘t graf?
Zonder ‘t eenmaal t’ onderzoeken,
Zonder zich eens te verkloeken,
Gaat zij op haar meening voort;
Toch loopt zij naar haar gelijken,
Schoon zij van haar Heer gaat wijken,
Daar zij slechts zich zelven hoort.
Jezus is uit ‘t graf verrezen,
Hoe kunt gij zoo troostloos wezen?
Heeft Hij ‘t u dan niet gezegd?
‘t Ongeloof heeft u bedrogen,
‘t Heeft bestreken beide uw oogen,
Op u is de steen gelegd.
Gaat gij ‘t bij de schepsels zoeken?
0! het is niet in die hoeken,
‘t Is bij hen zoo als bij u.
‘t Vlugten van de heilfonteine
Is het werk van Jezus kleinen;
Dien zij zoeken zijn zij schuw.
‘t Is een wonderwerk des Heeren,
Altijd ons van ‘t goede keeren,
Loopen eenen andren weg
Dan de Heer ons heeft gewezen,
Die voorlang reeds is verrezen,
Volgend’ eigen overleg.
Onze Heer is weggenomen,
Maalt en suft zij in haar droomen,
Of de Heer een doode was.
De eigen woorden haar weêrspreken,
Had zij d’oogen uitgekeken,
‘t Eigen werk viel dra in d’asch.
Jezus moest hier d’ eerste wezen,
Uit het graf was Hij verrezen,
Opstaan moest Hij in het hart;
Dubbel opstaan, dubbel steenen
Moesten hier eerst zijn verdwenen,
Eer de blijdschap kwam na smart.
‘s Avonds wéénen, ‘s morgens juichen,
‘s Avonds smachtend, ‘s morgens zuigen
Uit een volle liefde borst;
‘t Licht scheen uit een aklig duister,
Eensklaps in een vollen luister,
Jezus is de Levensvorst.
Ja gewis Hij is verrezen,
Schoon het duister nog mag wezen,
Ziel! ook in uw droevig hart.
‘t Ongeloof heeft u benomen,
Om tot uwen Heer te komen,
‘t Eigen werken baart u smart.
Open toch mijn blinde oogen,
Daal, o Zonne, van omhooge
In mijn toegesloten hart;
Openbaar u aan mijn ziele,
Waarop dikke nevels vielen,
In het ongeloof verward!
PvS schreef:Op den eersten dag der weke,
Toen de Sabbath was verstreken,
Kwam Maria ‘s morgens vroeg,
Toen het alles nog was duister
Tot haar zielegloed en luister
Dien zij in het harte droeg.
In de morgenschemeringen,
Vóór de zonnestralen gingen
Te beschijnen ‘s werelds rond,
Ging Maria Magdalene
Onder zuchten, kermen, weenen,
Daar zij geen vertroosting vond.
Alle hoop scheen afgesneden,
‘t Moede hart was afgetreden,
Ziel en ligchaam zonken neêr;
Nogtans dreef de liefde henen
Waar haar hope was verdwenen;
In het graf zocht zij Hem weêr.
‘t Hart gesloten, ‘t graf was open,
Zonder er eens heen te loopen
Ging zij aanstonds er van af.
‘t Eigen denken scheen gewisse,
Maar Maria! dat kan missen,
Waarom gingt gij niet naar ‘t graf?
Zonder ‘t eenmaal t’ onderzoeken,
Zonder zich eens te verkloeken,
Gaat zij op haar meening voort;
Toch loopt zij naar haar gelijken,
Schoon zij van haar Heer gaat wijken,
Daar zij slechts zich zelven hoort.
Jezus is uit ‘t graf verrezen,
Hoe kunt gij zoo troostloos wezen?
Heeft Hij ‘t u dan niet gezegd?
‘t Ongeloof heeft u bedrogen,
‘t Heeft bestreken beide uw oogen,
Op u is de steen gelegd.
Gaat gij ‘t bij de schepsels zoeken?
0! het is niet in die hoeken,
‘t Is bij hen zoo als bij u.
‘t Vlugten van de heilfonteine
Is het werk van Jezus kleinen;
Dien zij zoeken zijn zij schuw.
‘t Is een wonderwerk des Heeren,
Altijd ons van ‘t goede keeren,
Loopen eenen andren weg
Dan de Heer ons heeft gewezen,
Die voorlang reeds is verrezen,
Volgend’ eigen overleg.
Onze Heer is weggenomen,
Maalt en suft zij in haar droomen,
Of de Heer een doode was.
De eigen woorden haar weêrspreken,
Had zij d’oogen uitgekeken,
‘t Eigen werk viel dra in d’asch.
Jezus moest hier d’ eerste wezen,
Uit het graf was Hij verrezen,
Opstaan moest Hij in het hart;
Dubbel opstaan, dubbel steenen
Moesten hier eerst zijn verdwenen,
Eer de blijdschap kwam na smart.
‘s Avonds wéénen, ‘s morgens juichen,
‘s Avonds smachtend, ‘s morgens zuigen
Uit een volle liefde borst;
‘t Licht scheen uit een aklig duister,
Eensklaps in een vollen luister,
Jezus is de Levensvorst.
Ja gewis Hij is verrezen,
Schoon het duister nog mag wezen,
Ziel! ook in uw droevig hart.
‘t Ongeloof heeft u benomen,
Om tot uwen Heer te komen,
‘t Eigen werken baart u smart.
Open toch mijn blinde oogen,
Daal, o Zonne, van omhooge
In mijn toegesloten hart;
Openbaar u aan mijn ziele,
Waarop dikke nevels vielen,
In het ongeloof verward!
Van Ledeboer.
Ook heel mooi.
Gods weg is niet de gemakkelijkste, maar wel de mooiste!
PvS schreef:Ja, ik vind het wel erg dat je mij niet begrijpt.
Ik bedoel het niet als een woordenstrijd, maar wij kunnen niet zeggen dat het graf leeg was.
Maar dat had ik al gezegd.
Je vergeet wat Maria zag in het graf. Overigens had zij er geen oog voor door de tranen heen.
Aan het hoofd- en voeteneinde van de plaats waar Jezus gelegen had, zaten engelen. In de schaduwdienst was dit beeld al veel langer aanwezig: het verzoendeksel met aan beide zijden een cherub. Het was het teken van de verzoening van God. Het lege graf preekt hier de vrede met God, de verzoening, het verzoendeksel: alleen door Christus.
Dat was ik niet vergeten, Luther.
Maar Petrus en Johannes hebben de twee engelen niet gezien, hoewel zij eerder in het graf waren dan Maria.
Het ging mij om de betekenis van de doeken.
PvS schreef:Ja, ik vind het wel erg dat je mij niet begrijpt.
Ik bedoel het niet als een woordenstrijd, maar wij kunnen niet zeggen dat het graf leeg was.
Maar dat had ik al gezegd.
Je vergeet wat Maria zag in het graf. Overigens had zij er geen oog voor door de tranen heen.
Aan het hoofd- en voeteneinde van de plaats waar Jezus gelegen had, zaten engelen. In de schaduwdienst was dit beeld al veel langer aanwezig: het verzoendeksel met aan beide zijden een cherub. Het was het teken van de verzoening van God. Het lege graf preekt hier de vrede met God, de verzoening, het verzoendeksel: alleen door Christus.
Dat was ik niet vergeten, Luther.
Maar Petrus en Johannes hebben de twee engelen niet gezien, hoewel zij eerder in het graf waren dan Maria.
Het ging mij om de betekenis van de doeken.
Nee, inderdaad Petrus en Johannes zagen de engelen niet. Zij zagen wel de doeken. En die doeken getuigen van het feit dat Jezus door de dood niet gehouden kon worden. Dat de gang van zijn vernedering (die begon in Bethlehem met "en zij wond Hem in doeken") nu echt afgesloten was.
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
freek schreef:Ik vond dit 'basisschoolliedje' altijd erg mooi.
Ik ook.
Als ik de hond uitliet (tot 2005) kwam ik vaak langs het kerkhof, en menigmaal kwam dit lied dan "opzetten".
En dan met name het 1e en 3e couplet.
Wij moeten bereid zijn om door het graf tot Christus te gaan; door dien weg ging Hij naar de heerlijkheid, en dien weg hebben wij ook te gaan om daar te komen. Indien wij Gods aangezicht niet kunnen zien en leven, dan is het beter te sterven dan het nooit te zien. Zie Job 19 : 25 en verv.
Let er op hoe hij de dingen in het graf vond. a.a. Christus had Zijne graf kleederen afgelegd en ze achter gelaten. In welk gewaad Hij aan Zijne discipelen is verschenen, wordt ons niet gezegd, maar nooit is Hij in Zijne grafkleederen verschenen, zooals men zich dat van geesten, of spoken, voorstelt; neen, Hij heeft ze afgelegd.
Ten eerste. Omdat Hij is opgestaan, om nooit weer te sterven, de dood zou over Hem niet meer heerschen, Rom. 6:9. Lazarus kwam uit met zijne grafkleederen aan, want hij zal die wederzien; maar Christus, opgestaan zijnde tot een onsterfelijk leven, kwam uit, vrij en ontdaan van deze belemmeringen.
Ten tweede. Omdat Hij bekleed stond te worden, met de kleederen der heerlijkheid, en dus legt Hij nu deze lompen af, in het hemelsche paradijs zal er niet méér behoefte zijn aan kleederen, dan er in het aardsche paradijs behoefte aan was. De ten hemel varende profeet, liet zijn’ mantel vallen.
Ten derde. Als wij opstaan van den dood der zonde tot het leven der gerechtigheid, dan moeten wij onze grafkleederen achterlaten, al ons bederf afleggen.
Ten vierde. Christus heeft ze in het graf achtergelaten, voor ons gebruik, als het ware; indien het graf voor de heiligen een bed is, dan heeft Hij aldus dit bed van lakens voor zien, en het voor hen gereed gemaakt. En de zweetdoek, die in het bijzonder in eene andere plaats samengerold was, kan de treurende overblijvenden dienen, om hunne tranen af te wisschen. b.b. De grafkleederen werden in zeer goede orde gevonden, hetgeen een bewijs is, dat Zijn lichaam niet gestolen was, terwijl de wachters sliepen. Het is wel bekend, dat de beroovers van graven de kleederen wegnamen, maar de doode lichamen achterlieten, maar (vóór dat de praktijken der hedendaagsche lijkenroovers in zwang kwamen) heeft geen hunner ooit het lichaam weggenomen en de kleederen laten liggen, vooral niet als zij uit nieuw en fijn linnen bestonden, Markus 15 : 46. Iedereen zou een dood lichaam liever in zijne kleederen dan naakt wegdragen. Of, indien zij, die men veronderstelde het lichaam gestolen te hebben, de grafkleederen al achtergelaten hadden, dan zouden zij toch den tijd niet gehad hebben, om ze eerst netjes op te vouwen.
De afgewentelde steen zegt mij dat er eerst een steen voor het graf was en met pasen van het graf was.
Zo liggen mijn zonde als 'steen' tussen de Heere en mij.
En heb ik Hem nodig om de steen af te laten wentelen.
En dat is nu een nooit te vatten wonder,
Hij stond op uit het graf, de steen werd door Hem afgewenteld!
En daarom mogen we leven vanuit een opgestane Christus!
Zijn Naam is Wonderlijk, Zijn handelen is wonderlijk.
De opgestane Verlosser!
Een vriendelijk woord hoeft niet veel tijd te kosten maar de echo ervan duurt eindeloos....
Er is een dag,
waar al wat leeft al lang op wacht,
een dag van blijdschap,
als heel de schepping wordt bevrijd.
En op die dag,
dan komt de Heer en haalt zijn bruid,
die rein en stralend
Opgaat in zijn heerlijkheid.
Er klinkt geschal,
wanneer de graven opengaan
en doden opstaan,
voor eeuwig levend door zijn kracht.
Hun aardse tent
wordt nu bekleed met heerlijkheid,
de dood verzwolgen,
overwonnen voor altijd.
Spoedig zullen wij Hem zien
en voor altijd op Hem lijken
en Jezus kennen zoals Hij is, amen!
Nooit meer tranen, nooit meer pijn,
want wij zullen met Hem leven
in zijn nabijheid, voor altijd.
Amen, amen!
Dus kijk omhoog
en zie wat nog verborgen is,
maar wat beloofd is,
dat blijft in alle eeuwigheid.
En als je lijdt,
weet dat het maar voor even is.
Als Jezus terugkomt,
deel je in zijn heerlijkheid.
Spoedig zullen wij Hem zien
en voor altijd op Hem lijken
en Jezus kennen zoals Hij is, amen!
Nooit meer tranen, nooit meer pijn,
want wij zullen met Hem leven
in zijn nabijheid, voor altijd.
Amen, amen!
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
