Somberen over jongeren
Geplaatst: 13 apr 2006, 17:13
Uit het RD van zaterdag:
Somberen over jongeren
S. D. Post
Het gaat niet goed met de jongeren van de gemeente. Ze houden zich bezig met msn, sms, dvd. Ze zijn druk in de weer met podcasting, i?tunes en webgames. Ze zitten de ganse dag achter de computer en als ze dan al in de huiskamer komen koffiedrinken, hebben ze meer aandacht voor hun mobieltje dan voor de wijze woorden van hun pa (gesteld dat die thuis is natuurlijk). Ze lezen de Metro en de Sp!ts. Ze consumeren maar raak bij de MacDonald’s of bij de pizzaboer om de hoek. Ze gooien met geld. Ze leven in een omgeving waar de erotiek op straat ligt en alles draait om genot, gewin en gemak. Het gaat niet goed.
Alle reden om dat leerzame boek met de treffende titel ”Jeugd waarheen...?” nog eens uit de kast te pakken. Misschien moeten wij maar eens een werkgroep oprichten om deel twee van dit standaardwerk te schrijven. Op z’n minst een geactualiseerde versie.
Wezenlijke vragen
De jeugd leeft erop los maar, eerlijk is eerlijk, er zijn uitzonderingen. Dit voorjaar organiseerde een jeugdbond voor de tiende keer winterconferenties. Er kwamen zo’n 800 jongeren op af. Het programma besloeg een weekend en bestond uit lezingen, bespreking in groepen, Bijbelstudie. De jeugd moest er 25 euro voor neertellen. Niet veel, maar toch.
Daarbij kwam dat het thema niet echt spectaculair was voor de jeugd van tegenwoordig. ”Geest en Leven”. Over het werk van de Heilige Geest. Geen thema dat past in hun wereld. Toch deden ze zeer betrokken mee. Je werd er stil van.
Je staat er ook wel even van te kijken als uit een onderzoekje van enkele leerlingen blijkt dat 80 procent van de jongeren positief staat tegenover de eigen gemeente. Best veel eigenlijk. Een niet onbelangrijk detail: het percentage van de jeugd was significant hoger dan dat van ouderen.
Wie eens meeleest met jongerendiscussies op internet, bijvoorbeeld op Yord.nl, wrijft zijn ogen uit. Jonge mensen leggen elkaar de wezenlijke vragen van het leven voor en proberen daar samen een weg in te vinden.
Oke, natuurlijk is er alle reden om somber te zijn over onze jongeren, maar ik snap niet zo goed hoe het komt dat er zo veel jongeren mee doen met kinderevangelisatie. De jeugd lijkt daarvoor wel gemotiveerder dan hun ouders. Vreemd.
Speciaal voor deze bijdrage heb ik de website http://www.jongerenavonden.nl nog eens bekeken. Terwijl hun ouders op de koopavond de stad in gaan, zitten honderden jongeren in de grote zaal van het Hervormd Centrum te Hardinxveld te luisteren naar lezingen van predikanten over het ware christelijke leven. De zaal zit soms zo vol dat er nauwelijks stoelen genoeg zijn.
Andere bezoeken op zaterdagavond SRB?avonden of districtsbijeenkomsten. Zij luisteren naar een inhoudsvolle toespraak, terwijl wij misschien op een visite de laatste nieuwtjes in de gemeente uitwisselen.
Honger
Je zou bijna gaan twijfelen aan dat negatieve beeld over onze jongeren. Gaat het wel zo slecht? Natuurlijk, ze voelen zich niet echt aangesproken door belangrijke discussies over de twee? of de drieverbondenleer. Beetje jammer. Ze begrijpen niet zo goed waarom we voor het oog van de wereld zo’n geweldig punt maken van de naam van ons kerkverband. Lastig uit te leggen!
Soms zijn ze echt gemakkelijk en oppervlakkig. Dan maakt het ze niets uit of een spreker van kerk A afkomstig is of van kerkverband B. Het ontbreekt ze blijkbaar aan het echte historische besef over de kleine kerkgeschiedenis. Heel vervelend. Maar als iemand vanuit het hart iets mag vertellen over het werk van de Heilige Geest, dan is het doodstil. Als ze voelen dat de liefde van Christus de spreker dringt, is er aandacht, honger misschien wel.
Laten we stoppen met dat gesomber. In plaats van te somberen, kunnen we ons beter verwonderen. Bij ons was het vorige week koopzondag. Onze kerk ligt tegen het stadscentrum aan. Dan zie je een stroom van mensen langs de kerk naar de stad lopen. Maar wat zijn er dan veel jongeren die afbuigen en de kerk ingaan. Wat een wonder!
De duivel haalt alles uit de kast om ze van God los te trekken. Hij versnippert hun tijd, door ze met van alles bezig te houden, van mobieltje tot msn. Hij eist hun aandacht op en belemmert hun concentratie. Hij vult de bushokjes met erotiek, het leefklimaat met popmuziek, de agenda met entertainment. En toch, hoeveel jongeren komen er zondag aan zondag in de kerk. Ik wil nog wel een stapje verder gaan. Hoeveel jongeren zijn ernstig bezig met de dingen van Gods koninkrijk. Bij hoeveel jongeren merk je in gesprekken iets van de dorst naar ware gemeenschap met God. God werkt onder onze jonge mensen de ware vreze des Heeren.
Belijdenis
Honderden jongvolwassenen bereiden zich deze dagen voor op het doen van openbare belijdenis. Ze hebben onze somberheid niet nodig. Ook niet in de eerste plaats onze waarschuwingen of onze adviezen. Ze hebben nodig dat wij ze neerleggen voor de voeten van Christus. Dat we onze kinderen aan Zijn barmhartigheid bevelen. Laten we smeken of de belijdeniscatechisanten de keuze volgende week van ganser harte en in diepe afhankelijkheid mogen doen. Dat ze misschien met een bevend hart, maar toch met een onmiskenbare vreugde uit genade mogen kiezen voor de Heere en Zijn dienst. Laten we smeken of ze te midden van al het geweld van de wereld en de duivel hun leven met goede werken mogen versieren.
Laten we op de knieën gaan voor onze jeugd. Daar hebben ze wat aan.
De auteur is manager bij Eleos, stichting gereformeerde geestelijke gezondheidszorg
---------------------------------------------------------------------------
Goed en mooi stuk!
gr, Grace
Somberen over jongeren
S. D. Post
Het gaat niet goed met de jongeren van de gemeente. Ze houden zich bezig met msn, sms, dvd. Ze zijn druk in de weer met podcasting, i?tunes en webgames. Ze zitten de ganse dag achter de computer en als ze dan al in de huiskamer komen koffiedrinken, hebben ze meer aandacht voor hun mobieltje dan voor de wijze woorden van hun pa (gesteld dat die thuis is natuurlijk). Ze lezen de Metro en de Sp!ts. Ze consumeren maar raak bij de MacDonald’s of bij de pizzaboer om de hoek. Ze gooien met geld. Ze leven in een omgeving waar de erotiek op straat ligt en alles draait om genot, gewin en gemak. Het gaat niet goed.
Alle reden om dat leerzame boek met de treffende titel ”Jeugd waarheen...?” nog eens uit de kast te pakken. Misschien moeten wij maar eens een werkgroep oprichten om deel twee van dit standaardwerk te schrijven. Op z’n minst een geactualiseerde versie.
Wezenlijke vragen
De jeugd leeft erop los maar, eerlijk is eerlijk, er zijn uitzonderingen. Dit voorjaar organiseerde een jeugdbond voor de tiende keer winterconferenties. Er kwamen zo’n 800 jongeren op af. Het programma besloeg een weekend en bestond uit lezingen, bespreking in groepen, Bijbelstudie. De jeugd moest er 25 euro voor neertellen. Niet veel, maar toch.
Daarbij kwam dat het thema niet echt spectaculair was voor de jeugd van tegenwoordig. ”Geest en Leven”. Over het werk van de Heilige Geest. Geen thema dat past in hun wereld. Toch deden ze zeer betrokken mee. Je werd er stil van.
Je staat er ook wel even van te kijken als uit een onderzoekje van enkele leerlingen blijkt dat 80 procent van de jongeren positief staat tegenover de eigen gemeente. Best veel eigenlijk. Een niet onbelangrijk detail: het percentage van de jeugd was significant hoger dan dat van ouderen.
Wie eens meeleest met jongerendiscussies op internet, bijvoorbeeld op Yord.nl, wrijft zijn ogen uit. Jonge mensen leggen elkaar de wezenlijke vragen van het leven voor en proberen daar samen een weg in te vinden.
Oke, natuurlijk is er alle reden om somber te zijn over onze jongeren, maar ik snap niet zo goed hoe het komt dat er zo veel jongeren mee doen met kinderevangelisatie. De jeugd lijkt daarvoor wel gemotiveerder dan hun ouders. Vreemd.
Speciaal voor deze bijdrage heb ik de website http://www.jongerenavonden.nl nog eens bekeken. Terwijl hun ouders op de koopavond de stad in gaan, zitten honderden jongeren in de grote zaal van het Hervormd Centrum te Hardinxveld te luisteren naar lezingen van predikanten over het ware christelijke leven. De zaal zit soms zo vol dat er nauwelijks stoelen genoeg zijn.
Andere bezoeken op zaterdagavond SRB?avonden of districtsbijeenkomsten. Zij luisteren naar een inhoudsvolle toespraak, terwijl wij misschien op een visite de laatste nieuwtjes in de gemeente uitwisselen.
Honger
Je zou bijna gaan twijfelen aan dat negatieve beeld over onze jongeren. Gaat het wel zo slecht? Natuurlijk, ze voelen zich niet echt aangesproken door belangrijke discussies over de twee? of de drieverbondenleer. Beetje jammer. Ze begrijpen niet zo goed waarom we voor het oog van de wereld zo’n geweldig punt maken van de naam van ons kerkverband. Lastig uit te leggen!
Soms zijn ze echt gemakkelijk en oppervlakkig. Dan maakt het ze niets uit of een spreker van kerk A afkomstig is of van kerkverband B. Het ontbreekt ze blijkbaar aan het echte historische besef over de kleine kerkgeschiedenis. Heel vervelend. Maar als iemand vanuit het hart iets mag vertellen over het werk van de Heilige Geest, dan is het doodstil. Als ze voelen dat de liefde van Christus de spreker dringt, is er aandacht, honger misschien wel.
Laten we stoppen met dat gesomber. In plaats van te somberen, kunnen we ons beter verwonderen. Bij ons was het vorige week koopzondag. Onze kerk ligt tegen het stadscentrum aan. Dan zie je een stroom van mensen langs de kerk naar de stad lopen. Maar wat zijn er dan veel jongeren die afbuigen en de kerk ingaan. Wat een wonder!
De duivel haalt alles uit de kast om ze van God los te trekken. Hij versnippert hun tijd, door ze met van alles bezig te houden, van mobieltje tot msn. Hij eist hun aandacht op en belemmert hun concentratie. Hij vult de bushokjes met erotiek, het leefklimaat met popmuziek, de agenda met entertainment. En toch, hoeveel jongeren komen er zondag aan zondag in de kerk. Ik wil nog wel een stapje verder gaan. Hoeveel jongeren zijn ernstig bezig met de dingen van Gods koninkrijk. Bij hoeveel jongeren merk je in gesprekken iets van de dorst naar ware gemeenschap met God. God werkt onder onze jonge mensen de ware vreze des Heeren.
Belijdenis
Honderden jongvolwassenen bereiden zich deze dagen voor op het doen van openbare belijdenis. Ze hebben onze somberheid niet nodig. Ook niet in de eerste plaats onze waarschuwingen of onze adviezen. Ze hebben nodig dat wij ze neerleggen voor de voeten van Christus. Dat we onze kinderen aan Zijn barmhartigheid bevelen. Laten we smeken of de belijdeniscatechisanten de keuze volgende week van ganser harte en in diepe afhankelijkheid mogen doen. Dat ze misschien met een bevend hart, maar toch met een onmiskenbare vreugde uit genade mogen kiezen voor de Heere en Zijn dienst. Laten we smeken of ze te midden van al het geweld van de wereld en de duivel hun leven met goede werken mogen versieren.
Laten we op de knieën gaan voor onze jeugd. Daar hebben ze wat aan.
De auteur is manager bij Eleos, stichting gereformeerde geestelijke gezondheidszorg
---------------------------------------------------------------------------
Goed en mooi stuk!
gr, Grace