Mister schreef:Dort schreef:refo schreef:Die beloften van God zijn heel anders dan beloften van mensen. Je zou zelfs kunnen zeggen dat God Zijn beloften is. Als er beloften in de Bijbel staan kun je daar naar believen gebruik van maken. Dat is namelijk het karakter van een belofte. Zo is dan ook mogelijk dat mensen 'moeten geloven'. Daar wordt door zich gerformeerd noemende mensen een beetje meesmuilend over gedaan: alsof een mens dat zelf zou kunnen! Inderdaad, maakte God niet alles in orde, 't zou niet gaan. Of: als een mens iets zou moeten doen, zou hij nog verloren moeten gaan. Dat is nog maar de vraag! God wil nou eenmaal een vrijwillig volk en geen marionetten. Ergens zit dus enige speelruimte. We zijn het al eens dat de mens de Geest in negatieve zin kan beinvloeden, dan zie ik niet waarom er niet iets is wat de mesn kan.
Israel kon de Egyptenaren niet vermurwen. God wel. Echter, ze moesten zelf naar Kanaan wandelen. Hun kinderen zijn daar gekomen. Omdat zij evengoed erfgenaam waren van de belofte.
De mens is in zijn val de duivel toegevallen. Hij werd onrechtvaardig, bedriegelijk, wreedaardig, goddeloos, ja een vijand van God en zijn naasten. Hij is dieper verlaagd dan het redeloze vee. Daardoor is het ons onmogelijk geworden, uit eigen kracht, God lief te hebben en naar Zijn wil te wandelen .......
En de mens mocht er nog nog achter gebracht worden, dat het ook onmogelijk is bij God. Zijn onderscheidingsvermogen is hij kwijt; wat goed is, werd door de mens kwaad en wat kwaad is goed genoemd; de waarheid hield hij voor de leugen en de leugen voor de waarheid.
Onze grootste ellende is, dat wij onze ellende niet kennen.
Dort, zou je het dikgedrukte deel even willen verhelderen voor me??
Ik wil het wel doen, want ik moest er ook eerst even over na denken, maar ik meen te begrijpen wat Dort bedoelt.
Als wij er achter worden gebracht dat het bij God niet meer kan, dan slaat dat op de geschonden deugden Gods. Hij gaat ons leren dat we van Hem afgevallen zijn en dat we ons van Hem weggezondigd hebben. Hij had gesproken: "Ten dage als ge daar van eet zult ge de dood sterven!" En we hebben gegeten. Dus de drievoudige dood verdient. De tijdelijke, de geestelijke en de eeuwige dood. Naar Gods rechtvaardigheid is daar geen weg maar terug. Want dan kan God met eerbied gesproken niet van Zijn rechtvaardigheid af. We MOETEN sterven, want we hebben gegeten. Dus met eerbied gesproken is het ook onmogelijk bij God. Want als God ons weer in genade aan zou nemen, dan was hij met eerbied gesproken geen God meer, want dan had Hij zich niet aan Zijn eigen Woord gehouden. Aan Zijn recht moest genoeg geschieden!
Als we daar enig besef van krijgen, dan gaat God de weg ontsluiten waardoor zijn rechtvaardigheid behouden is, en de mens toch de straf kan ontgaan. En dat is nou het borgwerk van Christus, die de toorn Gods plaatsbekledend en schuldovernemend voor Zijn volk gedragen heeft. Dan wordt de vrede met een kus van 't recht gegroet. Dan heeft Christus Gods rechtvaardigheid recht gedaan, en de vrede voor de Zijnen gekocht.
Ik hoop dat het helder is, en dat dit was wat Dort bedoelde?
