Kopie aan ds. L.H. Oosten en de redactie van het RD


Aan geadresseerden,

Hierbij aangehecht een antwoord op een open brief die dhr. Stufken schreef naar aanleiding van de recensie van ds. L.H. Oosten. Aan het slot daarvan kunt u de brief lezen die ik stuurde naar het Reformatorisch Dagblad, waarin ik verzocht om een rechtzetting van de onwaarheden, die in die recensie voorkwamen. Ik kreeg van de hoofdredactie van het RD dit antwoord:



Geachte ds. Hegger,

Uw reactie van 19/2 en de kopie van uw antwoord aan de heer Stufken gelezen.

Wij kunnen uw reactie echter niet publiceren. De reden is eenvoudig: het is in de boekenwereld niet gebruikelijk dat een auteur in hetzelfde medium reageert op een geplaatste recensie van een van zijn pennenvruchten. Wij hebben ons als RD ook altijd aan die regel gehouden.

Wel kunt u natuurlijk rechtstreeks met ds. L.H. Oosten contact opnemen. Hij is hervormd predikant in Sint Anthoniepolder, dus zijn adres (Maasdam) vindt u gemakkelijk terug in het adresboekje van de Gereformeerde Bond.

M vr gr

A. Stam

secretaris hoofdredactie RD



Naar aanleiding daarvan:

Natuurlijk heb ik me eerst afgevraagd: Hoe wil de Heere dat ik zal reageren? Dus: hoe reageerde Hij voor de rechters die Hem veroordeelden? En dan zien we dat Hij soms zweeg (bijvoorbeeld voor Herodes), maar soms sprak, namelijk als het ging om de boodschap van het Evangelie, bijvoorbeeld tegenover 'de ouderlingen des volks en de overpriesters en Schriftgeleerden' (Lukas 22:66-71).

Ik meen daaruit te moeten concluderen: Wanneer het in deze zaak alleen maar zou gaan om smaadheid aan mij persoonlijk aangedaan, zou ik, hoe moeilijk dat ook zou zijn, moeten zwijgen. Maar hier is tevens de boodschap van mijn Meester in het geding, en daarom moet ik spreken. Daarom deze vraag:

Ik kan mij onmogelijk voorstellen dat met die usance in de boekenwereld bedoeld is dat auteurs niet de onwaarheden mogen rechtzetten die over hen zijn gepubliceerd. En daarnaast: ook in 'de wereld' is iedereen ervan overtuigd dat onrechtplegers zelf het onrecht dat ze iemand hebben aangedaan, moeten rechtzetten en dat ze dat niet aan anderen moeten overlaten.

Maar hoe het ook zij, mogen wij vanwege (journalistieke) regels die wij hebben opgesteld, een gebod van God (het negende) buiten werking stellen? De Heidelbergse Catechismus zegt bij de verklaring van dit negende gebod terecht: 'Dit gebod wil dat ik niemands woorden verdraai, maar allerlei liegen als eigen werken van de duivel vermijd; ook dat ik de eer en het goed gerucht van mijn naaste naar mijn vermogen voorsta en bevorder.' Mag de redactie van het RD desondanks de leugens die over mij zijn gepubliceerd, handhaven in het blad waarvoor zij de verantwoordelijkheid dragen?

Omdat in deze zaak de blijde boodschap van onze Heiland in het geding is, meen ik aan u, geadresseerden, te moeten vragen of u deze e-mail zoveel mogelijk naar anderen doorstuurt. Daarmee kom ik tevens tegemoet aan de wens van het RD dat ik niet 'in hetzelfde medium' reageer op deze onwaarheden.

Daarnaast kan dat misschien ook tot heilzaam gevolg hebben dat iets van het monopolie van de meningsvorming die sommige (kerkelijke) bladen voor zichzelf opeisen, doorbroken wordt. Vroeger heb ik het namelijk ook al een keer meegemaakt dat een kerkblad dat mijn overtuiging volkomen onjuist had weergegeven, op mijn rechtzetting antwoordde: 'Ons blad neemt geen ingezonden stukken op'. Blijkbaar meende ook die redactie (die zeer orthodox is en strijdt voor de handhaving van de Drie Formulieren, dus ook van de H.C.) dat ze op grond van een regel die ze zelf hebben opgesteld, het negende gebod mogen overtreden.

Luther schreef destijds tegenover het pauselijke monopolie op de meningsvorming zijn boekje over de vrijheid van de christenmens. In onze tijd moeten we opnieuw strijden voor 'de vrijheid van de heerlijkheid der kinderen Gods' (Rom. 8:21). We mogen ons geen slavenjuk laten opleggen, want: 'Staat dan in de vrijheid met welke Christus ons vrijgemaakt heeft en wordt niet weer met het juk der dienstbaarheid bevangen' (Gal. 5:1).

Met vriendelijke groeten: H.J. Hegger

------------------------------------------------------


Kopie aan het Reformatorisch Dagblad



Velp, 2 maart 2004

Geachte Heer Stufken,

Vriendelijk dank voor uw open brief aan mij. Aanvankelijk dacht ik: laat ik er maar niet op reageren want het helpt toch niet. Wie een hond wil slaan, vindt immers licht een stok. Zo is dat meestal in de wereld. Maar u behoort tot de Gereformeerde Gemeente. En ik heb altijd veel respect gehad voor de eerbied die men in uw kerkverband betracht tegenover Gods geboden. Daarom toch deze rechtzetting van de onjuistheden, die in uw brief voorkomen. Ik verwacht dan ook (op grond van het negende gebod) dat u een kopie van mijn antwoord stuurt naar dezelfde mensen die u uw open brief hebt laten lezen.

1. Ik heb helemaal niet 'predikanten van de Gereformeerde Gemeenten aangeklaagd, maar slechts de redactie van De Saambinder vanwege hun felle veroordeling van de jongerenavonden. Maar ik heb mij evenzeer gekeerd tegen de redacties van het kerkblad van de Oud Gereformeerde Gemeenten en van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland, die deze jongerenavonden eveneens in heftige bewoordingen veroordeelden. Deze redacties veroordeelden evenzeer de predikanten (allemaal van de bevindelijke richting, de meesten behoren tot de Gereformeerde Bond) die op deze jongerenavonden spreken.

2. Ik weet heel goed dat er veel predikanten van de Gereformeerde Gemeenten zijn, die door hun zeer getrouwe prediking 'tot een rijke zegen' zijn, zoals u terecht schrijft. Ik heb twee keer een kerkdienst bijgewoond in de Gereformeerde Gemeente van Arnhem waar ds. Kattenberg preekte. Ik was diep onder de indruk van zijn prachtige Bijbelgetrouwe bevindelijke prediking. Graag zou ik hem vaker beluisteren, maar dat is mij niet mogelijk.

3. Op grond van 1 Kor. 4:15 meent u dat slechts een predikant zich een vader mag noemen. Paulus maakt op die benaming aanspraak 'want in Christus Jezus heb ik u door het Evangelie geteeld.' Maar, als de Heere iemand tot bekering brengt door het Evangelie dat verkondigd is door een eenvoudige gelovige, mag die dan zo'n bekeerde niet als zijn geestelijk kind beschouwen, enkel omdat hij geen predikant is en dus niet met meerderheid van stemmen tot dat ambt gekozen is? Hoe kunt u zo iets in deze tekst lezen? Waar blijft dan het Sola Scriptura? Maakt u zich dan niet schuldig aan het r.-k. 'De Schrift, plus', de Schrift plus onze menselijke redenering? Bent u dan niet heel dicht de r.-k. manier van Bijbelinterpretatie genaderd? De r.-k. theologen 'bewijzen' met Mat. 16:18,19 dat Christus aan de paus 'het absolute leergezag en de absolute bestuurs- en rechtsmacht' over alle christenen heeft gegeven.
U meent op de dominees 1 Kron. 16:22 te mogen toepassen: 'Tast Mijn gezalfden niet aan en doet Mijn profeten geen kwaad.' Maar met de gezalfden zijn daar de koningen bedoeld. Ziet u de dominees in dezelfde zin als gezalfden des Heeren? En wat doet u dan met 1 Joh. 2:27 waar Johannes zich tot àlle gelovigen richt: 'De zalving die gij van Hem ontvangen hebt, blijft op u, en gij hebt niet van node dat iemand u leert'? En wat doet u met de Heidelbergse Catechismus die in vraag 32 leert dat alle gelovigen gezalfd zijn met de zalving van Christus?
En komt u dan niet erg dicht bij de r.-k. leer over verheffing van de ambtsdragers boven 'de leken'? Zelf zijn bij mijn priesterwijding vroeger mijn handen letterlijk gezalfd. Ik zie dit nog altijd als een zeer onbijbelse zelfverheffing.
Wilt u de dominees vergelijken met de profeten van het Oude Testament? Maar die profeten Gods moesten zonder meer geloofd en gehoorzaamd worden, maar de profeten van het Nieuwe Testament moeten juist wel getoetst worden; zie 1 Kor. 14:29. Bovendien zijn sinds de Pinksterdag alle gelovigen profeten, ook de jongens en meisjes; zie Hand. 2:17,18.

4. De wet een tuchtmeester tot Christus? Inderdaad, maar ik ben het helemaal eens met Calvijn (zie mijn ingezonden stuk naar het RD) dat wij, voordat wij tot Christus zijn gekomen, tot niets goeds in staat zijn, ook niet tot een zondebesef dat waarde heeft voor God. Onze natuur is zozeer bedorven, dat ook in een zondebesef dat buiten Christus om tot stand is gekomen, altijd ons eigen zondige 'ik' een duchtig woordje meespreekt. Daarom kan zo'n zonbesef zelfs tot zelfmoord leiden. Denk maar aan Judas, die het uitschreeuwde: 'Ik heb gezondigd!' Alleen wanneer wij als ranken door het geloof verbonden zijn met de Wijnstok, kunnen we vruchten voortbrengen, die Gode aangenaam zijn. Al we het anders leren, komen we volgens mij dicht in de buurt van het semipelagianisme en het arminianisme.

5. Ik ben het helemaal met Paulus
eens: 'Het gebod dat ten leven was, dat is mij ten dood bevonden' (Rom. 7:10). Zeker, 'de wet is heilig en het gebod is heilig en rechtvaardig en goed'; (vers 12), maar vanwege mijn zondigheid is zij voor mij een oorzaak van geestelijke dood, en als ik niet tot geloof kom, ook terecht een oorzaak van mijn eeuwige dood in het onuitblusbare vuur. Daarom moet elk mens voor de wet sterven en met Christus gekruisigd worden, want pas dan komt hij ook tot leven, doordat hij mede met Christus opgewekt wordt tot het nieuwe leven. Dat heb ik willen zeggen. Maar als ik de wet moorddadig heb genoemd, is dat onjuist geweest en neem ik dat terug. Want 'moord' is iemand ten onrechte het leven benemen, maar de wet beneemt mij terecht het leven.

6. Natuurlijk heb ik de wet van God lief, veel meer dan toen ik nog niet tot geloof in Christus was gekomen. Ik laat hier een stukje volgen uit een nieuw boek waarvoor ik een uitgever zoek. Ik denk dat daarin mijn bedoeling duidelijk wordt.

Er is bij de gelovigen geen 'moeten' meer
Elke gelovige mag nu rusten in het volbrachte werk van Christus. Hij moet niets meer doen want alles is al gedaan door Christus, maar hij zal alles doen wat God van hem vraagt.
Wij hoeven niet meer door een paus heilig verklaard te worden, want God zelf heeft ons al heilig verklaard. Wij zijn al een heilige in Christus èn we proberen zoveel mogelijk in onszelf een heilige te worden.
We zijn simul sanctus et peccator, tegelijk een heilige èn een zondaar. Ik ben alleen een heilige in Christus, maar zal dat nooit helemaal worden in mezelf. Ik zeg het Paulus na: 'niet dat ik reeds volmaakt ben.' Maar ik voeg er met hem meteen aan toe: 'maar ik jaag ernaar' (Fil. 3:11). Het 'moeten´ is door de eenheid met Christus onze lust en ons leven geworden.

Wat een enorme rust geeft dit geloofsbesef: ik bèn al een heilige door en in Christus! Het neemt alle krampachtigheid bij ons weg. Je streven naar persoonlijke heiligheid komt dan voort uit de dankbare liefde, niet uit een poging om daarmee iets te verdienen. Je hoeft immers niets meer te verdienen omdat Christus alles al voor ons heeft verdiend.
Het is heel belangrijk dat we dat goed voor ogen houden. Ik heb namelijk de indruk dat velen denken: Ik word door God als een rechtvaardige beschouwd, zodra ik tot geloof in Christus ben gekomen. Want dan rekent God mij het verzoenende sterven van Christus toe als een genoegdoening voor mijn zonden. Maar daarna moet ik (nogmaals: met het 'moeten' van de dankbare liefde) mij zelf inspannen om een heilige te worden. Het 'moeten' van de dreigende wet heeft voor mij voorgoed afgedaan. Maar dan volgt de vraag:

Hoe voltrekt zich dat 'moeten' van de liefde
Hoe moeten we streven naar de persoonlijke levensheiliging? Niet door naar de geboden te kijken en dan te proberen die met de inspanning van al onze krachten te volbrengen, maar door naar Christus te kijken als naar onze hemelse Bruidegom.
Paulus benadrukt telkens dat wij staan onder de liefdesheerschappij van Christus. 'Gij zijt niet onder de wet, maar onder de genade' (Rom. 6:14). Hij laat zien dat we daarom niets meer van doen hebben met de wet als een instantie buiten Christus om.
We mogen nu leven in en vanuit Christus, de volmaakte levende Wet met Wie wij verbonden zijn door een innige huwelijksrelatie. En vanuit die levende eenheid met deze Man gaan wij vanuit het 'moeten' van de liefde vanzelf ernaar streven om volmaakt en heilig te worden zoals Hij dat is.
Hieronder laat ik nog het stuk volgen dat ik naar het RD heb gezonden.
In afwachting van uw antwoord en met vriendelijke groeten: H.J. Hegger

Redactie Reformatorisch Dagblad,Geachte redactie,
Vriendelijk dank voor de ruime aandacht die u besteed hebt aan mijn boek. Echter, ds. Oosten heeft mij op wezenlijke punten beslist onjuist weergegeven. Ik voel mij daarom aangetast in mijn goede naam. Ik verzoek u daarom, op grond van het negende gebod, om het onrecht dat mij daardoor is aangedaan, zo spoedig mogelijk te herstellen door plaatsing van onderstaand stuk.
U bij voorbaat dankend en met vriendelijke groeten: H.J. Hegger

Onjuist

Ds. Oosten heeft blijkbaar mijn boek niet goed gelezen, want hij suggereert dat ik het niet eens zou zijn met de leer van Luther over de knechtelijke wil. Dat ben ik wel, en van ganser harte. Immers, zo leert de Schrift en zo was ook mijn eigen bevinding. Ik schreef: 'Deze radicale ommekeer is volgens de Dordtse Leerregels iets van je wil, maar die ommekeer kan alleen maar bewerkt worden door de Heilige Geest.' (Vader, ik klaag u aan, p. 255).
Hij beweert dat ik in strijd zou zijn met Calvijn, omdat ik van mening ben dat de zondekennis wel een wezenlijk element van elk zaligmakend geloof, maar daaraan niet per se hoeft vooraf te gaan. Dat is echter onjuist want Calvijn leerde: 'Dat echter de boetvaardigheid niet alleen terstond volgt op het geloof, maar ook daaruit geboren wordt, moet buiten geschil zijn. Zij echter die menen dat de boetvaardigheid veeleer aan het geloof voorafgaat dan daaruit voortkomt of daardoor wordt voortgebracht gelijk de vrucht door de boom, hebben haar kracht nooit gekend en laten zich door een al te licht bewijs tot dit gevoelen brengen' (Institutie, III, 3,1).

H.J. Hegger

[Aangepast op 2/3/04 door Kislev]

[Aangepast op 2/3/04 door Kislev]

Onderstaande mail kreeg ik met daarin het verzoek: Omdat in deze zaak de blijde boodschap van onze Heiland in het geding is, meen ik aan u, geadresseerden, te moeten vragen of u deze e-mail zoveel mogelijk naar anderen doorstuurt. Daarmee kom ik tevens tegemoet aan de wens van het RD dat ik niet 'in hetzelfde medium' reageer op deze onwaarheden.

Bij deze dus.

Deze reactie heeft geen zin als het gaat om diegenen te overtuigen die zich keren tegen ds. Hegger. Zoals iedere keer weer blijkt, worden deze reacties niet serieus genomen. Men is niet van plan om te luisteren en een open gesprek aan te gaan. Blijkbaar is het 'lekker' om hierdoor de afstand in stand te houden. "WIJ hebben de waarheid, ook al wordt die weerlegd." Op argumenten wordt niet eens ingegaan. Want een natuurlijk mens weet niet de dingen die des Geestes Gods zijn.

Laten we hopen dat er in de hemel verschillende hokjes zijn, want als we op aarde al niet elkaar kunnen respecteren en naar elkaar kunnen luisteren, ja zelfs elkaar verketteren, hoe zal dat dan in de hemel moeten?

Ds Hegger zal we in het rijtje 'verstandschristenen' of 'geesten uit de afgrond' staan, dus een deel van onze mede OSW-ers verwacht hem helemaal niet in de hemel te treffen......

Oorspronkelijk gepost door Pim
Ds Hegger zal we in het rijtje 'verstandschristenen' of 'geesten uit de afgrond' staan, dus een deel van onze mede OSW-ers verwacht hem helemaal niet in de hemel te treffen......

Aan de andere kant is het maar beter met verstand te handelen en ben je beter af als je geest uit de afgrond is gekomen, in plaats van erin is blijven zitten.

Oorspronkelijk gepost door Adrianus
Uit de zeer milde recensie van Ds Visscher in de Saambinder is genoegzam gebleken dat Ds Hegger gewoon niet goed weet waarover hij heeft geschreven. Erg jammer van zo'n man, die in het verleden toch wel scherpe dingen heeft gezegd over de Roomse kerk. Zou de leeftijd kunnen zijn.

De niet-inhoudelijke reactie hieronder bevestigt helaas dit beeld.

Nu ds. Hegger scherpe dingen over de rechterflank zegt ies'tie in eens oud en afgedaan en wordt niet meer serieus genomen. Juist omdat deze predikant persoonlijk weet hoe een kerkgenootschap kan dwalen zouden wij juist zijn woorden moeten wegen, lezen en herlezen. Als dan zo'n man met een vurige aard eens wat woorden teveel zegt wordt hij daarop afgeschoten zonder zijn wel lezenswaardige woorden serieus te nemen. Dát is ons mankement. We lezen een boek, zoeken daar de mindere stukken opuit en keuren het vervolgens af.

[Aangepast op 2/3/04 door Egbert]

Oorspronkelijk gepost door Adrianus
Uit de zeer milde recensie van Ds Visscher in de Saambinder is genoegzam gebleken dat Ds Hegger gewoon niet goed weet waarover hij heeft geschreven. Erg jammer van zo'n man, die in het verleden toch wel scherpe dingen heeft gezegd over de Roomse kerk. Zou de leeftijd kunnen zijn.

De niet-inhoudelijke reactie hieronder bevestigt helaas dit beeld.

ongelofelijk.... Hier zijn geen woorden voor.

Nog een mail van ds. Hegger:

Iemand verzocht mij om ook de open brief van dhr. Stufken te e-mailen omdat hij dan mijn antwoord beter zou begrijpen. Graag voldoe ik aan dat verzoek. Ik zag daar eerst tegen op omdat ik dan de brief die mij per post was gestuurd, zou moeten overtypen. Maar voor de goede zaak moet je alles over hebben. Vandaar zie aangehecht.

---------------------------------------------

Brief VAN dhr. Stufken


21 februari 2004

Open brief aan ds. H.J. Hegger, n.a.v. het boek: Vader, ik klaag u aan.

In het Ref. Dagblad las ik de recensie van uw nieuwe boek, door ds. L.H. Oosten.
U hebt indertijd in het boek Moeder, ik klaag u aan de kerk waarin u bent opgegroeid als uw geestelijke moeder, aangeklaagd.
In dit boek klaagt u met name de predikanten van de Gereformeerde Gemeenten aan.
Een predikant moet een vader in Christus zijn; 1 Korinthe 4:15. Niet alle predikanten zijn dat in de dadelijkheid, als zij het dan maar wel zijn in de hebbelijkheid.
De Gereformeerde Gemeenten zijn mij lief, ik ben erin opgegroeid. Maar ook heeft de Heere, de God van Zijn Woord, de prediking daarin tot een rijke zegen voor mij gesteld.
Onder deze prediking heb ik als een dwaze bouwer in mijzelf, leren graven tot op het fundament Jezus Christus en die gekruisigd.
Alleen op dit fundament kan ons levenshuis de stormen doorstaan.
Hierin heeft Gods Wet, een grote rol vervuld; n.l. tuchtmeester tot Christus te zijn.

Nu heb ik u een keer, lang geleden, horen spreken; het was in Apeldoorn in de kerk van de Ger. Bond aan de Smaragdstraat. U deed toen de uitspraak: "Het moorddadige van de Wet". Ik was zeer verbaasd en ook teleurgesteld in u.
David, de man naar Gods hart, had Gods Wet zo lief dat hij uitroept: "Hoe lief heb ik Uw Wet". En Paulus getuigt niet te weten wat zonde is, dan alleen door de Wet. De Wet is heilig, overtuigde hem van zijn verloren zondaarsbestaan; hij stierf aan de Wet, want het einde van de Wet is Christus.
Door de Heilige Geest is hij aan het einde van de Wet gebracht, en ontmoette toen Christus als Borg en Zaligmaker, die eisen kan: 'Vader, Ik wil dat die bij Mij zijn, die Gij Mij gegeven hebt'. Die pleitbeslechter is, op grond van volkomen voldoening, zowel in lijdelijke als in dadelijke zin.
Verzoening heeft plaatsgevonden op grond van volkomen voldoening.
Deze is Mijn Zoon, Mijn geliefde, in Dewelke Ik Mijn welbehagen heb! Mat. 3:17b.
Ook werd hij vrijgesproken van de Wet.
Staat dan in de vrijheid, met welke ons Christus vrijgemaakt heeft, en wordt niet wederom met het juk der dienstbaarheid bevangen; Gal. 5:1.
De Heilige Geest is de werkende oorzaak in de schepping. Hij is ook de toepassende oorzaak in de planting van het geloof; in de vernieuwing van de gehele mens.
Door U, door U alleen. Uit Hem en door Hem en tot Hem zijn alle dingen. Gode tot heerlijkheid.

Nu u in uw nieuwste boek de Gereformeerde Gemeenten bedoelt en meedogenloos onder kritiek stelt, moet ik u wel schrijven.
Amos 3:8. De leeuw heeft gebruld, wie zou niet vrezen. De Heere HEERE heeft gesproken, wie zou niet profeteren?

Juist door het priesterambt zelf niet te bedienen, wel uzelf de vaderrol te veroorloven, komt u tot zulke onredelijke uitspraken.
Het boek is waard om te trachten er winst mee te doen.
Zo heeft 40 of 45 jaar geleden, ds. A. Vergunst de grove beschuldigingen van prof. Van Ruler uitgebreid besproken in 'De Saambinder'. Wat kunnen wij ervan leren, was zijn devies. Juist door het generaliseren en doordraven van Van Ruler kon ds. Vergunst veel weerleggen als leugen en onwaarheid.
Aangrijpend vond ik dat ds. Van Ruler kort daarop, 'k meen plotseling, is overleden.

Ds. Oosten schrijft in zijn recensie, in dezelfde geest als destijds ds. Vergunst, in liefde. Gods werk in onze gemeenten verwerpt u, door zo grof te beschuldigen; u geeft blijk van een grote dwaling; niet of onvoldoende gezuiverd te zijn van de roomse dwaling, het bouwen op zandgrond. Ook de remonstranten bouwen op zandgrond.
Ik hoop dat de wens van ds. Oosten, dat de Gereformeerde Gemeenten winst zullen doen, ondanks alles, met dit boek, in vervulling zal gaan.

Toch hoop ik ook, dat u uw misser zult leren inzien. Tast Mijn gezalfde niet aan, en doet Mijn profeten geen kwaad, 1 Kronieken 16:22 en Psalm 105:15.

Christus Jezus bidt in het hogepriesterlijk gebed: 'Opdat zij allen één zijn, gelijkerwijs Gij, Vader! in Mij, en Ik in U, dat ook zij in Ons één zijn; opdat de wereld gelove, dat Gij Mij gezonden hebt'.

Hoogachtend, w.g. H. Stufken.

Opmerking mijnerzijds:
Bij het overtypen viel mijn aandacht op de vermelding van de plotselinge dood van Van Ruler kort nadat hij zijn boek over de ultrabevindelijken had geschreven. Ziet dhr. Stufken dat als een straf van God voor Van Ruler en is die vermelding bedoeld als een waarschuwing aan mijn adres: 'Pas op want zo iets zou ook u kunnen overkomen'?

[Aangepast op 3/3/04 door Kislev]

ongetwijfeld

Komt uit een openbare rondzendbrief van ds. Hegger. Is ook een hoofdstuk bijgevoegd uit z'n nieuwe boek waarmee ds. Hegger momenteel bezig is. Wie de mail wil moet maar even zn e-mail adres u2u-en naar me.



[Aangepast op 3/3/04 door Kislev]

[Aangepast op 3/3/04 door Kislev]

Ik heb het boek van ds hegger slechts doorgebladerd. Ik moet zeggen dat de uitgever zich er met een jantje van leiden heeft afgemaakt. Volgens mij heeft hij gedacht: ds hegger verkoopt toch wel. goedkoopste uitvoering wat betreft het boek, goedkoopste kleur die de drukker nog als winkeldochter heeft liggen, een redacteur sparen we ook uit. Hup, zo uit de tekstverwerker van ds Hegger op de boekenplank.

Het probleem wat hij aankaart is wel reëel, maar af en toe proeft hij als buitenstaander het echte probleem niet aan. Dan 'roept hij maar wat', waardoor recensenten er zich ook met een jantje van leiden af kunnen maken.

Wie denkt dat hij het heeft heeft het niet en wie denkt dat hij het niet heeft heeft het wel.

Dhr Stufken (wie is dat eigenlijk?) laat Davis spreken op een manier wat helemaal niet in de discussie past. Een kind van God is los van de wet in zijn veroordelende kracht, (Mozes) want de wet is overwonnen in Christus en geen tuchtmeester meer, en zeker geen beschuldiger. De wet uit de Geest is de wet die een kind van God uit liefde wil houden. (Psalm 119) Niet aan deze wet te voldoen is een smartelijke zaak.

Refo, het is vrij goedkoop om het een en ander aan de uitgever toe te dichten. Hegger heeft nog nooit een boek met een fatsoenlijke kaft gepubliceerd. Bovendien, is hijzelf verantwoordelijk voor de inhoud. Ik kan het niet meer controleren, want ik heb het boek weggedaan, maar voor zover ik weet staat er weinig in wat zakelijk niet geoorloofd is.

De tekst is voor rekening van Hegger zelf. En die rekening staat nog steeds open. Hegger mag dan problemen constateren! Maar oplossen, ho maar! Ik kan zeker bepaalde analyses delen, maar Hegger komt geen meter verder met dit boek. Ik ben enorm gestruikeld over Heggers woordkeus. Lees het boek maar na. Van zorgvuldigheid is geen sprake. Helaas. De consequentie is voor Hegger zelf. In de 17e eeuw zou zo'n felle polemiek het goed gedaan hebben, maar ik vrees dat de huidige geref. gezindte toch wat milder is geworden daarin.

Kortom, het ligt voor de hand dit boek met een korrel zout te nemen, en verder te gaan met waar Hegger is blijven steken. En goed, een voordehand liggend excuus is zijn leeftijd. Nou en?