Ik vind de brieven, die ds. Hegger schrijft ronduit verademend. Op de punten, waarop hij gekritiseerd wordt gaat hij heel zorgvuldig in. Daarbij hanteert hij een gedreven en zeer vriendelijke, maar besliste stijl van schrijven. Geen woord van wat hij schrijft komt mij onchristelijk over. Ik proef veelmeer een sterke verbondenheid met mensen van de gereformeerde gezindte en hij probeert zijn eigen ontdekking van het Evangelie, en de genade die hij aan zijn ziel ervaren heeft in rijke bewoordingen te schilderen.
Ik vind het zeer waardig. En ik denk dat alleen daarom al deze reaktie van ds. Hegger als een klassiek voorbeeld gezien moet worden van het probleem van de gereformeerde gezindte. Velen buiten die kring ervaren een sterke verwantschap en liefde voor de gereformeerde waarheid. Echter het contact met mensen van die gereformeerde gezindte verloopt bijna altijd stroef. Heel snel is men in z'n wiek geschoten. men wantrouwt alles wat niet naadloos in die gereformeerde gezindte past. Is men ergens bang voor? Is het een verdedigingslinie?
Zelf denk ik dat het de diep gevoelde frustratie is, dat men wél het goud van de Reformatie in handen weet te hebben, maar dat er maar zo bitter weinig van Gods werk in eigen leven en in de gemeenten gevonden wordt.
En als er al eens een jongere iets van zijn ontluikend geloof te berde brengt, moet ook hij of zij het harde wantrouwen tegen 'verstandschristenen' of 'arminiaanse werkheiligheid' trotseren. Realiseert men zich wel hoe vaak wellicht hier Gods werk zelf ter discusie wordt gesteld. Als men altijd maar wantrouwig is, wanneer iemand zich kind van God noemt, wordt het uiteindelijk de norm dat niemand kind van God is. (zie de avondmaalpraktijk in veel gemeenten).
Ik denk dat ds. Hegger vanuit de liefde van zijn hart dit grote gevaar bespreekbaar wil maken. Het is niet normaal in de christelijke gemeente, dat men er van uitgaat dat bijna alle leden geen ware christenen zijn.
Want de toetssteen voor de gemeente is toch de vraag:
gelooft gij dat Jezus de Christus is en dat gij verzoend zijt met God door Hem.
Zolang bijna gehele gemeentes op die vraag nog 'nee' moeten antwoorden of niet weten wat ze erop moeten zeggen, ligt zij nog onder het oordeel en is de kritiek op deze gemeenten terecht.
Dus: Het recht van spreken van de gereformeerde gezindten hangt af van de mate van levend geloof dat er in die gemeenten gevonden wordt.
Niet voor niets wordt aan de gemeente van Laodicea de waarschuwing gegeven: wanneer gij lauw zijt, zal Ik u uit mijn mond spugen.
En ook dat werd uit liefde gesproken. Ds. Hegger spreekt zijn Meester na.
[Aangepast op 21/6/04 door gravo]
[Aangepast op 21/6/04 door gravo]
Reactie ds. Hegger op recensie boek
-
Barryvrouw
- Berichten: 1276
- Lid geworden op: 10 mar 2004, 11:54
Dit ben ik met je eens.Oorspronkelijk gepost door gravo
Ik vind de brieven, die ds. Hegger schrijft ronduit verademend. Op de punten, waarop hij gekritiseerd wordt gaat hij heel zorgvuldig in. Daarbij hanteert hij een gedreven en zeer vriendelijke, maar besliste stijl van schrijven. Geen woord van wat hij schrijft komt mij onchristelijk over. Ik proef veelmeer een sterke verbondenheid met mensen van de gereformeerde gezindte en hij probeert zijn eigen ontdekking van het Evangelie, en de genade die hij aan zijn ziel ervaren heeft in rijke bewoordingen te schilderen.
Ik vind het zeer waardig. En ik denk dat alleen daarom al deze reaktie van ds. Hegger als een klassiek voorbeeld gezien moet worden van het probleem van de gereformeerde gezindte. Velen buiten die kring ervaren een sterke verwantschap en liefde voor de gereformeerde waarheid. Echter het contact met mensen van die gereformeerde gezindte verloopt bijna altijd stroef. Heel snel is men in z'n wiek geschoten. men wantrouwt alles wat niet naadloos in die gereformeerde gezindte past. Is men ergens bang voor? Is het een verdedigingslinie?
Zelf denk ik dat het de diep gevoelde frustratie is, dat men wél het goud van de Reformatie in handen weet te hebben, maar dat er maar zo bitter weinig van Gods werk in eigen leven en in de gemeenten gevonden wordt.
En als er al eens een jongere iets van zijn ontluikend geloof te berde brengt, moet ook hij of zij het harde wantrouwen tegen 'verstandschristenen' of 'arminiaanse werkheiligheid' trotseren. Realiseert men zich wel hoe vaak wellicht hier Gods werk zelf ter discusie wordt gesteld. Als men altijd maar wantrouwig is, wanneer iemand zich kind van God noemt, wordt het uiteindelijk de norm dat niemand kind van God is. (zie de avondmaalpraktijk in veel gemeenten).
Ik denk dat ds. Hegger vanuit de liefde van zijn hart dit grote gevaar bespreekbaar wil maken. Het is niet normaal in de christelijke gemeente, dat men er van uitgaat dat bijna alle leden geen ware christenen zijn.
Want de toetssteen voor de gemeente is toch de vraag:
gelooft gij dat Jezus de Christus is en dat gij verzoend zijt met God door Hem.
Zolang bijna gehele gemeentes op die vraag nog 'nee' moeten antwoorden of niet weten wat ze erop moeten zeggen, ligt zij nog onder het oordeel en is de kritiek op deze gemeenten terecht.
Dus: Het recht van spreken van de gereformeerde gezindten hangt af van de mate van levend geloof dat er in die gemeenten gevonden wordt.
Niet voor niets wordt aan de gemeente van Laodicea de waarschuwing gegeven: wanneer gij lauw zijt, zal Ik u uit mijn mond spugen.
En ook dat werd uit liefde gesproken. Ds. Hegger spreekt zijn Meester na.
[Aangepast op 21/6/04 door gravo]
[Aangepast op 21/6/04 door gravo]
Alleen vind ik ze niet verademend....
Met je gedachten ergens anders, ben je altijd overal.
Precies: de bewogenheid straalt er van af - en is hartroerend! Dan val je ook niet meer over formuleringen, dan besef je vooral wat deze man bewogen heeft om te schrijven wàt hij schreef!Oorspronkelijk gepost door limosa
Tja, de woordkeus kan je van alles van vinden. Vervelend is dat het bij sommigen de aandacht afleid van de inhoud. Ik vind de gedrevenheid weermee ds. Hegger schrijft wel iets hebben. Hij gáát ervoor. De stijl van onder de Moerdijk zegmaar. Vergeet ook niet dat hij in z'n kerkelijk leven al heel wat meegemaakt heeft, pieken en dalen. Dat tekent iemand, ook in z'n schrijfstijl.
[Aangepast op 5/3/04 door limosa]
~~Soli Deo Gloria~~
-
visje
Beste Anemoon: je hoeft alleen déze topic maar even terug te lezen om vast te stellen dat juist de scherpe toon van Hegger (waarvoor ìk persoonlijk veel begrip kan opbrengen omdat ik er de bewogenheid in proef) voor veel mensen aanleiding is om hem èn zijn boek direct bij het grof vuil te zetten. Nòg scherper lijkt dus geen optie, want wie zal dàt nog serieus nemen? Zorgvuldig onderbouwen helpt ook al niet, zie wat er met Van der Zwaag is gebeurd.Oorspronkelijk gepost door anemoon
ik ben bang dat de taal die ds hegger heeft gebruikt dus nog niet duidelijk genoeg was, wellicht zijn er nog scherpere woorden nodig???
Bid om een opwekking in de Gereformeerde Gemeenten, om een beweging die mensen wakker schudt. Het is zo nodig! En wij weten niet hoé. Maar houd goede moed! Eén heeft de wereld overwonnen!
~~Soli Deo Gloria~~
maar ik geloof persoonlijk dat de haat niet is gericht tegen de ds maar tegen Christus
ds hegger spreekt heel open over zijn relatie met Hem, hij biedt de Christus aan, hij dringt sterk aan op persoonlijk geloof, en dat komt voor veel mensen te dichtbij
Ik denk, dat de grote moeite die men heeft met het optreden van ds. Hegger niet in eerste instantie gelegen is in de kwesties van het geloof op zich. Immers, in heel de gereformeerde wereld (incl. de Ger. Gem. is er altijd sprake geweest van zgn. gunnende predikers (die soortgelijke dingen zeiden als ds. Hegger) en meer dogmatische predikanten (bv. ds. Moerkerken van de Ger. Gem. die een onmiskenbaar strakkere koers vaart).
Het eigenlijke probleem is denk ik dat men in ds. Hegger (die toch gezien wordt als afkomstig van 'buiten' (hoezo: één heilig algemeen christelijk geloof)), dat men in ds. Hegger een vertegnwoordiger ziet van een ontwikkeling, die al langer bezig is. Veel jongeren komen in aanraking met christelijke visies en leefstijlen, die beinvloed zijn door een meer evangelischer snit. Dit is een groot gevaar voor bv Ger.Gem. , omdat het staat voor alles waar men in dit kerkgenootschap tegen is. Nu de gemeenteleden kort worden gehouden, de leer wordt aangescherpt en de waarschuwingen worden opgevoerd, lijkt het duidelijk dat men bang is dat de posities in gevaar komen. Predikanten in de Ger.Gem. hebben een zeer comfortabel leven: een hechte, trouwe achterban, een gegarandeerd inkomen, op handen gedragen worden, geen enkele kritiek krijgen op handel en wandel en prediking. Ze hebben een aantal zware wapens (hel, uitverkiezing, oordeel) waarmee eventuele dissidenten afgeweerd kunnen worden. En ze gaan ook nog door voor echte bekeerde mannen: zeker van een eeuwig leven dus. Voor dit alles geldt natuurlijk: de goeden niet te na gesproken en: niet alle Ger.Gem. predikanten zijn zich bewust van dit klasseverschil in hun geloofsgroep, het is er daarentegen nog wel.
In ds. Hegger dreigt die hele sociale orde, waarvan zij de absolute top vormen inéén te storten. Immers, als er meerdere mensen gaan geloven en als echte bekeerden door het leven kunnen gaan, als meerderen zich aan de zijde van Christus kunnen scharen (door een gunnende prediking), dan zitten de zwaargewichten niet meer alleen aan de avondmaalstafel, maar moet men ook jongeren dulden.
Kortom: ds. Hegger heeft de vinger gelegd bij de wonde plek: er is een element van macht in de Ger.Gem. Daarom is men zo gebeten op hem, want die machtspositie dreigt door een ruime Christus-prediking te vervallen.
-
gerrit de 2e
- Berichten: 754
- Lid geworden op: 15 dec 2003, 22:38
- Contacteer:
Gewoon neonomianisme dus. Voor mij een onbegrijpelijk verschijnsel.Oorspronkelijk gepost door anemoon
pim: ja dat is zo, ik weet het uit ervaring
gravo: ik ben inderdaad bang dat je gelijk hebt, maar zie je in je eigen laatste regel dat ook jij tot de conclusie komt dat het te maken heeft met die Christusprediking...?
Christus is dus uiteindelijk toch het gevaar voor deze mensen!
Is de taal die ze horen wel hard en confronterend? Het is idd hard, in de zin van niet-gunnend, maar ik bedoel het zo: als eenzijdig gepreekt wordt, namelijk dat je jezelf niet kan bekeren zonder de rijkdom in Christus aan allen aan te bieden, dan ben je dus legaal onbekeerd en kan je aan de rest ook niets doen.... Dan krijgen ongelovigen een aai over hun bol, en hoewel het liefdeloos is, komt het niet hard over... Als je begrijpt wat ik bedoel....Oorspronkelijk gepost door anemoon
pim: ja dat is zo, ik weet het uit ervaring
Ds Vreugdenhil heeft de naam links te zijn, maar die kan confronterend zijn! Zegt iemand tegen hem, terwijl hij met zijn bruine nicotine vingers door zijn haar strijkt: "Dominee, ik kan niet tot zekerheid van het geloof komen, ik kan het me maar niet eigenen." Zegt ds Vr: "Zou je eerst niet eens stoppen met roken? Je lichaam is een tempel van de Heilige Geest, je houdt de Geest tegen zo!" (het blijven leven in zonde als groei-remmer!)
Die confrontatie willen velen niet aangaan..... Ze schrijven nog liever ds Vreugdenhil af....
Hmmm, niet alleen in GG en OGG kring heeft men de wijze waarop het boek geschreven is afgewezen, ook in CGK en HNHK kring. Ds. Den Butter heeft aangegeven dat hij van ds. Hegger een andere toon had verwacht en ik sluit me daarbij aan. Je kan zaken aan de orde stellen (hoe goed bedoeld ook) en daarmee de deur dicht knallen en vervolgens zielig gaan doen dat er helemaal niet gereageerd wordt en dat je onheus behandeld wordt. En zo wordt thans door anti-GG/OGG/etc gereageerd.Oorspronkelijk gepost door gravo
maar ik geloof persoonlijk dat de haat niet is gericht tegen de ds maar tegen Christus
ds hegger spreekt heel open over zijn relatie met Hem, hij biedt de Christus aan, hij dringt sterk aan op persoonlijk geloof, en dat komt voor veel mensen te dichtbij
Ik denk, dat de grote moeite die men heeft met het optreden van ds. Hegger niet in eerste instantie gelegen is in de kwesties van het geloof op zich. Immers, in heel de gereformeerde wereld (incl. de Ger. Gem. is er altijd sprake geweest van zgn. gunnende predikers (die soortgelijke dingen zeiden als ds. Hegger) en meer dogmatische predikanten (bv. ds. Moerkerken van de Ger. Gem. die een onmiskenbaar strakkere koers vaart).
Het eigenlijke probleem is denk ik dat men in ds. Hegger (die toch gezien wordt als afkomstig van 'buiten' (hoezo: één heilig algemeen christelijk geloof)), dat men in ds. Hegger een vertegnwoordiger ziet van een ontwikkeling, die al langer bezig is. Veel jongeren komen in aanraking met christelijke visies en leefstijlen, die beinvloed zijn door een meer evangelischer snit. Dit is een groot gevaar voor bv Ger.Gem. , omdat het staat voor alles waar men in dit kerkgenootschap tegen is. Nu de gemeenteleden kort worden gehouden, de leer wordt aangescherpt en de waarschuwingen worden opgevoerd, lijkt het duidelijk dat men bang is dat de posities in gevaar komen. Predikanten in de Ger.Gem. hebben een zeer comfortabel leven: een hechte, trouwe achterban, een gegarandeerd inkomen, op handen gedragen worden, geen enkele kritiek krijgen op handel en wandel en prediking. Ze hebben een aantal zware wapens (hel, uitverkiezing, oordeel) waarmee eventuele dissidenten afgeweerd kunnen worden. En ze gaan ook nog door voor echte bekeerde mannen: zeker van een eeuwig leven dus. Voor dit alles geldt natuurlijk: de goeden niet te na gesproken en: niet alle Ger.Gem. predikanten zijn zich bewust van dit klasseverschil in hun geloofsgroep, het is er daarentegen nog wel.
In ds. Hegger dreigt die hele sociale orde, waarvan zij de absolute top vormen inéén te storten. Immers, als er meerdere mensen gaan geloven en als echte bekeerden door het leven kunnen gaan, als meerderen zich aan de zijde van Christus kunnen scharen (door een gunnende prediking), dan zitten de zwaargewichten niet meer alleen aan de avondmaalstafel, maar moet men ook jongeren dulden.
Kortom: ds. Hegger heeft de vinger gelegd bij de wonde plek: er is een element van macht in de Ger.Gem. Daarom is men zo gebeten op hem, want die machtspositie dreigt door een ruime Christus-prediking te vervallen.