Welke bijbel lezen wij!!!?? noodkreet
Geplaatst: 05 jul 2005, 22:34
Onderstaande gaat niet over een vertaling van de bijbel maar over het feit of wij de bijbel nog wel in zijn verband lezen. Deze vraag begint mij steeds bespringen en is gekomen naar aanleiding van 1 mei 2004.
In onze plaatselijke gemeente (Waarder) worden wij keihard geconfronteerd met de scheiding tussen HHK en PKN. Ik kan de bijbel lezende de opstelling van de plaatselijke HHK niet meer verklaren.
Toen ik de keuze heb gemaakt om bij de PKN te blijven omdat mijn geweten mij de vrijheid niet gaf om de Ned Herv kerk de rug toe te keren had ik nooit rekening gehouden met de verwijdering en verharding die nu ontstaan is.
Mijn stellingname in deze is dat ik geen oordeel mag vellen over de keuze van iemand voor welke gemeente hij/zij heeft gekozen. Als het goed is is het een keuze naar het geweten en daar mag ik NT gezien niet over heersen. Zeker als deze keuze biddend is gemaakt. Ik kan hoogstens kritische vragen stellen aan iemand, maar een oordeel komt mij niet meer toe.
Vanuit deze grondhouding ben ik het hele proces ingegaan. Ik was in de veronderstelling dat de meeste gemeenteleden op deze wijze een keuze hadden gemaakt. Vanuit de situatie van twee kerken ben ik verder gaan denken. Met dezelfde bijbel (en 99,9% dezelfde leer zeker op wezenlijke geloofstukken) in de hand zou toch de doelstelling moeten zijn om zoveel mogelijk een eenheid te vormen en samen te werken? Immers hoe vaak lezen we in het NT immers niet de roep om eenheid
Toen de gemeente uit elkaar ging sprak men nog over feit dat er eenheid in het geloof was. Met name deze tekst: U benaarstigende te behouden de enigheid des Geestes door den band des vredes (Ef 4:3) spreekt hiervan. Oftewel er is een band van vrede nodig om de eenheid van de Geest te bewaren. Maar ik ben inmiddels de band van vrede kwijt geraakt (althans ik zie die niet meer om mij heen). Hoe kan er dan nog sprake zijn van eenheid in de Geest?
Er zijn verschillende initiatieven ontplooid om de samenwerking op het gebied van verenigingen (laten we klein beginnen) te behouden. Alleen het een na het ander werd afgebroken zonder een goede reden. De enige reden die over bleef was het is beter voor de 'rust' en we gaan uit elkaar om verdere verwijdering te voorkomen. Dit laatse is overigens met elkaar in tegenspraak.
Uiteindelijk heb ik de vraag aan de kerkeraad van de HHK gesteld op grond van welk bijbels argument is deze nog verdere verwijdering te rechtvaardigen? Hier kan door niemand op geantwoord worden en het blijft stil.
ik kan maar tot een conclusie komen, we lezen een andere bijbel!!
Mijn inziens is het bevel dat Christus ons gaf als kerk nog steeds van het grootse belang: Gaat heen over de hele wereld verkondigende het Evangelie. Juist de eenheid van de vroege christen gemeente was iets dat de buitenwered trok. En nu......
We zijn druk met het bouwen van nieuwe kerkelijke structuren en kunnen geen antwoord meer geven op vragen van mensen uit het dorp. Indien zij vragen om de reden van de scheiding dan mompelen we wat dogmatische klanken en dan haken deze mensen ook af en kunnen we verder met het metselen van muren en structuren.
Als vroeger gevraagd werd om mee te gaan evangeliseren was er geen mens te vinden, of het was voor degene die ervoor opgeleid zijn. Nu rent ieder zijn benen uit het lijf kosten nog moeite worden gespaard om een nieuwe kerk in de steigers te zetten.
Iedereen an zich nu weer druk maken over een kerk. Maar of we deel uit maken van de Kerk daar hebben we het niet over. Immers praten over de kerk is makkelijker dan je druk maken over persoonlijk geloof en bekering.
WAAROM WAAROM zijn maar zo weinig mensen in staat zijn om te durven zeggen: we vergeten wat in het verleden is gezegd en gedaan. En we gaan vanuit de nieuwe structuur HHK aan de ene zijde en PKN aan de andere zijde plaatselijk onze handen in een slaan. Het getuigd toch van verschrikkelijke bekrompenheid als wij geen eens in staat om iets kleins als verenigingsleven bij elkaar te houden. Bovenstaande vereist geen activisme maar zelfvernedering. Dat is vele male moeilijker.
Een houding van afstand neme zoals deze nu in vele gemeenten te vinden is op geen enkele bijbelse wijze te rechtvaardigen. Ik begrijp ook niet hoe het komt dat zoveel mensen aan PKN en HHK zijde zo gemakkelijk afscheid kunnen nemen. Op basis van welke bijbelse grond kan men dit voor zichzelf klein krijgen? Ik kan het niet. Zijn er hier nog mensen die er net zo over denken of ben ik een eenling?
Afsluitend, ik denk dat bovenstaande niet alleen in Waarder speelt maar opvele andere plaatsen ook. Daarom een oproep / noodkreet mensen ga vanuit de mogelijkheden denken en niet vanuit de onmogelijkheden en verschillen. Ga als gemeente weer liefde en eenheid uitstralen en trek je ongelovige medemens de kerk in. Laat zien dat je iets unieks bezit waar geen schat aan kan tippen op deze aarde.
oftewel
EENHEID IN WOORD EN DAAD
In onze plaatselijke gemeente (Waarder) worden wij keihard geconfronteerd met de scheiding tussen HHK en PKN. Ik kan de bijbel lezende de opstelling van de plaatselijke HHK niet meer verklaren.
Toen ik de keuze heb gemaakt om bij de PKN te blijven omdat mijn geweten mij de vrijheid niet gaf om de Ned Herv kerk de rug toe te keren had ik nooit rekening gehouden met de verwijdering en verharding die nu ontstaan is.
Mijn stellingname in deze is dat ik geen oordeel mag vellen over de keuze van iemand voor welke gemeente hij/zij heeft gekozen. Als het goed is is het een keuze naar het geweten en daar mag ik NT gezien niet over heersen. Zeker als deze keuze biddend is gemaakt. Ik kan hoogstens kritische vragen stellen aan iemand, maar een oordeel komt mij niet meer toe.
Vanuit deze grondhouding ben ik het hele proces ingegaan. Ik was in de veronderstelling dat de meeste gemeenteleden op deze wijze een keuze hadden gemaakt. Vanuit de situatie van twee kerken ben ik verder gaan denken. Met dezelfde bijbel (en 99,9% dezelfde leer zeker op wezenlijke geloofstukken) in de hand zou toch de doelstelling moeten zijn om zoveel mogelijk een eenheid te vormen en samen te werken? Immers hoe vaak lezen we in het NT immers niet de roep om eenheid
Toen de gemeente uit elkaar ging sprak men nog over feit dat er eenheid in het geloof was. Met name deze tekst: U benaarstigende te behouden de enigheid des Geestes door den band des vredes (Ef 4:3) spreekt hiervan. Oftewel er is een band van vrede nodig om de eenheid van de Geest te bewaren. Maar ik ben inmiddels de band van vrede kwijt geraakt (althans ik zie die niet meer om mij heen). Hoe kan er dan nog sprake zijn van eenheid in de Geest?
Er zijn verschillende initiatieven ontplooid om de samenwerking op het gebied van verenigingen (laten we klein beginnen) te behouden. Alleen het een na het ander werd afgebroken zonder een goede reden. De enige reden die over bleef was het is beter voor de 'rust' en we gaan uit elkaar om verdere verwijdering te voorkomen. Dit laatse is overigens met elkaar in tegenspraak.
Uiteindelijk heb ik de vraag aan de kerkeraad van de HHK gesteld op grond van welk bijbels argument is deze nog verdere verwijdering te rechtvaardigen? Hier kan door niemand op geantwoord worden en het blijft stil.
ik kan maar tot een conclusie komen, we lezen een andere bijbel!!
Mijn inziens is het bevel dat Christus ons gaf als kerk nog steeds van het grootse belang: Gaat heen over de hele wereld verkondigende het Evangelie. Juist de eenheid van de vroege christen gemeente was iets dat de buitenwered trok. En nu......
We zijn druk met het bouwen van nieuwe kerkelijke structuren en kunnen geen antwoord meer geven op vragen van mensen uit het dorp. Indien zij vragen om de reden van de scheiding dan mompelen we wat dogmatische klanken en dan haken deze mensen ook af en kunnen we verder met het metselen van muren en structuren.
Als vroeger gevraagd werd om mee te gaan evangeliseren was er geen mens te vinden, of het was voor degene die ervoor opgeleid zijn. Nu rent ieder zijn benen uit het lijf kosten nog moeite worden gespaard om een nieuwe kerk in de steigers te zetten.
Iedereen an zich nu weer druk maken over een kerk. Maar of we deel uit maken van de Kerk daar hebben we het niet over. Immers praten over de kerk is makkelijker dan je druk maken over persoonlijk geloof en bekering.
WAAROM WAAROM zijn maar zo weinig mensen in staat zijn om te durven zeggen: we vergeten wat in het verleden is gezegd en gedaan. En we gaan vanuit de nieuwe structuur HHK aan de ene zijde en PKN aan de andere zijde plaatselijk onze handen in een slaan. Het getuigd toch van verschrikkelijke bekrompenheid als wij geen eens in staat om iets kleins als verenigingsleven bij elkaar te houden. Bovenstaande vereist geen activisme maar zelfvernedering. Dat is vele male moeilijker.
Een houding van afstand neme zoals deze nu in vele gemeenten te vinden is op geen enkele bijbelse wijze te rechtvaardigen. Ik begrijp ook niet hoe het komt dat zoveel mensen aan PKN en HHK zijde zo gemakkelijk afscheid kunnen nemen. Op basis van welke bijbelse grond kan men dit voor zichzelf klein krijgen? Ik kan het niet. Zijn er hier nog mensen die er net zo over denken of ben ik een eenling?
Afsluitend, ik denk dat bovenstaande niet alleen in Waarder speelt maar opvele andere plaatsen ook. Daarom een oproep / noodkreet mensen ga vanuit de mogelijkheden denken en niet vanuit de onmogelijkheden en verschillen. Ga als gemeente weer liefde en eenheid uitstralen en trek je ongelovige medemens de kerk in. Laat zien dat je iets unieks bezit waar geen schat aan kan tippen op deze aarde.
oftewel
EENHEID IN WOORD EN DAAD