Onderstaande las ik bij Ds. Okke Jager:

Altljd als twee partijen een verdrag sluiten, wordt er een duplicaat gemankt, zodat beide instanties een afschrift van de overeenkomst kunnen bewaren.
En nu heeft men in de laatste tijd ontdekt, dat de vorm van vele gedeelten van Deuteronomium en van andere delen uit de vijf boeken van Mozes overeenkomt met de klassieke wettelijke vorm van de soevereiniteitsoverdrachten , die in de tijd van Mozes meermalen werden gesloten.
Moesten er, toen God een verbond met Israël aanging, niet twee stenen tafelen zijn die elk de complete tekst van de tien woorden weergaven?
Het opmerkelijke bij de overeenkomst tussen God en Israël was niet dat er twee tafelen waren, maar dat beide tafelen op éénzelfde plaats werden bewaard. En dan nogal liefst op een plaats waar alleen de hogepriester als middelaar een enkele maal mocht binnenkomen.
Niet alleen de tafel met de handtekening van God. maar ook het afschrift dat ondertekend was door Israël werd bewaard ... door God. De duplicaten lagen in één kist!
Dat is een niet minder diepe en rijke eenheid dan die tussen de "eerste" en "tweede tafel" volgens de gebruikelijke opvatting.
Er is inderdaad een fundamentele eenheid tussen de liefde tot God en die tot de naaste: "aan deze twee geboden hangt de ganse Wet en de profeten. Let wel: Jezus zegt niet: aan de tafellen ... Maar er is niet minder eenheid tussen de twee partijen van het verbond: Gods eigen exemplaar van de wet lag in dezelfde ark als de voor Israël bestemde, stenen tafel.
Daarin werd al afgebeeld, hoe God Zijn wet in ons hart zou schrijven. AI schrijft Hij, het blijft ons hart. Onze gehoorzaamheid is een duplicaat van Zijn belofte.
Wat een veilig idee: die twee tafels in één ark! Bij alle andere godsdiensten moet de mens zijn afschrift van de overeenkomst zelf bewaren; maar onze trouw ligt met Gods trouw onder één deksel. Daar kan niemand een speld tussen krijgen.

Ik had altijd begrepen dat op de eerste tafel het eerste deel van de wet (God liefhebben) en dat op de tweede tafel het twhet tweede deel van de wet stond (je naaste liefhebben). Maar als ik het goed begrijp stond op beide tafelen de volledige wet?

IJsklontje schreef:Ik had altijd begrepen dat op de eerste tafel het eerste deel van de wet (God liefhebben) en dat op de tweede tafel het twhet tweede deel van de wet stond (je naaste liefhebben). Maar als ik het goed begrijp stond op beide tafelen de volledige wet?

Wat jij altijd gehoord heb, heb ik ook altijd gehoord. Maar dat staat niet in de BIjbel, dus is gewoon door mensen bedacht.

De suggestie van Okke Jager klinkt echter ook heel erg logisch. Hij zegt overigens niet dát het zo is, maar het zou kunnen en daar trekt hij een hele mooie conclusie uit.

Hij trekt inderdaad een mooie conclusie, maar dan nog blijven het speculaties, omdat het niet in de Bijbel staat. Maar wel interessant om er een keer een andere theorie over te horen!

IJsklontje schreef:Hij trekt inderdaad een mooie conclusie, maar dan nog blijven het speculaties, omdat het niet in de Bijbel staat. Maar wel interessant om er een keer een andere theorie over te horen!

Ik vind het ook mooi om een andere theorie te horen, maar waar zouden Caspar Olevianus en Zacharias Urzinus dan die wijsheid vandaan hebben? Zouden zij dit ook hebben van een "gehoorde overdracht" en het dus aangenomen hebben, of is dit ergens anders op gebasseerd????

Prof. Dr. J. Douma hierover (De Tien Geboden, 2e verbeterde uitgave, p. 24-25):

Tien geboden, twee tafels

Voor ik overga van de Aanhef naar de Tien Geboden, maak ik nog een paar algemene opmerkingen.
De eerste opmerking betreft de precieze indeling van de Tien Geboden. Daarover is veel onenigheid. Welke geboden hebben op de ene, welke op de andere tafel gestaan? Of is het zelfs zo dat ze alle tien op één tafel hebben gestaan, terwijl de andere tafel een duplicaat van de eerste geweest is? Die laatste gedachte is geopperd toen men het verbond bij de Sinaï vergeleek met de verbonden die Hethitische vorsten met hun vazallen sloten. Zowel de vorst als de vazal kreeg een exemplaar met de verbondsbepalingen. Uiteraard waren dat gelijkluidende exemplaren. Zo zou ook de HERE, als in een tweezijdig verbond, een tafel voor zich en een voor zijn volk hebben beschreven met dezelfde Tien Geboden.
Deze laatste opvatting is toch niet juist, omdat we lezen dat de beide tafels samen in de ark lagen (Deut. 10,1vv). Wat er precies op de ene en op de andere tafel gestaan heeft, wordt ons nergens verteld. Waar we wel van kunnen uitgaan, is dat er tien geboden gegeven zijn, al is zelfs daarover geen eenstemmigheid. Ook mogen we zeggen dat de Tien Geboden in twee zijn samen te vatten: De liefde tot God en die tot de naaste, zoals Christus ons geleerd heeft (Mat. 22,37vv). Dat deze twee geboden dan ook over twee tafelen verdeeld moeten zijn geweest, is daarmee nog niet gezegd.
Dat de telling van de Tien Geboden voor Joden, rooms-katholieken, gereformeerden en lutheranen verschillend is, zal ons bij de bespreking van de afzonderlijke geboden nog blijken. Mijn behandeling van de Tien Geboden sluit zich aan bij de indeling die de gereformeerde theologen hebben gevolgd.

Overigens een warm aanbevolen boek!

vlinder schreef:

IJsklontje schreef:Hij trekt inderdaad een mooie conclusie, maar dan nog blijven het speculaties, omdat het niet in de Bijbel staat. Maar wel interessant om er een keer een andere theorie over te horen!

Ik vind het ook mooi om een andere theorie te horen, maar waar zouden Caspar Olevianus en Zacharias Urzinus dan die wijsheid vandaan hebben? Zouden zij dit ook hebben van een "gehoorde overdracht" en het dus aangenomen hebben, of is dit ergens anders op gebasseerd????

goeie vraag

Zij volgden gewoon de gereformeerde indeling.

Ik vraag me af of het idee van ds. Okke Jager niet vergezocht is.
Als er sprake was geweest van een duplicaat, zou dat er dan niet bij vermeld zijn? Net zoals er in Deut. 17:18 en Joz. 8:32 gesproken wordt over een 'dubbel' van de Wet?

Wel een interessante visie van Okke Jager. Kan me er eigenlijk wel in vinden.

Kislev schreef:Wel een interessante visie van Okke Jager. Kan me er eigenlijk wel in vinden.

Alles wat interessant is, is nog niet waar.

't Klinkt op zich wel logisch. Zo groot zijn die tien geboden nou ook weer niet dat ze persé op twee stenen tafelen gegraveerd moesten worden.