Oorspronkelijk gepost door RefojongereWat een onzin toch weer. De Heilige Geest is soeverein in Zijn heilige gangen met verdorven zondaren.Als God de Heilige Geest plaatsmaakt in ons hart, schenkt Hij ons onmiddellijk het zaligmakende geloof.
Als we kijken naar de Bijbelse termen, dan zien we dat daar gesproken wordt van:
"Overtuigen van zonde, oordeel en gerechtigheid"...gaat dat in een seconde?
"Trekken tot Christus"...in het woord 'trekken' zit reeds het aspect dat het niet zomaar 1,2,3 gaat, er moet heel wat gebeuren.
"de gelijkenis van het zaad"...als de Heilige Geest de akker heeft omgeploegd met Zijn wet en het zaad van het Evangelie vrucht draagt...gaat een korenaar in een keer boven de grond komen en in een keer vrucht dragen?
Het vernederen van een zondaar geschiedt niet altijd in een paar seconden, in een dag, een zondaar tot de laagste plek brengen van alle verwerping van eigengerechtigheid, dat gaat niet zomaar in een keer.
Dus spreek niet over het woord 'onmiddelijk'. Er is het ontdekkende werk van de Geest, dat kan lang of kort duren, er is het wederbarende werk van de Geest, dat gaat van het een op het andere moment, er is het tot de zekerheid des gevoels komen, dat kan ook lang of kort duren.
Mijn eerste opmerking RJ is dat ik met betrekking tot het plaatsmakende werk altijd spreek van het wederbarende werk. Als we anders spreken spreken we geen bijbelse taal meer.
Waarop baseer ik dat? Op grond van diverse Schriftplaatsen. Als Gods Geest plaatsmaakt dan werkt Hij wederbarend en plant Hij onmiddellijk het zaligmakende geloof. Ook een predikant als Th. v.d. Groe verwoordde het zo:
Geen overtuiging zal ooit heilzaam of zaligmakend zijn, dan die door de krachtdadige werking des Geestes in 's mensen hart dadelijk doorbreekt tot een oprecht gelovige kennis en omhelzing van de Heere Jezus, zoals Hij ons wordt voorgedragen in de beloften des Heiligen Evangeliums.
Hierin ligt het wezenlijke onderscheid tussen een zaligmakende en een gemene overtuiging, dat wanneer zij beiden haar einde bekomen, de eerste altijd eindigt in een zuiver werk des geloofs, waardoor de ziel verenigd wordt met Christus, terwijl de andere óf ongevoelig zonder enige vrucht voorbijgaat, óf anders uitloopt in een bedrieglijk werk des waangeloofs, waardoor de geveinsde zichzelf met Christus en de genade op een valse grond vertroost.
Ik voel wel eens RJ dat mensen dit wel willen erkennen maar eigenlijk beweren dat de Heere in de verworpenen alleen 'algemeen' werkt in in de uitverkorenen alleen 'wederbarend'. Dat laatste geeft zo veel misverstand. Ook in de uitverkorenen werkt de Geest 'algemeen'. Hij klopt aan het hart, Hij verontrust ze, maar ze blijven we ze zijn. Ze gaan door in de zonde. Totdat Gods Geest wederbarend werkt. Dan raakt Hij in het binnenste van hun hart. Dan is het zo dat 'De Geest hier zo krachtdadig door werkt in 's mensen ziel, met zijn scherpe en levendige overtuiging, en Hij voert aldaar het zwaard en de hamer van Gods Woord zodanig aan, dat die ziel daarvan geheel doorwond en aldus genoodzaakt wordt om als een verslagene aan Christus' voeten neder te vallen, en het gans aan Hem over te geven, uitroepende: Heere, Gij hebt mij overreed en ik ben overreed geworden; Gij zijt mij te sterk geweest en hebt overmocht, Jer.20:7.
Misschien ben ik nu wat duidelijker.
Groeten,
