In het vragenboekje van Hellenbroek (in gebruik op catechisatie) tref ik de volgende vraag (XV-5) aan:
Wat is het geloof der wonderen? Antwoord: Die sterke vaststelling bij zichzelven, dat er of door ons, of aan ons enig wonder zal gedaan worden. Wanneer heeft dat plaats? Antwoord: Als het doen van wonderen plaats heeft.
Nu is mijn vraag: Wie heeft er wel eens een wonder verricht? Hoe moet ik deze vraag en antwoord opvatten?

Beste Stype,

Hoewel ik de vraag op zou moeten zoeken, meen ik dat hij in verband staat met het ware zaligmakende geloof. Het historieel, tijd en wondergeloof zijn niet genoegzaam.

Groeten

[Aangepast op 27/5/03 door ndonselaar]

Nee, want het volgende antwoord luidt dat het wondergeloof niet-zaligmakend is. Blijft de vraag overeind staan wat het wondergeloof voor ons betekent! Wie reageert?

Voor mij betekent dat niets. Velen volgden Jezus om Zijn wonderen en niet om Zijn weg en werk!

Het lijkt me dat je een beetje geobsedeerd bent door wonderen Stype, waarom? De Heere Jezus is gans begeerlijk, niet zozeer Zijn wonderen en tekenen, maar Zijn werk voor ons en in ons!

[Aangepast op 27/5/03 door Refojongere]

Dat is Hij ongetwijfeld! Ik wens je toe Hem te kennen. Ik ben niet geobsedeerd door het wonder, maar ik heb belangstelling voor het fenomeen dat het wondergeloof in de postmoderne samenleving volop in de belangstelling staat. Het valt me nu eigenlijk tegen dat ik op dit forum zo weinig respons krijg. Doet God geen wonderen meer? Of is dat niet meer nodig? Of hebben we er geen oog meer voor? Of geloven we er ten diepste niet meer in? Waarom staan er bij de boekhandels dan nog diverse bundels met wonderverhalen op de plank? Waarom worden ze eigenlijk gelezen? Er is trouwens wel hernieuwde belangstelling hier en daar voor ziekenzalving en gebedsgenezing.
Ik probeer momenteel nog even reakties over het wonder in bevindelijke kring los te krijgen. Of gebeurt het toch alleen maar in de verhalen?

[Aangepast op 27/5/03 door Stype]

ik krijg altijd de kriebels van wonder, bekerings, en speciale openbarings verhalen.

Als ze voor jou (jou in het algemeen) waar zijn dan is dat voldoende. Je hoeft er niet mee te gaan pronken. Krijg vaak het idee dat zulke verhalen tot meerdere glorie van de hoofdpersoon worden geschreven of verteld. Ik wil dus niet zeggen dat ze niet gebeurd zijn. Je hoeft er niet mee te koop te lopen.

Ik sluit me verder bij RJ aan.

Het geloof der wonderen.. Dat heeft niet iedereen. Dat is een geloofsgave van God. Het heeft niets te maken met het ware zaligmakende geloof. In Jakobus 5 wordt er ook over gesproken. 15. En het gebed des geloofs zal den zieke behouden, en de Heere zal hem oprichten, en zo hij zonden gedaan zal hebben, het zal hem vergeven worden.

Ook in deze tijd zijn er 'nog' kinderen van God met deze geloofsgave. Die krijgen het echt van de Heere te horen in Zijn Woord, dat het gebeuren zal. Dan weten ze het zeker, en het gebeurt ook. Zo was er een paar jaar geleden een baby geboren met een ernstige hartafwijking. De dokter had tegen de vader gezegd dat ze er niets meer aan konden, dat het kind ging sterven. De vader van het kind vertelde het 's avonds thuis aan zijn eigen vader, die een geloofs gave had. En die vertelde hem dat hij die avond te horen had gekregen dat het kind niet ging sterven. Het kind is dus ook niet gestorven, maar is weer helemaal genezen.

Ja, dat zijn wonderlijke dingen. En ze gebeuren nog!!

Dit heeft toch niets te maken met wat normalitermet een wondergeloof wordt aan geduid?

Normaliter wordt daar toch mee bedoelt dat er in Christus geloofd wordt, omdat men een wonder (voor wat betreft het tijdelijke leven) van Hem verwacht? Zoals velen in Israel Hem volgden om een wonder van hem te zien?

Ik ben het hierin met RJ eens en kan de uitleg van Matthijs niet echt volgen.

Pim.

Oorspronkelijk gepost door Pim
Dit heeft toch niets te maken met wat normalitermet een wondergeloof wordt aan geduid?

Normaliter wordt daar toch mee bedoelt dat er in Christus geloofd wordt, omdat men een wonder (voor wat betreft het tijdelijke leven) van Hem verwacht? Zoals velen in Israel Hem volgden om een wonder van hem te zien?

Johannes 14:
11 Gelooft Mij, dat Ik in de Vader ben en de Vader in Mij is: of anders, gelooft om de werken zelf. 12 Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, wie in Mij gelooft, de werken, die Ik doe, zal hij ook doen, en grotere nog dan deze, want Ik ga tot de Vader; 13 en wat gij ook vraagt in mijn naam, Ik zal het doen, opdat de Vader in de Zoon verheerlijkt worde. 14 Indien gij Mij iets vraagt in mijn naam, Ik zal het doen.

Johannes 20:
30 Jezus heeft nog wel vele andere tekenen voor de ogen zijner discipelen gedaan, die niet beschreven zijn in dit boek, 31 maar deze zijn geschreven, opdat gij gelooft, dat Jezus is de Christus, de Zoon van God, en opdat gij, gelovende, het leven hebt in zijn naam.

In de tekst hierboven word de lezer aangespoord om te geloven, desnoods om de werken (wonderen) die Jezus heeft gedaan (en nog doet). Velen liepen Hem na om de wonderen die Hij deed, en geloven in Hem als een groot wonderdoener en zelfs als Zoon van de Allerhoogste. Een zaligmakend geloof omhelst Christus als de zaligmaker en middelaar. Het is niet erg als men tot Christus gaat met als aanleiding de wonderen die hij doet, als het geloof maar niet bij de wonderen blijft steken.

Oorspronkelijk gepost door StypeNu is mijn vraag: Wie heeft er wel eens een wonder verricht? Hoe moet ik deze vraag en antwoord opvatten?

Het antwoord op de vraag betreffende het wondergeloof was:
Die sterke vaststelling bij zichzelven, dat er of door ons, of aan ons enig wonder zal gedaan worden.

Het is wellicht het beste dat ik bij deze aspecten een bijbeltekst neem.

1. Die sterke vaststelling bij zichzelven, dat er of door ons enig wonder zal gedaan worden.

De bijbel is er duidelijk over dat de gelovigen wonderen zullen verrichten in de naam van Jezus, we maken God tot een leugenaar als we dat zouden ontkennen:

Marcus 16:
16 Wie gelooft en zich laat dopen, zal behouden worden, maar wie niet gelooft, zal veroordeeld worden. 17 Als tekenen zullen deze dingen de gelovigen volgen: in mijn naam zullen zij boze geesten uitdrijven, in nieuwe tongen zullen zij spreken, 18 slangen zullen zij opnemen, en zelfs indien zij iets dodelijks drinken, zal het hun geen schade doen; op zieken zullen zij de handen leggen en zij zullen genezen worden.

Echter heeft niet een ieder die wonderen in Zijn naam verricht een geloof dat Christus omhelst als zaligmaker.

Mattheus 7:
21 Niet een ieder, die tot Mij zegt: Here, Here, zal het Koninkrijk der hemelen binnengaan, maar wie doet de wil mijns Vaders, die in de hemelen is. 22 Velen zullen te dien dage tot Mij zeggen: Here, Here, hebben wij niet in uw naam geprofeteerd en in uw naam boze geesten uitgedreven en in uw naam vele krachten gedaan? 23 En dan zal Ik hun openlijk zeggen: Ik heb u nooit gekend; gaat weg van Mij, gij werkers der wetteloosheid.

Hierbij geld dat we de boom aan de vruchten kunnen herkennen:

16 Aan hun vruchten zult gij hen kennen: men leest toch geen druiven van dorens of vijgen van distels? 17 Zo brengt iedere goede boom goede vruchten voort, maar de slechte boom brengt slechte vruchten voort. 18 Een goede boom kan geen slechte vruchten dragen, of een slechte boom goede vruchten dragen. 19 Iedere boom, die geen goede vrucht voortbrengt, wordt uitgehouwen en in het vuur geworpen. 20 Zo zult gij hen dan aan hun vruchten kennen.

2. Die sterke vaststelling bij zichzelven, dat er aan ons enig wonder zal gedaan worden.

Een voorbeeld hiervan is de volgende tekst:

11 En het geschiedde gedurende zijn reis naar Jeruzalem, dat Hij dwars door Samaria en Galilea trok. 12 En toen Hij een zeker dorp binnenging, kwamen Hem tien melaatse mannen tegemoet, die op een afstand bleven staan. 13 En zij verhieven hun stem en zeiden: Jezus, Meester, heb medelijden met ons! 14 En Hij zag hen aan en zeide tot hen: Gaat heen, toont u aan de priesters. En het geschiedde, terwijl zij heengingen, dat zij gereinigd werden. 15 En één van hen keerde terug, toen hij zag, dat hij genezen was, met luider stem God verheerlijkende, 16 en hij wierp zich op zijn aangezicht voor zijn voeten om Hem te danken. En dit was een Samaritaan. 17 En Jezus antwoordde en zeide: Zijn niet alle tien rein geworden? Waar zijn de negen anderen? 18 Waren er dan geen anderen om terug te keren en God eer te geven, dan deze vreemdeling? 19 En Hij zeide tot hem: Sta op, ga heen, uw geloof heeft u behouden.

Tien melaatsen geloofden dat er door Jezus een wonder aan hen zou worden verricht, hetgeen ook gebeurde. 1 van deze mannen echter bleef niet bij dat wondergeloof steken. Ook vandaag de dag gebeuren er gebedsverhoringen of genezingen waar de medische wetenschap faalt, veel meer dan wij ongelovige rationele christenen zich kunnen voorstellen. Echter, als dit niet tot gevolg heeft dat men zich tot Christus wend voor vergeving der zonden is men reddeloos verloren.

Ik probeer je posting te volgen, maar wat is nu precies je 'punt', je 'moraal van het verhaal', je 'conclusie'? Ik begrijp niet helemaal welke kant je op wilt.

M.i. wordt het wondergeloof het best verwoord in de geschiedenis van de tien melaatsen, ik zie niet goed wat je verder bedoelt. M.i. kan je niet zeggen dat het doen van goede werken 'wonderen doen' is. Alhoewel het wel een wonder is als je goede werken mag doen als vrucht op het grootste wonder!!!

Gegroet,
Pim.

Volgens Dathenus is de bijbel er duidelijk over dat gelovigen wonderen kunnen verrichten; op kranken zullen zij de handen leggen, etc. zie posting.
Dus ik vraag me af waarom er zo weinig aandacht is voor b.v. gebedsgenezing. Verwachten wij het wonder nog wel. Nee? Gebeurt het wellicht daarom niet meer?

Nog even een bijbelse instelling (de ziekenzalving) die onterecht in onbruik is geraakt:

14 Is er iemand bij u ziek? Laat hij dan de oudsten der gemeente tot zich roepen, opdat zij over hem een gebed uitspreken en hem met olie zalven in de naam des Heren. 15 En het gelovige gebed zal de lijder gezond maken, en de Here zal hem oprichten. En als hij zonden heeft gedaan, zal hem vergiffenis geschonken worden. 16 Belijdt daarom elkander uw zonden en bidt voor elkander, opdat gij genezing ontvangt. Het gebed van een rechtvaardige vermag veel, doordat er kracht aan verleend wordt.

Ik denk dat de reden dat wij niet van wonderen horen is dat instellingen zoals hierboven worden genegeerd. We weten niet wat we er mee aan moeten in onze wetenschappelijke / rationele / ongelovige westerse wereld.

Er is een geval bekend dat een predikant in een gevestigde kerk de ziekenzalving weer invoerde, omdat dit bijbels is. Toen dit gepraktiseerd werd bij een zieke vrouw, en deze inderdaad genas bleek dat de gemeenteleden niet wisten hoe ze hier op moesten reageren. Het wonder werd stelselmatig genegeerd door de ongelovige gelovigen...

Wat de reden nu precies is? Ongeloof, lauwheid, geesteloosheid, desinteresse of rationalisme? Ik denk dat deze factoren allemaal meespelen...

[Aangepast op 3/6/03 door Dathenum]

Dathenum,
Ik doe momenteel een bescheiden (godsdienstsociologisch) onderzoekje naar wondergeloof en het voorkomen van wonderen in de G.Gezindte. Kun je mee meer gegevens verstrekken over dat geval van ziekenzalving?
Stype.

Misschien mag ik jullie wijzen op mijn reactie onder Boeken, van 9 juni 12:23 uur?

Met betrekking tot ziekenzalving kun je misschien contact op nemen met Dr. Paul uit Ede, hij geeft onderandere les op de CHE en is ook predikant. Hij is ook betrokken geweest bij ziekenzalvingen.