Anemoon,
'De wet is een tuchtmeester geweest tot Christus', dat versta ik zo: de wet, beter is Tora heeft Israël als volk bewaard, dat volk is als volk in stand gehouden door de Tora. We zien dat vandaag de dag nog. Omdat zij Jezus niet zien als hun Messias blijven ze als volk in stand door de Tora. Als ze Jezus erkennen als hun Messias, is de schriftelijke Tora overbodig, die wordt dan in hun hart geschreven
ellende eerst
Met belangstelling volg ik de battle over <ellende eerst>.
Wat me opvalt is dat er een grote, bijna vanzelfsprekende bereidheid is om de theorie van de bekering, de heilsvolgorde en de stukken die nodig zijn om te weten op zo juist mogelijke manier te begrijpen, uit te leggen en ook systematisch te onderbouwen.
Uiteraard wordt men het niet over alles eens. Immers de discussie gaat soms zo ver, dat het lijkt alsof er over een specifiek vakgebied wordt gesproken. De taal wordt dan die van insiders, vakspecialisten, kenners, detaillisten. En die vinden altijd wel wat om ter discussie te stellen.
Zelf geniet ik daar wel van. Ik kan het goed volgen. Men discussieert stevig en onderbouwt stellingen met zorgvuldige citaten en verwijzingen.
Mijn vraag aan (elk van) de deelnemers is echter deze:
Ik heb de indruk dat deze discussies niet alleen op plaatsen als deze door liefhebbers en kenners worden gevoerd, maar dat de kern van deze theoretische geloofsvragen ook in kerkelijke gemeentes gespreksstof is.
Bestaat er in die situaties niet het gevaar, dat er praktische consequenties getrokken worden uit de theoretische detail-opvattingen die men heeft.
Veel mensen kunnen niet zo makkelijk theoretisch of systematisch denken.
Veel mensen hebben moeite met abstrahering, waarbij concrete zaken los van de praktijk worden besproken.
Veel mensen zijn niet in staat om dat wat ze in het geloofsleven meemaken adequaat aan anderen te verwoorden, laat staan systematisch.
Veel mensen hebben wellicht ervaringen die haaks staan op zeer uitgesproken theorieen over het geloof.
Bestaat er al met al niet het gevaar, dat als consequentie van dit soort theoretische discussies, dit in de praktijk leidt tot (al of niet uitgesproken) oordelen over mensen, die aan die discussie niet deel (kunnen) nemen en in de ogen van de kenners misschien een te eenvoudige uiting geven aan hun geloof en zich te weinig gelegen hebben laten liggen aan de theoretische eigenschappen van dat geloof?
Geloof kan immers niet altijd benaderd worden als het object van wetenschap of als dankbaar item om eindeloos over te theoretiseren. Het is voor velen ook en vooral het enige en belangrijkste houvast in het leven. Het is vooral praktijk.
Gravo
[Aangepast op 19/8/04 door gravo]
Wat me opvalt is dat er een grote, bijna vanzelfsprekende bereidheid is om de theorie van de bekering, de heilsvolgorde en de stukken die nodig zijn om te weten op zo juist mogelijke manier te begrijpen, uit te leggen en ook systematisch te onderbouwen.
Uiteraard wordt men het niet over alles eens. Immers de discussie gaat soms zo ver, dat het lijkt alsof er over een specifiek vakgebied wordt gesproken. De taal wordt dan die van insiders, vakspecialisten, kenners, detaillisten. En die vinden altijd wel wat om ter discussie te stellen.
Zelf geniet ik daar wel van. Ik kan het goed volgen. Men discussieert stevig en onderbouwt stellingen met zorgvuldige citaten en verwijzingen.
Mijn vraag aan (elk van) de deelnemers is echter deze:
Ik heb de indruk dat deze discussies niet alleen op plaatsen als deze door liefhebbers en kenners worden gevoerd, maar dat de kern van deze theoretische geloofsvragen ook in kerkelijke gemeentes gespreksstof is.
Bestaat er in die situaties niet het gevaar, dat er praktische consequenties getrokken worden uit de theoretische detail-opvattingen die men heeft.
Veel mensen kunnen niet zo makkelijk theoretisch of systematisch denken.
Veel mensen hebben moeite met abstrahering, waarbij concrete zaken los van de praktijk worden besproken.
Veel mensen zijn niet in staat om dat wat ze in het geloofsleven meemaken adequaat aan anderen te verwoorden, laat staan systematisch.
Veel mensen hebben wellicht ervaringen die haaks staan op zeer uitgesproken theorieen over het geloof.
Bestaat er al met al niet het gevaar, dat als consequentie van dit soort theoretische discussies, dit in de praktijk leidt tot (al of niet uitgesproken) oordelen over mensen, die aan die discussie niet deel (kunnen) nemen en in de ogen van de kenners misschien een te eenvoudige uiting geven aan hun geloof en zich te weinig gelegen hebben laten liggen aan de theoretische eigenschappen van dat geloof?
Geloof kan immers niet altijd benaderd worden als het object van wetenschap of als dankbaar item om eindeloos over te theoretiseren. Het is voor velen ook en vooral het enige en belangrijkste houvast in het leven. Het is vooral praktijk.
Gravo
[Aangepast op 19/8/04 door gravo]
-
Wouter
Zomaar een gedachte; ik weet het niet hoor, maar dit doet mij denken aan een catechismusvraag;Oorspronkelijk gepost door Rhodé
In reactie op de opbouwende opmerking van Gravo wil ik dit voorbeeld geven:
Ik ben tot de ontdekking gekomen dat de wet in mijn kerk een te belangrijke plaats krijgt toebedeeld, -niet in de geest van wat Paulus erover schrijft. De wet wordt voorgelezen, we stellen ons onder de tucht van de wet des Heeren, en gaan verder met de dienst. Ik lees hier dat gelovigen niet meer onder de tuchtmeester zijn en dat we alleen het geloof in Christus hebben tot zaligheid. Het voorlezen van de wet kan op zijn minst eenzijdig genoemd worden. Het zou al een hele verbetering zijn als we naast Gods wet (die heilig is en goed), ook Rom 7:6 of Rom 8:1,2 of Rom10:4 zouden lezen, anders worden er beslist verkeerde indrukken gewekt.
We zouden veel beter voor kunnen lezen: "Wie de Heere Jezus niet liefheeft, die zij een vervloeking."
[Aangepast op 19/8/04 door Rhodé]
Maar maakt deze leer geen goddeloze en zorgeloze mensen?
-
Majorca
-
Majorca