Door de jaren heen zullen filters steeds beter worden. Hoewel er aan de andere kant ook aan gewerkt zal worden filters te omzeilen.
Door de jaren heen zullen filters juist steeds slechter worden. Steeds meer porno-sites hebben niet meer in de meta-informatie van de site keywords staan met daarin woorden waarop de filter kan reageren.
Globaal gezien zijn er 3 manieren om te filteren:
1) Content Rating, beter bekend als White-list filtering: aan elke website word een code toegekend die aangeeft wélke informatie de website bevat, en of er geweld, drug, porno, etc op voorkomt. De Amerikaanse overheid is hard bezig zo'n rating-system te promoten, maar dat gaat waarschijnlijk nooit gebruikt worden. Een eenvoudige versie van white-listing is wat RD-net aanbied, nl. een website is toegankelijk of niet. Het grote voordeel van deze methode is dat het praktisch 100% safe is
2) Black-listing: sites waarvan opgegeven is dat ze verboden inhoud bevatten worden geblokt. Alhoewel dit systeem voor 99,999% waterdicht is voor gewoon surfgedrag, kan iemand die er naar op zoek is zo honderden porno-sites op zn scherm toveren zonder al te veel moeite
3) Content-Analysing: Aan de hand van informatie op de website proberen te achterhalen wát er op staat. In praktijk houd dat in dat men de tekst van de website langsgaat, en kijkt of daar woorden in voorkomen die op de verboden lijst staan. Alhoewel het tegenwoordig ook mogelijk is om foto's te analyseren, en op basis van deze analyse vast te stellen of het gaat om een porno-grafische afbeelding, is deze techniek nog veel te traag om gebruikt te worden, en daarbij is deze techniek redelijk eenvoudig voor het lapje te houden, door bv de kleur van de foto aan te passen
Kortom: filters zijn leuk, en beschermen wel ten dele, maar niet geheel. In een ouder-kind situatie is de beste handelswijze een filter te installeren, en het kind erop te wijzen dat je regelmatig de logfiles controleerd, oftewel: persoonlijk het surfgedrag van kinderen controleren. Niets werkt zo goed als sociale controle