Wie van jullie heeft wel eens de moeite genomen om een Systematic Theology (Dogmatiek) door te lezen, en wat was je favouritiet?

Daar dogmatiek mijn hobby is, heb ik er meerdere gelezen, waaronder Calvijns Instituties, Steenblok, Bavinck (gedeeltelijk), Hodge (gedeeltelijk), John Gill (gedeeltelijk) en Turretinni (gedeeltelijk), maar mijn grote favourite zijn nog steeds Wayne Grudem (ben het op veel dingen niet met hem eens, maar hij kan wel enorm goed en bijbels uitleggen), en Louis Berkhof, en natuurlijk Aquinas!

De grootste tegenvaller vond ik Donald Bloesch, die op t eerste gezicht best reformed lijkt, maar qua ideeen veel van de moderne theologie houd...

Een andere tegenvaller vond ik Kersten, hij maakt m.i. te weinig onderscheid tussen dogmatiek en bevinding, en zn boek is een ongeordend zootje, in vergelijk met andere dogmatische werken. Voorderest heb ik hem niet gelezen, dus over de echte inhoud kan ik niet oordelen...

Steenblok is er één die opvalt vanwege de praktische vragen die hij ook beantwoord, vragen die een gemiddelde dogmatiek achterwege laat. Een gemiddeld GG kerkmens wat geinteresseerd is in dogmatiek kan ik echt Steenblok aanraden. Praktisch en toch op niveau. Enige downside vind ik de vraag en antwoord vorm...

Louis Berkhof vind ik een goede gereformeerde dogmatiek hebben (btje á la Bavink, alleen minder langdradig). Zijn enige downside vind ik dat hij (net als Bavink) teveel ingaat op allerlei dwalingen die mij totaal niet boeien. Voorderest een heldere uitleg, en goed schriftuurlijk gegrond. Alleen zijn Eschatology vind ik een btje zwak.

C. Hodge's 3 delig meesterwerk is een must-read. Is goedkoop ($25 op christianbook.com) en best leesbaar, uitgebreid en toch niet saai. Enige nadeel is het quoten van lange zinnen Latijn zónder de vertaling in de voetnoot...

Calvijns instituties behoeven geen commentaar denk ik, enige nadeel vind ik de ongeorganiseerdheid ervan (in vergelijking met de andere dogmatieken).

Bavinck blijft een grootmeester. Alhoewel langdradig toch boeiend, en ook diepgaand. Ook hij quote helaas af en toe lange zinnen Latijn, en ook het gebruik van Grieks en Hebreews zónder vertaling in de voetnoot komt voor...

John Gill is een aparteling in dogmatiek land. Enerzijds een scholastische uiteenzetting, anderszijds een bevindelijke noot tussendoor. Grootste nadeel is de slechte leesbaarheid (moeilijk engels, en soms lange zinnen). Hij verschilt met de reformatie op punten van volwassendoop, en duizend jarig rijk

Wayne Grudem is ook apart. Een theoloog uit Charismatisch-Evangelische kringen, die sterk de reformatorische leer benadrukt. Zijn uitleg kenmerkt zich door een uiterst sterke fundering op bijbelteksten, die niet alleen aan het eind van het hoofdstuk worden vermeld, maar ook volledig in de tekst, en ook met toelichting. Dat hij in het boek pleit van een ruimere visie mbt het werk van de Geest (ook vandaag de dag) is niet hinderlijk (klinkt heel redelijk en bijbels gegrond), zijn uitleg van de 'leer der laatste dingen' is goed en verhelderend, alleen de amillenianistische uitgangspunt word een btje verkeerd/te simplistisch verwoord en afgekeurd. Tevens verschilt hij op het punt vd doop (volwassendoop). Zijn benadering van de beleving van het zalig worden zal menig van de Zwaag fan zeer aanspreken, ik echter kan me er niet zo in vinden.

Turretinni (tussen 1600 en 1700) is het toonbeeld van de gedachten van de reformatie. Scherp gekant tegen Rome. Een typische scholastieke en filosofische manier van verwoorden (heeft wel wat weg van Aquinas). Erg volledig in de punten die het behandeld.

Aquinas is één van mijn favouriten. Alhoewel hij vele dwalingen leert, valt anderszinds te zeggen dat hij op veel andere leerstukken enorm veel licht schijnt door zijn heldere en logische uitleg, gestaaft met schriftuurlijke en filosofische argumenten.


De volgende dogmatische werken heb ik nog niet gelezen, maar lijken me de moeite waard om aan te schaffen en te lezen, indien je er 1 van gelezen hebt, graag je mening:
1) Brakels redelijke godsdienst
2) Kuypers dogmatiek
3) Robert Raymonts dogmatiek (veel positieve, maar ook negatieve verhalen over gehoord, hij staat iig in de boekwinkel van Beeke's kerk)
4) De Systematic van Norman Geisler. Veel positiefs over gehoord, als zijnde een 2e Bavinck
5) Thomas Oden (schijnt erg eucomeen te zijn, wat ik wel kan waarderen, maar ik verwacht eigelijk ook een remonstrantse noot daar de schrijver methodist is)

Als iemand nog verdere suggesties heeft mbt dogmatische boeken, graag!

Ik heb nauwelijks recht van spreken. Maar ik gebruik Brakel als ik iets wil opzoeken. Wil ik verder zoeken omdat ik er dieper op in wil gaan, dan pak ik Bavinck.

Voor mij is de redelijke godsdienst van Brakel ook een goede dogmatiek.

Wat moderner is:
Beknopte Gereformeerde Dogmatiek van dr. J. v. Genderen en dr. W.H. Velema.

Ik heb dit niet helemaal gelezen, maar ik zoek er regelmatig wat in op.

Memento, ik lees geen dogmatieken, ik probeer er alleen maar iets in na te slaan. buiten dan de Institutie waar ik het een en ander daadwerkelijk van heb gelezen. (Ik bezit slechts Bavink, de beknopte en Calvijn). Maar ik zou het wel leuk vinden er eens 1 wat grondiger te bestuderen. Eentje van een echte puritein. Of schreven deze te taai engels?

Wat ik ook van je wil weten, hoe je te werk gaat bij het bestuderen van zo'n boek. Openslaan en voor de vuist weg lezen? Van de institutie heb ik ook een inleiding van de hand van Battles: 'Analyses of the Institutes of the Christian religion of John Calvin' Schijnt erg goed te zijn. Ik heb hem niet gebruikt.
Misschien heb je nog goeie tips bij het lezen van zo'n standaardwerk.

Op mijn verlanglijsje staat nog de Synopsis Theologiae uit eind 16e begin 17e eeuw van grote Nederlandse Godgeleerden. (Ik heb enorme spijt dat ik dat werkje een aantal(!) keren heb laten schieten)

Memento, nu maak je mij boos. Heel erg boos, zelfs, en dat is niet makkelijk.

Dogmatiek vindt ik ook interresant (waarom dat er elke keer weer nieuwe moeten komen is punt twee), maar Gill, Gill is NIET moeilijk te lezen. Van alles wat ik gelezen heeft (yes, I include Edwards, most of whose works are part of one huge body of divinity he tried to make and never finished, much like Blaise Pascal), is Gill de duidelijkste. Er zij nog best dingen in het engels wat ik niet zo heel makkelijk vindt om te lezen (Foucault, for example), maar Gill is erg, ERG! begrijpelijk. Dan moet je mischien wat langzaamer lezen.

(And, by the way, he lived at the same time as Edwards, who took much less care, he later admitted--and regretted, to make his works readable to common man).

Ok, not boos anymore, now.

I agree with cannabis

wait a moment, I AM cannabis

?

Wat ik ook van je wil weten, hoe je te werk gaat bij het bestuderen van zo'n boek. Openslaan en voor de vuist weg lezen? Van de institutie heb ik ook een inleiding van de hand van Battles: 'Analyses of the Institutes of the Christian religion of John Calvin' Schijnt erg goed te zijn. Ik heb hem niet gebruikt.
Misschien heb je nog goeie tips bij het lezen van zo'n standaardwerk.

Toen ik mijn eerste dogmatiek in handen kreeg was ik zo enthousiast dat ik m in een paar weken uithad. Maargoed, dat was Wayne Grudem's Systematic, en die schrijft redelijk eenvoudig.

Maar hoe je een boek leest is afhankelijk van hoe het geschreven is. Bv. Turretini is erg filosofisch en droog en saai, weinig mensen die die achter elkaar uitlezen. Maar mn de modernere Amerikaanse Systematic's kenmerken zich door een wat leesbaardere schrijfstijl en meer praktische zaken tussendoor (mn Grudem en Reymont).

Maar een ieder die zich erin wil verdiepen: Koop Reymont, Louis Berkhof, of Grudem, en begin bij hoofdstuk 1.

Op mijn verlanglijsje staat nog de Synopsis Theologiae uit eind 16e begin 17e eeuw van grote Nederlandse Godgeleerden. (Ik heb enorme spijt dat ik dat werkje een aantal(!) keren heb laten schieten)

Klinkt heel erg interessant! Is dat werk nog ergens te koop?

Dogmatiek vindt ik ook interresant (waarom dat er elke keer weer nieuwe moeten komen is punt twee), maar Gill, Gill is NIET moeilijk te lezen. Van alles wat ik gelezen heeft (yes, I include Edwards, most of whose works are part of one huge body of divinity he tried to make and never finished, much like Blaise Pascal), is Gill de duidelijkste

2 redenen waarom ik Gill als moeilijk leesbaar bestempel:
1) Ik zelf ben alleen bekend met IT engels, filosofisch engels, en theologisch engels van de laatste 200 jaar. Gill gebruikt nogal wat woorden die ik bij andere engelse schrijvers niet tegenkom en daarom niet ken. Dat ik Edwards goed kan volgen, die qua stijl veel moeilijker is, komt omdat hij meer filosofische woorden bezigd, waar ik redelijk in thuis ben
2) Ik ben dislectisch, en Gill heeft veel enorm lange zinnen

[Aangepast op 3/2/04 door memento]

Dag allemaal,

Om ook een duit in het zakje te doen. Ik heb er nog steeds les in, HBO theologie. Ik lees niet zomaar een hele dogmatiek achter elkaar uit. Tenminste meestal niet. Je gaat in verschillende vakken door de dogmatiek heen:

• - inleiding systematische theologie
  - Godsleer
  - Christologie
  - Pneumatologie
  - Ecclesiologie
  - Soteriologie
  - Eschatologie
  - Kosmologie
  - Bibliologie

Een dogmatiek die ik vrijwel geheel doorgewerkt heb is die van Dr. H. Berkhof “Christelijk geloofâ€

Ik ga nu beginnen aan 'The systematic theology of John Brown of Haddington' Puritein, en Schot en 18e eeuwer. Ik ben benieuwd. Kent iemand het boek?

Bovendien, Memento, is het ook interessant om het een en ander te lezen van Richard A. Muller: Post Reformation Reformed Dogmatics, in 4 delen uitgekomen, en bestudeert voornamelijk de reformatorisch scholastiek (a.o. Voetius). Ken je misschien ook August Lecerf, 'an introduction to Reformed Dogmatics?'.

hartelijke groet

Yes, I have some of his works, one of the first editions. Good stuff. But how do you make a scottish puritan?! I thought he was quite presbyterian. Furthermore, remember the marrow controversy as you read brown. Finally, there have been a wackload of john browns in scotland that were preachers in the 1700s and 1800s--just check the Dictionary of English Biography. Come to think of it, we may be discussing different john browns. E.g. John Owen had more than ten contemporary english puritan preachers with the exact same name, some of whom also had their DD's.

greetings from endor
cannabis

Bij mij heet elke Engelsman die reformatorisch is een puritein, Cannabis. Deze John Brown leefde van 1722 tot 1789. Hij was aangesloten bij de Seceders en is later in een volgende scheiding meegegaan met de kerk van de gebroeders Erskine: hij behoorde bij de Antiburghers. Je hebt gelijk dat het dan eigenlijk geen puritein meer is, maar hij is wel een Schot! En dat is ook een begrip.

Beste theoloog,

Mijn handelwijze bij dogmatische studies is als volgt (misschien is het goed om daarbij op te merken dat ik geen theologische scholing volg of heb gevolgd, en ik al mn kennis opdoe en opgedaan hebt door lezen):

Mijn uitgangspunten zijn redelijk traditioneel, en zéker van vóór de verlichting. Barth, Kant, Schleimacher*, etc staan niet op mijn favouritenlijstje. Ik zoek dus geen dogmatiek vanuit relegie (de ervaring van mensen over en van God, zoals Kant), en ook niet vanuit de openbaring zoals Barth graag doet (ik krijg het idee als ik Barth lees dat hij openbaring als subjectief ziet), maar liever vanuit de Schrift als de objectieve openbaring van God.

Theologie begint bij God (en dus niet bij Christus). Hierbij hou ik de leer van vroeg-Christelijke kerk mbt het wezen en handelen van God, zonder dat ik in de dwaling van Edwards probeer te vallen. God de Vader is Degene die alles bedenkt, God de Zoon is Degene die alles uitvoert, God de Geest is Degene die het uitgevoerde toepast. Het is niet Christus die gezag geeft aan het OT, maar de Vader die het nodig achte een wereld te scheppen, de mens een vrije keuze te geven (in het paradijs), en ook heeft bedacht dat Hij hen wilde redden daar Hij wist dat zij zouden vallen. Ik lees daarom in de Schrift de weg van het heilsplan voor de uitverkorenen, en de weg van verderving voor de verworpenen, met als hoogste doel niet des mensen zaligheid, maar Gods eer.

De methode die je stelt, nl. 'exegese, bijbelse theologie, dogmageschiedenis, dogmatiek en praktische theologie' inclusief de opmerking over steeds weer nodig deel ik niet. Op dit punt neig ik meer naar het RK systeem waarin traditie (mbt dogma's) een grote rol speelt. Ik wil daarbij niet zo extreem zijn om te stellen dat dogma's heilig zijn ofzo, alleen dat mijn werkwijze (en dat is ook praktisch de werkwijze van elke theoloog, of hij/zij dat nu toegeeft of niet (een mens is niet in staat objectief te zijn)) is dat je vanuit de dogmatiek de Schrift uitlegd. Dogmatiek is nl. niets anders dan de Schrift in zijn compleetheid uitleggen en daar de nodige filosofische consequenties aan verbinden. Ik zie een dogmatische Schriftuitleg dus als een Schriftuitleg waarbij een gedeelte verklaard word vanuit het geheel. Onderzoek naar de juistheid van een dogma vind bij mij dus altijd plaats binnen het geheel van de dogmatiek, ik zal dus nooit het geheel van mn dogmatische stelsel in twijfel trekken.

Als ik het goed begrijp stel jij liever Christus en Zijn verlossng als uitgangspunt (waardoor de verlossing centraal komt te staan), terwijl door God en Zijn raadsplan als uitgangspunt te nemen Gods eer centraal komt te staan. Beiden hebben hun voor en tegens. Het grote gevaar van mijn werkwijze is dat je verzand in een stelsel waarin een pratisch determinisme gaat overheersen, terwijl het gevaar van jouw uitgangspunt is dat de mens erg centraal komt te staan, waardoor activisme ontstaat.

Ik hoop dat ik zo een btje heb aangegeven hoe ik dogmatiek zie. Als je vragen hebt wil ik die graag beantwoorden (ik denk dat het odnerwerp te breed is om in één post goed te verwoorden).

-----------
PS> *Ik heb niet echt veel gelezen van Barth, Kant, etc, dus het kan zijn dat ik niet geheel correct ben ik mn uitspraken over hen.

[Aangepast op 11/2/04 door memento]

Het is geen dogmatiek; toch heeft het werk van Thomas Boston over het genadeverbond wel een duidelijk dogmatische insteek, gecombineerd met een praktische toon en in alles overvloedig onderbouwd met Schriftplaatsen.

Wel vaker positieve dingen over gehoord. Staat op mn to-buy lijstje Weet je toevallig de volledige (Engelse) titel?

Richard A. Muller: Post Reformation Reformed Dogmatics, in 4 delen uitgekomen, en bestudeert voornamelijk de reformatorisch scholastiek (a.o. Voetius). Ken je misschien ook August Lecerf, 'an introduction to Reformed Dogmatics?'

Voor zover ik gezien hebt behandeld Muller alleen de leer van de openbaring, en de leer aangaande God. Daarbij let de hoge prijs me ($85,- en dan nog 20% verzkosten) me de boeken aan te schaffen. Dat hij zich richt op de reformatorische scholastiek vind ik wel zeer positief.

De naam Lecerf zegt me niet echt veel. Voor zover ik weet was het een neo-calvinist van het zelfde kaliber als Kuyper hier in Nederland. Dus goed om te lezen, maar pas op voor de neo-trekjes.