Als kind zag ik de zondag best wel anders dan later.
Ik ben benieuwd: hoe ervoeren jullie de zondag door de jaren heen.

Voor mij was de zondag als kind best zwaar. De twee lange diensten maakten dat ik bijna elke zondagavond moest spugen. De ernst van de preken gaf me een gevoel dat het nooit goed zou komen met mij. Pas later is dat veranderd, maar nog altijd ervaar ik de zondag niet echt als een zware dag. Voelt als hard werken, een kerkdienst bijwonen. Dus nu waardeer ik de rust van de zondag (tussendoor) veel meer dan vroeger.

Mijn moeder gingen altijd naar bed op zondagmiddag.
Mijn vader zat in zijn stoel krantjes te lezen.

Ik wilde dat anders doen als moeder. Dus ging ik bijbelwerkjes doen met mijn kids. En veel voorlezen.
Die tijd was zo fijn. Nu zijn ze volwassen. En moet je weer een nieuwe modus vinden.

Ik ervoer het als een nare dag en ik vind het nog steeds met stip de minst fijne dag van de week. Blij als het weer maandagochtend is.

Waarom ervaar jij het als de minst fijne dag? Volgens mij doe je dan echt wat verkeerd. Ik vind het een heerlijke dag, bijna een wekelijkse feestdag.

Eens met merel. Het idee is dat het een wekelijkse feestdag zou 'moeten' zijn. Dat vind ik toch wel schokkend. Ik vind en vond het altijd een plezierige dag. Ik werk dan niet (of er moet iets héél uitzonderlijks zijn). Er is ruimte voor kerkdiensten en ontmoeting met anderen. Soms is er wat meer tijd om te zingen dan door de weeks.

De enige haast is er om op tijd in de kerk te zijn. Dat vind ik heerlijk op zo'n dag.

Hoe komt het dat je ontevreden bent met jouw zondagen?

merel schreef: ↑02 sep 2025, 14:35 Waarom ervaar jij het als de minst fijne dag? Volgens mij doe je dan echt wat verkeerd. Ik vind het een heerlijke dag, bijna een wekelijkse feestdag.

Hier ook zo. Eigenlijk ook altijd zo beleefd op mijn puberteit na.

Als kind geen problemen mee, vrij lang gepuberd toen was ik niet echt gemotiveerd zeg maar, hoewel het altijd wel familie en vriendbezoek betekende, dat was dan wel weer leuk en rond m'n 30ste is het langzaam aan mijn beste dag van de week geworden, althans, als ik op m'n plek ben.

De zondag was altijd wel leuk. Op ons boerenbedrijf was de zondag ook niet saai. En mijn ouders waren ook verre van wettisch. Buiten spelen, voetballen, wandelen of fietsen. Onze oma woonde ook op het zelfde erf, daar was altijd de deur open.

Goede herinneringen aan de zondag.

Ik heb ook goede herinneringen aan de zondagen. Ben nu ook altijd weer blij als het zondag is. Echt een zegen, zo'n 'dag van afzondering'.


Herken wel wat Marijn_M zegt...nu de kinderen volwassen zijn moet je daar opnieuw een weg in vinden.

Wij hadden rustige zondagen met alleen de kerkgang en zondagsschool.

Niet koffiedrinken bij familie terwijl de andere neefjes en nichtjes dat wel deden. Dat vonden wij toen wij klein waren erg jammer.

We speelden binnen of in de achtertuin en ik heb ook uren in de geparkeerde auto doorgebracht. Dan speelden we dat we op reis waren.

Het was toen ook rustig op straat. Ik heb het idee dat ook refo's er nu meer op uit trekken.

Na de kerk hadden we meestal gebak. Middageten was soep die moeder zaterdags al had gemaakt. 's Avonds aten we eigenlijk nooit aan tafel. Gewoon een broodje uit het vuistje en dan naar de kerk.

De zondag was en is voor ons een dag van rust. Als kind genoot ik ervan dat iedereen thuis was en het lekkers na de diensten. Los van het de christelijke waarde van de rustdag denk ik dat het heel goed is om als gezin een dagje rust te houden. De zaterdagen vullen zich snel met allerlei afspraken.

Bourdon16 schreef: ↑02 sep 2025, 21:26 Wij hadden rustige zondagen met alleen de kerkgang en zondagsschool.

Niet koffiedrinken bij familie terwijl de andere neefjes en nichtjes dat wel deden. Dat vonden wij toen wij klein waren erg jammer.

We speelden binnen of in de achtertuin en ik heb ook uren in de geparkeerde auto doorgebracht. Dan speelden we dat we op reis waren.

Het was toen ook rustig op straat. Ik heb het idee dat ook refo's er nu meer op uit trekken.

Na de kerk hadden we meestal gebak. Middageten was soep die moeder zaterdags al had gemaakt. 's Avonds aten we eigenlijk nooit aan tafel. Gewoon een broodje uit het vuistje en dan naar de kerk.

Ik vind dit toch wel een beetje pijnlijk. Vooral dat je niet buiten kunt spelen. Daar heb ik na de kleuterschool nooit plezier in beleefd, maar voor het gemiddelde jonge kind is dat wel fijn.

Wij speelden ook binnen of in de achtertuin.
Dat is toch geen probleem?

Als mijn kinderen niet buiten hadden kunnen spelen zou voor hen de zondag ook een nare dag zijn geweest.

Ik ken gezinnen waar de kinderen op zondag niet buiten mogen zijn (op de kerkgang na), dan duurt de zondag toch wel lang voor hen, denk ik.