Wat is jouw allereerste kerkherinnering?

Marijn_M schreef: ↑01 sep 2025, 20:14 Wat is jouw allereerste kerkherinnering?

Die van mij: sterren! Ik herinner me niets van de dienst zelf. Maar wel van buiten omhoog kijken, dat het donker was en ik allemaal sterren zag. Ik was denk ik 3 of 4.

Nou ik mijn lamswollen knickerbocker. Als ik er nog aan terug denk krijg ik accuut weer kriebels.

De begrafenis van mijn opa, en later mijn oma. De rouwdiensten werden toenmaals nog vaak in het huis gehouden. We hadden twee huizen vol die via een microfoon met elkaar verbonden waren.
Ik zie ds. M. Blok nog voor de katheder staan. Ik herinner me dat ik voor mezelf dacht: Ik ga nu heel goed luisteren.
Wat ik onthouden heb (ik was net 6 jaar) was het woordje 'bepaald'. Ik vroeg me af wat dit te betekenen had. En daar ben te zijner tijd wel achter gekomen.

De gladgelakte kerkbanken met(in ons geval) de fluwelen kussens die daar mooi overheen konden schuiven.
Mij vader die ouderling was. Een keer was mijn moeder er niet en moest ik bij mijn broer en schoonzus in de bank gaan zitten. Maar omdat mijn vader dus ouderling was en vroeg, zat ik al in het bankje, alleen een bankje te ver naar voren. Toen kwamen er 'vreemden' naast me zitten! (ik kende ze wel van gezicht maar die man was eng want die had een ziekte en zijn mond hing open) Heel eng, en toen ging ik op mijn knietjes kijken naar het bankje erachter. Gelukkig mocht ik toen nog van plaats wisselen( want dat zou ik natuurlijk nooit uit mezelf doen).

Als er sneeuw lag met mijn vader mee op de slee naar de kerk! Het was een kwartier lopen; ik was 3 jaar.

Later deden we met sneeuw/ijs wel sokken over onze schoenen ivm gladheid. We gingen altijd lopen, weer of geen weer. Kan me niet heugen dat we ooit met de auto gingen.

Verder stond er een zwarte ronde kolen kachel voorin de kerk. Heel warm als je daar in de buurt zat.
Mijn moeder zei: als je niet stilzit moet je in de consistorie zitten.
Ik dacht dat die kachel de consistorie was...en of ik stil zat!
Het volgende verhaal gaat:
Mijn zus zat een keer op een stoel naast de kachel en begon halverwege de dienst hard te huilen omdat het zo warm was.. bleek dat de ene poot van de stoel al wat zwart begon te blakeren. (Maar het verhaal is door de jaren heen misschien ook wat zwartgeblakerd...)

Verder als mijn moeder thuis bleef om op te passen (er was geen crèche) zat ik bij mijn vader in de kerkenraadsbank.
Daar lag een zwart leren kussen (op de plek van Bart Roest) met paardenhaar erin. Het leer was wat versleten en er piepten hier en daar paardenharen door. Als ik naast mijn vader zat moest ik op dat kussen zitten. Dat haar prikte de hele dienst in mijn beentjes. Het was erg moeilijk om dan lang stil te zitten.

Een keer toen mijn moeder lang met iemand stond te praten bij de kerk en ik aan haar hand me stond te vervelen voelde ik in haar jaszak of er soms nog een snoepje inzat.
Een perpermuntbal!
Ik stak hem in mijn mond maar spuugde hem snel weer uit..het was een mottenbal...

Vanaf de galerij naar beneden kijken. En dan maar tellen. Hoeveel mensen er in een bank pasten. Hoeveel lege plekken er waren. Hoeveel hoedjes. Noem maar op.
De glas-in-lood-ramen.
De mouw van de jas van mijn vader, want daar kon je met je wang zo lekker tegenaan knuffelen.

Zita schreef:Vanaf de galerij naar beneden kijken. En dan maar tellen. Hoeveel mensen er in een bank pasten. Hoeveel lege plekken er waren. Hoeveel hoedjes. Noem maar op.
De glas-in-lood-ramen.
De mouw van de jas van mijn vader, want daar kon je met je wang zo lekker tegenaan knuffelen.

Een geliefde bezigheid van mij: alle enen tellen op het psalmbord, alle tweeën, enz. En daarna alle cijfers tellen en kijken of het klopt. En als het niet klopt weer opnieuw...

We zaten helemaal vooraan in een grote kerk. Als je thuis kwam, was het altijd spannend of je wel stil gezeten had. Ik hoopte altijd zo dat ik wat kon begrijpen van de preek, maar het was zo moeilijk. Verder eindeloos rondkijken. En opschrikken als de dominee snel en hard begon te preken en heel hard op de Bijbel sloeg.

Ik weet niet of het mijn aller eerste herinnering is maar wat ik me herinner is een grote oude kerk stampvol gepakt met mensen. Iedereen had vaste plekken maar wij konden niet allemaal in de bank erbij. Als een van de oudsten stond ik vaak in de hal te wachten tot het lichtje groen werd en je een lege plek kon opzoeken. Ik werd ook wel vaak eerder meegenomen door anderen. Wi’ em nog wel ‘n plekkien.
Dus ik zat vaak ook her en der verspreid bij allerlei andere gezinnen.

Wat ik me verder nog herinner is de grote grijze microfoon die de dominee met een koord om zijn nek deed en dan op zijn heel eigen wijze het votum uitsprak… ik hoor het hem nog zo zeggen…

Oh en verder, m’n opa was diaken, die gingen mijn oudere zus en jongere broertje altijd ophalen. Stonden we buiten de consistorie op de stoep te wachten, van klein naar groot, wachtend tot uit de groep zwart gejaste heren onze opa naar buiten kwam. Vaak kwam de dominee als een van de eersten naar buiten en kregen dan altijd een hand van hem op ons hoofd. Kinders… zei hij dan.

Ik kan me er erg weinig van herinneren.

Ik zat zo ontzettend slecht stil dat mensen voor en achter ons mijn moeder vaak aanspraken dat ik beter stil moest zitten (en ik thuis een vermaning kreeg). Verder herinner ik me de versieringen op het orgel (de doortocht door de rode zee). En een gastpredikant die zo hard sloeg en riep of met de kanseldeur klapte dat mijn vader er wakker van werd.

Wat leuk om dit zo te lezen.
Mijn eerste herinneringen dateren van zo rond 2000. De oude kerk zat toen zo vol dat je soms in een zaal achter de kansel zat en je via een spiegel de dominee kon zien. Later kwam de scheuring en gingen we een nieuwe kerk bouwen. Als kind maak je dan vooral allerlei ongenuanceerde denkbeelden over 'hun', dat is gelukkig wel wat recht getrokken.

Mijn vader ging doordeweeks nogal eens over kerkmuren heen kerken. Ik herinner me een dienst in de OGG (in Ederveen of Overberg) waar ds Smits voorging. Het was zo vol dat de mensen moesten staan. Ik kreeg van de koster een emmer die hij omgekeerd neerzette: zit jij daar maar op.
Daar zat ik dan, tussen de preekstoel en een portaaltje waar ook mensen ook stonden.

Viering van het Kerstfeest door de zondagschool. Ik hoorde een vrouw praten door de luidspreker die vlak bij hing en ik snapte niet waar die stem nu vandaan kwam.

Posthoorn schreef: ↑02 sep 2025, 10:42 Viering van het Kerstfeest door de zondagschool. Ik hoorde een vrouw praten door de luidspreker die vlak bij hing en ik snapte niet waar die stem nu vandaan kwam.

Wij zaten in 'die grote kerk' , de Noorderkerk in Rijssen.
Net onder de 'grote hangzolder'.
Op een hoek, waar een andere rij banken begon, zat een luidspreker aan de wand.
Daar hoorden we de dominee.
Ik had als kind de neiging om naar dat ding te kijken
De dominee zag je immers nauwelijks...