Ad Anker schreef: ↑22 feb 2025, 17:11 ...

Vallen onder het recht betekent het radicaal wegcijferen van jezelf én tegelijkertijd en radicaal geloven in de volkomen verlossing van onze zonde door de verdienste van de Zaligmaker. Het volgen van Christus is God liefhebben boven alles, dat kan ook niet anders, en de naaste als jezelf. En dat laatste impliceert dat je niet met een vergrootglas dwalingen detecteert bij de ander maar gelovig aanvaardt dat de ander in zijn mening en ideeën Hem wil volgen.

Er zijn christenen in onze dagen die menen te mogen oordelen. Terwijl de Heere Jezus in Zijn onderwijs daar heel duidelijk in is. Oordeelt niet...

...

Wat gedachten over wat hier geschreven is:

Vallen onder het recht betekent wel het wegcijferen van jezelf maar geloven in een volkomen verlossing van onze zonden hoort daar niet bij. Dat is een weldaad dat van God wordt gegeven. En verder, omdat er zoveel schijnchristenen zijn is het verstandig om meningen en ideeën te onderzoeken.

Over de woorden 'oordeelt niet' schrijft de kantekenaars het volgende: Namelijk lichtvaardiglijk of verkeerdelijk, uit haat, nijdigheid of ongegronde achterdocht. Anders is een oprecht oordeel van zaken waarvan men oprechte kennis heeft, als het tot een goed einde geschiedt, zo in het gericht als daarbuiten, niet alleen geoorloofd, maar ook geboden.

En ... Oordeelt niet naar het aanzien, maar oordeelt een rechtvaardig oordeel.

Ik popel om te reageren, alleen wordt het een beetje topicvervuiling om het in de draad 'Amerika'
te hebben over de kernboodschap van de Bijbel en over het toevallen van het recht. Misschien kan er wat afgesplitst worden? Er is vast al wel een bestaand topic over het toevallen van het recht en het functioneren ervan in de prediking (toevoeging: bij de zoekfunctie vind ik inderdaad meerdere topics hierover).

KDD schreef: ↑23 feb 2025, 00:50

Ad Anker schreef: ↑22 feb 2025, 17:11 ...

Vallen onder het recht betekent het radicaal wegcijferen van jezelf én tegelijkertijd en radicaal geloven in de volkomen verlossing van onze zonde door de verdienste van de Zaligmaker. Het volgen van Christus is God liefhebben boven alles, dat kan ook niet anders, en de naaste als jezelf. En dat laatste impliceert dat je niet met een vergrootglas dwalingen detecteert bij de ander maar gelovig aanvaardt dat de ander in zijn mening en ideeën Hem wil volgen.

Er zijn christenen in onze dagen die menen te mogen oordelen. Terwijl de Heere Jezus in Zijn onderwijs daar heel duidelijk in is. Oordeelt niet...

...

Wat gedachten over wat hier geschreven is:

Vallen onder het recht betekent wel het wegcijferen van jezelf maar geloven in een volkomen verlossing van onze zonden hoort daar niet bij. Dat is een weldaad dat van God wordt gegeven. En verder, omdat er zoveel schijnchristenen zijn is het verstandig om meningen en ideeën te onderzoeken.

Over de woorden 'oordeelt niet' schrijft de kantekenaars het volgende: Namelijk lichtvaardiglijk of verkeerdelijk, uit haat, nijdigheid of ongegronde achterdocht. Anders is een oprecht oordeel van zaken waarvan men oprechte kennis heeft, als het tot een goed einde geschiedt, zo in het gericht als daarbuiten, niet alleen geoorloofd, maar ook geboden.

En ... Oordeelt niet naar het aanzien, maar oordeelt een rechtvaardig oordeel.

Een interessant thema waar denk ik veel gedachten en ook misverstanden over bestaan. Ik denk dat voor beide standpunten wat te zeggen valt. Zoals Ad Anker het verwoordt hoor ik het eigenlijk nooit (nl.dat de verzekering van de volkomen verzoening hoort bij het toevallen van Gods recht). Zoals ik het altijd hoor: dan is het recht als de Heere me voorbij gaat. Hij mag dan doen met me wat Hij wil.

Tegelijk: de zaligheid van Gods volk is juist verbonden aan Gods recht. Bij uitstek. Daar ligt misschien in de beleving een muur, maar ook de wijdst mogelijke poort. Het kan niet losgekoppeld worden. Genade door recht. Ik ben benieuwd Ad, hoe je tot je uitspraak (wellicht ondervinding?), komt.

Jesaja 1 27 (86) Sion zal (87) door recht (88) verlost worden, en haar (89) wederkerenden door (90) gerechtigheid.

86 Dat is, de Joden, of de stam van Juda, en met name die van Jeruzalem, wonende op en omtrent den berg Sion.
87 Dat is, door de gerechtigheid Gods; dewijl het recht is bij God, verdrukking te vergelden dengenen die anderen verdrukken. Zie 2 Thess. 1:6. verwijsteksten
88 Te weten uit de Babylonische gevangenis; of van de bovenverhaalde straffen. Versta dit wijders van de geestelijke verlossing door Christus, die ook door Gods gerechtigheid geschied is.
89 Of: bekeerden, te weten tot God, of: wederkerenden, te weten uit de Babylonische gevangenis.
90 Versta hier de gerechtigheid Gods, dat is, Zijn waarheid en trouw, dewijl Hij zulks om Christus’ wil beloofd heeft, en het derhalve billijk is dat Hij het doet.

https://www.digibron.nl/viewer/collecti ... 001_CID001
Ik denk dat dit precies weergeeft hoe ik het wil bedoelen.
KDD zegt dat toevallen wel het wegcijferen van jezelf betekent. Echter, dat is remonstrants, alsof het los verkrijgbaar is. Ik cijfer me weg en later komt de Heere met Zijn weldaad. Nee, zo is het niet. De tollenaar ging gerechtvaardigd naar zijn huis, de kamerling reisde zijn weg met blijdschap.

Ds. Den Boer labelt het nogal negatief. Waar het om gaat, is dat een mens waarlijk zondaar voor God wordt, zonder nog iets van zichzelf te verwachten. Dat is een Bijbelse 'voorwaarde' voor de vergeving, een voorwaarde overigens die je niet zelf kunt bewerken. Maar dán ook volgt het moment waarop God Zijn ontferming bewijst. Dat gaat bij de een met meer verzekering gepaard dan bij de ander.

kun je ook onwaarlijk zondara voor God worden?

Ter aanvulling op mijn voorgaande post: "Zo dan hun onbesneden hart gebogen wordt en zij dan aan de straf hunner ongerechtigheid een welgevallen hebben, dan zal Ik gedenken aan Mijn verbond met Jakob, en ook aan Mijn verbond met Izak en ook aan Mijn verbond met Abraham zal Ik gedenken."
Op spotachtige vragen geef ik geen antwoord.

Posthoorn schreef: ↑24 feb 2025, 09:12 Ds. Den Boer labelt het nogal negatief. Waar het om gaat, is dat een mens waarlijk zondaar voor God wordt, zonder nog iets van zichzelf te verwachten. Dat is een Bijbelse 'voorwaarde' voor de vergeving, een voorwaarde overigens die je niet zelf kunt bewerken. Maar dán ook volgt het moment waarop God Zijn ontferming bewijst. Dat gaat bij de een met meer verzekering gepaard dan bij de ander.

Eigenlijk zeg je hetzelfde, al zie je bij ds. Den Boer iets negatiefs. Ik denk dat ik dat wel begrijp, ds. Den Boer zet iets tegenover die twee verklaringen.
Als ik het goed begrijp zeg jij: Die voorwaarde is Bijbels en is tegelijkertijd onlosmakelijk verbonden aan Gods ontferming, die bewezen wordt aan die zondaar. Vervolgens is trap en mate van verzekering onderscheiden.

Ik ben het daar wel mee eens.

Melanchton en Luther zien berouw/boetvaardigheid als voorwaarde voor het geloof, ik vraag me altijd of dit hetzelfde is als zondaar voor God worden.

John Preston, schreef er een heel boekje over: verootmoediging, ook al geeft hij aan het einde aan dat het voorwaarde is.

Bij vallen onder het recht Gods, denk ik toch meer aan een uitgebreidere ervaring, die vereist wordt, die niet duidelijk in de Bijbel te vinden is.

Ik denk dat het Bijbelse is om aan te geven dat Christus voor een ieder die geloofd heeft voldaan aan het recht Gods.

En belijden dat je de genade niet verdient, en dat je het oordeel wel verdient, zoals bijv. DL hoofdstuk 1 artikel 1 verwoordt.

was niet spotachtig bedoelt. Of je bent zondaar voor God, of je bent het niet, trap en mate onderscheiden, alles vanuit de verdienste, gerechtigheid en inlijving van/met Christus.
Dat er tijdsverschil in beleving is, kan, echter is geen volkomen stappenplan.

Posthoorn schreef: ↑24 feb 2025, 09:12 Dat is een Bijbelse 'voorwaarde' voor de vergeving, een voorwaarde overigens die je niet zelf kunt bewerken. Maar dán ook volgt het moment waarop God Zijn ontferming bewijst. Dat gaat bij de een met meer verzekering gepaard dan bij de ander.

Dit ben ik wel met je eens maar wel met de kantekening dat dit niet iets als een definieerbaar iets is. Niet als zijnde, nu heb ik aan deze "voorwaarde" voldaan, nu verwacht ik niks meer van mijzelf, nu ben ik het recht toegevallen.
Maar dit zal een "als-vanzelf-proces" zijn.

Bertiel schreef: ↑24 feb 2025, 09:19 was niet spotachtig bedoelt. Of je bent zondaar voor God, of je bent het niet, trap en mate onderscheiden, alles vanuit de verdienste, gerechtigheid en inlijving van/met Christus.
Dat er tijdsverschil in beleving is, kan, echter is geen volkomen stappenplan.

Ik zie niemand hier een ‘volkomen’ stappenplan promoten. Het lijkt dat erop dat je regelmatig reageert met een soort allergie en daardoor zaken leest die niet gezegd worden. De post van @Posthoorn is m.i. Bijbels. Daarom begrijp ik jouw reactie niet.

Ad Anker schreef: ↑24 feb 2025, 09:17

Posthoorn schreef: ↑24 feb 2025, 09:12 Ds. Den Boer labelt het nogal negatief. Waar het om gaat, is dat een mens waarlijk zondaar voor God wordt, zonder nog iets van zichzelf te verwachten. Dat is een Bijbelse 'voorwaarde' voor de vergeving, een voorwaarde overigens die je niet zelf kunt bewerken. Maar dán ook volgt het moment waarop God Zijn ontferming bewijst. Dat gaat bij de een met meer verzekering gepaard dan bij de ander.

Eigenlijk zeg je hetzelfde, al zie je bij ds. Den Boer iets negatiefs. Ik denk dat ik dat wel begrijp, ds. Den Boer zet iets tegenover die twee verklaringen.
Als ik het goed begrijp zeg jij: Die voorwaarde is Bijbels en is tegelijkertijd onlosmakelijk verbonden aan Gods ontferming, die bewezen wordt aan die zondaar. Vervolgens is trap en mate van verzekering onderscheiden.

Ik ben het daar wel mee eens.

Psalm 130