Waar vinden we Bijbelse aanknopingspunten om in het politieke bestel ons actief in te zetten, in de breedte van de onderwerpen en in alle ‘lagen’ (gemeente, provincie, EK en TK, EU), of zijn er juist argumenten om dat niet te doen?
Dit naar aanleiding van de volgende discussie hier op RF in een ander topic:
Ik zie een inhoudelijke bijdrage graag tegemoet!Maanenschijn schreef:Het kan inderdaad wel meer woorden gebruiken.Herman schreef:Sjonge. Dat is dan wel weer jammer dat ik zo'n direct en definitief antwoord krijg voorgeschoteld.Maanenschijn schreef: ↑16 mar 2024, 11:50Nee.Herman schreef: En, is dit acteren van de SGP een valide reden om mijn lidmaatschap van de SGP definitief op te zeggen?
Een lidmaatschap opzeggen op basis van een enkel (of aantal) ongelukkige acties of debatten lijkt mij geen goede reden. Als je er van overtuigd bent dat de SGP zich binnen ons staatsbestel nuttig maakt en een gereformeerd geluid in de politiek belangrijk is (in alle politieke gremia), dan gewoon lid blijven.
Je stipte al wel een ander belangrijk punt aan. Horen christenen zich actief te bemoeien met politiek? In veel landen is dat niet gebruikelijk. Wel dat personen in de persoonlijke sfeer christen zijn, maar daar niet aan refereren in hun bijdragen. Voor het goede begrip: ik bedoel met christenen degene die de drie Sola’s onderschrijven.
In Baptistenkringen (Oost Europa) is het vrijwel ondenkbaar dat er christelijke politiek wordt bedreven. Ook in veel andere landen is veel meer de gedachte dat een christen zich onderwerpt aan de wettige overheid, welke bestuursvorm dat dan ook heeft. Het is (vind ik) best de moeite waard om dit in een apart topic wat te bediscussiëren.
Ik heb nu geen gelegenheid daar een aanzet voor te geven, maar wie weet, volgende week, als ik me zit te vervelen tijdens een politieke vergadering .