Wat is actuele prediking?

[DDD]

Alle ware geloovige kunnen en moeten van hunne volharding en zaligheid verzekerd zijn, zonder eene bizondere openbaring. Want de Heilige Geest betuigt met onzen Geest, dat wij kinderen Gods zijn, Rom. 8. En dit getuigenis des Heiligen Geestes is niet extraordinair en bizonder, gelijk de geestdrijvers, Papisten, en Remonstranten droomen; maar ordinair en allen uitverkorenen gemeen.
Want de Heilige Geest werkt het geloof in de uitverkorenen, door de ordinaire predikatie des Woords, en door datzelve geloof betuigt Hij onzen geest, dat wij kinderen Gods zijn. Als, bij exempel, God
beveelt in zijn Woord, dat wij gelooven, belooft Hij, dat wij dan zalig zullen worden; nu, door dat bevel, en door die belofte, zoo dikwijls herhaald, is Hij krachtig in de harten der uitverkorenen, en
werkt in hen het geloof, zoodat zij waarlijk zeggen mogen, dat zij in den Heere Jezus gelooven. Hieruit besluiten zij onfeilbaarlijk aldus. Die in den Heere Jezus gelooft, die zal zalig worden. Ik
geloof waarlijk in den Heere Jezus. Derhalve, zoo zal ik zalig worden. Dat is dan niet eenige bizondere openbaring, waardoor alleen sommige geloovigen op extraordinaire wijze, van hunne volharding
verzekerd zijn, maar de ordinaire wijze, die de H. Geest in het geloof te geven, en datzelve in alle uitverkorene te bewaren, gewoonlijk gebruikt.

Goed lezen: Alle ware gelovigen kunnen en moeten van hun volharding en zaligheid verzekerd zijn, zonder een bijzondere openbaring. Het gaat hier dus over gelovigen die niet bang behoeven te zijn dat ze af zullen vallen en dus niet uitverkoren blijken te zijn. Dáár gaat het hierover.

Precies. Daar hebben we het ook de hele tijd al over. Alleen lees jij in allerlei teksten, inclusief de DL een soort bijzonder moment in waarvan je je bewust moet zijn voordat je in die categorie valt. Op die manier laat je de tekst buikspreken.

[DDD]

Ik vind dat je een slechte samenvatting geeft van wat hij schrijft.

+1

Toch vind ik dit een akelige manier van discussiëren, alleen +1 zeggen op een kritische post. Voelt voor mij basisschool-achtig en het maakt de plaatser van het bericht waar je op reageert onnodig kwetsbaar. #justsaying

Wat is er kritisch aan mijn bijdrage?

[DDD]

Over die voorbeelden heb ik gezegd dat Posthoorn daarin dingen leest die er niet staan. Dus conclusies uit de voorbeelden verhelderen de discussie niet per se.

Waarom niet. Daar zit toch het kardinale verschil?

Of om het met ds. P. de Vries te zeggen. Het meeste tegenstand heb ik op mijn prediking gekregen van mensen die het niet eens waren met mijn noties over het geloof die met diepe vreugde samengingen. Geloven was in hun ogen een gewoon iets, van vreugde moesten ze niks hebben.

Het is voor mij onduidelijk wat je met 'daar' bedoelt.

[Posthoorn]

Van wie is het citaat van refo trouwens? Het klinkt een beetje als 20e-eeuws gereformeerd.

DL V, 10

[Herman]

Over die voorbeelden heb ik gezegd dat Posthoorn daarin dingen leest die er niet staan. Dus conclusies uit de voorbeelden verhelderen de discussie niet per se.

Waarom niet. Daar zit toch het kardinale verschil?

Of om het met ds. P. de Vries te zeggen. Het meeste tegenstand heb ik op mijn prediking gekregen van mensen die het niet eens waren met mijn noties over het geloof die met diepe vreugde samengingen. Geloven was in hun ogen een gewoon iets, van vreugde moesten ze niks hebben.

Het is voor mij onduidelijk wat je met 'daar' bedoelt.

Het onderscheid in de discussie.

Een beleving wordt als extra-ordinair gezien. Vreugde en verwondering zijn gewoon heel erg menselijk, behalve al het om het ontvangen van het geloof gaat.

[Posthoorn]

Goed lezen: Alle ware gelovigen kunnen en moeten van hun volharding en zaligheid verzekerd zijn, zonder een bijzondere openbaring. Het gaat hier dus over gelovigen die niet bang behoeven te zijn dat ze af zullen vallen en dus niet uitverkoren blijken te zijn. Dáár gaat het hierover.

Precies. Daar hebben we het ook de hele tijd al over. Alleen lees jij in allerlei teksten, inclusief de DL een soort bijzonder moment in waarvan je je bewust moet zijn voordat je in die categorie valt. Op die manier laat je de tekst buikspreken.

Het gaat er nu om dat refo iets wil bewijzen met een citaat dat geen betrekking heeft op het punt van discussie. Daarover moet je DL III/IV raadplegen. Daar wordt idd. nergens over een 'soort bijzonder moment' gesproken, daarom zal ik mij in deze discussie ook niet zo snel op de DL beroepen.

[Erasmiaan]

Dat staat ook gewoon in de catechismus: dat doe je als je de belofte van het Evangelie met een waar geloof aanneemt. Als je niet weet hoe dat moet, dan is er iets mis met de preken.

Het betekent dat je accepteert dat jou namens God de verzoening wordt aangezegd, in de weg van schuldbelijdenis en vertrouwen.

Dat kan heel eenvoudig door in je hart amen te zeggen op de evangelieverkondiging, maar er zijn geen bijzondere eisen aan. De Bijbel laat in het midden hoe je dat doet, dat kan dus op allerlei manieren. Als de uitkomst maar is dat je op Christus vertrouwt.

Het vervelende is, dat er onrechtzinnige predikanten zijn die dat een conclusiegeloof noemen. Zij maken het zelf veel ingewikkelder, beter gezegd: maken of zichzelf tot beoordelaar en feitelijke intermediair.

Het is erg jammer dat je schimpt op een leer, op predikanten. Mijns inziens zijn predikanten die dat een conclusiegeloof noemen, getrouwe wachters op Sions muren. De leer die jij voorstaat komt volledig overeen met de leer in de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt en de evangelische beweging. Het bij conclusie vertrouwen en het "voor Jezus kiezen". Onze gezindte is vanouds heel bevreesd geweest voor die leer en heeft zelfs haar ontstaansrecht (zou je kunnen zeggen) in een afstand nemen van die leer.

Als de ogen geopend worden voor onze goddeloosheid dan gaan we ervaren dat we buiten God staan en dat we tegen Hem gezondigd hebben (trap en mate onderscheiden). Als God echter Zijn genade gaat schenken, komt het woord genade ook echt tot zijn volle recht. Genade. Voor iemand die nergens meer recht op heeft maar rechtvaardig verloren moest gaan. Wat is genade voor iemand die toch weet dat hij over een bepaalde tijd vrijkomt? Dat is inderdaad niet zo'n wonder. Maar iemand die in de dodencel zit, als aan hem gratie wordt bewezen... En zo is het geestelijk ook. Dat is zo'n groot wonder, daar kom je je hele leven niet mee klaar om je daarin te verwonderen. Dan wordt Christus alles voor je ziel. Dat zijn van die dingen die geen leed ooit uit je geheugen zal wissen. Daarvan wist Johannes na al die jaren nog: "het was de tiende ure".

[HHR]

Dat zijn van die dingen die geen leed ooit uit je geheugen zal wissen. Daarvan wist Johannes na al die jaren nog: "het was de tiende ure".

Ik ga grotendeels met je mee, maar sluit je met deze zinnen geen mensen uit, die daarmee worstelen en die Brakel in onderstaand citaat wel insluit?

[Zeeuw]

Dat geloof ik wel. Maar dat is verder niets spectaculairs in de ervaring.

Voor mij was het dat wel. En voor velen met mij. Hoe zou dat komen?

Ja, een moment dat ik nooit zal vergeten. Onbeschrijflijk.

[huisman]

Het is wel waar, maar het staat niet in de door jou geciteerde artikelen. Dat kan natuurlijk heel goed.

Je kunt allerlei dierbare waarheden aan een bijbeltekst ophangen, maar dat wil nog niet zeggen dat de bijbeltekst daar aanleiding voor geeft. Dat zijn twee heel verschillende dingen. Dat noem je inlegkunde.

Het tweede is, dat je naar mijn idee een veel verstrekkender bedoeling met de uitspraken hebt, dan de daadwerkelijke betekenis ervan rechtvaardigt. En dat deugt mijns inziens niet.

Erg vaag en een ontkenning van de Bijbelse feiten. De wonderen van de Heere Jezus waren voor degenen die het betrof spectaculair. Blinden worden ziende, melaatsen worden rein, doven kunnen horen, lammen kunnen lopen, doden worden levend. Allemaal tekenen van Gods Koninkrijk. Zo gaat het ook in het geestelijke leven. Maar volgens @DDD is dat niet wonderlijk en spectaculair. Het is ‘gewoon’ geloven.

dus jouw bekering was zo spectactulair dat er 5000 mensen uit de wereld kwamen kijken?

Ben het met @Job eens dat het woord spectaculair niet passend is. Ik had het overgenomen van @DDD.

Nu jouw vraag. Het gaat mij niet om de omstanders. Als je van geestelijk blind ziende wordt, van geestelijk dood levend is dat een ondervinding die onvergetelijk is. Daarmee zeg ik niet dat je altijd tijd en plaats hoeft te weten.
Jij leest graag puriteinen toch? Lees maar wat levensbeschrijvingen van deze mensen. Zou wat zij mochten ondervinden in 2024 niet meer nodig zijn?

[Erasmiaan]

Dat zijn van die dingen die geen leed ooit uit je geheugen zal wissen. Daarvan wist Johannes na al die jaren nog: "het was de tiende ure".

Ik ga grotendeels met je mee, maar sluit je met deze zinnen geen mensen uit, die daarmee worstelen en die Brakel in onderstaand citaat wel insluit?

Zou jij je trouwdag ooit vergeten? Hoe lang de verkering ook duurde, hoe allengskens alles ook ging, hoezeer de liefde in verkeringstijd ook groeien moest, als dan het moment van trouwen er is... dat vergeet je toch niet?

Overigens wil ik nog aandacht vragen voor artikel 16 van het eerste hoofdstuk van de DL. Juist het bekommerde en het missende kreeg ook een plek in de theologie van gereformeerde kerk. D.w.z. van een drijven is in dit pastorale antwoord geen sprake, maar er worden juist pastorale aansporingen gegeven, zoals die ook heden ten dage van veel Gereformeerde gemeentenkansels komen.

[Bertiel]

Het is wel waar, maar het staat niet in de door jou geciteerde artikelen. Dat kan natuurlijk heel goed.

Je kunt allerlei dierbare waarheden aan een bijbeltekst ophangen, maar dat wil nog niet zeggen dat de bijbeltekst daar aanleiding voor geeft. Dat zijn twee heel verschillende dingen. Dat noem je inlegkunde.

Het tweede is, dat je naar mijn idee een veel verstrekkender bedoeling met de uitspraken hebt, dan de daadwerkelijke betekenis ervan rechtvaardigt. En dat deugt mijns inziens niet.

Erg vaag en een ontkenning van de Bijbelse feiten. De wonderen van de Heere Jezus waren voor degenen die het betrof spectaculair. Blinden worden ziende, melaatsen worden rein, doven kunnen horen, lammen kunnen lopen, doden worden levend. Allemaal tekenen van Gods Koninkrijk. Zo gaat het ook in het geestelijke leven. Maar volgens @DDD is dat niet wonderlijk en spectaculair. Het is ‘gewoon’ geloven.

dus jouw bekering was zo spectactulair dat er 5000 mensen uit de wereld kwamen kijken?

Ben het met @Job eens dat het woord spectaculair niet passend is. Ik had het overgenomen van @DDD.

Nu jouw vraag. Het gaat mij niet om de omstanders. Als je van geestelijk blind ziende wordt, van geestelijk dood levend is dat een ondervinding die onvergetelijk is. Daarmee zeg ik niet dat je altijd tijd en plaats hoeft te weten.
Jij leest graag puriteinen toch? Lees maar wat levensbeschrijvingen van deze mensen. Zou wat zij mochten ondervinden in 2024 niet meer nodig zijn?

Zeker, en voor jezelf en je omgeving is het een ontzettend wonder en vreugde!
Maar zoals Christus 5000 man uit de wereld trok, is toch geen vergelijking?

[HHR]

Dat zijn van die dingen die geen leed ooit uit je geheugen zal wissen. Daarvan wist Johannes na al die jaren nog: "het was de tiende ure".

Ik ga grotendeels met je mee, maar sluit je met deze zinnen geen mensen uit, die daarmee worstelen en die Brakel in onderstaand citaat wel insluit?

Zou jij je trouwdag ooit vergeten? Hoe lang de verkering ook duurde, hoe allengskens alles ook ging, hoezeer de liefde in verkeringstijd ook groeien moest, als dan het moment van trouwen er is... dat vergeet je toch niet?

Overigens wil ik nog aandacht vragen voor artikel 16 van het eerste hoofdstuk van de DL. Juist het bekommerde en het missende kreeg ook een plek in de theologie van gereformeerde kerk. D.w.z. van een drijven is in dit pastorale antwoord geen sprake, maar er worden juist pastorale aansporingen gegeven, zoals die ook heden ten dage van veel Gereformeerde gemeentenkansels komen.

Ik denk toch dat je de Obadja's en de Timotheüssen te kort doet. En juist zij die onder de waarheid opgroeien worden niet zelden zo geleid. Zegt dezelfde Brakel. Als een opgaande Zon waar men geen tijd en plaats van kan vermelden wanneer met deze daadwerkelijk en bewust voor het eerst zag. Zoals ook Huisman aangeeft.

[Geytenbeekje]

Dat zijn van die dingen die geen leed ooit uit je geheugen zal wissen. Daarvan wist Johannes na al die jaren nog: "het was de tiende ure".

Ik ga grotendeels met je mee, maar sluit je met deze zinnen geen mensen uit, die daarmee worstelen en die Brakel in onderstaand citaat wel insluit?

Zou jij je trouwdag ooit vergeten? Hoe lang de verkering ook duurde, hoe allengskens alles ook ging, hoezeer de liefde in verkeringstijd ook groeien moest, als dan het moment van trouwen er is... dat vergeet je toch niet?

Overigens wil ik nog aandacht vragen voor artikel 16 van het eerste hoofdstuk van de DL. Juist het bekommerde en het missende kreeg ook een plek in de theologie van gereformeerde kerk. D.w.z. van een drijven is in dit pastorale antwoord geen sprake, maar er worden juist pastorale aansporingen gegeven, zoals die ook heden ten dage van veel Gereformeerde gemeentenkansels komen.

Ik denk toch dat je de Obadja's en de Timotheüssen te kort doet. En juist zij die onder de waarheid opgroeien worden niet zelden zo geleid. Zegt dezelfde Brakel. Als een opgaande Zon waar men geen tijd en plaats van kan vermelden wanneer met deze daadwerkelijk en bewust voor het eerst zag. Zoals ook Huisman aangeeft.

Ook Obadja's en Timotheüssen moeten erkennen dat ze van kinderen des toorns overgezet zijn naar kinderen van het licht. Wellicht in de vroege jeugd, maar bijna iedereen heeft nog weleens wat herinneringen aan de jeugd en vooral als je dit hebt mogen meemaken.

[Zeeuw]

Ik ga grotendeels met je mee, maar sluit je met deze zinnen geen mensen uit, die daarmee worstelen en die Brakel in onderstaand citaat wel insluit?

Zou jij je trouwdag ooit vergeten? Hoe lang de verkering ook duurde, hoe allengskens alles ook ging, hoezeer de liefde in verkeringstijd ook groeien moest, als dan het moment van trouwen er is... dat vergeet je toch niet?

Overigens wil ik nog aandacht vragen voor artikel 16 van het eerste hoofdstuk van de DL. Juist het bekommerde en het missende kreeg ook een plek in de theologie van gereformeerde kerk. D.w.z. van een drijven is in dit pastorale antwoord geen sprake, maar er worden juist pastorale aansporingen gegeven, zoals die ook heden ten dage van veel Gereformeerde gemeentenkansels komen.

Ik denk toch dat je de Obadja's en de Timotheüssen te kort doet. En juist zij die onder de waarheid opgroeien worden niet zelden zo geleid. Zegt dezelfde Brakel. Als een opgaande Zon waar men geen tijd en plaats van kan vermelden wanneer met deze daadwerkelijk en bewust voor het eerst zag. Zoals ook Huisman aangeeft.

Ook Obadja's en Timotheüssen moeten erkennen dat ze van kinderen des toorns overgezet zijn naar kinderen van het licht. Wellicht in de vroege jeugd, maar bijna iedereen heeft nog weleens wat herinneringen aan de jeugd en vooral als je dit hebt mogen meemaken.

Ja, dat denk ik toch ook. Ze zullen toch zeker kunnen getuigen van momenten waarin de Heere dichtbij was met Zijn genade. Ik begrijp de angst om daar niet teveel de nadruk op te leggen, maar als de Heere je te sterk wordt, wanneer dan ook, dat kan toch niet anders dan een moment van enorme waarde zijn?