Bedekt en vergeven

[Valcke]

Is het werkelijk zo dat in de ware beleving van een gelovige het nog dikwijls zo is alsof de schuld geheel open ligt voor Gods aangezicht? Het is zeker dat een ware gelovige de strijd kent van geest en vlees en de strijd tegen de inwonende zonde. Maar ik herken niet dat het in de waarneming dan is alsof de schuld onvergeven is. Ja zeker: het geloof kent zijn trappen en het geloof kan (heel) zwak zijn; daarmee is ook het geloof van de vergeving zwak of zelfs heel zwak; maar dat is iets anders dan de waarneming dat de schuld onvergeven is. Ik betwijfel ernstig of dat waar is voor iemand die werkelijk vergeving van God ontvangen heeft (en dat van God heeft geleerd).

... en dat van God heeft geleerd. Er wordt in de standenleer onderscheid gemaakt tussen 'zicht op de Heere Jezus' en de 'wetenschap dat de zonden vergeven zijn'. Dus de wetenschap van de vergeving van zonden is dan een nadere weldaad, die inderdaad (nog) niet door God geleerd is. Thea gaf dat gisteren al aan in het beeld van Christen. Wel door de poort (Christus) maar later pas het zondenpak kwijt bij het kruis.

Voor alle duidelijkheid: Ik reageerde alleen op Maanenschijn. Over standen heb ik niet gesproken en al helemaal niet over 'nadere weldaad'. Iedereen die waarlijk wedergeboren en tot Christus gekomen is, heeft Christus mét Zijn weldaden aangenomen, dus ook mét Zijn weldaad van de vergeving van zonden. Dat is hem dan ook door God geleerd en hij weet daar ook iets van, al kan het geloof zwak zijn. Dat sommigen soms later een helderder zicht op deze dingen krijgen, is iets anders. Maar een 'nadere weldaad' wordt in de Schrift niet geleerd, evenmin in de belijdenissen, en onze vaderen leerden dit voor het overgrote deel ook niet. Wel is er (als het goed is) een toename in het geloof en ook een toenemen in zekerheid (het vastmaken van roeping en verkiezing).

[Thea]

Ik wil hier nog even over door gaan, omdat hierover zo veel verwarring is. Ik ben nu aan het lezen uit een boek met preken van een hervormde dominee, die leefde van 1868-1940 (ik noem even geen naam). Het gaat over Ruth 1:2. Hij zegt daarover: 'De geschiedenis van de eerste kennismaking van Ruth met Boaz, de losser, die zij echter niet - en volstrekt niet als losser - kent. Wij kunnen eruit leren hoe de ziel, die een Losser nodig krijgt, Deze eerst leert kennen in Zijn eigenschappen en de mededeling van Zijn weldaden, voordat de Persoon Zich daadwerkelijk openbaart. Altijd gaat de lokking vooraf van de Bruidswerver, Die de deugden en geschenken van de Bruidegom openbaart. O, hoe wonderlijk is die ziel vaak gesteld en aangedaan! De Heilige Geest wekt de behoefte, de nood, de honger om het in levendmakende kracht te verheerlijken. En er is geen vervulling van die behoeften, geen spijze voor die honger. Overal klinkt het de ziel tegen: "Bij mij is het niet". En zie, zo komt er plaats voor de prediking van de Christus".
Het citaat heeft niet alles te maken met de uitdrukking over bedekt en vergeven, maar het heeft wel te maken met een verschil tussen het kennen van de weldaden en de Persoon van de Heere Jezus. Er is dus een verschil tussen kennen en kennen.

[J.C. Philpot]

Het citaat heeft niet alles te maken met de uitdrukking over bedekt en vergeven, maar het heeft wel te maken met een verschil tussen het kennen van de weldaden en de Persoon van de Heere Jezus.

Laten we (zoals Kohlbrugge op zijn sterfbed zei) bij de eenvoudige Heidelberger blijven. Die houdt Christus en al Zijn weldaden bij elkaar. Sterker nog - die leert ons de volgorde Christus, en daarna Zijn weldaden.

Vraag: Wat gelooft gij van den Heiligen Geest?
Antwoord: Eerstelijk dat Hij te zamen met den Vader en den Zoon waarachtig en eeuwig God is.
Ten andere dat Hij ook mij gegeven is, opdat Hij mij door een waar geloof Christus en al Zijn weldaden deelachtig make, mij trooste en bij mij eeuwiglijk blijve.

[Posthoorn]

Ik wil hier nog even over door gaan, omdat hierover zo veel verwarring is. Ik ben nu aan het lezen uit een boek met preken van een hervormde dominee, die leefde van 1868-1940 (ik noem even geen naam). Het gaat over Ruth 1:2. Hij zegt daarover: 'De geschiedenis van de eerste kennismaking van Ruth met Boaz, de losser, die zij echter niet - en volstrekt niet als losser - kent. Wij kunnen eruit leren hoe de ziel, die een Losser nodig krijgt, Deze eerst leert kennen in Zijn eigenschappen en de mededeling van Zijn weldaden, voordat de Persoon Zich daadwerkelijk openbaart. Altijd gaat de lokking vooraf van de Bruidswerver, Die de deugden en geschenken van de Bruidegom openbaart. O, hoe wonderlijk is die ziel vaak gesteld en aangedaan! De Heilige Geest wekt de behoefte, de nood, de honger om het in levendmakende kracht te verheerlijken. En er is geen vervulling van die behoeften, geen spijze voor die honger. Overal klinkt het de ziel tegen: "Bij mij is het niet". En zie, zo komt er plaats voor de prediking van de Christus".
Het citaat heeft niet alles te maken met de uitdrukking over bedekt en vergeven, maar het heeft wel te maken met een verschil tussen het kennen van de weldaden en de Persoon van de Heere Jezus. Er is dus een verschil tussen kennen en kennen.

Ooit is volgens mij afgesproken dat we aan bronvermelding zouden doen. Dus ik wil wel graag weten welke predikant dit is.

[Johann Gottfried Walther]

Ik denk dat het Oefenaar Willem van Leeuwen is.

[Adagio]

Uit een Bewaar-het-pandje:

God was Abraham verschenen in de nacht. God had gesproken: “Neem nu uw zoon, uw enige, die gij liefhebt, Izak, en ga heen naar het land Moria, en offer hem aldaar tot een brandoffer, op een van de bergen, die Ik u zeggen zal”. En Abraham was gegaan; hij boog zich onder het bevel van de Heere.
Midden onder het gaan naar de top komt de vraag uit Izaks mond: Vader, zie het vuur en het hout; maar waar is het lam tot het brandoffer? Die vraag was te verwachten.
Abraham had tot nu toe gezwegen. Hij had gezwegen tegenover zijn vrouw Sara. Hij had gezwegen tegenover zijn knechten. Hij had gezwegen tegenover zijn zoon. Hoe had hij ook kunnen spreken? Wat had hij moeten zeggen?

Maar nu als de top van de Moria in zicht komt moet zijn zwijgen verbroken worden. Abraham moet spreken. Er is geen ontkomen aan. De vraag van Izak dwingt hem om te spreken. Denkt u niet dat Abraham zich voortdurend heeft afgevraagd wat moet ik antwoorden als mijn zoon met die vraag komt. Zeer beslist niet. De Schrift zegt heel duidelijk dat Abraham die drie lange dagen van gaan naar de Moria innerlijk aan het overleggen was dat God machtig is Izak ook uit de doden te verwekken. Daar was Abraham mee bezig, en dus niet met de vraag wat moet ik mijn zoon antwoorden.

Ik zeg u: de Heere Zelf gaf Abraham te spreken. Door de Heere sprak hij: God zal Zichzelven een lam ten brandoffer voorzien. U moet niet zeggen: ’t was van Abraham een ontwijkend antwoord. Hij draaide om de zaak heen. Hij durfde het niet ronduit te zeggen.
U moet ook niet uit Abrahams antwoord de konklusie trekken: Abraham heeft geweten dat er een plaatsvervangend offer zou zijn voor zijn zoon. Dat wist hij van te voren zeer beslist niet.
Abraham is hier als een profeet. Hij verkondigt het Woord des Heeren: God zal Zichzelven een lam ten brandoffer voorzien.



U kunt verbaasd staan vanwege dat zich buigen van Abraham onder Gods bevel.
Er zijn er zovelen die het met hun verstand willen redden. We zullen de Heere gehoorzamen inzoverre de dingen in overeenstemming zijn met ons begrijpen. En als de geboden des Heeren niet overeenstemmen met onze gedachten dan leggen we deze rustig naast ons neer. De situatie wordt doorslaggevend!
Wees maar verbaasd over Abrahams gehoorzaamheid. Want die komt niet op uit onze menselijke natuur. Voor de menselijke natuur is die gehoorzaamheid enkel dwaasheid. Hier openbaart zich Gods genadewerk in Abraham. Hier blijkt de ware bekering. Daardoor komt God voorop te staan. God weer lief boven alles!

Maar als we ons verbazen over Abrahams offerbereidheid, hoeveel te meer moeten we ons dan verbazen over wat God heeft gedaan op Golgotha. Er was niemand die het God heeft bevolen om Zijn Zoon, Zijn Enige, Die Hij liefhad te offeren. God heeft dat gedaan geheel vrijwillig. Op de Moria is het Abraham door God. Op Golgotha is het God om God. God Die Zichzelf wil verheerlijken. God Die een volk wil zaligmaken opdat het Hem eeuwig verheerlijkt. God Die mensen die moed- en vrijwillig van Hem zijn afgevallen, die Hem de rug hebben toegekeerd, die zondaars zijn, goddeloos en verdorven, vijanden voor Zijn troon wil hebben om eeuwig te zingen van al Zijn deugden.