“Vraag er maar veel om.”

[Posthoorn]

Waar de Heilige Geest werkt gaat Hij juist laten zien dat jij onmogelijk je weerstand kan breken, zelfs al span je al je krachten in, je gaat zien dat je niet kan en niet wil en dus totaal verdorven bent. Hij gaat er voor zorgen dat je God nodig krijgt om je weerstand te breken. Ja, dan is je weerstand al wel aan het breken ja, maar niet in eigen waarneming. We hebben nodig om ontdekt te worden aan onze onwil en vooral het vreselijke daarvan tegenover God.

Maar via de trap van het historische geloof opklimmen tot het zaligmakende geloof is gewoon een remonstrantse dwaling in een modern jasje.

Inderdaad een soort stappenplan dat je zelf uit kunt voeren. Volgens mij is dat toch niet de bedoeling. Ook niet als Erskine het zegt.

[TSD]

De vervolgvraag zal dan zijn: hoe doe je dat, met lege handen aan Zijn voeten gaan liggen?
Moet de Heilige Geest daar nog iets mee, of is alleen met het verstand voldoende?

Het klopt dat de Heilige Geest moet werken. En daar wil God de gezonde prediking voor gebruiken. Je weet dat de Heilig Geest werkt als je je weerstand opgeeft. Dan kun je terugkijkend zeggen. Het is door Hem alleen.

Je zegt in feite (i.c.m. je post daarvoor): mensen begin maar, geloof maar met je verstand, dat is voldoende, de Heere zal de rest dan zeker werken en als je dan terugkijkt, dan mag je zeggen dat de de Heilige Geest is die begonnen is.

Daarmee geef je aan onze natuurlijke vermogens, wat hun niet toekomt. Iedereen kan "met zijn verstand geloven" immers; en je weerstand (in eigen oog) opgeven, maar de diepten van je hart wel voor jezelf houden (arglistig is ons hart), dat kan een mens ook nog wel. Echt je weerstand opgeven doe je niet zelf, met verstandelijk geloven kom je echt geen stap dichter bij God.

Waar de Heilige Geest werkt gaat Hij juist laten zien dat jij onmogelijk je weerstand kan breken, zelfs al span je al je krachten in, je gaat zien dat je niet kan en niet wil en dus totaal verdorven bent. Hij gaat er voor zorgen dat je God nodig krijgt om je weerstand te breken. Ja, dan is je weerstand al wel aan het breken ja, maar niet in eigen waarneming. We hebben nodig om ontdekt te worden aan onze onwil en vooral het vreselijke daarvan tegenover God.

Maar via de trap van het historische geloof opklimmen tot het zaligmakende geloof is gewoon een remonstrantse dwaling in een modern jasje.

Nou nou dat is wel erg veel inlegkunde om mijn antwoord remonstrants te maken.
De vraag was, welk antwoord geef je aan de mensen uit het voorbeeld.

Als de prediking gezond is het onnodig dat mensen 70 jaar bidden om vrede met God te krijgen. En het nog niet hebben. (Tenzij ze geen vrede met God willen natuurlijk)

Wat zou jou advies aan die mensen zijn?

Je reageert feitelijk helemaal niet op mijn post, maar alleen op het laatste zinnetje, wat een conclusie is uit het voorgaande. Ik haal gewoon letterlijk aan wat je schrijft, niets inlegkunde ,maar misschien kan je jezelf verduidelijken op dat punt.

Ik sla vooral aan op je post over geloven met je verstand en dat vervolgens God voor een gebed zal zorgen wat zeker zal verhoord worden. Misschien is dit stukje uit de DL meer helder:

Die leren: Dat in de ware bekering des mensen
geen nieuwe hoedanigheden, krachten of gaven in den wil
door God kunnen ingestort worden,
en dat, overzulks het geloof, waardoor wij eerst bekeerd worden,
en waarvan wij gelovigen genoemd worden,
niet is een hoedanigheid of gave, van God ingestort,
maar alleen een daad des mensen,
en dat het niet anders kan gezegd worden een gave te zijn,
dan ten aanzien van de macht om tot hetzelve komen.

Want daarmede wederspreken zij de Heilige Schrift,
die getuigt dat God nieuwe hoedanigheden des geloofs,
der gehoorzaamheid en van het gevoel Zijner liefde in onze harten uitstort:
Ik zal Mijn wet in hun binnenste geven, en zal die in hun hart schrijven (Jer. 31:33);
en: Ik zal water gieten op de dorstigen, en stromen op het droge;
Ik zal Mijn Geest op uw zaad gieten (Jes. 44:3);
en: De liefde Gods is in onze harten uitgestort door den Heiligen Geest,
Die ons gegeven is (Rom. 5:5).
Zulks strijdt ook tegen het standvastig gebruik der Kerk Gods,
dewelke bij den profeet aldus bidt: Bekeer mij, zo zal ik bekeerd zijn (Jer. 31:18).

Het geloven wat wij zelf kunnen heeft dus helemaal niets van doen met het zaligmakende geloof, helemaal niets, het is een bovennatuurlijk werk. Daarom kan het 'zelf geloven met je verstand' nooit een trap zijn tot het ware zaligmakende geloof.

Het geloven met je verstand is daarom ook helemaal geen geloven, zoals de Bijbel daarover spreekt. Maar mocht ik je verkeerd begrijpen, dan hoor ik graag wat je wél bedoelt, want nu kan ik het niet anders lezen.

[KDD]

'Ja, dominee, dat weet ik allemaal wel', zullen ze dan antwoorden; hardop of in gedachten.
'Maar hoe kan ik mijn weerstand opgeven? Dat moet de Heere toch doen?
En hoe kan ik als een onwaardige alles van Hem verwachten?'

(Ik noem zomaar wat tegenwerpingen op makkelijke voorschriften).

De vraag was, wat zou je pastoraal kunnen zeggen. In de casus van ds v Dijk. Ik besef wel dat mensen allerlei tegenwerpingen maken, maar dat neemt niet weg dat je een antwoord mag geven aan zulke mensen.

Veel “niet kunnen geloven” komt voort uit niet willen omdat je je leventje vast wil houden. Of omdat je God de weg voorschrijft wat er allemaal moet gebeuren voordat je gaat geloven.

Welk antwoord geef jij aan zulke mensen als in het voorbeeld van ds v Dijk?

Ik denk dat het volgende van Ralph Erskine een passend antwoord is:

"Wat dunkt u van de Christus?" Matthéüs 22:42

Geliefden, zeg mij eens, acht u het wel de moeite waard om Christus te ontvangen en te omhelzen eer u heengaat?

Zegt u: Ik kan niet geloven, ik kan mij niet bekeren, ik kan niet treuren over mijn zonden, ik kan niet bidden, ik kan geen ware gehoorzaamheid volbrengen? En: Omdat ik geen genade of kracht heb om iets te kunnen doen, zo ben ik moedeloos?

Ik moet het u zeggen, o, zondaar, voor wanneer u denkt dat de Gods dienst een grote en moeilijke zaak is en uw kracht ver te boven gaat en dat u er daarom moedeloos bij gaat zitten. Dan zeg ik u dat u niet recht van Christus denkt. Integendeel, u meent dat uzelf de fontein bent waaruit al die goede dingen moeten voortvloeien. Het is de wet die een zondaar moedeloos maakt, ja, die alle christenzondaren naar de hel vervloekt.

Het Evangelie geeft aan zondaren niet de minste stof tot moedeloosheid. Integendeel, het moedigt hen aan. Mogelijk hoort u ons dikwijls uitgaan van de evangelische teksten die wij maar kunnen vinden. En wanneer wij het geloof verklaren, doen wij een verhaal over hoeveel dingen het wel insluit, zoals het verlaten van de zonden, het volbrengen van de plichten en het betrachten van gehoorzaamheid.

U, die denkt dat u niet geloven kunt, het is goed dat u zo denkt. Maar wat dunkt u van de Christus? Indien u denkt het geloof uit uw eigen ingewanden voort te kunnen brengen, denkt u onwaardig van Christus. Hij is immers de auteur van het geloof, evenals Zijn Vader, Die de Gever ervan is.

U denkt: Ik kan mij niet bekeren. Het is waar, want indien u de bekering uit uzelf wil voortbrengen, denkt u onwaardig over Christus. Hij is immers door de rechterhand van God verhoogd om bekering te geven? U denkt bij uzelf: Ik kan deze of die plichten niet doen. Maar wat denkt u? Indien u op uzelf blijft zien en op uw onbekwaamheid, zult u nooit enig goed werk kunnen doen. Ik zeg u, u denkt onwaardig van Christus, Die gezegd heeft: Zonder Mij kunt gij niets doen, maar door Mij vermoogt gij alle dingen.

Wanneer u echter denkt dat u deze of die dingen in uzelf niet vindt, wordt u soms moedeloos. Dat is ongeloof! Want het geloof is gelegen in de gedachte: Wat ben ik in Christus? Niet alleen woordelijk met de mond, maar ook gelovig met het hart. Gewis in de Heere heb ik gerechtigheid en sterkte. In de mond van twee of drie getuigen zal alle woord bestaan. Zo wordt ook in dit hoofdstuk driemaal de uitdrukking "in de Heere" gevonden: in vers 17, 24 en 25.

("Evangelische catechismus", 1759)

[TSD]

Erskine ook onder de remonstranten?

Laat ons in gehoorzaamheid aan Gods gebod en in afhankelijkheid van Zijn almachtige kracht geloven naar dat we kunnen. Terwijl we dat betrachten zal, hoewel het werk in het begin slechts een zaak van de natuur is, juist terwijl wij ermee bezig zijn, de beloofde en verworven genade zich doen gelden en het veranderen in een bovennatuurlijke daad van geloven. Toen Christus bezig was het beroemde wonder te Kana in Galilea te verrichten, veranderde Hij niet eerst water in wij. Eerst gebood hij hun het water erin te gieten en terwijl ze het erin goten, werd het veranderd in wijn. Zo werden de broden vermenigvuldigd terwijl de discipelen die in gehoorzaamheid aan het gebod van Christgus uitdeelden onder de schare. Evenzo verandert hier, terwijl de arme ziel in afhankelijkheid van de goddelijke kracht en in gehoorzaamheid aan het goddelijke gebod probeert te geloven, een God van genade de poging in een waar en oprecht geloof. En wel zo, dat de ziel door de almachtige kracht van God ertoe gebracht wordt werkelijk te geloven, eer zij er zich maar van bewust is, en dat op een manier die zij zelf niet begrijpt. Want ' de Wind blast, waarheen hij wil, en gij hoort zijn geluid; maar gij weet niet, vanwaar hij komt, en waar hij heengaat; alzo is een ider, die uit de Geest geboren is' (Joh 3:8).

Ebenezer Erskine - de zekerheid van het geloof

Waar de Heilige Geest werkt gaat Hij juist laten zien dat jij onmogelijk je weerstand kan breken, zelfs al span je al je krachten in, je gaat zien dat je niet kan en niet wil en dus totaal verdorven bent. Hij gaat er voor zorgen dat je God nodig krijgt om je weerstand te breken. Ja, dan is je weerstand al wel aan het breken ja, maar niet in eigen waarneming. We hebben nodig om ontdekt te worden aan onze onwil en vooral het vreselijke daarvan tegenover God.

Maar via de trap van het historische geloof opklimmen tot het zaligmakende geloof is gewoon een remonstrantse dwaling in een modern jasje.

Inderdaad een soort stappenplan dat je zelf uit kunt voeren. Volgens mij is dat toch niet de bedoeling. Ook niet als Erskine het zegt.

Dank Posthoorn, precies mijn gedachte. Ik kan Erskine op dit punt niet volgen. Ik betwijfel echt of hij het zo als een stappenplan heeft bedoelt wat je uit zou kunnen voeren, maar als dat zo is en zo lijkt het er te staan, ben ik het met Erskine op dit punt hartgrondig oneens.

Ik vind het in de kern echt remonstrants, omdat de mens via een natuurlijk werk zou kunnen komen, ook al wordt er duizendmaal bij gezegd dat je terugkijkend mag zeggen dat het de Heilige Geest was die begon.

[TSD]

'Ja, dominee, dat weet ik allemaal wel', zullen ze dan antwoorden; hardop of in gedachten.
'Maar hoe kan ik mijn weerstand opgeven? Dat moet de Heere toch doen?
En hoe kan ik als een onwaardige alles van Hem verwachten?'

(Ik noem zomaar wat tegenwerpingen op makkelijke voorschriften).

De vraag was, wat zou je pastoraal kunnen zeggen. In de casus van ds v Dijk. Ik besef wel dat mensen allerlei tegenwerpingen maken, maar dat neemt niet weg dat je een antwoord mag geven aan zulke mensen.

Veel “niet kunnen geloven” komt voort uit niet willen omdat je je leventje vast wil houden. Of omdat je God de weg voorschrijft wat er allemaal moet gebeuren voordat je gaat geloven.

Welk antwoord geef jij aan zulke mensen als in het voorbeeld van ds v Dijk?

Ik denk dat het volgende van Ralph Erskine een passend antwoord is:

"Wat dunkt u van de Christus?" Matthéüs 22:42

Geliefden, zeg mij eens, acht u het wel de moeite waard om Christus te ontvangen en te omhelzen eer u heengaat?

Zegt u: Ik kan niet geloven, ik kan mij niet bekeren, ik kan niet treuren over mijn zonden, ik kan niet bidden, ik kan geen ware gehoorzaamheid volbrengen? En: Omdat ik geen genade of kracht heb om iets te kunnen doen, zo ben ik moedeloos?

Ik moet het u zeggen, o, zondaar, voor wanneer u denkt dat de Gods dienst een grote en moeilijke zaak is en uw kracht ver te boven gaat en dat u er daarom moedeloos bij gaat zitten. Dan zeg ik u dat u niet recht van Christus denkt. Integendeel, u meent dat uzelf de fontein bent waaruit al die goede dingen moeten voortvloeien. Het is de wet die een zondaar moedeloos maakt, ja, die alle christenzondaren naar de hel vervloekt.

Het Evangelie geeft aan zondaren niet de minste stof tot moedeloosheid. Integendeel, het moedigt hen aan. Mogelijk hoort u ons dikwijls uitgaan van de evangelische teksten die wij maar kunnen vinden. En wanneer wij het geloof verklaren, doen wij een verhaal over hoeveel dingen het wel insluit, zoals het verlaten van de zonden, het volbrengen van de plichten en het betrachten van gehoorzaamheid.

U, die denkt dat u niet geloven kunt, het is goed dat u zo denkt. Maar wat dunkt u van de Christus? Indien u denkt het geloof uit uw eigen ingewanden voort te kunnen brengen, denkt u onwaardig van Christus. Hij is immers de auteur van het geloof, evenals Zijn Vader, Die de Gever ervan is.

U denkt: Ik kan mij niet bekeren. Het is waar, want indien u de bekering uit uzelf wil voortbrengen, denkt u onwaardig over Christus. Hij is immers door de rechterhand van God verhoogd om bekering te geven? U denkt bij uzelf: Ik kan deze of die plichten niet doen. Maar wat denkt u? Indien u op uzelf blijft zien en op uw onbekwaamheid, zult u nooit enig goed werk kunnen doen. Ik zeg u, u denkt onwaardig van Christus, Die gezegd heeft: Zonder Mij kunt gij niets doen, maar door Mij vermoogt gij alle dingen.

Wanneer u echter denkt dat u deze of die dingen in uzelf niet vindt, wordt u soms moedeloos. Dat is ongeloof! Want het geloof is gelegen in de gedachte: Wat ben ik in Christus? Niet alleen woordelijk met de mond, maar ook gelovig met het hart. Gewis in de Heere heb ik gerchtigheid en sterkte. In de mond van twee of drie getuigen zal alle woord bestaan. Zo wordt ook in dit hoofdstuk driemaal de uitdrukking "in de Heere" gevonden: in vers 17, 24 en 25.

("Evangelische catechismus", 1759)

Kijk, dat is een citaat waar ik achter kan staan. Niets uit ons, alles uit Hem.

[Maanenschijn]

Waar de Heilige Geest werkt gaat Hij juist laten zien dat jij onmogelijk je weerstand kan breken, zelfs al span je al je krachten in, je gaat zien dat je niet kan en niet wil en dus totaal verdorven bent. Hij gaat er voor zorgen dat je God nodig krijgt om je weerstand te breken. Ja, dan is je weerstand al wel aan het breken ja, maar niet in eigen waarneming. We hebben nodig om ontdekt te worden aan onze onwil en vooral het vreselijke daarvan tegenover God.

Maar via de trap van het historische geloof opklimmen tot het zaligmakende geloof is gewoon een remonstrantse dwaling in een modern jasje.

Inderdaad een soort stappenplan dat je zelf uit kunt voeren. Volgens mij is dat toch niet de bedoeling. Ook niet als Erskine het zegt.

Ik denk dat jullie nu van de opmerking van @tja een karikatuur maken.

Zelfs de topictitel geeft aan aan dat er activiteit van de mens gewenst is: ‘vragen’. Zou dat dan de eerste stap zijn?

Wat ik lees in de post van tja: wij hebben ons als mensen te vervoegen bij de Heere God. Onwaardig, onkundig, onmachtig, zondig. Zelfs met ons verstand, als we (nog) geen geloof bij onszelf kunnen ontdekken. Pleitend op het verbond, pleitend op het volbrachte borgwerk van Christus en Zijn beloften. De Heere belooft dat degene die hem zoeken, Hem zullen vinden.

Het is het ongelovig hart die de beloften van de Heere God niet serieus wil nemen, die met uitvluchten, hoe vroom ze ook klinken, niet tot Hem willen komen. Ik schrijf bewust ‘wil’ omdat het de verantwoordelijkheid van de mens is. Ik zou ook ‘kan’ kunnen schrijven, dat is ook waar. Maar daarmee verschuiven we de verantwoordelijkheid van ons af.

[tja]

Waar de Heilige Geest werkt gaat Hij juist laten zien dat jij onmogelijk je weerstand kan breken, zelfs al span je al je krachten in, je gaat zien dat je niet kan en niet wil en dus totaal verdorven bent. Hij gaat er voor zorgen dat je God nodig krijgt om je weerstand te breken. Ja, dan is je weerstand al wel aan het breken ja, maar niet in eigen waarneming. We hebben nodig om ontdekt te worden aan onze onwil en vooral het vreselijke daarvan tegenover God.

Maar via de trap van het historische geloof opklimmen tot het zaligmakende geloof is gewoon een remonstrantse dwaling in een modern jasje.

Inderdaad een soort stappenplan dat je zelf uit kunt voeren. Volgens mij is dat toch niet de bedoeling. Ook niet als Erskine het zegt.

Ik denk dat jullie nu van de opmerking van @tja een karikatuur maken.

Zelfs de topictitel geeft aan aan dat er activiteit van de mens gewenst is: ‘vragen’. Zou dat dan de eerste stap zijn?

Wat ik lees in de post van tja: wij hebben ons als mensen te vervoegen bij de Heere God. Onwaardig, onkundig, onmachtig, zondig. Zelfs met ons verstand, als we (nog) geen geloof bij onszelf kunnen ontdekken. Pleitend op het verbond, pleitend op het volbrachte borgwerk van Christus en Zijn beloften. De Heere belooft dat degene die hem zoeken, Hem zullen vinden.

Het is het ongelovig hart die de beloften van de Heere God niet serieus wil nemen, die met uitvluchten, hoe vroom ze ook klinken, niet tot Hem willen komen. Ik schrijf bewust ‘wil’ omdat het de verantwoordelijkheid van de mens is. Ik zou ook ‘kan’ kunnen schrijven, dat is ook waar. Maar daarmee verschuiven we de verantwoordelijkheid van ons af.

Dank Maanenschijn. Je verwoord het treffend.

[tja]

Het klopt dat de Heilige Geest moet werken. En daar wil God de gezonde prediking voor gebruiken. Je weet dat de Heilig Geest werkt als je je weerstand opgeeft. Dan kun je terugkijkend zeggen. Het is door Hem alleen.

Je zegt in feite (i.c.m. je post daarvoor): mensen begin maar, geloof maar met je verstand, dat is voldoende, de Heere zal de rest dan zeker werken en als je dan terugkijkt, dan mag je zeggen dat de de Heilige Geest is die begonnen is.

Daarmee geef je aan onze natuurlijke vermogens, wat hun niet toekomt. Iedereen kan "met zijn verstand geloven" immers; en je weerstand (in eigen oog) opgeven, maar de diepten van je hart wel voor jezelf houden (arglistig is ons hart), dat kan een mens ook nog wel. Echt je weerstand opgeven doe je niet zelf, met verstandelijk geloven kom je echt geen stap dichter bij God.

Waar de Heilige Geest werkt gaat Hij juist laten zien dat jij onmogelijk je weerstand kan breken, zelfs al span je al je krachten in, je gaat zien dat je niet kan en niet wil en dus totaal verdorven bent. Hij gaat er voor zorgen dat je God nodig krijgt om je weerstand te breken. Ja, dan is je weerstand al wel aan het breken ja, maar niet in eigen waarneming. We hebben nodig om ontdekt te worden aan onze onwil en vooral het vreselijke daarvan tegenover God.

Maar via de trap van het historische geloof opklimmen tot het zaligmakende geloof is gewoon een remonstrantse dwaling in een modern jasje.

Nou nou dat is wel erg veel inlegkunde om mijn antwoord remonstrants te maken.
De vraag was, welk antwoord geef je aan de mensen uit het voorbeeld.

Als de prediking gezond is het onnodig dat mensen 70 jaar bidden om vrede met God te krijgen. En het nog niet hebben. (Tenzij ze geen vrede met God willen natuurlijk)

Wat zou jou advies aan die mensen zijn?

Je reageert feitelijk helemaal niet op mijn post, maar alleen op het laatste zinnetje, wat een conclusie is uit het voorgaande. Ik haal gewoon letterlijk aan wat je schrijft, niets inlegkunde ,maar misschien kan je jezelf verduidelijken op dat punt.

Ik sla vooral aan op je post over geloven met je verstand en dat vervolgens God voor een gebed zal zorgen wat zeker zal verhoord worden. Misschien is dit stukje uit de DL meer helder:

Die leren: Dat in de ware bekering des mensen
geen nieuwe hoedanigheden, krachten of gaven in den wil
door God kunnen ingestort worden,
en dat, overzulks het geloof, waardoor wij eerst bekeerd worden,
en waarvan wij gelovigen genoemd worden,
niet is een hoedanigheid of gave, van God ingestort,
maar alleen een daad des mensen,
en dat het niet anders kan gezegd worden een gave te zijn,
dan ten aanzien van de macht om tot hetzelve komen.

Want daarmede wederspreken zij de Heilige Schrift,
die getuigt dat God nieuwe hoedanigheden des geloofs,
der gehoorzaamheid en van het gevoel Zijner liefde in onze harten uitstort:
Ik zal Mijn wet in hun binnenste geven, en zal die in hun hart schrijven (Jer. 31:33);
en: Ik zal water gieten op de dorstigen, en stromen op het droge;
Ik zal Mijn Geest op uw zaad gieten (Jes. 44:3);
en: De liefde Gods is in onze harten uitgestort door den Heiligen Geest,
Die ons gegeven is (Rom. 5:5).
Zulks strijdt ook tegen het standvastig gebruik der Kerk Gods,
dewelke bij den profeet aldus bidt: Bekeer mij, zo zal ik bekeerd zijn (Jer. 31:18).

Het geloven wat wij zelf kunnen heeft dus helemaal niets van doen met het zaligmakende geloof, helemaal niets, het is een bovennatuurlijk werk. Daarom kan het 'zelf geloven met je verstand' nooit een trap zijn tot het ware zaligmakende geloof.

Het geloven met je verstand is daarom ook helemaal geen geloven, zoals de Bijbel daarover spreekt. Maar mocht ik je verkeerd begrijpen, dan hoor ik graag wat je wél bedoelt, want nu kan ik het niet anders lezen.

Het klopt dat ik niet inhoudelijk reageer omdat je reactie niet overeenkomt met wat ik schrijf. En je conclusie dus ook niet.

De vraag is, wat zou je de mensen uit het voorbeeld voor advies geven. Ik neem aan dat ze graag vrede met God willen anders bid je daar niet je hele leven om. Hoe zou het dan komen dat een mens vrede met God wil?

Ik ben benieuwd wat jou advies zou zijn aan de mensen uit het voorbeeld?

[TSD]

Waar de Heilige Geest werkt gaat Hij juist laten zien dat jij onmogelijk je weerstand kan breken, zelfs al span je al je krachten in, je gaat zien dat je niet kan en niet wil en dus totaal verdorven bent. Hij gaat er voor zorgen dat je God nodig krijgt om je weerstand te breken. Ja, dan is je weerstand al wel aan het breken ja, maar niet in eigen waarneming. We hebben nodig om ontdekt te worden aan onze onwil en vooral het vreselijke daarvan tegenover God.

Maar via de trap van het historische geloof opklimmen tot het zaligmakende geloof is gewoon een remonstrantse dwaling in een modern jasje.

Inderdaad een soort stappenplan dat je zelf uit kunt voeren. Volgens mij is dat toch niet de bedoeling. Ook niet als Erskine het zegt.

Ik denk dat jullie nu van de opmerking van @tja een karikatuur maken.

Zelfs de topictitel geeft aan aan dat er activiteit van de mens gewenst is: ‘vragen’. Zou dat dan de eerste stap zijn?

Wat ik lees in de post van tja: wij hebben ons als mensen te vervoegen bij de Heere God. Onwaardig, onkundig, onmachtig, zondig. Zelfs met ons verstand, als we (nog) geen geloof bij onszelf kunnen ontdekken. Pleitend op het verbond, pleitend op het volbrachte borgwerk van Christus en Zijn beloften. De Heere belooft dat degene die hem zoeken, Hem zullen vinden.

Het is het ongelovig hart die de beloften van de Heere God niet serieus wil nemen, die met uitvluchten, hoe vroom ze ook klinken, niet tot Hem willen komen. Ik schrijf bewust ‘wil’ omdat het de verantwoordelijkheid van de mens is. Ik zou ook ‘kan’ kunnen schrijven, dat is ook waar. Maar daarmee verschuiven we de verantwoordelijkheid van ons af.

Nee, ik maak van de opmerkingen van 'tja' geen karikatuur, ik heb geprobeerd hem recht te doen. Het gaat mij niet om onze verantwoordelijkheid, of wat we hebben moeten te doen, het ging mij om de directe relatie tussen wat wij daadwerkelijk kúnnen doen (met ons verstand geloven) met het feit dat God dan genade zál geven. Lees maar na.

Ik kan me vinden in jouw post maar daar staat m.i. echt iets anders dan wat @tja schrijft:

Met 70 jaar bidden om een nieuw hart kan een mens verloren gaan. Maar als je met lege handen aan Zijn voeten gaat liggen laat God je niet verloren gaan. Dan ben je al behouden. Zie op Hem. Als je dat gelooft, (al is het in het begin alleen maar met je verstand) krijg je een gebed wat zeker gehoord zal worden.

Laat ik het kort zeggen: Zonder het vetgedrukte zinnetje ben ik het eens, daar zit voor mij de crux.


En ja, wij moeten komen, wij worden daartoe opgeroepen en ja, onze onwil is groter dan onze onmacht en onze onmacht is schuldige onmacht.
Dus nogmaals: Ik geloof ook dat wij ons met al onze (natuurlijke) krachten hebben in te spannen om ons tot God te bekeren en te geloven, maar niet als "ik doe mijn best en God doet de rest".

Nogmaals @tja, het is niet mijn bedoeling om je iets te laten zeggen wat je niet bedoelt, vandaar opnieuw mijn vraag om je te verduidelijken. En ben je het dan ook eens met wat ik schreef over het werk van de Heilige Geest?

[TSD]

Het klopt dat ik niet inhoudelijk reageer omdat je reactie niet overeenkomt met wat ik schrijf. En je conclusie dus ook niet.

De vraag is, wat zou je de mensen uit het voorbeeld voor advies geven. Ik neem aan dat ze graag vrede met God willen anders bid je daar niet je hele leven om. Hoe zou het dan komen dat een mens vrede met God wil?

Ik ben benieuwd wat jou advies zou zijn aan de mensen uit het voorbeeld?

Voor je 1e zin: Zie mijn vorige antwoord.

Voor je vraag: Eenvoudig wijzen op Hem. Ik vond het citaat wat KDD postte erg mooi. Dan gaat het niet meer om ons geloof, om ons geloven, maar om de almachtige God, die geven wil wat wij niet hebben. Op de gewillige Zaligmaker. Vertellen Wie Hij is, Wie Hij wil zijn voor onwaardige, schuldige zondaren.

[tja]

Waar de Heilige Geest werkt gaat Hij juist laten zien dat jij onmogelijk je weerstand kan breken, zelfs al span je al je krachten in, je gaat zien dat je niet kan en niet wil en dus totaal verdorven bent. Hij gaat er voor zorgen dat je God nodig krijgt om je weerstand te breken. Ja, dan is je weerstand al wel aan het breken ja, maar niet in eigen waarneming. We hebben nodig om ontdekt te worden aan onze onwil en vooral het vreselijke daarvan tegenover God.

Maar via de trap van het historische geloof opklimmen tot het zaligmakende geloof is gewoon een remonstrantse dwaling in een modern jasje.

Inderdaad een soort stappenplan dat je zelf uit kunt voeren. Volgens mij is dat toch niet de bedoeling. Ook niet als Erskine het zegt.

Ik denk dat jullie nu van de opmerking van @tja een karikatuur maken.

Zelfs de topictitel geeft aan aan dat er activiteit van de mens gewenst is: ‘vragen’. Zou dat dan de eerste stap zijn?

Wat ik lees in de post van tja: wij hebben ons als mensen te vervoegen bij de Heere God. Onwaardig, onkundig, onmachtig, zondig. Zelfs met ons verstand, als we (nog) geen geloof bij onszelf kunnen ontdekken. Pleitend op het verbond, pleitend op het volbrachte borgwerk van Christus en Zijn beloften. De Heere belooft dat degene die hem zoeken, Hem zullen vinden.

Het is het ongelovig hart die de beloften van de Heere God niet serieus wil nemen, die met uitvluchten, hoe vroom ze ook klinken, niet tot Hem willen komen. Ik schrijf bewust ‘wil’ omdat het de verantwoordelijkheid van de mens is. Ik zou ook ‘kan’ kunnen schrijven, dat is ook waar. Maar daarmee verschuiven we de verantwoordelijkheid van ons af.

Nee, ik maak van de opmerkingen van 'tja' geen karikatuur, ik heb geprobeerd hem recht te doen. Het gaat mij niet om onze verantwoordelijkheid, of wat we hebben moeten te doen, het ging mij om de directe relatie tussen wat wij daadwerkelijk kúnnen doen (met ons verstand geloven) met het feit dat God dan genade zál geven. Lees maar na.

Ik kan me vinden in jouw post maar daar staat m.i. echt iets anders dan wat @tja schrijft:

Met 70 jaar bidden om een nieuw hart kan een mens verloren gaan. Maar als je met lege handen aan Zijn voeten gaat liggen laat God je niet verloren gaan. Dan ben je al behouden. Zie op Hem. Als je dat gelooft, (al is het in het begin alleen maar met je verstand) krijg je een gebed wat zeker gehoord zal worden.

Laat ik het kort zeggen: Zonder het vetgedrukte zinnetje ben ik het eens, daar zit voor mij de crux.


En ja, wij moeten komen, wij worden daartoe opgeroepen en ja, onze onwil is groter dan onze onmacht en onze onmacht is schuldige onmacht.
Dus nogmaals: Ik geloof ook dat wij ons met al onze (natuurlijke) krachten hebben in te spannen om ons tot God te bekeren en te geloven, maar niet als "ik doe mijn best en God doet de rest".

Nogmaals @tja, het is niet mijn bedoeling om je iets te laten zeggen wat je niet bedoelt, vandaar opnieuw mijn vraag om je te verduidelijken. En ben je het dan ook eens met wat ik schreef over het werk van de Heilige Geest?

Bedankt voor je reactie.

Nogmaals mijn reactie was in het kader van “welk advies geef je aan mensen die een leven land bidden om vrede met God” laten we er even van uit gaan dat het deze mensen ernst is om die vrede te vinden

ja ik ben het volledig eens met wat je zegt over het werk van de Heilige Geest.
Echter hoe weten we dat de Heilige Geest werkt? Dat is in dit geval omdat die mensen die Vrede zoeken. Dat doe je niet uit jezelf. Die mensen moet Christus vastgrijpen en nooit meer loslaten. En niet wachten tot het geloof komt zoals ze het zichzelf voor ogen hebben gesteld. Als je dan geen echt geloof waarneemt dan doe je het maar met verstandelijk geloof. Maar bij Hem moet je zijn.

Als iemand niet in God geïnteresseerd is word het natuurlijk heel anders.

Dat zou mijn advies zijn.

Normaal gesproken werkt God via het verstand naar het hart. Daarom wil hij door de dwaasheid van de prediking zijn evangelie bekend maken

Nu ben ik nog steeds benieuwd naar jou advies.

[GerefGemeente-lid]

Als je dan geen echt geloof waarneemt dan doe je het maar met verstandelijk geloof. Maar bij Hem moet je zijn.

Als iemand niet in God geïnteresseerd is word het natuurlijk heel anders.

Dat zou mijn advies zijn.

Ik pak even dit fragment er uit.

Je advies is goed bedoeld. Maar ik vind het geen goed advies. Ik heb ooit eens een predikant horen zeggen (wie weet ik niet meer, dus dan hoeven we er ook geen stempeltje op te plakken of mijn reactie in een links- of rechts-hokje te duwen) en ik zeg het maar na in m'n eigen woorden, dat, als we zo zijn als die mensen die jij schetst dat we dan maar moeten bidden of God ons aan onze dodelijkheid, onmacht en onwil wil ontdekken.
We zijn dor en doods en met ons verstand kunnen we zoveel geloven als we willen, maar blijven we geestelijk even dood. Dus we moeten aan die dodelijke dodelijkheid ontdekt worden. En dat zou je advies moeten zijn.

Psalm 139: 14, berijmd.

En wat je eennalaatste zin in dit fragment betreft: is dat hier ook al niet zo? Anders hadden ze jouw advies allang kunnen uitvoeren.

[tja]

Als je dan geen echt geloof waarneemt dan doe je het maar met verstandelijk geloof. Maar bij Hem moet je zijn.

Als iemand niet in God geïnteresseerd is word het natuurlijk heel anders.

Dat zou mijn advies zijn.

Ik pak even dit fragment er uit.

Je advies is goed bedoeld. Maar ik vind het geen goed advies. Ik heb ooit eens een predikant horen zeggen (wie weet ik niet meer, dus dan hoeven we er ook geen stempeltje op te plakken of mijn reactie in een links- of rechts-hokje te duwen) en ik zeg het maar na in m'n eigen woorden, dat, als we zo zijn als die mensen die jij schetst dat we dan maar moeten bidden of God ons aan onze dodelijkheid, onmacht en onwil wil ontdekken.
We zijn dor en doods en met ons verstand kunnen we zoveel geloven als we willen, maar blijven we geestelijk even dood. Dus we moeten aan die dodelijke dodelijkheid ontdekt worden. En dat zou je advies moeten zijn.

Psalm 139: 14, berijmd.

En wat je eennalaatste zin in dit fragment betreft: is dat hier ook al niet zo? Anders hadden ze jouw advies allang kunnen uitvoeren.

Oké maar dat is wel vreemd. Eigenlijk zeg je dus dat je zonder geloof wel tot Hem mag naderen maar met een verstandelijk geloof niet? Of begrijp ik je verkeerd.

Daarmee ga je God toch de weg voorschrijven? Je zegt dan Heere ontdek mij aan mij doodsheid.
Ik zou zeggen Heere help mij op uw manier.

[Tiberius]

Ik wil absoluut geen karikatuur van Tja's reacties maken, maar het wel graag scherp stellen, omdat het een vraag is waar veel (met name oudere) mensen mee zitten.

Het antwoord van Erskine, dat KDD post, is een goede reactie; echter is dat eigenlijk meer een waaier van oplossingen/adviezen.

Persoonlijk zou ik eerst nog verder vragen: 'hoe zou dat komen?' (dat ze er hun hele leven om gevraagd hebben en geen reactie hebben gekregen), 'ligt het misschien aan de prediking?', 'is de bijbel niet duidelijk genoeg?'.
Pas dan kan je een eerlijke reactie geven. Anders sla je met je adviezen het gesprek dood. Want allerlei rechtzinnigheid kunnen ze zelf wel oplepelen, waarschijnlijk veel beter dan de dominee.

Ik denk vaak aan de geschiedenis van de Emmaüsgangers, waar de Heere Jezus vraagt: 'Wat redenen zijn dit, die gij wandelende onder elkander verhandelt, en waarom ziet gij droevig?' Het antwoord wist Hij heus wel, maar laat hen het zelf maar vertellen waar het op vast zit. Pas dan kan je de Schrift laten spreken.

[GerefGemeente-lid]

Als je dan geen echt geloof waarneemt dan doe je het maar met verstandelijk geloof. Maar bij Hem moet je zijn.

Als iemand niet in God geïnteresseerd is word het natuurlijk heel anders.

Dat zou mijn advies zijn.

Ik pak even dit fragment er uit.

Je advies is goed bedoeld. Maar ik vind het geen goed advies. Ik heb ooit eens een predikant horen zeggen (wie weet ik niet meer, dus dan hoeven we er ook geen stempeltje op te plakken of mijn reactie in een links- of rechts-hokje te duwen) en ik zeg het maar na in m'n eigen woorden, dat, als we zo zijn als die mensen die jij schetst dat we dan maar moeten bidden of God ons aan onze dodelijkheid, onmacht en onwil wil ontdekken.
We zijn dor en doods en met ons verstand kunnen we zoveel geloven als we willen, maar blijven we geestelijk even dood. Dus we moeten aan die dodelijke dodelijkheid ontdekt worden. En dat zou je advies moeten zijn.

Psalm 139: 14, berijmd.

En wat je eennalaatste zin in dit fragment betreft: is dat hier ook al niet zo? Anders hadden ze jouw advies allang kunnen uitvoeren.

Oké maar dat is wel vreemd. Eigenlijk zeg je dus dat je zonder geloof wel tot Hem mag naderen maar met een verstandelijk geloof niet? Of begrijp ik je verkeerd.

Daarmee ga je God toch de weg voorschrijven? Je zegt dan Heere ontdek mij aan mij doodsheid.
Ik zou zeggen Heere help mij op uw manier.

Nee. Ik zeg juist dat we er aan ontdekt moeten worden dat we niet tot Jezus kunnen en niet tot Hem willen komen. Die oude mensen in dat voorbeeld waren daar niet aan ontdekt.

Met een verstandelijk geloof tot Jezus gaan is onmogelijk. Daarmee ga je juist God de weg voorschrijven.