Besnijdenis sabbat voedselwetten

[Cyrillus]

Kijk die laatste zinnen hadden ook anders geformuleerd kunnen worden. Daardoor kunnen discussies ontsporen.

Dan de inhoud.
- In Hand. 10 wordt de ceremoniele dienst afgeschaft. Eens. Daar vallen de spijswetten onder, maar ook de sabbat (zie Kol. 2 vs 11 en 16)? Hoe zie jij dat?

- Je zegt dat de les uit Hand 10 niet zozeer is dat de heidenen niet meer onrein zijn. Maar dat lijkt toch wel de les te zijn uit vers 28?

- De besnijdenis als sociologische identity marker. Die snap ik dus ook niet. Enig idee waar hij dat vandaan haalt? Zijn er meer theologen die dat doen? Heeft de besnijdenis misschien die betekenis gekregen in Gal. 5 vs 2 en ook Fil 3 vs 4 en 5? En dat Paulus daarom ook zo fel is?

Wat betreft de besnijdenis: ik denk dat je de nadruk moet leggen op identity marker. Het feit dat er een verbond was met alleen Israël gaf immers Israël een identiteit: Israël is het volk van God. Dus daarmee werd Israël ook apart geplaatst. Misschien kun je toelichten wat precies je punt is?

War mijn punt is: de besnijdenis wordt opgeheven als identity-marker van Gods volk. Dat valt op te maken uit Gal. 5. De Joden zeiden: zonder besnijdenis hoor je niet bij God, heb je de verkeerde identiteit. Volgens Paulus is het echter een relatief punt geworden. Zelfs een punt waarmee heidenen worden afgeschrikt (Hand 15 vs 5,9,10) om in Christus te geloven. Dus ja, voorheen een cruciale identitymarker, maar nu verworden tot een identitymarker die afhoudt van Christus. Apart eigenlijk.

Zo zijn er in onze tijd ook allerlei uiterlijke regels waardoor buitenstaanders/nieuwkomers worden afgeschrikt? Ik denk dat dit een goede toepassing is van het afschaffen vd ceremoniele wetten en de besnijdenis. Echter het kernpunt is dat het noodzakelijk zou zijn om zalig te worden en dan komt het ipv Christus.

Inderdaad leert Galaten 5 dat de besnijdenis onder de wet valt en die heeft afgedaan. Wij mogen nu in de vrijheid staan, echter niet om deze te misbruiken voor het vlees. Gal. 5:13 "Want gij zijt tot vrijheid geroepen, broeders, alleenlijk gebruikt de vrijheid niet tot een oorzaak voor het vlees; maar dient elkander door de liefde." Ik denk dat dit laatste dus de identity marker voor de kerk moet zijn: liefde.
Maar of we daaraan nog christenen herkennen? Wij lopen over van de uiterlijkheden, maar vergeten dat het om de liefde van Christus gaat. Wij gaan 2x naar de kerk, vrouwen dragen een mooie hoed volgens de laatste mode, en veel kinderen lopen in merkkleding. Onze huizen zijn mooi, onze auto's zijn mooi en onze vakanties zijn ons alles. Voor de vorm geven we wel wat aan de collecte natuurlijk. Onze goede werken hebben we uitbesteed aan de diverse refo-organisaties. Onze mond open doen en getuigen van Christus? Dit alleen als het ons niets kost. Uiteindelijk denk ik niet dat de uiterlijke regels zo zeer afschrikken, wel dat de wereld door ons wereldse vertoon heen prikt. Wij stellen niets meer voor als christenen. En ik zeg niet dat ik beter ben.

[Refojongere]

Eens. Dat is een goede. 1 Korinthe 13 geeft ons veel om te overdenken. Leven we uit Gods oneindige liefde?

Elke dag weer vragen: Heere. Hoe kan ik Uw Naam groot maken door mijn woorden en daden? Wat kan ik voor een ander doen?

[Arja]

Kijk die laatste zinnen hadden ook anders geformuleerd kunnen worden. Daardoor kunnen discussies ontsporen.

Dan de inhoud.
- In Hand. 10 wordt de ceremoniele dienst afgeschaft. Eens. Daar vallen de spijswetten onder, maar ook de sabbat (zie Kol. 2 vs 11 en 16)? Hoe zie jij dat?

- Je zegt dat de les uit Hand 10 niet zozeer is dat de heidenen niet meer onrein zijn. Maar dat lijkt toch wel de les te zijn uit vers 28?

- De besnijdenis als sociologische identity marker. Die snap ik dus ook niet. Enig idee waar hij dat vandaan haalt? Zijn er meer theologen die dat doen? Heeft de besnijdenis misschien die betekenis gekregen in Gal. 5 vs 2 en ook Fil 3 vs 4 en 5? En dat Paulus daarom ook zo fel is?

Wat betreft de besnijdenis: ik denk dat je de nadruk moet leggen op identity marker. Het feit dat er een verbond was met alleen Israël gaf immers Israël een identiteit: Israël is het volk van God. Dus daarmee werd Israël ook apart geplaatst. Misschien kun je toelichten wat precies je punt is?

War mijn punt is: de besnijdenis wordt opgeheven als identity-marker van Gods volk. Dat valt op te maken uit Gal. 5. De Joden zeiden: zonder besnijdenis hoor je niet bij God, heb je de verkeerde identiteit. Volgens Paulus is het echter een relatief punt geworden. Zelfs een punt waarmee heidenen worden afgeschrikt (Hand 15 vs 5,9,10) om in Christus te geloven. Dus ja, voorheen een cruciale identitymarker, maar nu verworden tot een identitymarker die afhoudt van Christus. Apart eigenlijk.

Zo zijn er in onze tijd ook allerlei uiterlijke regels waardoor buitenstaanders/nieuwkomers worden afgeschrikt? Ik denk dat dit een goede toepassing is van het afschaffen vd ceremoniele wetten en de besnijdenis. Echter het kernpunt is dat het noodzakelijk zou zijn om zalig te worden en dan komt het ipv Christus.

Inderdaad leert Galaten 5 dat de besnijdenis onder de wet valt en die heeft afgedaan. Wij mogen nu in de vrijheid staan, echter niet om deze te misbruiken voor het vlees. Gal. 5:13 "Want gij zijt tot vrijheid geroepen, broeders, alleenlijk gebruikt de vrijheid niet tot een oorzaak voor het vlees; maar dient elkander door de liefde." Ik denk dat dit laatste dus de identity marker voor de kerk moet zijn: liefde.
Maar of we daaraan nog christenen herkennen? Wij lopen over van de uiterlijkheden, maar vergeten dat het om de liefde van Christus gaat. Wij gaan 2x naar de kerk, vrouwen dragen een mooie hoed volgens de laatste mode, en veel kinderen lopen in merkkleding. Onze huizen zijn mooi, onze auto's zijn mooi en onze vakanties zijn ons alles. Voor de vorm geven we wel wat aan de collecte natuurlijk. Onze goede werken hebben we uitbesteed aan de diverse refo-organisaties. Onze mond open doen en getuigen van Christus? Dit alleen als het ons niets kost. Uiteindelijk denk ik niet dat de uiterlijke regels zo zeer afschrikken, wel dat de wereld door ons wereldse vertoon heen prikt. Wij stellen niets meer voor als christenen. En ik zeg niet dat ik beter ben.

Het is niet eerlijk om alle christenen over één kam te scheren op basis van uiterlijke kenmerken en gedragingen. Er zijn talloze individuen en gemeenschappen die zich wel degelijk richten op de liefde van Christus en zich inzetten voor anderen.

Wil je een echte christen herkennen? Ga het dan hebben over het belang van 'in Christus blijven'. HHeeft iemand die voortdurende, intieme en actieve verbondenheid met Jezus Christus? Zijn er vruchten? Daar kan je ze aan herkennen. Ook al is iemand rijk, hij kan toch in Christus zijn. Ook al draagt iemand merkkleding, of gaat op een mooie vakantie... hij kan toch in Christus zijn.

Ik vind je stukje erg generaliserend. Is iemand wedergeboren, of niet? Is iemand tot geloof gekomen, of niet? Daar gaat het om. En denk je dat een leven met Christus zonder vruchten zal blijven? Hij staat daar Zelf voor in.

[Cyrillus]

Wat betreft de besnijdenis: ik denk dat je de nadruk moet leggen op identity marker. Het feit dat er een verbond was met alleen Israël gaf immers Israël een identiteit: Israël is het volk van God. Dus daarmee werd Israël ook apart geplaatst. Misschien kun je toelichten wat precies je punt is?

War mijn punt is: de besnijdenis wordt opgeheven als identity-marker van Gods volk. Dat valt op te maken uit Gal. 5. De Joden zeiden: zonder besnijdenis hoor je niet bij God, heb je de verkeerde identiteit. Volgens Paulus is het echter een relatief punt geworden. Zelfs een punt waarmee heidenen worden afgeschrikt (Hand 15 vs 5,9,10) om in Christus te geloven. Dus ja, voorheen een cruciale identitymarker, maar nu verworden tot een identitymarker die afhoudt van Christus. Apart eigenlijk.

Zo zijn er in onze tijd ook allerlei uiterlijke regels waardoor buitenstaanders/nieuwkomers worden afgeschrikt? Ik denk dat dit een goede toepassing is van het afschaffen vd ceremoniele wetten en de besnijdenis. Echter het kernpunt is dat het noodzakelijk zou zijn om zalig te worden en dan komt het ipv Christus.

Inderdaad leert Galaten 5 dat de besnijdenis onder de wet valt en die heeft afgedaan. Wij mogen nu in de vrijheid staan, echter niet om deze te misbruiken voor het vlees. Gal. 5:13 "Want gij zijt tot vrijheid geroepen, broeders, alleenlijk gebruikt de vrijheid niet tot een oorzaak voor het vlees; maar dient elkander door de liefde." Ik denk dat dit laatste dus de identity marker voor de kerk moet zijn: liefde.
Maar of we daaraan nog christenen herkennen? Wij lopen over van de uiterlijkheden, maar vergeten dat het om de liefde van Christus gaat. Wij gaan 2x naar de kerk, vrouwen dragen een mooie hoed volgens de laatste mode, en veel kinderen lopen in merkkleding. Onze huizen zijn mooi, onze auto's zijn mooi en onze vakanties zijn ons alles. Voor de vorm geven we wel wat aan de collecte natuurlijk. Onze goede werken hebben we uitbesteed aan de diverse refo-organisaties. Onze mond open doen en getuigen van Christus? Dit alleen als het ons niets kost. Uiteindelijk denk ik niet dat de uiterlijke regels zo zeer afschrikken, wel dat de wereld door ons wereldse vertoon heen prikt. Wij stellen niets meer voor als christenen. En ik zeg niet dat ik beter ben.

Het is niet eerlijk om alle christenen over één kam te scheren op basis van uiterlijke kenmerken en gedragingen. Er zijn talloze individuen en gemeenschappen die zich wel degelijk richten op de liefde van Christus en zich inzetten voor anderen.

Wil je een echte christen herkennen? Ga het dan hebben over het belang van 'in Christus blijven'. HHeeft iemand die voortdurende, intieme en actieve verbondenheid met Jezus Christus? Zijn er vruchten? Daar kan je ze aan herkennen. Ook al is iemand rijk, hij kan toch in Christus zijn. Ook al draagt iemand merkkleding, of gaat op een mooie vakantie... hij kan toch in Christus zijn.

Ik vind je stukje erg generaliserend. Is iemand wedergeboren, of niet? Is iemand tot geloof gekomen, of niet? Daar gaat het om. En denk je dat een leven met Christus zonder vruchten zal blijven? Hij staat daar Zelf voor in.

Arja, het is goed om het voor de echte christenen op te nemen, mijn waardering hiervoor. Maar zij hoeven zich niet aangesproken te voelen. Er zijn er echter velen die zich wel aangesproken zouden moeten voelen.

[GerefGemeente-lid]

Er zijn er echter velen die zich wel aangesproken zouden moeten voelen.

Het is makkelijk om naar een ander te wijzen. Het lijkt me niet echt overeenkomstig het negende gebod ook om dat op bovenvermelde manier te doen.

Beter is om zelf het goede voorbeeld te geven en zo de ander in liefde voor te gaan in de weg der godzaligheid.

[Refojongere]

We wijken af van het onderwerp.

[Arja]

We wijken af van het onderwerp.

Wat voor vragen heb je nog meer dan, over dit onderwerp?

[Refojongere]

Op zich geen

[Arja]

Er zijn er echter velen die zich wel aangesproken zouden moeten voelen.

Het is makkelijk om naar een ander te wijzen. Het lijkt me niet echt overeenkomstig het negende gebod ook om dat op bovenvermelde manier te doen.

Beter is om zelf het goede voorbeeld te geven en zo de ander in liefde voor te gaan in de weg der godzaligheid.

Ja eens! En daarnaast: plaats van in vaagheid te "generaliseren" is het meer naar het Woord om een open dialoog te hebben met iemand (of roep je wat in de lucht en heb je geen speciale mensen op het oog?). Als je mensen in we omgeving ziet afdwalen, is niet de bedoeling dat we zeggen "ze zouden zich aangesproken moeten voelen".

Galaten 6:1-2: "Broeders, indien ook een mens overvallen ware door enige misdaad, gij, die geestelijk zijt, brengt den zodanige te recht met den geest der zachtmoedigheid; ziende op uzelven, opdat ook gij niet verzocht wordt. Draagt elkanders lasten, en vervult alzo de wet van Christus."

Ik neem aan dat je zelf geestelijk bent? De Bijbel legt nadruk op compassie en mededogen (bij het begeleiden van anderen op het rechte pad).

[Cyrillus]

Er zijn er echter velen die zich wel aangesproken zouden moeten voelen.

Het is makkelijk om naar een ander te wijzen. Het lijkt me niet echt overeenkomstig het negende gebod ook om dat op bovenvermelde manier te doen.

Beter is om zelf het goede voorbeeld te geven en zo de ander in liefde voor te gaan in de weg der godzaligheid.

Ja eens! En daarnaast: plaats van in vaagheid te "generaliseren" is het meer naar het Woord om een open dialoog te hebben met iemand (of roep je wat in de lucht en heb je geen speciale mensen op het oog?). Als je mensen in we omgeving ziet afdwalen, is niet de bedoeling dat we zeggen "ze zouden zich aangesproken moeten voelen".

Galaten 6:1-2: "Broeders, indien ook een mens overvallen ware door enige misdaad, gij, die geestelijk zijt, brengt den zodanige te recht met den geest der zachtmoedigheid; ziende op uzelven, opdat ook gij niet verzocht wordt. Draagt elkanders lasten, en vervult alzo de wet van Christus."

Ik neem aan dat je zelf geestelijk bent? De Bijbel legt nadruk op compassie en mededogen (bij het begeleiden van anderen op het rechte pad).

Paulus heeft het fout gedaan dus. Hij had alle gemeenteleden afzonderlijk een brief moeten sturen.

[GerefGemeente-lid]

Er zijn er echter velen die zich wel aangesproken zouden moeten voelen.

Het is makkelijk om naar een ander te wijzen. Het lijkt me niet echt overeenkomstig het negende gebod ook om dat op bovenvermelde manier te doen.

Beter is om zelf het goede voorbeeld te geven en zo de ander in liefde voor te gaan in de weg der godzaligheid.

Ja eens! En daarnaast: plaats van in vaagheid te "generaliseren" is het meer naar het Woord om een open dialoog te hebben met iemand (of roep je wat in de lucht en heb je geen speciale mensen op het oog?). Als je mensen in we omgeving ziet afdwalen, is niet de bedoeling dat we zeggen "ze zouden zich aangesproken moeten voelen".

Galaten 6:1-2: "Broeders, indien ook een mens overvallen ware door enige misdaad, gij, die geestelijk zijt, brengt den zodanige te recht met den geest der zachtmoedigheid; ziende op uzelven, opdat ook gij niet verzocht wordt. Draagt elkanders lasten, en vervult alzo de wet van Christus."

Ik neem aan dat je zelf geestelijk bent? De Bijbel legt nadruk op compassie en mededogen (bij het begeleiden van anderen op het rechte pad).

Paulus heeft het fout gedaan dus. Hij had alle gemeenteleden afzonderlijk een brief moeten sturen.

Jij oordeelt dat er velen zijn die zich aangesproken zouden moeten voelen. Je hebt het dan vooral over anderen. Dat vind ik nogal hoogmoedig overkomen.

We dienen in de eerste plaats naar onszelf te kijken. We kunnen een leven hebben zoals de rijke jongeling, maar als het alleen een leeg omhulsel is, is het net zo slecht.

En als we op goede gronden weten mogen dat we in Jezus Christus begrepen zijn, geeft dat een leven vanuit een ootmoedige en nederige gestalte, waarin we anderen in liefde mogen voorgaan in de leer en in het leven der godzaligheid. Dan veroordelen we andere geloofsgenoten niet om wat zij in onze ogen missen, maar zoeken we naar datgene wat bindt, Psalm 119: 32, berijmd.

[Cyrillus]

Het is makkelijk om naar een ander te wijzen. Het lijkt me niet echt overeenkomstig het negende gebod ook om dat op bovenvermelde manier te doen.

Beter is om zelf het goede voorbeeld te geven en zo de ander in liefde voor te gaan in de weg der godzaligheid.

Ja eens! En daarnaast: plaats van in vaagheid te "generaliseren" is het meer naar het Woord om een open dialoog te hebben met iemand (of roep je wat in de lucht en heb je geen speciale mensen op het oog?). Als je mensen in we omgeving ziet afdwalen, is niet de bedoeling dat we zeggen "ze zouden zich aangesproken moeten voelen".

Galaten 6:1-2: "Broeders, indien ook een mens overvallen ware door enige misdaad, gij, die geestelijk zijt, brengt den zodanige te recht met den geest der zachtmoedigheid; ziende op uzelven, opdat ook gij niet verzocht wordt. Draagt elkanders lasten, en vervult alzo de wet van Christus."

Ik neem aan dat je zelf geestelijk bent? De Bijbel legt nadruk op compassie en mededogen (bij het begeleiden van anderen op het rechte pad).

Paulus heeft het fout gedaan dus. Hij had alle gemeenteleden afzonderlijk een brief moeten sturen.

Jij oordeelt dat er velen zijn die zich aangesproken zouden moeten voelen. Je hebt het dan vooral over anderen. Dat vind ik nogal hoogmoedig overkomen.

We dienen in de eerste plaats naar onszelf te kijken. We kunnen een leven hebben zoals de rijke jongeling, maar als het alleen een leeg omhulsel is, is het net zo slecht.

En als we op goede gronden weten mogen dat we in Jezus Christus begrepen zijn, geeft dat een leven vanuit een ootmoedige en nederige gestalte, waarin we anderen in liefde mogen voorgaan in de leer en in het leven der godzaligheid. Dan veroordelen we andere geloofsgenoten niet om wat zij in onze ogen missen, maar zoeken we naar datgene wat bindt, Psalm 119: 32, berijmd.

Waarom reageer je op mij als we eerst naar onszelf moeten kijken. Geldt dat dan niet voor jou?

[GerefGemeente-lid]

Ja eens! En daarnaast: plaats van in vaagheid te "generaliseren" is het meer naar het Woord om een open dialoog te hebben met iemand (of roep je wat in de lucht en heb je geen speciale mensen op het oog?). Als je mensen in we omgeving ziet afdwalen, is niet de bedoeling dat we zeggen "ze zouden zich aangesproken moeten voelen".

Galaten 6:1-2: "Broeders, indien ook een mens overvallen ware door enige misdaad, gij, die geestelijk zijt, brengt den zodanige te recht met den geest der zachtmoedigheid; ziende op uzelven, opdat ook gij niet verzocht wordt. Draagt elkanders lasten, en vervult alzo de wet van Christus."

Ik neem aan dat je zelf geestelijk bent? De Bijbel legt nadruk op compassie en mededogen (bij het begeleiden van anderen op het rechte pad).

Paulus heeft het fout gedaan dus. Hij had alle gemeenteleden afzonderlijk een brief moeten sturen.

Jij oordeelt dat er velen zijn die zich aangesproken zouden moeten voelen. Je hebt het dan vooral over anderen. Dat vind ik nogal hoogmoedig overkomen.

We dienen in de eerste plaats naar onszelf te kijken. We kunnen een leven hebben zoals de rijke jongeling, maar als het alleen een leeg omhulsel is, is het net zo slecht.

En als we op goede gronden weten mogen dat we in Jezus Christus begrepen zijn, geeft dat een leven vanuit een ootmoedige en nederige gestalte, waarin we anderen in liefde mogen voorgaan in de leer en in het leven der godzaligheid. Dan veroordelen we andere geloofsgenoten niet om wat zij in onze ogen missen, maar zoeken we naar datgene wat bindt, Psalm 119: 32, berijmd.

Waarom reageer je op mij als we eerst naar onszelf moeten kijken. Geldt dat dan niet voor jou?

Jazeker. Maar jij begon een heel generaliserend relaas over ongeveer de gehele gereformeerde gezindte. Dus daarom wijs ik jou erop dat zo'n toon niet vruchtbaar is.

Dient elkander door de liefde (Galaten 5: 13b). Helaas mis ik dat soms nogal in je bijdrages. Het komt op mij vaak nogal koud en hooghartig over.

[Cyrillus]

Paulus heeft het fout gedaan dus. Hij had alle gemeenteleden afzonderlijk een brief moeten sturen.

Jij oordeelt dat er velen zijn die zich aangesproken zouden moeten voelen. Je hebt het dan vooral over anderen. Dat vind ik nogal hoogmoedig overkomen.

We dienen in de eerste plaats naar onszelf te kijken. We kunnen een leven hebben zoals de rijke jongeling, maar als het alleen een leeg omhulsel is, is het net zo slecht.

En als we op goede gronden weten mogen dat we in Jezus Christus begrepen zijn, geeft dat een leven vanuit een ootmoedige en nederige gestalte, waarin we anderen in liefde mogen voorgaan in de leer en in het leven der godzaligheid. Dan veroordelen we andere geloofsgenoten niet om wat zij in onze ogen missen, maar zoeken we naar datgene wat bindt, Psalm 119: 32, berijmd.

Waarom reageer je op mij als we eerst naar onszelf moeten kijken. Geldt dat dan niet voor jou?

Jazeker. Maar jij begon een heel generaliserend relaas over ongeveer de gehele gereformeerde gezindte. Dus daarom wijs ik jou erop dat zo'n toon niet vruchtbaar is.

Dient elkander door de liefde (Galaten 5: 13b). Helaas mis ik dat soms nogal in je bijdrages. Het komt op mij vaak nogal koud en hooghartig over.

Vind je zelf niet dat er sprake is van enige vooringenomenheid? Laten we mijn oorspronkelijk posting er eens bijhalen: "Maar of we daaraan nog christenen herkennen? Wij lopen over van de uiterlijkheden, maar vergeten dat het om de liefde van Christus gaat. Wij gaan 2x naar de kerk, vrouwen dragen een mooie hoed volgens de laatste mode, en veel kinderen lopen in merkkleding. Onze huizen zijn mooi, onze auto's zijn mooi en onze vakanties zijn ons alles. Voor de vorm geven we wel wat aan de collecte natuurlijk. Onze goede werken hebben we uitbesteed aan de diverse refo-organisaties. Onze mond open doen en getuigen van Christus? Dit alleen als het ons niets kost. Uiteindelijk denk ik niet dat de uiterlijke regels zo zeer afschrikken, wel dat de wereld door ons wereldse vertoon heen prikt. Wij stellen niets meer voor als christenen. En ik zeg niet dat ik beter ben."
Ik spreek in de we vorm dus sluit mijzelf er bij in en ik bevestig dat ik niet beter ben. Is dat hooghartig? Ik schrijf neer wat ik constateer door de breedte heen van onze gezindte. En dan is het om te huilen. Is dat liefdevol? Misschien niet. Maar is het niet meer zo, dat het 'not done' is in onze gezindte de werkelijkheid te benoemen? Niet kerkelijk correct zullen we maar zeggen?

[GerefGemeente-lid]

Ik schrijf neer wat ik constateer door de breedte heen van onze gezindte. En dan is het om te huilen. Is dat liefdevol? Misschien niet. Maar is het niet meer zo, dat het 'not done' is in onze gezindte de werkelijkheid te benoemen? Niet kerkelijk correct zullen we maar zeggen?

Je punt is heus wel duidelijk en die zorgen poets ik heus niet weg. Maar ik heb moeite met je manier van verwoorden omdat je in álle posts die je hier op het forum plaatst deze toon hebt. Het komt koud en zakelijk over. Ik proef zo weinig liefde tot anderen. Waarom moet het steeds zo hard en zo kil?

We kunnen commentaar hebben op de uiterlijke vorm, maar als ik niets hoor over de liefde van Christus die ons dringt, wat heeft het waarschuwen dan voor zin?

Overigens constateer ik ook hele andere dingen binnen de breedte van onze gezindte: meelevende kerkelijke jongeren en ouderen die proberen te leven zoals Gods Woord dat van hen vraagt, die nuttig bezig zijn voor hun medemens, in evangelisatie en in zending. Dus vergeet ook vooral niet dat jij en ik een hele beperkte blik hebben, en dat we ook hierin met twee woorden moeten spreken. Ik kan slecht tegen allerlei ach en wee over in wat voor een donkere tijd we wel niet leven. De Heere werkt nog steeds, binnen onze gezindte, in de volle breedte van het kerkelijk leven, onder jong en oud. Ook in 2023!