Zoveel preken

[-DIA-]

Zijn uitlatingen zijn ook extreem. Die zouden zelfs in de Gereformeerde Gemeenten nog veel opzien baren.

Dus ik vind dat een gekke vraag.

https://www.bijbelsberaadmv.nl/2020/12/ ... nederland/

Ik denk dat het eerder komt omdat die Lutherse kerk vooral grotendeels modern en niet Reformatorische is.

Men accepteert onbijbelse leringen en laat zich duidelijk niet leiden door Gods Woord maar ook nogal eens door de meningen van mensen en ontwikkelingen en nieuwe zienswijzen in deze tijd.

Dat bedoelde ik dus ook te zeggen.

[Ambtenaar]

Men accepteert onbijbelse leringen en laat zich duidelijk niet leiden door Gods Woord maar ook nogal eens door de meningen van mensen en ontwikkelingen en nieuwe zienswijzen in deze tijd.

In de kerken ter rechterzijde laat men zich niet leiden door meningen van mensen?

[Henk J]

Men accepteert onbijbelse leringen en laat zich duidelijk niet leiden door Gods Woord maar ook nogal eens door de meningen van mensen en ontwikkelingen en nieuwe zienswijzen in deze tijd.

In de kerken ter rechterzijde laat men zich niet leiden door meningen van mensen?

Op sommige gebieden wel, maar dat geldt niet voor de belijdenis die teruggaat op de kerkvaders uit vroege en late eeuwen. Die belijdenis is gegrond op Gods Woord en geeft ook een bandbreedte waarbinnen men van mening kan verschillen. Als men daarvan afwijkt door 'nieuwe inzichten' dan ben ik bezorgd.

[Arja]

Men accepteert onbijbelse leringen en laat zich duidelijk niet leiden door Gods Woord maar ook nogal eens door de meningen van mensen en ontwikkelingen en nieuwe zienswijzen in deze tijd.

In de kerken ter rechterzijde laat men zich niet leiden door meningen van mensen?

Op sommige gebieden wel, maar dat geldt niet voor de belijdenis die teruggaat op de kerkvaders uit vroege en late eeuwen. Die belijdenis is gegrond op Gods Woord en geeft ook een bandbreedte waarbinnen men van mening kan verschillen. Als men daarvan afwijkt door 'nieuwe inzichten' dan ben ik bezorgd.

De reformatorische kerken wijken van de opvattingen van de vroege kerkvaders en de oude geloofsbelijdenissen met betrekking tot de leer over predestinatie en de rol van de sacramenten in de redding van de mens toch?

[Johann Gottfried Walther]

Men accepteert onbijbelse leringen en laat zich duidelijk niet leiden door Gods Woord maar ook nogal eens door de meningen van mensen en ontwikkelingen en nieuwe zienswijzen in deze tijd.

In de kerken ter rechterzijde laat men zich niet leiden door meningen van mensen?

Op sommige gebieden wel, maar dat geldt niet voor de belijdenis die teruggaat op de kerkvaders uit vroege en late eeuwen. Die belijdenis is gegrond op Gods Woord en geeft ook een bandbreedte waarbinnen men van mening kan verschillen. Als men daarvan afwijkt door 'nieuwe inzichten' dan ben ik bezorgd.

De reformatorische kerken wijken van de opvattingen van de vroege kerkvaders en de oude geloofsbelijdenissen met betrekking tot de leer over predestinatie en de rol van de sacramenten in de redding van de mens toch?

Sowieso heeft Augustinus er duidelijk over gesproken over de uitverkiezing.

En Spurgeon zegt dit in een preek:

Een andere menselijke autoriteit die ik wil gebruiken om de leer van de uitverkiezing te bevestigen, is de oude geloofsbelijdenis van de Waldenzen. Als u de geloofsbelijdenis van de oude Waldenzen leest, moet u beseffen dat hij ontstond toen de vervolgingen hevig woedden. Deze beroemde belijders van het christelijk geloof hielden stevig vast aan en omarmden deze leer. Ze erkenden hem als een gedeelte van Gods waarheid. Ik heb uit een oud boek één van de artikelen van hun geloofsbelijdenis overgeschreven: “God redt van het verderf en de verdoemenis degenen die Hij heeft uitverkoren van voor de grondlegging der wereld, niet vanwege enige neiging, geloof of heiligheid die Hij in hen voorzag, maar uit pure genade in Christus Jezus Zijn Zoon, terwijl Hij alle anderen voorbijgaat, naar de onberispelijke reden van Zijn eigen vrije wil en rechtvaardigheid.”

Het is geen nieuwigheid die ik hier sta te verkondigen. Het is geen nieuwe leer. Ik houd ervan die oude sterke leer te brengen. Het wordt wel ‘calvinisme’ genoemd, maar het is zeker en waarlijk de geopenbaarde waarheid van God in Christus Jezus. Door deze waarheid maak ik een pelgrimage door het verleden. Ik zie kerkvader na kerkvader en martelaar na martelaar opstaan om me de hand te schudden. Als ik een pelagiaan zou zijn, of iemand die gelooft in de vrije wil, dan zou ik mijn tocht door de eeuwen helemaal alleen moeten afleggen. Misschien hier en daar een ketter met een niet al te nobel karakter, die naar voren treedt en me broeder noemt. Maar als ik deze leer als de standaard voor mijn geloof neem, zie ik het land van de voorvaderen dichtbevolkt met mijn broeders. Ik zie hele massa’s die hetzelfde belijden als ik, en erkennen dat dit de godsdienst van Gods eigen Kerk is.
https://charlesspurgeon.nl/leerstuk-van-uitverkiezing/

Verder was de belijdenis van de Vroege kerk dat er 2 sacramenten zijn, verder belijdt de Vroege kerk, dat men behouden wordt door de Genade van God.
In de Middeleeuwen komt men tot andere inzichten en dwalingen, al is ook dan de Bijbelse leer niet geheel verduisterd.
Maar de Middeleeuwen zijn de Vroege kerk niet.

[Henk J]

Volgens Calvijn zelf viel dat met betrekking tot de sacramenten nog wel mee. https://www.gerritveldman.nl/4-14-26-au ... cramenten/
Wat betreft de predestinatie weet ik zo niet maar de verschillen zijn niet heel groot met de vroege kerk.

[Susanna]

Leuke discussie is dit geworden

Zelf denk ik dat er best wat overeenkomsten zijn tussen de katholieke kerk en de vroege kerk op bepaalde gebieden. Bijvoorbeeld de traditie. De katholieke kerk hecht enorm veel waarde aan de tradities van de oude kerkvaders en de leerstellingen die eeuwenlang zijn doorgegeven. Dus sterke verbinding tussen Roomse kerk en Vroege kerk.

De reformatoren daarentegen wilden juist terug naar de oorspronkelijke leer van de Bijbel en veegden sommige kerkelijke tradities en leerstellingen van tafel, omdat ze vonden dat die waren afgedwaald van de vroege kerk. En ook al erkenden de reformatoren wel 2 sacramenten, toch zijn er best wel veel verschillen onderling in hoe zij er over dachten en hoe ze ze praktiseerden (in vergelijking met de vroege kerk).

Ik vind dat sommige calvinisten meer op de Roomse kerk lijken (qua vasthouden aan tradities en overleveringen) dan op de reformatoren. Ze citeren vaak uit de geschriften van oude theologen en predikanten zonder dingen te toetsen en zingen ook psalmen waarvan de vertaling niet klopt bij wat de Bijbel zegt. Help me uit de brand als het niet zo is.

[Mannetje]

Ik vind dat sommige calvinisten meer op de Roomse kerk lijken (qua vasthouden aan tradities en overleveringen) dan op de reformatoren. Ze citeren vaak uit de geschriften van oude theologen en predikanten zonder dingen te toetsen en zingen ook psalmen waarvan de vertaling niet klopt bij wat de Bijbel zegt. Help me uit de brand als het niet zo is.

Het citeren van mensen die duidelijk de Bijbel uitleggen is natuurlijk niet verkeerd. En iemand citeren geeft ook vaak aan dat je instemt met wat diegene zegt. Of dat getoetst is, daar kun je al lezer van het citaat natuurlijk niet over oordelen. Dus je gaat best wel kort door de bocht.

En wat betreft de psalmberijming, hoe je door het zingen van bijv. 1773 meteen meer Rooms dan reformatorisch wordt ontgaat mij echt.

Eerlijk is eerlijk vind ik het een beetje een jammere conclusie op basis van je eerdere vragen.

[Susanna]

Ik vind dat sommige calvinisten meer op de Roomse kerk lijken (qua vasthouden aan tradities en overleveringen) dan op de reformatoren. Ze citeren vaak uit de geschriften van oude theologen en predikanten zonder dingen te toetsen en zingen ook psalmen waarvan de vertaling niet klopt bij wat de Bijbel zegt. Help me uit de brand als het niet zo is.

Het citeren van mensen die duidelijk de Bijbel uitleggen is natuurlijk niet verkeerd. En iemand citeren geeft ook vaak aan dat je instemt met wat diegene zegt. Of dat getoetst is, daar kun je al lezer van het citaat natuurlijk niet over oordelen. Dus je gaat best wel kort door de bocht.

En wat betreft de psalmberijming, hoe je door het zingen van bijv. 1773 meteen meer Rooms dan reformatorisch wordt ontgaat mij echt.

Eerlijk is eerlijk vind ik het een beetje een jammere conclusie op basis van je eerdere vragen.

Nou, eerlijk gezegd vind ik het soms lastig om de oude psalmen te zingen, vooral die uit 1773. De taal is wat ouderwets en niet altijd makkelijk te begrijpen. Het lijkt bijna alsof je door het zingen van die psalmen meer een Rooms-katholieke sfeer krijgt dan een protestants-reformatorische. Pas was ergens ik ergens en daar zongen we ook twee psalmen, voordat we uit elkaar gingen. Ik vond het mooi.

Kun je wat meer uitleggen waarom je het een jammere conclusie vindt op basis van mijn eerdere vragen? Ik heb zitten zoeken naar mijn eerdere vragen. Persoonlijk vind ik die oude psalmen wel mooi vanwege de historische waarde en de rijke traditie, maar ik zing toch liever in de taal van nu. En ik het vasthouden aan oude taal bij psalmberijmingen soms wat 'rooms' overkomen. Daar worden oude talen ook gezien als een manier om de liturgie te verankeren in de historische traditie.

[Mannetje]

Kun je wat meer uitleggen waarom je het een jammere conclusie vindt op basis van mijn eerdere vragen? Ik heb zitten zoeken naar mijn eerdere vragen. Persoonlijk vind ik die oude psalmen wel mooi vanwege de historische waarde en de rijke traditie, maar ik zing toch liever in de taal van nu. En ik het vasthouden aan oude taal bij psalmberijmingen soms wat 'rooms' overkomen. Daar worden oude talen ook gezien als een manier om de liturgie te verankeren in de historische traditie.

Deze vraag stond nog open. Een poging: je stelt bij de openingspost een heel aantal vragen. Meerdere forummers nemen de moeite te reageren, sommigen wat korter, anderen wat uitgebreider.
Vrijwel alle antwoorden laat je voor wat ze zijn, je trekt vooral de conclusie dat velen dichter bij Rome dan bij de reformatoren staan.

Wat hebben de andere antwoorden enz. je geleerd? Is je reactie echt de enige die alle antwoorden bij je oproepen?

[Susanna]

Hier in GG Gouda ook vier preken rond Pasen (incl. Goede Vrijdag). En dan nu op woensdag wéér een kerkdienst, met een speciale opwekking an de kerkenraad. Lijkt mij wat veel van het goede...

Ik zou één dienst op zondag wel toejuichen. Anderzijds bestaat dan wel het gevaar dat je op zondagmiddag allerlei 'leuke' dingen gaat doen. Gaat het karakter van de zondag ook wel weer verloren.

Mag je geen 'leuke' dingen doen dan op zondag?

[Susanna]

1. Nee. Niets op tegen, maar past niet bij mij.
2. Het gehoorde geeft regelmatig stof tot gebed, tot meditatie en tot zelfreflectie voor Gods aangezicht (vage term misschien...). Niet iedere preek geeft meteen praktische handvatten voor het leven van elke dag.
3. Vooraf: om de Heilige Geest voor de predikant en de luisteraars, achteraf hangt natuurlijk van de preek af. Zie ook vraag 2.
4. Hoe bedoel je deze vraag precies? Meer en meer besef ik wel dat zonder het werk van de Heilige Geest het Woord ten diepste geen kracht doet, omdat in mijzelf geen vermogen tot enig geestelijk goed te vinden is.
5. Een mooie, goede traditie, waarin in principe een dienst ook gereserveerd is voor de preken vanuit de Catechismus. Dus 's morgens vrije stof en de tweede dienst Catechismus. In onze gemeente hebben we de rijkdom van 3 diensten. Geeft voor gezinnen met jongere kinderen de mogelijkheid dat de ene ouder 's middags en de andere ouder 's avonds gaat. Als mijn vrouw om welke reden dan ook 's avonds niet kan, bezoek ik ze ook weleens alle drie. Veel, maar zeker geen straf. De middagdienst is in principe altijd een leesdienst, geen Catechismus, dus dat doorbreekt wel de structuur van de Catechismus. Alles heeft zo zijn prijs, zeg maar.
6. Als je in staat bent om er twee (of drie) te beluisteren, denk ik dat je die gelegenheid moet gebruiken. Waar mogelijk gewoon ook de diensten bijwonen en niet thuis luisteren. Daarbij wil ik uiteraard mild oordelen over hen die niet kunnen. Maar als God goedertierenlijk verkondigers van de zeer blijde boodschap zend (Dordts Leerregels), dan moet je niet te gauw menen dat dat voor jou niet nodig is.
7. Ja. Maar verder heb je op zondag veel meer vrij, dus kun je dan prima uitrusten.

Ik vond je reactie goed, leerzaam, interessant. Maar wel vooral heel veel (diensten).

[Susanna]

Kun je wat meer uitleggen waarom je het een jammere conclusie vindt op basis van mijn eerdere vragen? Ik heb zitten zoeken naar mijn eerdere vragen. Persoonlijk vind ik die oude psalmen wel mooi vanwege de historische waarde en de rijke traditie, maar ik zing toch liever in de taal van nu. En ik het vasthouden aan oude taal bij psalmberijmingen soms wat 'rooms' overkomen. Daar worden oude talen ook gezien als een manier om de liturgie te verankeren in de historische traditie.

Deze vraag stond nog open. Een poging: je stelt bij de openingspost een heel aantal vragen. Meerdere forummers nemen de moeite te reageren, sommigen wat korter, anderen wat uitgebreider.
Vrijwel alle antwoorden laat je voor wat ze zijn, je trekt vooral de conclusie dat velen dichter bij Rome dan bij de reformatoren staan.

Wat hebben de andere antwoorden enz. je geleerd? Is je reactie echt de enige die alle antwoorden bij je oproepen?

Je hebt gelijk. Ik was de draad helemaal kwijt omdat er opeens andere dingen in het leven werden geroepen, vrij vroeg in de discussie. Dat is de reden dat ik op 20 april zeg: "Leuke discussie is dit geworden." Ik ging mee met het veranderde onderwerp. Mijn eventuele conclusie dat velen dichter bij Rome dan bij de reformatoren staan gaat dus niet over mijn begin-vragen. Het spijt me

Van degenen die iets deelden komt toch wel naar voren dat niet iedereen hetzelfde denkt. Toch vond ik het verrassend om te horen hoe iedereen zijn eigen manier heeft om preken te beluisteren en wat ze ermee doen.

[Maanenschijn]

Zojuist gelezen in de rondzendmail van dr. P de Vries:

https://drpdevries.com/2023/04/21/een-b ... ten-lezen/

De synode van Westminster is vooral bekend door het belijdenisgeschrift dat daar werd opgesteld, namelijk The Westminster Confession of Faith. Aan deze belijdenis waren een tweetal catechismi gekoppeld: The Larger Catechism en The Shorter Catechism. Met name de laatste is heel bekend geworden. In Schotland, Noord-Ierland en de Verenigde Staten hebben velen als kind reeds de vragen en antwoorden van deze catechismus geleerd. Voor velen is dat tot grote zegen geweest.

Naast The Westminster Confession of Faith is de synode van Westminster bekend geworden vanwege de debatten die er gevoerd zijn over de kerkregering. Tegenover een presbyteriaanse meerderheid – die overigens zelf schakeringen vertoonde – stond een kleine maar overtuigde congregationalistische minderheid. Vanuit deze kring verscheen in 1658 een congregationalistische variant van The Westminster Confession of Faith, namelijk The Savoy Declaration of Faith and Order.

Minder bekend is dat de synode van Westminster zich diepgaand op de prediking heeft bezonnen. Vooral de inhoud maar toch ook de vorm. Hier stond de synode van Westminster in de traditie en het streven van de puriteinen om predikers en prediking te reformeren.

In God’s Ambassadors analyseert Chad van Dixhoorn de documenten die de synode van Westminster opstelde en de debatten die er werden gevoerd met betrekking tot de prediking. Van een predikant werd verwacht dat hij de brontalen kende, het Latijn beheerste, goed thuis was in de theologie omdat hij breed had gelezen. Vooral moest in zijn kennis van de Bijbel en bekwaamheid die uit te leggen, zijn roeping blijken. Niet minder dan geleerdheid werd van een predikant verwacht dat hij godzalig was.

Toen het eigenlijke werk van de synode voltooid was, bleven nog een aantal afgevaardigden werkzaam in een commissie die onderzoek deed naar de bekwaamheid van aanstaande predikanten en daarbij zowel op academische bekwaamheid als op godzaligheid lette.

William Perkins, een puritein – die een generatie voordat de snode samenkwam had geleefd – had als preekmethode aanbevolen dat eerst kort een tekst werd toegelicht, vervolgens de leer die in de tekst vervat lag, werd ontvouwd en in aansluiting daarop het nut van deze zaken aan de orde werd gesteld. Als het gaat om het laatste, is duidelijk dat we hierin 2 Tim 3:16-17 horen: ‘Al de Schrift is van God ingegeven, en is nuttig tot lering, tot wederlegging, tot verbetering, tot onderwijzing, die in de rechtvaardigheid is; Opdat de mens Gods volmaakt zij, tot alle goed werk volmaaktelijk toegerust.’

De synode wenste zich niet op deze preekmethode vast te leggen en gaf predikanten graag vrijheid als het ging om de structuur van de preek, al achtte men de door Perkins gehanteerde methode wel aanbevelenswaardig. Echt belangrijk was de inhoud van de preek. Perkins had betuigd: ‘Predik de ene Christus, door Christus en tot lof van Christus.’ De scopus van de Schrift moet ook de scopus van de prediking zijn, namelijk de openbaring van Gods genade en barmhartigheid in Christus. Jeremiah Burroughs, een van de leden van de synode, benadrukte dat prediking bediening van de verzoening is.

De synodeleden waren ervan overtuigd dat het Evangelie alleen tegen de achtergrond van Gods wet kan worden gepreekt. Dat is een notie die de eeuwen door van het grootste gewicht blijft. Als het gaat om de wet, moeten we allereerst aan de ontdekkende functie van de wet denken. Dat sluit de betekenis van de wet als regel van dankbaarheid niet uit. Edward Reynolds, ook een lid van de synode, schreef dat een predikant Christus in Zijn voortreffelijkheid aan zijn hoorders moet voorstellen, opdat hij bij Zijn wederkomst tegen Hem kan zeggen wat Christus tegen Zijn Vader zegt: ‘Zie hier Ik en de kinderen die Gij Mij gegeven hebt’.

In The Directory for Public Worship (Aanwijzingen voor de openbare eredienst) die op de synode werd opgesteld, wordt tegen vrijblijvendheid in de prediking gewaarschuwd. Hoorders moeten bemerken dat het Woord van God levend en krachtig is. Een predikant moet ook de moed hebben natuurlijke en onbekeerde hoorders ernstig te vermanen opdat zij tot bekering komen. Doel van de prediking is de bekering van onbekeerden en de opbouw en stichting van hen die reeds zijn toegebracht en dat alles tot eer en glorie van Christus.

Van groot belang acht de synode dat een predikant gedurig meer ernst maakt met de verborgen omgang met God. Zo zal hijzelf de kracht van het Woord gevoelen en alleen zo zal hij in staat zijn het Evangelie in betoning van de Heilige Geest en van kracht te verkondigen.

Van Dixhoorn schreef een leerzame studie. Ik wens hem met name in handen van predikanten en aanstaande predikanten. Laten zij aan zelfonderzoek doen. Dan kan niet worden uitgesloten dat men tot de ontdekking komt dat men die Christus die men predikt of wil gaan prediken, zelf nog niet kent. Dan is verootmoediging en bekering nodig. Zaak blijft altijd Hem beter te leren kennen en niet verachteren in genade.

Gemeenteleden moeten bewaard worden voor een ongezond kritisch houding maar eveneens voor de gedachte dat elke predikant de kracht van de waarheid kent. De Hervormde Kerk kent meerdere voorbeelden van predikanten die op het gebed van gemeenteleden en door contact met gemeente-leden tot bekering kwamen. Gemeenteleden hebben ook te vragen of predikanten niet verachteren in de genade.

Het zijn allemaal zaken die na 2004 niet minder relevant zijn geworden dan daarvoor waren. Ik hoop dat dit besef breder gaat leven dan naar mijn overtuiging nu het geval is en wij in de Hersteld Hervormde Kerk niet een afgescheiden mentaliteit krijgen waarbij wel niet alle avondmaalgangers maar toch zeker alle predikanten boven de noodzaak van zelfonderzoek verheven lijken te zijn. Als we zo denken, zij wij al verder van huis dan wijzelf in de gaten hebben.

Meer dan eens hoor ik binnen eigen kring en daarbuiten de klacht dat de prediking wel rechtzinnig en exegetisch verantwoord is maar geestelijk arm en soms zelfs zeer arm. Laten we allen smeken of het Evangelie in betoning van Geest en kracht wordt verkondigd en het met een gebrokenheid hart en in blijdschap van de Heilige Geest wordt ontvangen. Zeker is dat de kerk van Nederland dringend een opleving nodig heeft en dan is de nood van de kerk niet in de laatste plaats de nood van de prediking.

Chad van Dixhoorn, God’s Ambassadors: The Westminster Assembly and the Reformation of the English Pulpit, 1643-1653 (Grand Rapids: Reformation Heritage Books, 2017), hardcover 240 pp., $40,— (ISBN 9781601785343)

[Robbie]

Meer dan eens hoor ik binnen eigen kring en daarbuiten de klacht dat de prediking wel rechtzinnig en exegetisch verantwoord is maar geestelijk arm en soms zelfs zeer arm. Laten we allen smeken of het Evangelie in betoning van Geest en kracht wordt verkondigd en het met een gebrokenheid hart en in blijdschap van de Heilige Geest wordt ontvangen. Zeker is dat de kerk van Nederland dringend een opleving nodig heeft en dan is de nood van de kerk niet in de laatste plaats de nood van de prediking.


Amen!

Ik hoorde eens een predikant zeggen: "Bidt u mij vol, dan zal ik u vol preken".


Verstuurd vanaf mijn SM-A202F met Tapatalk