Ik las een heel interessante column van Teunis Bunt, over christelijke literatuur:

Een paar citaten (maar lees vooral de hele column):
Af en toe lees ik literatuur uit christelijke hoek en er zijn schrijvers die daar goede dingen doen. Maar vaker lees ik boeken waaraan ik de goede bedoelingen kan aflezen, maar die onder de maat zijn. Als je de christelijke literatuur (van nu, in Nederland) vergelijkt met de reguliere, is het alsof je de Paralympics vergelijkt met de Olympische Spelen.

Het is goed dat die Paralympische Spelen er zijn en het initiatief is sympathiek, maar er zullen geen records gebroken worden die op de reguliere Spelen gevestigd zijn.


(...)
Achter op het christelijke Actieboek staat bij de informatie over de auteur: Gabi de Ridder wil met haar romans Gods liefde voor zwakke mensen doorgeven. Dat is een mooi streven, maar levert het ook goede romans op? Blijkbaar is het niet haar hoofddoel om gewoon een goed boek te schrijven; ze heeft een ander doel, dat in haar ogen hoger is.

Misschien zijn er christelijke bakkers die met hun brood Gods liefde willen doorgeven, maar het lijkt me dat ze in de eerste plaats lekker en goed brood moeten bakken. Als dat niet lukt, zal de bakkerij het niet redden, vrees ik.

(...)
Wellicht dat het toch in de schrijvers zelf zit. Ook als hun eerste doel is een goede roman te schrijven, speelt misschien de gedachte mee dat ze iets goeds moeten uitdragen, dat ze hun kring moeten dienen, dat ze een instrument in Gods hand moeten zijn. Mogelijk zit die gedachte niet prominent in hun hoofd, maar zeurt die toch ergens op de achtergrond. Zelfcensuur ligt dan op de loer en een schrijver die zichzelf censureert, schrijft gemankeerde boeken, denk ik.

Juist daar waar het schrijnt, juist daar waar de schaamte schuilt, de twijfel, de angst – juist op die plaatsen ontstaat de literatuur. Daar zou de schrijver moeten zoeken, zijn of haar verdediging moeten laten zakken, zich durven laten zien.

Meer vertrouwen hebben in jezelf, durven zijn wie je ten diepste bent, met alle gebreken en onzekerheden en ook meer vertrouwen hebben in de lezer. Die lezer hoef je niet uitdrukkelijk of verborgen een boodschap mee te geven. Vertel een goed verhaal en ieder haalt eruit wat voor haar of hem van belang is. Bak een zo goed mogelijk brood. Bespaar ons de misbaksels, hoe goed bedoeld ook.

https://teunisbunt.blogspot.com/2023/03 ... kkers.html

Een mooie blog.

Dit zou een heel geschikt onderwerp zijn voor een column in het RD. Dus wellicht dat het RD deze man kan vragen. Hij zal vast meer zinnigs te melden hebben.

DDD schreef: ↑13 mar 2023, 21:56 Een mooie blog.

Dit zou een heel geschikt onderwerp zijn voor een column in het RD. Dus wellicht dat het RD deze man kan vragen. Hij zal vast meer zinnigs te melden hebben.

Zijn blogs zijn vrijwel altijd een genoegen om te lezen. Scherp analytisch, maar ook wel mild en met humor. Ik wenste wel dat ik in staat was om zo mijn mening te verwoorden. Of om zo een oordeel over boeken, lezen en literatuur te ontwikkelen.

Ik vrees wel dat hij met deze column gelijk heeft. Christelijke literatuur wil uitleggen, een begin en een eind hebben en een boodschap meegeven die dan ook nog eens expliciet moet worden verwoord, voor het geval de lezer het in het verhaal zou hebben gemist.

En hieraan gekoppeld: wat is de meest recente christelijke literaire roman die je hebt gelezen, en hoe waardeerde je deze?

Ik denk dat de literaire kwaliteit onder christelijke kinderboeken wel te vinden is.

Zita schreef: ↑13 mar 2023, 22:47 En hieraan gekoppeld: wat is de meest recente christelijke literaire roman die je hebt gelezen, en hoe waardeerde je deze?

Mooie blog inderdaad, geeft precies weer waarom ik eigenlijk zelden christelijke literaire romans lees: mijn ervaring is dat de boodschap er vaak al vanaf het begin veel te dik bovenop ligt, waardoor het verhaal voorspelbaar wordt. Ik vrees dus dat ik geen antwoord heb op je vraag, want ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst een christelijke literaire roman heb gelezen. Maar als je tips hebt waarmee ik mijn vooroordeel kan ontkrachten dan hoor ik het graag

Zita schreef: ↑13 mar 2023, 22:47 En hieraan gekoppeld: wat is de meest recente christelijke literaire roman die je hebt gelezen, en hoe waardeerde je deze?

Christelijke literatuur die ik gelezen heb is niet van Nederlandse auteurs. Tolkiens in de ban van de ring en C.S, Lewis boeken over Narnia zijn kwalitatief zoveel beter dan Nederlandse christelijke literatuur. Dat is onvergelijkbaar.

Janique_ schreef: ↑13 mar 2023, 23:39

Zita schreef: ↑13 mar 2023, 22:47 En hieraan gekoppeld: wat is de meest recente christelijke literaire roman die je hebt gelezen, en hoe waardeerde je deze?

Mooie blog inderdaad, geeft precies weer waarom ik eigenlijk zelden christelijke literaire romans lees: mijn ervaring is dat de boodschap er vaak al vanaf het begin veel te dik bovenop ligt, waardoor het verhaal voorspelbaar wordt. Ik vrees dus dat ik geen antwoord heb op je vraag, want ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst een christelijke literaire roman heb gelezen. Maar als je tips hebt waarmee ik mijn vooroordeel kan ontkrachten dan hoor ik het graag

Datzelfde heb ik ook. Ik lees nooit christelijke romans. Het is mij te zoetsappig.

huisman schreef: ↑14 mar 2023, 00:32

Zita schreef: ↑13 mar 2023, 22:47 En hieraan gekoppeld: wat is de meest recente christelijke literaire roman die je hebt gelezen, en hoe waardeerde je deze?

Christelijke literatuur die ik gelezen heb is niet van Nederlandse auteurs. Tolkiens in de ban van de ring en C.S, Lewis boeken over Narnia zijn kwalitatief zoveel beter dan Nederlandse christelijke literatuur. Dat is onvergelijkbaar.

Narnia heb ik niet gelezen, wel de films gezien. De LOTR heb ik wel gelezen, maar kon mij niet bekoren. Ik heb niet zoveel met het lezen van fantasy. De films vond ik daarentegen wel leuk. Al vond ik de hobbit leuker.

KDD schreef: ↑13 mar 2023, 23:14 Ik denk dat de literaire kwaliteit onder christelijke kinderboeken wel te vinden is.

Welke literair goede christelijke kinderenboeken bedoel je?

merel schreef: ↑14 mar 2023, 09:40

KDD schreef: ↑13 mar 2023, 23:14 Ik denk dat de literaire kwaliteit onder christelijke kinderboeken wel te vinden is.

Welke literair goede christelijke kinderenboeken bedoel je?

Ik zat aan W.G van de Hulst, Piet Prins en Anne de Vries te denken.

Zita schreef: ↑13 mar 2023, 22:47 En hieraan gekoppeld: wat is de meest recente christelijke literaire roman die je hebt gelezen, en hoe waardeerde je deze?

Noortje Velt van Jacqueline Van der Waals (ca 1908)
Een meisje als Lientje, J.M. Vreugdenhil (ca 1941)

Zo je ziet zijn dat aardig gedateerde boeken. Ik heb ze gelezen omdat de tweede door Cor Bregman wordt aanbevolen en de eerste omdat ze natuurlijk een dichteres van naam is. Ik heb ervan genoten. Over kwaliteit enzo weet ik niet veel te zeggen.

Kan de titel van deze topic niet met een hoofdletter?

Posthoorn schreef: ↑14 mar 2023, 10:37 Kan de titel van deze topic niet met een hoofdletter?

Ik stoorde me er ook al aan.

Deze topic of dit topic?

Maar wel eens met je verzoek.

Niet elke Christelijke schrijver zal in staat zijn literatuur te schrijven. En dat hoeft ook niet, denk ik. Gabi de Ridder is volgens mij meer iemand van de familieromans. Maar om te beweren dat er geen goede christelijke literatuur van Nederlandse bodem bestaat, lijkt me veel te kort door de bocht. Volgens mij is daar juist de laatste jaren verandering in gekomen. Ik denk aan de boeken van Els Florijn, Sytse van der Veen, Janne IJmker (die laatste wel wat langer geleden.).
Dat zijn bepaald geen brave verhaaltjes.

dennis schreef: ↑14 mar 2023, 11:25 Maar om te beweren dat er geen goede christelijke literatuur van Nederlandse bodem bestaat, lijkt me veel te kort door de bocht.

Dat beweert de beste man ook niet. Je kunt zijn positieve waardering over andere christelijke schrijvers op zijn blog nalezen. Wel is het zo dat de meeste christelijke boeken bestaan uit een romannetjes-achtig types uit de VCL-reeks. Het ambacht mag echt wel wat omhoog. Hij stelt vragen bij de bijdrage van deze schrijvers aan het geheel van de Nederlandse cultuur, of bedienen ze alleen maar een achterban.