GerefGemeente-lid schreef:Onbekende schreef:GerefGemeente-lid schreef:En de beleving van Psalm 73 of Psalm 88 dan? Heeft een kind van God daar volgens jou nou nooit last van?
Zeker wel. En je ziet in die psalmen ook dat de dichter God ként en wéét waar hij terecht kan met zijn klacht. Zo ook in bijvoorbeeld Psalm 51.
Maar dat was de vraag van Adagio niet. Die vroeg of je Zaligmaker kennis nodig had om dankbaar door het leven te gaan. En daarom gaat mijn antwoord ook over die dankbaarheid. Vrij logisch dus.
Maar als je er over door wilt spreken dan sta ik daar voor open hoor.
Het valt wel binnen dit draadje, als het gaat om de wedergeboorte in ruimere zin. Dus ik wil er nog wel een post aan wijden.
Als ik lees van Asaf en van Heman dan waren zij niet altijd vol van verwondering, aanbidding en lofprijzing. Lees Psalm 88 en de eerste helft van Psalm 73. En denk bijvoorbeeld ook aan Elia en aan Job.
Ik vroeg me af hoe jij dat ziet in het licht van de wedergeboorte in ruimere zin en in relatie tot het onderwerp van dit draadje.
Het klopt dat het leven van Gods kinderen niet altijd vol verwondering, aanbidding, lofprijzing en blijdschap is. Dat zie je inderdaad ook terug bij Asaf, Heman, Elia en Job. En niet te vergeten David.
Maar voor Gods kinderen is de werkelijkheid van psalm 23 wel: "Al ging ik ook door een dal vol schaduw van de dood,
ik zou geen kwaad vrezen, want U bent met mij;
Uw stok en Uw staf,
die vertroosten mij."
En juist in de psalmen zien we ook véél aanbidding, blijdschap, lofprijzing.
Het mag naast elkaar bestaan. Ik denk dat deze periodes bij ieder kind van God zich afwisselen.
Persoonlijk heb ik de keuze gemaakt om met mijn vragen en noden naar God te gaan en die niet te uiten bij de mensen. Niet omdat dat niet zou mogen (de psalmdichters deden het ook) maar omdat ik in een omgeving verkeer waarbij al genoeg twijfel en onzekerheid aanwezig is. Persoonlijk denk ik daarom dat het zó nodig is dat Gods kinderen getuigen van Zijn goedheid en genade.
Hier op het forum zie ik dat ook terug. Vandaar dat ik hier op dezelfde manier reageer.
Dat betekent dus niet dat er geen donkere dagen zijn of geen moeilijkheden. Maar die breng ik bij God en niet bij mensen.
In een andere omgeving kan een andere reactie nodig zijn. Richting iemand die uitgaat van verbondsautomatisme kan het heel erg nodig zijn om Gods heiligheid, rechtvaardigheid en toornigheid te benadrukken. Uiteraard niet zónder Gods genade daarbij te noemen.
Ik hoop dat je nu iets meer begrip kunt opbrengen voor het feit dat ik hier een beetje aanwezig ben als "juichende Christen".
Ik wil je overigens bedanken voor je
vraag. Dat is oprecht een compliment. Met invullen voor een ander en hakken in het zand bereik je niet veel, maar op een fatsoenlijke vraag mag je ook een fatsoenlijk antwoord verwachten. En daar komen we (samen) verder mee! Nogmaals complimenten dus.