Gereformeerde Gemeenten

[Ararat]

Is de nabetrachtingsdienst een dienst om met dankbaarheid en verwondering terug te zien op wat God gaf, of is het een 2e (of soms zelfs 3e) 'voorbereidingsdienst' waarin uitsluitend zelfbeproeving de aandacht krijgt?

Als de predikant dan zo'n wantrouwen, kramp en angst heeft, laat hij dat dan vooral niet tijdens en na de avondmaalsdienst uiten. Hij raakt daarmee met name de verkeerde gelovigen. Wat Bertiel zegt: vertrap het groene niet.

[Maanenschijn]

Ik snap de ophef over die opmerking niet zo. Wel als het rechtstreeks te betrekken is op een specifieke dienst in een specifieke gemeente. Dan moet je mensen op het oog hebben.

Maar in zijn algemeenheid heeft de historie geleerd (en waarom zou het nu anders zijn?) dat er niet uitsluitend zalige mensen aan het HA zitten. Dat mag best benoemd worden. Net als de reprimande naar hen die niet zijn aangeweest, ondanks dat ze het werk van de Heere God in hun leven niet kunnen ontkennen.

[MGG]

De genoemde predikant was bijna 45 jaar dominee in dezelfde gemeente. Het lijkt mij niet logisch dat het dan om een 'min of meer verafstaande consulentsgemeente' gaat.
Paulus was ook niet bevestigd tot voorganger van bijvoorbeeld Korinthe. Hangt opzichtbevoegdheid puur af van een bevestiging?

Ja, waarvoor anders een formulier om een dominee aan een gemeente te bevestigen? En bizarre vergelijking om een dominee het apostelschap toe te dichten. En Paulus gaat in de Korinthebrief over misstanden, niet over een expleciet oordeel over een uiterst beperkt deel van de gemeenten.

Mooi dat jij het zo goed kan beoordelen. Misschien kan je de betreffende dominee nog onderwijzen hoe hij met de allerkleinsten in het geloof moet omgaan.
Zijn volk moet in elke preek gevoed worden. Een paar zinnen die mogelijk geen voeding geven, brengen dit niet in gevaar. Een klein gelovige mag met de eventuele aanvechting naar Christus gaan. Als de hele preek over de scheiding tussen de avondmaalgangers gaat, dan begrijp ik de zorgen. Op basis van de geschetste context lijkt het mij behoorlijk overtrokken.

dat is niet waar, juist het Avondmaal kan iets zijn wat de kleinen nodig hebben, en waarom juist daar een predikant zo teer mee om te gaan heeft.
Vertrap het groene niet!

Het was geen vergelijking maar een intro op mijn vraag. Het bevestigingsformulier ziet op de rol die een ambtsdragers binnen zijn gemeente heeft. Of dit ook bredere kan trekken op taken binnne het kerkverband weet ik niet. Een interessante vraag die ik nog eens verder ga uitzoeken.

Op de eerste vier woorden na kan ik mij volledig vinden in net tweede stuk van je bericht. Het zou daarom goed zijn als de betreffende preek gedeeld wordt. De bredere context en intonatie zijn cruciaal als het gaat om de beoordeling van een losse zin.

[Bertiel]

Ik snap de ophef over die opmerking niet zo. Wel als het rechtstreeks te betrekken is op een specifieke dienst in een specifieke gemeente. Dan moet je mensen op het oog hebben.

Maar in zijn algemeenheid heeft de historie geleerd (en waarom zou het nu anders zijn?) dat er niet uitsluitend zalige mensen aan het HA zitten. Dat mag best benoemd worden. Net als de reprimande naar hen die niet zijn aangeweest, ondanks dat ze het werk van de Heere God in hun leven niet kunnen ontkennen.

Het was in een nabetrachtingsdienst in een consulentsgemeente (zie originele post).
Ik heb echt de illusie niet dat er hypocrieten aan het avondmaal zitten, die komen toch wel en ga je ook met zo'n opmerking niet afhouden.

[pierre27]

Ik snap de ophef over die opmerking niet zo. Wel als het rechtstreeks te betrekken is op een specifieke dienst in een specifieke gemeente. Dan moet je mensen op het oog hebben.

Maar in zijn algemeenheid heeft de historie geleerd (en waarom zou het nu anders zijn?) dat er niet uitsluitend zalige mensen aan het HA zitten. Dat mag best benoemd worden. Net als de reprimande naar hen die niet zijn aangeweest, ondanks dat ze het werk van de Heere God in hun leven niet kunnen ontkennen.

Helemaal eens, ik kan werkelijk de ophef erover niet begrijpen. Enfin deze eerlijke aanspraak in het algemeen (geneuzel) kan voor menigeen te heftig overkomen. Ik hou wel van dergelijke eerlijkheid.

[Job]

Hier ligt het probleem dat het gesprek hierover niet gevoerd lijkt te kunnen worden, Mannetje. Ieder zal zeggen dat hij of zij niet "zomaar" van kerkverband is gewisseld. Er zijn hier ook diverse best indringende getuigenissen gedeeld over hoeveel het met mensen heeft gedaan om te vertrekken. Ik geloof ook dat dat zo wordt ervaren.

Toch ben ik in de gelegenheid geweest om met vele mensen hun reden van vertrek af te pellen door de loop der jaren heen. Ik denk dat in 80 zo niet 90% van de gevallen het willen handhaven van de eigen zienswijze en niet kunnen buigen onder de zienswijze van de dominee/kerkenraad, de voornaamste doorslaggevende reden is geweest. Niemand kan me ervan overtuigen dat dat goed te praten is.

Echt hoor, ik sta ook met twee benen in het leven. Niemand hoeft me te vertellen dat de prediking die ook ik zondags hoor mijn godsdienstige benen breekt en afrekent met dat waar ik me fijn bij voel. Het Evangelie is niet naar de mens. Dat zal het niet worden ook. Het bouwt me niet op, het breekt me af. Het zoekt de gestalte van Christus op te richten. Alleen dat druist diametraal in tegen alles waar mijn zondige aard naar verlangt.

Hm, dat laatste klinkt meer als een vilein en vroom doekje voor het bloeden voor je oordelen. Mij overtuigt het niet, in ieder geval.

wat je 2e paragraaf betreft, ik heb vaak exit-gesprekken gevoerd, met jongeren en ouderen. Maar meestal had men wel een duidelijk en Bijbels punt. Het is jammer als kerkenraden daar niets mee doen.

Ik zit hier niet om wie dan ook te overtuigen, de illusie dat dat in mijn macht zou liggen heb ik helemaal niet. Wat ik er wel mee wilde aangeven , is dat ik het inwendig steigeren herken. Heb ook weleens tegen iemand hier gezegd dat ik sommige kritiekpunten pijnlijk herken. Dat is ook het punt niet. Het gaat erom: volg je die innerlijke driften?

Ik denk verder dat wij verschillen over wat duidelijke en Bijbelse punten zijn.

De Bijbelse boodschap is wet én evangelie. Ik mag hopen dat dat wel duidelijk voor je is.
Dat afbreken van eigen werken moet er zijn, en daar steigert een natuurlijk mens inderdaad tegen.
Maar ook de prediking van het heil moet er zijn: een volkomen Zaligmaker voor een volkomen zondaar. En vergis je niet: daar steigert een natuurlijk mens even hard tegen; en regelmatig ook na ontvangen genade.

Met je gehele post ben ik het van harte eens.

[Job]

Zaterdagmorgen dronk ik een bakje koffie bij twee GGers op leeftijd. Ze verzuchtte: we horen 95% wat het allemal niet is, maar amper wat het wel is.

Ze beluisteren (daar ben ik van overtuigd) naar Gods ware knechten in hun eigen gemeente. En vullen dat aan door de week met het beluisteren en lezen van andere preken. Zij zullen hun kerkverband niet verlaten. Op één na hebben hun kinderen dat allemaal wel gedaan. Dat geeft verdriet bij hen. Maar ook het besef dat Gods knechten soms afdwalen van de gezonde leer. En dat gevolgen heeft. In het beste geval vertrekt men naar een andere kerk. In het slechtste geval haakt men af.

Het is niet om het even waar we met ons gezin ter kerke gaan. Een predikant en kerkenraad heeft een grote verantwoordelijkheid. Maar ouders hebben dat ook. Hun doopbelofte komt in het geding als de bazuin niet (meer) zuiver blaast.

Ik weet best dat er mensen vertrekken uit narrigheid of een gewenst gemakkelijk leven. Maar die mensen worden vaak als afleidingsmanoeuvre gebruikt om de te kort schietende prediking te maskeren of te ontkennen.

Ik haal het GG-kopje-koffie aan omdat het in dit topic past, maar het is toe te passen binnen vrijwel elk kerkverband of --genootschap binnen ons forumverband, naar mijn mening. Al valt het wat minder op als men van de ene HHG vertrekt naar de naburige HHG. De reden kan het zelfde zijn.

Toch blijf ik vragen stellen bij die zogenaamd tekortschietende prediking. Daar maak ik me niet populair mee want het is mainstream om de prediking de schuld te geven. En eerlijk gezegd (in het algemeen) ook heerlijk makkelijk. Ik denk eerlijk gezegd dat we gezindtebreed te rechthebbend in de kerk zitten, mezelf inclusief. Als we er zitten als mensen die niets, maar dan ook echt niets verdienen, dan wordt elk woord een wonder en verder zoeken we dan de binnenkamer om om met de Heere te spreken over evt. zorgen over de prediking. Persoonlijk vind ik het klagen en praten tijdens de koffie al een veeg teken. Wat er op zondag eventueel ontbreekt, ontbrak waarschijnlijk eerder die week in de binnenkamers. Wie van ons kan zeggen even lang voor de dominee te liggen worstelen als dat hij het woord (Woord) op zondag tot ons richt? Zeg maar zo'n twee keer 45 minuten per week?

Ik niet.

Je bijdrage staat bol van het frame van veronderstelling.

1) er is voor jou maar één gezichtspunt: per definitie is de vertrekker fout. De prediking is altijd goed.
2) een oprechte verzuchting van ouders die terugkijken is klagen en een veeg teken.
3) Een niet-rechthebbend mens moet zeker blijven. Ook al zit er nooit een woordje bij en blijft hij/in het donker omdat de Christus in de prediking veelal ontbreekt is dat heel niet erg. Ook niet voor je kinderen of zo.

Ik sla het een beetje plat en weet uit eerdere berichten dat je kerkverband aan je hart gaat. Maar je poneert en vergeestelijkt en daarbij veroordeel je oprechte zorgen en wil je niet horen van 'de andere kant van jouw verhaal'.

Dat maakt een gesprek wat lastig.

Deze post stond nog open @Maanenschijn om beantwoord te worden. Ik veronderstel niets bij deze mensen, want ken ze niet, maar doe het met de info die je me geeft en maak het verder algemeen. Het "frame" wat me herkenbaar voorkomt, is dat van "95% in de prediking wat het niet niet is en amper wat het wel is". Het kan natuurlijk een uitzondering zijn dat deze mensen die daar wel biddend en niet-klagend mee omgaan, dat zou fijn zijn. Ik wil hen niets persoonlijk in de schoenen schuiven. Maar feit is dat ze het jou bij de koffie toevertrouwden.

1) Nee, ik vind de prediking niet per definitie goed. Ik heb er ook m'n handen vol aan om eronder te kunnen/willen bukken. En ik ben geen blinde volgeling, overal hosanna over roepend. Maar wel wil ik pal gaan staan voor een zekere prediking die stelselmatig onder spervuur ligt (dat is de prediking die jij beschrijft als: 95% horen wat het niet is, en amper wat het wel is). Daarin zul je zeker een bepaald vuur bij mij voelen en niet altijd genuanceerd. Maar veel argumenten willen er bij mij niet in, ik heb ze teveel gehoord maar ook even vaak weer zien ondergraven worden. Mogelijk zijn deze mensen daarop een uitzondering. Als het over vertrekkers gaat uit de kerken (O)GG(iN), want daar had ik het over, dan moet je inderdaad in 99,9% van de gevallen argumenten als seksueel misbruik en onherstelbaar verziekte verhoudingen hebben om te mogen vertrekken, of een andere legitieme oorzaak zoals trouwen. Verder zijn veel andere argumenten wat mij betreft niet te verantwoorden. Niet omdat al die kerken, hun predikanten, ambtsdragers en de prediking perfect zijn, integendeel. Maar Christus wordt er verkondigd, hetzij onder een deksel, hetzij in der waarheid (Paulus zei: "en daarin verblijd ik mij en ik zal me ook verblijden"). Voor de deksels -dit maar niet te snel dat als een stok gebruiken- hebben we bidders nodig, standvastigheid, steun. Onbaatzuchtige steun aan de kerk werkt trouwens één-op-één door in het gezin. Afhaken (door overschrijving naar een andere kerk, maar niet minder ook door te blijven maar door als ouders met woorden en houding de prediking afwijzen) werkt ook door in het gezin. Als ouders de prediking niet ondersteunen in woord en daad, dan zijn de kinderen binnen een mum van tijd weg. Daarvoor moeten we eerst ouders aankijken (die hebben zes dagen p.w. de tijd om te prediken met hun leven), en niet al te gemakkelijk naar de prediking wijzen. Dit is geen fijne boodschap, ik houd hem mezelf ook voor, en al helemaal niet populair.
2) Je begon zelf niet dat hun argumenten begonnen vanuit de ouderrol, maar het ging over wat er aan de prediking niet deugt en waar het tekort schiet.
3) Hierboven beargumenteerd, maar ik denk dat er verschil is in perceptie.

[Maanenschijn]

Zaterdagmorgen dronk ik een bakje koffie bij twee GGers op leeftijd. Ze verzuchtte: we horen 95% wat het allemal niet is, maar amper wat het wel is.

Ze beluisteren (daar ben ik van overtuigd) naar Gods ware knechten in hun eigen gemeente. En vullen dat aan door de week met het beluisteren en lezen van andere preken. Zij zullen hun kerkverband niet verlaten. Op één na hebben hun kinderen dat allemaal wel gedaan. Dat geeft verdriet bij hen. Maar ook het besef dat Gods knechten soms afdwalen van de gezonde leer. En dat gevolgen heeft. In het beste geval vertrekt men naar een andere kerk. In het slechtste geval haakt men af.

Het is niet om het even waar we met ons gezin ter kerke gaan. Een predikant en kerkenraad heeft een grote verantwoordelijkheid. Maar ouders hebben dat ook. Hun doopbelofte komt in het geding als de bazuin niet (meer) zuiver blaast.

Ik weet best dat er mensen vertrekken uit narrigheid of een gewenst gemakkelijk leven. Maar die mensen worden vaak als afleidingsmanoeuvre gebruikt om de te kort schietende prediking te maskeren of te ontkennen.

Ik haal het GG-kopje-koffie aan omdat het in dit topic past, maar het is toe te passen binnen vrijwel elk kerkverband of --genootschap binnen ons forumverband, naar mijn mening. Al valt het wat minder op als men van de ene HHG vertrekt naar de naburige HHG. De reden kan het zelfde zijn.

Toch blijf ik vragen stellen bij die zogenaamd tekortschietende prediking. Daar maak ik me niet populair mee want het is mainstream om de prediking de schuld te geven. En eerlijk gezegd (in het algemeen) ook heerlijk makkelijk. Ik denk eerlijk gezegd dat we gezindtebreed te rechthebbend in de kerk zitten, mezelf inclusief. Als we er zitten als mensen die niets, maar dan ook echt niets verdienen, dan wordt elk woord een wonder en verder zoeken we dan de binnenkamer om om met de Heere te spreken over evt. zorgen over de prediking. Persoonlijk vind ik het klagen en praten tijdens de koffie al een veeg teken. Wat er op zondag eventueel ontbreekt, ontbrak waarschijnlijk eerder die week in de binnenkamers. Wie van ons kan zeggen even lang voor de dominee te liggen worstelen als dat hij het woord (Woord) op zondag tot ons richt? Zeg maar zo'n twee keer 45 minuten per week?

Ik niet.

Je bijdrage staat bol van het frame van veronderstelling.

1) er is voor jou maar één gezichtspunt: per definitie is de vertrekker fout. De prediking is altijd goed.
2) een oprechte verzuchting van ouders die terugkijken is klagen en een veeg teken.
3) Een niet-rechthebbend mens moet zeker blijven. Ook al zit er nooit een woordje bij en blijft hij/in het donker omdat de Christus in de prediking veelal ontbreekt is dat heel niet erg. Ook niet voor je kinderen of zo.

Ik sla het een beetje plat en weet uit eerdere berichten dat je kerkverband aan je hart gaat. Maar je poneert en vergeestelijkt en daarbij veroordeel je oprechte zorgen en wil je niet horen van 'de andere kant van jouw verhaal'.

Dat maakt een gesprek wat lastig.

Deze post stond nog open @Maanenschijn om beantwoord te worden. Ik veronderstel niets bij deze mensen, want ken ze niet, maar doe het met de info die je me geeft en maak het verder algemeen. Het "frame" wat me herkenbaar voorkomt, is dat van "95% in de prediking wat het niet niet is en amper wat het wel is". Het kan natuurlijk een uitzondering zijn dat deze mensen die daar wel biddend en niet-klagend mee omgaan, dat zou fijn zijn. Ik wil hen niets persoonlijk in de schoenen schuiven. Maar feit is dat ze het jou bij de koffie toevertrouwden.

1) Nee, ik vind de prediking niet per definitie goed. Ik heb er ook m'n handen vol aan om eronder te kunnen/willen bukken. En ik ben geen blinde volgeling, overal hosanna over roepend. Maar wel wil ik pal gaan staan voor een zekere prediking die stelselmatig onder spervuur ligt (dat is de prediking die jij beschrijft als: 95% horen wat het niet is, en amper wat het wel is). Daarin zul je zeker een bepaald vuur bij mij voelen en niet altijd genuanceerd. Maar veel argumenten willen er bij mij niet in, ik heb ze teveel gehoord maar ook even vaak weer zien ondergraven worden. Mogelijk zijn deze mensen daarop een uitzondering. Als het over vertrekkers gaat uit de kerken (O)GG(iN), want daar had ik het over, dan moet je inderdaad in 99,9% van de gevallen argumenten als seksueel misbruik en onherstelbaar verziekte verhoudingen hebben om te mogen vertrekken, of een andere legitieme oorzaak zoals trouwen. Verder zijn veel andere argumenten wat mij betreft niet te verantwoorden. Niet omdat al die kerken, hun predikanten, ambtsdragers en de prediking perfect zijn, integendeel. Maar Christus wordt er verkondigd, hetzij onder een deksel, hetzij in der waarheid (Paulus zei: "en daarin verblijd ik mij en ik zal me ook verblijden"). Voor de deksels -dit maar niet te snel dat als een stok gebruiken- hebben we bidders nodig, standvastigheid, steun. Onbaatzuchtige steun aan de kerk werkt trouwens één-op-één door in het gezin. Afhaken (door overschrijving naar een andere kerk, maar niet minder ook door te blijven maar door als ouders met woorden en houding de prediking afwijzen) werkt ook door in het gezin. Als ouders de prediking niet ondersteunen in woord en daad, dan zijn de kinderen binnen een mum van tijd weg. Daarvoor moeten we eerst ouders aankijken (die hebben zes dagen p.w. de tijd om te prediken met hun leven), en niet al te gemakkelijk naar de prediking wijzen. Dit is geen fijne boodschap, ik houd hem mezelf ook voor, en al helemaal niet populair.
2) Je begon zelf niet dat hun argumenten begonnen vanuit de ouderrol, maar het ging over wat er aan de prediking niet deugt en waar het tekort schiet.
3) Hierboven beargumenteerd, maar ik denk dat er verschil is in perceptie.

Dank voor je uitgebreide reactie. Dat waardeer ik.

Ik kan een heel eind meekomen met wat je schrijft. Ik bemerk (dat schreef ik al) dat het kerkverband je aan je hart gaat en dat is goed. Dat gaat mij mijn kerkgenootschap ook. Dus dat begrijp ik.

Ik ken je persoonlijke omstandigheden niet, eventuele gezinssamenstelling etc. Ik ben wel van mening dat als (mag ik het zo uitdrukken?) de prediking van Christus onder een deksel ligt, je als ouders een zware verantwoordelijkheid hebt om je kinderen toch bij Christus te brengen. Met dat ik dit typ voel ik dat ik persoonlijk daar ook veel in te kort kom, helaas. Maar het is voor mij (en het overgrote deel van de kerkwisselaars die ik ken) een zwaarwegend punt.

Mijn kerkelijke achtergrond is (zoals @Hendrikus recent ergens beschreef) een kerkelijke halfbloed. Met enerzijds wortels in de thuislezers (die zich later na hun doop verbonden aan de GG en de OGG) en anderzijds de Nederlands Hervormde kerk. Nog steeds heb ik veel van mijn contacten in dat brede spectrum. Een deel van mijn gezin is zelfs OGG. Ik zie van heel dichtbij die worsteling hoe hun jonge kinderen op te voeden binnen een prediking die over de hoofden gaat van de ouders, laat staan hun kinderen. Hoe zuiver die ook kan zijn.

Maar goed, zoals ik bij jou mogelijk een snaar geraakt over de prediking in de GG, zo raakt dit bij mij een snaar die gaat over het behoud van de ziel van mijn kinderen, waar soms de prediking en het kerkelijk leven niet bij mee helpt. Ik denk dat we best een mooi persoonlijk gesprek over dit onderwerp zouden kunnen hebben . Voor nu laat ik het hierbij.

[DDD]

@Job:
Zou het misschien iets voorzichtiger mogen? Ik ben het ten principale helemaal met je eens, maar het is echt niet eenvoudig om als ouders goed om te gaan met tekortschietende prediking. Constructief aanvullen en corrigeren is voor veel mensen al heel ingewikkeld.

Ik vind dat je wel erg hard oordeelt.

[merel]

Dat niet alleen. Ik begrip daadwerkelijk niet waarom je niet zo mogen/kunnen zeggen dat bepaalde prediking tekort schiet. Bepaalde predikanten, waaronder mijn eigen predikant, spreken mij in de preken vaak niet aan. Ik vind het met regelmaat oppervlakkig. Mijn kinderen vinden onze predikant in het jeugdwerk heel fijn en de jongste kinderen vinden zijn preken heel liefdevol. Dan is het toch fijn dat je in gesprek kan gaan dat een ieder zijn eigen talenten heeft?

[DDD]

Het punt is, dat sommige kerken overleven bij de gratie van gebrek aan relativeringsvermogen. Dan is het natuurlijk heel aantrekkelijk om te eisen dat ouders daarin meegaan. Want dat vergroot de kans enigszins dat kinderen bij die kerkgemeenschap blijven. Dat de kans op levenslange beschadiging óók groter is, is van minder zorg. Dat is dan immers Gods wijs beleid, in de ogen van de betrokkenen.

Maar ik ben het helemaal met je eens. Nuchterheid, trouw en gezond kritisch denkvermogen staan nooit haaks op een zorgvuldige omgang met de prediking.

[HHR]

Herkenbaar wat Job schrijft.
In die zin: zelf ook jaren zo gesproken en gestreden. Tegelijkertijd al meer zorgend makend over wat onze kinderen en wij als ouders meekregen tijdens de zondagse diensten.
Als ouders konden we dat nog wel opvangen door bij te luisteren of bij te lezen.
(..)
Het kan niet , maar het moet toch.
Wij zijn die weg moeten gaan.
(..)
En ben tot de conclusie gekomen dat deze wegen strikt persoonlijk zijn.
Sommigen moeten blijven, anderen mogen vertrekken.
Laat het vooral voor ieder een persoonlijk worsteling zijn welke weg we moeten en mogen gaan.

[merel]

Ik sta daar waarschijnlijk wat pragmatischer in. Gods kerk is veel breder dan een gemeente van een bepaald domicilie. De gebeurtenissen rondom ons vertrek waren heel vervelend. Dat ligt achter ons en daar denk ik vrijwel nooit meer aan. Wij hebben ons vertrek ook niet eindeloos gerekt of eindeloos gezocht naar een andere kerk.

[-DIA-]

Op weg...
Samen?
Ik hoorde het
Hij zei iets wat me verontrustte
Het was rond 1985
Hij was een man waar we veel respect voor hadden,
Een man die de gemeenten ook in het ambt heeft gediend,
Een man die zag,
Een man die opmerkte.
En die verschrikte bij wat hij opmerkte,
Een man die nu niet meer spreekt, maar Boven mag zijn.

***

We hebben kunnen lezen (het kan ons niet zijn ontgaan) over de verdeeldheid in de CGK
En nu moest ik de laatste dagen weer denken aan die man
Hij merkte op, hij zag.
Ik citeer hem nog eens: De GG zijn nu net zo ver afgeweken als de CGK vlak na de oorlog (1940-45)
Gaan we dan dezelfde weg als de CGK?
Laten we toch niet diezelfde weg op gaan...
Laten we alert zijn en opmerken!

[J.C. Philpot]

Gaan we dan dezelfde weg als de CGK?
Laten we toch niet diezelfde weg op gaan...
Laten we alert zijn en opmerken!

De kaalslag en innerlijke secularisatie gaat geen enkel kerkverband voorbij. Het ene kerkverband is iets eerder, het andere kerkverband komt er achteraan.

Onze hoop zal in de grote afval die nog maar net is begonnen, niet gevestigd moeten zijn op mensen (al zijn het Kinderen van God), ambtsdragers, instanties of allerlei menselijk streven. Maar op wat de eenvoudige Heidelberger ons hier voorhoud:

Wat gelooft gij van de heilige, algemene Christelijke Kerk?

Dat de Zone Gods uit het ganse menselijk geslacht Zich een gemeente, tot het eeuwige leven uitverkoren, door Zijn Geest en Woord, in enigheid des waren geloofs, van den beginne der wereld tot aan het einde vergadert, beschermt en onderhoudt; en dat ik daarvan een levend lidmaat ben en eeuwig zal blijven.

Maar aangrijpend is het wel.