Gereformeerde Gemeenten

[MGG]

Ds. Harinck wijst erop "dat in bevindelijke kring dikwijls de nadruk op bepaalde innerlijke ervaringen als bewijs van geestelijk leven. De eerste christenen legden de nadruk op de praktijk van het christenleven. De heiliging van het leven was het bewijs van het echte geloof." Inderdaad herkent men het geloof aan de vruchten, dat is Bijbeltaal. Het zal door velen in de Ger. Gem. echter niet begrepen worden hoe verschrikkelijk onbijbels de nadruk op de innerlijke bevinding is.

Gelukkig snapt Marcel het wel.
Ik begrijp alleen niet zo goed wat jij met voorlopig gestopt bedoelt. Welk tijdsbestek past in jouw ogen bij voorlopig?

Geen idee, dat is aan mij. Zie het als een afhankelijkheid van bepaalde condities. Heb je daar problemen mee?

Nee. Afscheidsberichten en terugkomers horen bij rf.

[HHR]

Ds. Harinck wijst erop "dat in bevindelijke kring dikwijls de nadruk op bepaalde innerlijke ervaringen als bewijs van geestelijk leven. De eerste christenen legden de nadruk op de praktijk van het christenleven. De heiliging van het leven was het bewijs van het echte geloof." Inderdaad herkent men het geloof aan de vruchten, dat is Bijbeltaal. Het zal door velen in de Ger. Gem. echter niet begrepen worden hoe verschrikkelijk onbijbels de nadruk op de innerlijke bevinding is.

Ik ben het grotendeels wel met je eens, behalve dat je laatste zin onjuist is. Die nadruk is onbijbels als dat het exclusieve element wordt. Ik ken de GG onvoldoende om dat te beoordelen, maar wat ik er van ken is dat niet het geval.

Eens. het gaat over het over accentueren van innerlijke bevinding.
Dat gevaar is er. Natuurlijk mag er wel over gesproken en gepreekt worden. Als het maar niet het enige is.

Maar blijkbaar is zon tussenzinnetje het al waard om terug te keren naar het forum om weer even te spuien. Waar toch die allergie voor innerlijke bevinding vandaan komt is me een raadsel. Al heb ik soms wel een bang vermoeden.

[Cyrillus]

Ds. Harinck wijst erop "dat in bevindelijke kring dikwijls de nadruk op bepaalde innerlijke ervaringen als bewijs van geestelijk leven. De eerste christenen legden de nadruk op de praktijk van het christenleven. De heiliging van het leven was het bewijs van het echte geloof." Inderdaad herkent men het geloof aan de vruchten, dat is Bijbeltaal. Het zal door velen in de Ger. Gem. echter niet begrepen worden hoe verschrikkelijk onbijbels de nadruk op de innerlijke bevinding is.

Ik ben het grotendeels wel met je eens, behalve dat je laatste zin onjuist is. Die nadruk is onbijbels als dat het exclusieve element wordt. Ik ken de GG onvoldoende om dat te beoordelen, maar wat ik er van ken is dat niet het geval.

Eens. het gaat over het over accentueren van innerlijke bevinding.
Dat gevaar is er. Natuurlijk mag er wel over gesproken en gepreekt worden. Als het maar niet het enige is.

Maar blijkbaar is zon tussenzinnetje het al waard om terug te keren naar het forum om weer even te spuien. Waar toch die allergie voor innerlijke bevinding vandaan komt is me een raadsel. Al heb ik soms wel een bang vermoeden.

Je bent het helemaal niet met mij eens. De boodschap in mijn post is dat het accent moet vallen op de vruchten van het geloof wat betreft bewijs van echt geloof. Dat is heel wat anders dan accentuering van ervaringen.

[refo]

Ervaringen kun je je gemakkelijk inbeelden. Ik begrijp niet dat de gereformeerde gezindte dat niet inziet.

[Robbie]

Ervaringen/bevinding, vruchten....
Ik kan me vergissen, maar is dat niet hetzelfde? Kan iemand die begrippen met wat concrete voorbeelden invullen?

Verstuurd vanaf mijn SM-A202F met Tapatalk

[Geytenbeekje]

Ds. Harinck wijst erop "dat in bevindelijke kring dikwijls de nadruk op bepaalde innerlijke ervaringen als bewijs van geestelijk leven. De eerste christenen legden de nadruk op de praktijk van het christenleven. De heiliging van het leven was het bewijs van het echte geloof." Inderdaad herkent men het geloof aan de vruchten, dat is Bijbeltaal. Het zal door velen in de Ger. Gem. echter niet begrepen worden hoe verschrikkelijk onbijbels de nadruk op de innerlijke bevinding is.

Omdat bepaalde vruchten ook door niet-bekeerde mensen gedaan kunnen worden waarbij het uiteraard alleen om de buitenkant te doen is, maar dat zie je dan niet terug als je ze niet spreekt over het innerlijke.

[huisman]

Ds. Harinck wijst erop "dat in bevindelijke kring dikwijls de nadruk op bepaalde innerlijke ervaringen als bewijs van geestelijk leven. De eerste christenen legden de nadruk op de praktijk van het christenleven. De heiliging van het leven was het bewijs van het echte geloof." Inderdaad herkent men het geloof aan de vruchten, dat is Bijbeltaal. Het zal door velen in de Ger. Gem. echter niet begrepen worden hoe verschrikkelijk onbijbels de nadruk op de innerlijke bevinding is.

Omdat bepaalde vruchten ook door niet-bekeerde mensen gedaan kunnen worden waarbij het uiteraard alleen om de buitenkant te doen is, maar dat zie je dan niet terug als je ze niet spreekt over het innerlijke.

Lees Mattheüs 23 : 25-28. Om dan te zeggen het innerlijk er niet toe doet lijkt mij lastig.

[Posthoorn]

.

[Maanenschijn]

Ervaringen kun je je gemakkelijk inbeelden. Ik begrijp niet dat de gereformeerde gezindte dat niet inziet.

Dom hè?

Als ik op de vruchten van een goede huisvrouw let zijn er veel goede echtgenotes. Maar voor mijn vrouw voel ik liefde, daar zit het verschil.

[Cyrillus]

Ds. Harinck wijst erop "dat in bevindelijke kring dikwijls de nadruk op bepaalde innerlijke ervaringen als bewijs van geestelijk leven. De eerste christenen legden de nadruk op de praktijk van het christenleven. De heiliging van het leven was het bewijs van het echte geloof." Inderdaad herkent men het geloof aan de vruchten, dat is Bijbeltaal. Het zal door velen in de Ger. Gem. echter niet begrepen worden hoe verschrikkelijk onbijbels de nadruk op de innerlijke bevinding is.

Omdat bepaalde vruchten ook door niet-bekeerde mensen gedaan kunnen worden waarbij het uiteraard alleen om de buitenkant te doen is, maar dat zie je dan niet terug als je ze niet spreekt over het innerlijke.

Lees Mattheüs 23 : 25-28. Om dan te zeggen het innerlijk er niet toe doet lijkt mij lastig.

Niemand zegt dat het innerlijk er niet toe doet, maar dit innerlijk blijkt uit de vruchten aan de buitenkant. Het probleem wat Ds. Harinck aankaart is dat de bevindelijke kant van de gereformeerde gezindte naar binnen toe leeft, niet naar buiten. In zekere zin is het een enorm egoïstische godsdienst: 'als ik maar bekeerd ben'. Zelfs de evangelische beweging begrijpt het Evangelie beter dan de bevindelijke kerken als je de vroeg christelijke kerk als norm neemt.

[huisman]

Ds. Harinck wijst erop "dat in bevindelijke kring dikwijls de nadruk op bepaalde innerlijke ervaringen als bewijs van geestelijk leven. De eerste christenen legden de nadruk op de praktijk van het christenleven. De heiliging van het leven was het bewijs van het echte geloof." Inderdaad herkent men het geloof aan de vruchten, dat is Bijbeltaal. Het zal door velen in de Ger. Gem. echter niet begrepen worden hoe verschrikkelijk onbijbels de nadruk op de innerlijke bevinding is.

Omdat bepaalde vruchten ook door niet-bekeerde mensen gedaan kunnen worden waarbij het uiteraard alleen om de buitenkant te doen is, maar dat zie je dan niet terug als je ze niet spreekt over het innerlijke.

Lees Mattheüs 23 : 25-28. Om dan te zeggen het innerlijk er niet toe doet lijkt mij lastig.

Niemand zegt dat het innerlijk er niet toe doet, maar dit innerlijk blijkt uit de vruchten aan de buitenkant. Het probleem wat Ds. Harinck aankaart is dat de bevindelijke kant van de gereformeerde gezindte naar binnen toe leeft, niet naar buiten. In zekere zin is het een enorm egoïstische godsdienst: 'als ik maar bekeerd ben'. Zelfs de evangelische beweging begrijpt het Evangelie beter dan de bevindelijke kerken als je de vroeg christelijke kerk als norm neemt.

Kan je toch aanraden om eens wat te lezen over de geschiedenis van bv de ZGG. Ik ken veel bevindelijk gereformeerden die in het maatschappelijk leven het christen-zijn uitdragen in woord en daad.
Nog nooit heb ik gehoord: 'als ik maar bekeerd ben’ .

-knip, niet op de persoon graag-

[KDD]

Ds. Ebenezer Erskine schreef hierover:

Het voorwerp van de verzekering van het geloof is “Christus in de belofte”, Jakobus 2:23; maar het voorwerp van de verzekering van het gevoel is “Christus, wonende in de ziel”, 2 Tim. 2:12; of, wat hetzelfde is: de verzekering van het geloof is gebaseerd op het onfeilbare Woord van God, maar de verzekering van het gevoel op de ondervinding, die iemand in een bepaalde tijd heeft van de mededeling der goddelijke liefde.

[Cyrillus]

Omdat bepaalde vruchten ook door niet-bekeerde mensen gedaan kunnen worden waarbij het uiteraard alleen om de buitenkant te doen is, maar dat zie je dan niet terug als je ze niet spreekt over het innerlijke.

Lees Mattheüs 23 : 25-28. Om dan te zeggen het innerlijk er niet toe doet lijkt mij lastig.

Niemand zegt dat het innerlijk er niet toe doet, maar dit innerlijk blijkt uit de vruchten aan de buitenkant. Het probleem wat Ds. Harinck aankaart is dat de bevindelijke kant van de gereformeerde gezindte naar binnen toe leeft, niet naar buiten. In zekere zin is het een enorm egoïstische godsdienst: 'als ik maar bekeerd ben'. Zelfs de evangelische beweging begrijpt het Evangelie beter dan de bevindelijke kerken als je de vroeg christelijke kerk als norm neemt.

Kan je toch aanraden om eens wat te lezen over de geschiedenis van bv de ZGG. Ik ken veel bevindelijk gereformeerden die in het maatschappelijk leven het christen-zijn uitdragen in woord en daad.
Nog nooit heb ik gehoord: 'als ik maar bekeerd ben’ .

Volgens mij heb jij het boek van ds. C. Harinck nog niet eens gelezen en trek jij graag verregaande conclusie vanwege je afkeer van bevindelijk gereformeerden.

Kritiek op iets of iemand hebben heeft niets te maken met afkeer van iemand hebben. Ik zal dit melden.

[huisman]

Lees Mattheüs 23 : 25-28. Om dan te zeggen het innerlijk er niet toe doet lijkt mij lastig.

Niemand zegt dat het innerlijk er niet toe doet, maar dit innerlijk blijkt uit de vruchten aan de buitenkant. Het probleem wat Ds. Harinck aankaart is dat de bevindelijke kant van de gereformeerde gezindte naar binnen toe leeft, niet naar buiten. In zekere zin is het een enorm egoïstische godsdienst: 'als ik maar bekeerd ben'. Zelfs de evangelische beweging begrijpt het Evangelie beter dan de bevindelijke kerken als je de vroeg christelijke kerk als norm neemt.

Kan je toch aanraden om eens wat te lezen over de geschiedenis van bv de ZGG. Ik ken veel bevindelijk gereformeerden die in het maatschappelijk leven het christen-zijn uitdragen in woord en daad.
Nog nooit heb ik gehoord: 'als ik maar bekeerd ben’ .

Volgens mij heb jij het boek van ds. C. Harinck nog niet eens gelezen en trek jij graag verregaande conclusie vanwege je afkeer van bevindelijk gereformeerden.

Kritiek op iets of iemand hebben heeft niets te maken met afkeer van iemand hebben. Ik zal dit melden.

Hier het hele interview met ds. C. Harinck. Hopelijk lees je het helemaal want het gaat ook over bevinding/beleving. Hij zegt o.a over zijn eigen leven: Met grote majesteit drong dat woord in mijn ziel. Dit is de waarheid. Mooi evenwichtig interview.

https://www.rd.nl/artikel/1057346

Hij zegt in de aanhef: Te midden van zo veel uiterlijkheid en beschouwlijkheid verlang ik naar een christendom van het hart.
Dat jij dit omdraait in deze discussie is wel een beetje vreemd.

[Cyrillus]

Niemand zegt dat het innerlijk er niet toe doet, maar dit innerlijk blijkt uit de vruchten aan de buitenkant. Het probleem wat Ds. Harinck aankaart is dat de bevindelijke kant van de gereformeerde gezindte naar binnen toe leeft, niet naar buiten. In zekere zin is het een enorm egoïstische godsdienst: 'als ik maar bekeerd ben'. Zelfs de evangelische beweging begrijpt het Evangelie beter dan de bevindelijke kerken als je de vroeg christelijke kerk als norm neemt.

Kan je toch aanraden om eens wat te lezen over de geschiedenis van bv de ZGG. Ik ken veel bevindelijk gereformeerden die in het maatschappelijk leven het christen-zijn uitdragen in woord en daad.
Nog nooit heb ik gehoord: 'als ik maar bekeerd ben’ .

Volgens mij heb jij het boek van ds. C. Harinck nog niet eens gelezen en trek jij graag verregaande conclusie vanwege je afkeer van bevindelijk gereformeerden.

Kritiek op iets of iemand hebben heeft niets te maken met afkeer van iemand hebben. Ik zal dit melden.

Hier het hele interview met ds. C. Harinck. Hopelijk lees je het helemaal want het gaat ook over bevinding/beleving. Hij zegt o.a over zijn eigen leven: Met grote majesteit drong dat woord in mijn ziel. Dit is de waarheid. Mooi evenwichtig interview.

https://www.rd.nl/artikel/1057346

Hij zegt in de aanhef: Te midden van zo veel uiterlijkheid en beschouwlijkheid verlang ik naar een christendom van het hart.
Dat jij dit omdraait in deze discussie is wel een beetje vreemd.

Ik draai niets om. Het enige dat ik doe is enkele zinnen naar voren halen die hij noemt omdat dit door veel bevindelijk' gereformeerden wordt misverstaan, namelijk hoe verkrijg ik zekerheid van het geloof. Ik vind het opvallend dat hij de Bijbelse weg wijst n.a.v. de vroeg christelijke kerk en verbaasde mij erover dat zo te merken niet wordt gedeeld door een groot deel van het gehoor van bevindelijk gereformeerden. Misschien kan je beter daarop ingaan i.p.v. vanuit vooroordelen te antwoorden?