Fusie GKV/NGK in NeGK

[DDD]

Hoe kom je toch steeds op het idee dat je gesprekspartners geen zondekennis hebben? Je moet niet zoveel voor een ander invullen.

[Mannetje]

Beseffen we wel echt dat we gevallen mensen zijn? Ik niet. U niet. Ik geloof er van nature niets van, of ik praat van nature gewoon de voorgeschreven leer na. Maar echt geloven? Ik geloof vast dat geen mens dat gelooft. Ik bedoel dan een mens die niet door Gods Geest is overtuigd van zonde, gerechtigheid en oordeel.

Hoe kom je toch steeds op het idee dat je gesprekspartners geen zondekennis hebben? Je moet niet zoveel voor een ander invullen.

Dat zegt Dia toch ook niet? Hij zegt dat dat van nature bij geen mens gevonden wordt. Zie ook de laatste zin.
Jij trekt de conclusie dat Dia dat dan ook over Jan Rap zegt, maar dat is toch echt inlegkunde.

[MGG]

De reacties vanuit de verschillende kerkverbanden vind ik het lezen waard.

https://www.rd.nl/artikel/1018565-react ... oude-breuk

[-DIA-]

Hoe kom je toch steeds op het idee dat je gesprekspartners geen zondekennis hebben? Je moet niet zoveel voor een ander invullen.

Omdat dit Bijbels is. Is het anders, dan kan dat niet verborgen blijven.
We belijden allen.
We geloven allen historieel.
Maar we zijn niet allen ontdekt aan onze verloren staat.
Als dit zo was was er geen rust meer,
en zouden allen ja zeg het maar... dan zouden we het uitroepen:
Verloren, verloren en geen weg te weten hoe ooit met God in een verzoende betrekking te komen.
Dat is het oude reformatorisch belijden en de praktijk van het levende volk.

Hier moet ik ten eerste mezelf aanklagen: Wat kleeft mijn ziel aan het stof!
We hoeven dat niet allemaal te zeggen want we weten dat best wel.

[huisman]

Ik ben wel blij met de fusie. Het lijkt me een goed voorbeeld van hoe het hoort.

En dat sommige vrijgemaakten dan nu CGK zouden worden, lijkt me ook niet zo erg. Al is dat wel een beetje zuur voor de CGK-ers en -gemeenten die al jaren met de GKV samenwerken.

Die samenwerkingsgemeenten zouden met deze fusie mee moeten doen. Zou binnen de CGK het acute probleem voor een heel groot deel oplossen.

Nu is het zo’n raar figuur. Het NGK/Gkv deel van deze samenwerkingsgemeenten gaat met deze fusie mee en het CGK deel van dezelfde gemeente niet. Dat deel blijft blijkbaar liever verdeeldheid zaaien in de CGK.

[DDD]

Beseffen we wel echt dat we gevallen mensen zijn? Ik niet. U niet. Ik geloof er van nature niets van, of ik praat van nature gewoon de voorgeschreven leer na. Maar echt geloven? Ik geloof vast dat geen mens dat gelooft. Ik bedoel dan een mens die niet door Gods Geest is overtuigd van zonde, gerechtigheid en oordeel.

Hoe kom je toch steeds op het idee dat je gesprekspartners geen zondekennis hebben? Je moet niet zoveel voor een ander invullen.

Dat zegt Dia toch ook niet? Hij zegt dat dat van nature bij geen mens gevonden wordt. Zie ook de laatste zin.
Jij trekt de conclusie dat Dia dat dan ook over Jan Rap zegt, maar dat is toch echt inlegkunde.

Het staat er wel. Ik maak het vet. Ik zie geen mogelijke misverstanden, maar ik ben benieuwd.

[DDD]

Hoe kom je toch steeds op het idee dat je gesprekspartners geen zondekennis hebben? Je moet niet zoveel voor een ander invullen.

Omdat dit Bijbels is. Is het anders, dan kan dat niet verborgen blijven.
We belijden allen.
We geloven allen historieel.
Maar we zijn niet allen ontdekt aan onze verloren staat.
Als dit zo was was er geen rust meer,
en zouden allen ja zeg het maar... dan zouden we het uitroepen:
Verloren, verloren en geen weg te weten hoe ooit met God in een verzoende betrekking te komen.
Dat is het oude reformatorisch belijden en de praktijk van het levende volk.

Hier moet ik ten eerste mezelf aanklagen: Wat kleeft mijn ziel aan het stof!
We hoeven dat niet allemaal te zeggen want we weten dat best wel.

Niet allen is juist. Maar jij maakt ervan: allen niet. Dat hoef je niet te zeggen en dat hoor je niet te zeggen.

[MGG]

Ik ben wel blij met de fusie. Het lijkt me een goed voorbeeld van hoe het hoort.

En dat sommige vrijgemaakten dan nu CGK zouden worden, lijkt me ook niet zo erg. Al is dat wel een beetje zuur voor de CGK-ers en -gemeenten die al jaren met de GKV samenwerken.

Die samenwerkingsgemeenten zouden met deze fusie mee moeten doen. Zou binnen de CGK het acute probleem voor een heel groot deel oplossen.

Nu is het zo’n raar figuur. Het NGK/Gkv deel van deze samenwerkingsgemeenten gaat met deze fusie mee en het CGK deel van dezelfde gemeente niet. Dat deel blijft blijkbaar liever verdeeldheid zaaien in de CGK.

https://www.rd.nl/artikel/1018584-ook-g ... nieuwe-ngk
Als dan ook deze drie gemeente zich bij de CGK aansluiten, dan wijzigt de verhouding voor/tegen vrouw in het ambt nog wat meer.

[JanRap]

Hoe kom je toch steeds op het idee dat je gesprekspartners geen zondekennis hebben? Je moet niet zoveel voor een ander invullen.

Omdat dit Bijbels is. Is het anders, dan kan dat niet verborgen blijven.
We belijden allen.
We geloven allen historieel.
Maar we zijn niet allen ontdekt aan onze verloren staat.
Als dit zo was was er geen rust meer,
en zouden allen ja zeg het maar... dan zouden we het uitroepen:
Verloren, verloren en geen weg te weten hoe ooit met God in een verzoende betrekking te komen.
Dat is het oude reformatorisch belijden en de praktijk van het levende volk.

Hier moet ik ten eerste mezelf aanklagen: Wat kleeft mijn ziel aan het stof!
We hoeven dat niet allemaal te zeggen want we weten dat best wel.

@DIA, De reformatoren spraken nooit zo over zondekennis zoals als u erover spreekt. Het lijkt me dat u het eerste stuk, de kennis der ellende, losmaakt van het stuk van verlossing en dankbaarheid. Als ik het wat overdrijf dan zegt u: '' Er moet zondekennis zijn, die doet uitroepen verloren, verloren. U maakt dan gelijk al weer een voorwaarde. Met de beste bedoelingen neem ik graag aan.
U zet achter zondekennis een dikke streep. Dan rukken we de belijdenissen uit het verband. Daar komt nog bij dat de Catechismus maar enkele zondagen besteedt aan het stuk der ellende, en dan nog vanuit de optiek van zondag 1. Dat bedoelde ik nou met: Wie meent te staan zie toe dat hij niet valle. We zijn lang zo gereformeerd niet als we denken. U citeert bijvoorbeeld een regel: Hoe kleeft mijn ziel aan 't stof. Sla er de kanttekeningen eens op na. Wij hebben er van gemaakt: wereldsgezindheid. Het betekent echter volgens de kanttekeningen het stof des doods. Levensgevaar dus. En mocht u zeggen: ''Alweer zo eentje die met een grote polsstok over het stuk der ellende heenspringt'' dan heb ik mezelf daar wel voor over.

[JanRap]

Hoe kom je toch steeds op het idee dat je gesprekspartners geen zondekennis hebben? Je moet niet zoveel voor een ander invullen.

Omdat dit Bijbels is. Is het anders, dan kan dat niet verborgen blijven.
We belijden allen.
We geloven allen historieel.
Maar we zijn niet allen ontdekt aan onze verloren staat.
Als dit zo was was er geen rust meer,
en zouden allen ja zeg het maar... dan zouden we het uitroepen:
Verloren, verloren en geen weg te weten hoe ooit met God in een verzoende betrekking te komen.
Dat is het oude reformatorisch belijden en de praktijk van het levende volk.

Hier moet ik ten eerste mezelf aanklagen: Wat kleeft mijn ziel aan het stof!
We hoeven dat niet allemaal te zeggen want we weten dat best wel.

@DIA, De reformatoren spraken nooit zo over zondekennis zoals als u erover spreekt. Het lijkt me dat u het eerste stuk, de kennis der ellende, losmaakt van het stuk van verlossing en dankbaarheid. Als ik het wat overdrijf dan zegt u: '' Er moet zondekennis zijn, die doet uitroepen verloren, verloren. U maakt dan gelijk al weer een voorwaarde. Met de beste bedoelingen neem ik graag aan.
U zet achter zondekennis een dikke streep. Dan rukken we de belijdenissen uit het verband. Daar komt nog bij dat de Catechismus maar enkele zondagen besteedt aan het stuk der ellende, en dan nog vanuit de optiek van zondag 1. Dat bedoelde ik nou met: Wie meent te staan zie toe dat hij niet valle. We zijn lang zo gereformeerd niet als we denken. U citeert bijvoorbeeld een regel: Hoe kleeft mijn ziel aan 't stof. Sla er de kanttekeningen eens op na. Wij hebben er van gemaakt: wereldsgezindheid. Het betekent echter volgens de kanttekeningen het stof des doods. Levensgevaar dus. En mocht u zeggen: ''Alweer zo eentje die met een grote polsstok over het stuk der ellende heenspringt'' dan heb ik mezelf daar wel voor over.

[-DIA-]

Hoe kom je toch steeds op het idee dat je gesprekspartners geen zondekennis hebben? Je moet niet zoveel voor een ander invullen.

Omdat dit Bijbels is. Is het anders, dan kan dat niet verborgen blijven.
We belijden allen.
We geloven allen historieel.
Maar we zijn niet allen ontdekt aan onze verloren staat.
Als dit zo was was er geen rust meer,
en zouden allen ja zeg het maar... dan zouden we het uitroepen:
Verloren, verloren en geen weg te weten hoe ooit met God in een verzoende betrekking te komen.
Dat is het oude reformatorisch belijden en de praktijk van het levende volk.

Hier moet ik ten eerste mezelf aanklagen: Wat kleeft mijn ziel aan het stof!
We hoeven dat niet allemaal te zeggen want we weten dat best wel.

@DIA, De reformatoren spraken nooit zo over zondekennis zoals als u erover spreekt. Het lijkt me dat u het eerste stuk, de kennis der ellende, losmaakt van het stuk van verlossing en dankbaarheid. Als ik het wat overdrijf dan zegt u: '' Er moet zondekennis zijn, die doet uitroepen verloren, verloren. U maakt dan gelijk al weer een voorwaarde. Met de beste bedoelingen neem ik graag aan.
U zet achter zondekennis een dikke streep. Dan rukken we de belijdenissen uit het verband. Daar komt nog bij dat de Catechismus maar enkele zondagen besteedt aan het stuk der ellende, en dan nog vanuit de optiek van zondag 1. Dat bedoelde ik nou met: Wie meent te staan zie toe dat hij niet valle. We zijn lang zo gereformeerd niet als we denken. U citeert bijvoorbeeld een regel: Hoe kleeft mijn ziel aan 't stof. Sla er de kanttekeningen eens op na. Wij hebben er van gemaakt: wereldsgezindheid. Het betekent echter volgens de kanttekeningen het stof des doods. Levensgevaar dus. En mocht u zeggen: ''Alweer zo eentje die met een grote polsstok over het stuk der ellende heenspringt'' dan heb ik mezelf daar wel voor over.

We hoeven niet te vallen. We zijn gevallen; en we beseffen het niet. Dat maakt de grote ernst uit. Zouden we dit beseffen dan was dat zeker te merken aan de grote ernst. In plaats daarvan wantrouwen we elkaar. Ziet u de nood waarin we verkeren? Ik weet niet of ik hier nog wat zeggen kan. In elk geval verkeren we in een grote nood, en we beseffen het niet. Luister toch een wat de werkelijkheid is:
https://www.youtube.com/watch?v=lwlJsihh55w&t=361s

[JanRap]

Hoe kom je toch steeds op het idee dat je gesprekspartners geen zondekennis hebben? Je moet niet zoveel voor een ander invullen.

Omdat dit Bijbels is. Is het anders, dan kan dat niet verborgen blijven.
We belijden allen.
We geloven allen historieel.
Maar we zijn niet allen ontdekt aan onze verloren staat.
Als dit zo was was er geen rust meer,
en zouden allen ja zeg het maar... dan zouden we het uitroepen:
Verloren, verloren en geen weg te weten hoe ooit met God in een verzoende betrekking te komen.
Dat is het oude reformatorisch belijden en de praktijk van het levende volk.

Hier moet ik ten eerste mezelf aanklagen: Wat kleeft mijn ziel aan het stof!
We hoeven dat niet allemaal te zeggen want we weten dat best wel.

@DIA, De reformatoren spraken nooit zo over zondekennis zoals als u erover spreekt. Het lijkt me dat u het eerste stuk, de kennis der ellende, losmaakt van het stuk van verlossing en dankbaarheid. Als ik het wat overdrijf dan zegt u: '' Er moet zondekennis zijn, die doet uitroepen verloren, verloren. U maakt dan gelijk al weer een voorwaarde. Met de beste bedoelingen neem ik graag aan.
U zet achter zondekennis een dikke streep. Dan rukken we de belijdenissen uit het verband. Daar komt nog bij dat de Catechismus maar enkele zondagen besteedt aan het stuk der ellende, en dan nog vanuit de optiek van zondag 1. Dat bedoelde ik nou met: Wie meent te staan zie toe dat hij niet valle. We zijn lang zo gereformeerd niet als we denken. U citeert bijvoorbeeld een regel: Hoe kleeft mijn ziel aan 't stof. Sla er de kanttekeningen eens op na. Wij hebben er van gemaakt: wereldsgezindheid. Het betekent echter volgens de kanttekeningen het stof des doods. Levensgevaar dus. En mocht u zeggen: ''Alweer zo eentje die met een grote polsstok over het stuk der ellende heenspringt'' dan heb ik mezelf daar wel voor over.

We hoeven niet te vallen. We zijn gevallen; en we beseffen het niet. Dat maakt de grote ernst uit. Zouden we dit beseffen dan was dat zeker te merken aan de grote ernst. In plaats daarvan wantrouwen we elkaar. Ziet u de nood waarin we verkeren? Ik weet niet of ik hier nog wat zeggen kan. In elk geval verkeren we in een grote nood, en we beseffen het niet. Luister toch een wat de werkelijkheid is:
https://www.youtube.com/watch?v=lwlJsihh55w&t=361s

Heel hartelijk dank voor deze link. Erg aardig van u. Hoop zeker te beluisteren. Nog even over dat wantrouwen: ik wantrouw niemand. Naar uitwijzen van de Dordtse Leerregels hanteer ik het oordeel der liefde. Als iemand zijn belijdenis met een christelijk leven versiert dan houd ik hem voor een waar lidmaat van de kerk. Ook u @DIA. Want over het hart oordelen wij niet. Het zou ons enorm helpen in het kerkelijke leven als we ook hierin luisterden naar onze Dordtse vaderen. Hoofdstuk 3-4 paragraaf 15.

[merel]

Gisteren was een van mijn kinderen in een NeGK. Na de dienst hebben we thuis erover gesproken of hij verschillen hoorde. De preek werd gehouden door een voorganger die ook godsdienstleraar is ( van een ander kind van ons) en op latere leeftijd bekeerd was en zelf uit de wereld kwam. Het was niet diepgaand en veel eigen ervaring van de voorganger. Dat sprak tieners wel aan. Daarnaast vond hij het een bijzonder dat voorafgaand aan de dienst werd gevraagd wie van de broeders en zusters een roeping voelde tot ouderling en/of diaken. Degene kon zich melden bij de kerkenraad. Dat scheelde weer een vergadering. De algemene conclusie was 'leuk/interessant voor een keer, maar niet wekelijks'.